Als klein kind leer je om te dromen. Een prachtige uitvlucht, aangezien het leven vol tegenslagen zit. Op een gegeven moment begin je te leren dat dromen ook werkelijkheid kunnen worden. Dat je elke kans moet pakken die er is en dat zelfs een kansloze kans een kans op zich is. Alleen soms hoe hard je er ook voor vecht, is het onmogelijk om het om te zetten in realiteit. Hoe mooi de droom ook is, vast pakken lukt je niet. De wilskracht die ooit zo sterk was, stort in door de druk op je schouders…

Wij hadden ooit een stenen vakantiehuis even buiten Gasselte, aan de rand van een groot bos. Dat park werd beheerd door een norse, praatzieke man, Wanders was zijn naam, een markante persoonlijkheid, die ons de stuipen op het lijf jaagde en tevens deed gieren van het lachen. Ons? Ik heb twee broers. Onze ouders lieten ons niet stil zitten, want we sleepten overal keien vandaan, die we dan rond het huis legden, ook zwoegden we aan een halve boom, een driepoot, die zo nodig als kunstwerk in de…

Na een flink eind nam plotseling de stroom tegen toe. En niet een klein beetje ook, het werd bijna onmogelijk om er nog tegen in te gaan.
Ook kreeg hij trek, nou ja, trek werd natuurlijk al vrij snel honger, en honger neemt nu eenmaal alle gedachten in beslag.
Hij keek uit naar een rustplaats en vond deze, aan de zijkant, rechts van de stroom tegen, een beschutting waar eten mogelijk was en rusten tegelijk.
De beschutting was eigenlijk veel groter en beter dan in eerste instantie gedacht, het…

“Ik wil weg van hier!” Hij zei het ineens, zo vanuit het niets en eigenlijk kwam het ook óp uit het niets. Hij had het zomaar bedacht.
“Maar hoezo, waarom wil je weg, we hebben alles hier!” zei de ander.
“Ik weet het ook niet zo goed, misschien omdat we elke keer hetzelfde rondje zwemmen, ik heb het gewoon wel een beetje gezien, het is steeds hetzelfde.”
“Denk je dan dat het verderop, of waar je ook naar toe wilt gaan, dat het dáár zoveel beter is?, zoals ik al zei; we hebben…

Met een slokje op dacht hij dat hij er best wel mocht zijn; aantrekkelijk en succesvol. Het hoertje op schoot baalde van zijn aangelengde spraak, grijpende handen en de nèt iets te harde lach in haar oor. Maar ach, hij betaalde. Voordat zij de deur uit ging, bevestigde zij zijn vermoeden: ‘Je bent een echte man.’
Jaren geleden was hij gescheiden en de kinderen kwamen nog zelden langs. Oude vrienden hadden al lang het respect voor hem verloren, alleen de jongens uit kroeg waren nog van hem…

Plotseling sprong hij op van zijn bureaustoel. Dat hij dáár niet eerder aan had gedacht! Hij liep naar de hal, pakte zijn autosleutels, stond even in gepeins verzonken en stormde toen weer de trap op naar zijn studeerkamer. Uit een bergkast griste hij een regisseursstoeltje dat hij ooit van een vriend had gekregen. Snel beende hij de trappen af. Even later reed hij in zijn rappe Japanner naar de kust.
Het strandje lag er op dit uur verlaten bij. Donkere wolkenformaties dreven over,…

Een levendige winteravond vol geluiden in Breda. Ja, op donderdag kan er tot negen uur gewinkeld worden. Langs de hoge, slanke toren lopen veel mensen, zoekend naar aanlokkelijke etalages of gezellige cafés. Maar laten we ons nu bezighouden met het licht dat de Bredase toren zo innig omhult. Voor de grote galmgaten glanst het ronde uurwerk geeloranje. Overdag heeft die klok heel bescheiden gewaakt. Maar pas in het donker komt hij goed tot zijn recht en spreekt:
"Mijn wijzers en getallen…

Met een ruk draaide hij zich om. Snel beklom hij de dijk en liep de stenen trap af naar de parkeerplaats. Hij startte de motor van zijn stationcar en reed snel naar huis.
Op zijn studeerkamer ging hij achter zijn typemachine zitten. En opnieuw dacht hij aan dat telefoongesprek. Hakkelend en stotterend had hij geprobeerd haar duidelijk te maken dat haar woorden hem diep hadden geraakt en dat hij daarbij had moeten denken aan de angsten die hij vroeger had moeten doorstaan in de eenzaamheid van…

Hij stampte met zijn laarzen in het vuilwitte zand. Dat gaf hem een goed gevoel. Een paar schelpen kraakten onder zijn zolen. En met een onweerstaanbare kracht brulde hij het opeens uit over de golven: "Sofie! Sofie!" Zijn stemgeluid verwoei over het wad. Alleen een paar strandplevieren schrokken op. Ze fladderden weg en vervolgden een tiental meters verderop hun eindeloze dribbelpasjes over de vloedlijn. "Sofie!", schreeuwde hij uit volle borst.
Zo, dat luchtte op. Hij keek om zich heen of…

Boven op de dijk aangekomen haalde hij zijn verrekijker te voorschijn. In de grijsblauwe nevel aan de horizon waren twee eilanden te zien. In het blikveld van de kijker ontdekte hij verschillende dorpjes, wat stukken bos en duin, en helemaal aan de westpunt van het ene eiland een roodwit gestreepte vuurtoren.
Ooit had hij met een vriendin een dag op dat eiland doorgebracht. Hij herinnerde het zich nog goed. Het was in 1978 geweest, een jaar waarin hij veel had geschreven. In die jaren was hij…

Denk je, dat doe ik later als ik het minder druk heb, dan komt van uitstel afstel, jouw later komt niet; later is een andere wereld, geen verlenging van het heden, want omstandigheden veranderen, jij verandert, je interesse ligt anders. Wil je iets graag, doe het nu, later is te laat.
Als gevoelstijd bij het verouderen sneller gaat, de natuur onderhoud van lijf en geest staakt, onze jeugd illusie van een eeuwig leven als een kaars uitgaat, dagen en nachten een flikkerend licht worden, woensdag…

Net opgestaan besefte hij dat de verwarming wel direct een paar streepjes hoger mocht.
Het was dan ook ineens zo erg frisjes.
Gisteren zat hij nog hoog in de lucht te kijken naar het prachtige wolkendek waar het vliegtuig soms dwars doorheen vloog.
Vliegen had hij altijd een mooie ervaring gevonden en ook de verschillende soorten van consumpties die verschilden per maatschappij en ook afhankelijk waren van de landen waar het vliegtuig een tussenstop maakte.…

Dagen en nachten gingen weer voorbij en tijdens deze dagen en nachten kwamen groepjes vrouwen en mannen bijeen in het donkere bos voor geheime vergaderingen. Het volk maakte zich zorgen, natuurlijk om de vele verdwenen mooie dochters die nooit meer terugkwamen en natuurlijk ook over de toekomst van hun koningshuis. En ook om de gouden appels veilig te stellen voor hun en hun kinderen. Want men vreesde de gierigheid van de nieuw op te volgen koning. En ja men wist allang hoezeer ziek de koning…

'Het is maar vanuit welk perspectief je het leven bekijkt!', zei mijn depressieve vriend mij op een avond vol rode wijn en joints als sigaren zo dik. 'Kom', zei ik, 'neem nog een bitterbal met mosterd of een blokje kaas!'. Hij tastte toe en kauwde de warme hap vermakelijk tot moes. Hij zei: 'Je kunt je hele leven beschouwen vanuit je eigen doppen, maar het totaalbeeld wordt rijker naarmate je andere visies aan je denkbeelden toevoegt.' Ik zei: 'Dat ben ik volkomen met je eens, maar je blijft…

Het jonge herderspaar Jochen en Greta droeg zorg voor een mooie kudde schapen op de hoge, geurige bergweiden.
"Ik, een zwakke vrouw, zal mijn spieren stalen door flinke keien voort te duwen," gniffelde Greta.
Zij en haar man Jochen lieten daarom vaak met hun handen grote stenen van de hellingen afrollen of er tegenop gaan. Vooral als de schapen in de zon lagen te soezen was dat grappig. De lome dieren sprongen opeens verschrikt overeind. Klaarwakker! Toch werden de dieren nooit getroffen.
Op…

'Ga maar even wat lezen schatje, kijk daar ligt de Donald Duck'.
Moeder en dochter zijn net de wachtkamer van de huisartsenpost binnengelopen. Nog voor ze zat heeft de vrouw met een energiek gebaar haar tas geopend en een stapeltje papier tevoorschijn getoverd.
Als ze ook haar leesbril opzet en een rode balpen ter hand neemt is het alle aanwezigen duidelijk; dit is een drukbezette onderwijsmevrouw die haar tijd effectief dient te benutten
'Ik vind de Donald Duck saai', zegt het meisje.…

De rovers lachten en gilden als rare keukenmeiden om hun buit, het achterpootje van het toverhondje. Laat in de nacht zopen ze groene jenever en vielen dronken om. De volgende dag sloegen ze met de arme toverpoot van het hondje tegen elke kiezelsteen aan en dat veranderde in een stralende opaal.
En toen brak weer het grote verjaardagsfeest van de goede koning aan. En weer vulde het koningsplein zich met duizenden mensen die stonden te popelen om de appel uit puur goud.
Vroeger zongen ze nog…

Dwalende lichten die hem de weg wezen. Schaduwen bewogen om hem heen. Schenen hem te omsingelen. Pijn in zijn hart deed hem besluiten eeuwig door te lopen terwijl de wolken begonnen te dreigen. De aasgieren staarden vol verrukking naar dat wezen beneden hen. Blijven cirkelen was hun devies.
De hemel scheurde open en de engelen daalden vol toorn neer om de apen, zoals zei de mensen minachtend noemden, een lesje te leren. Bliksemschichten zetten de wereld in vuur en vlam. De mensheid schreeuwde…

Pech is nog te simpel uitgedrukt, balen is een beter woord.
Walter is verdrietig en ik niet minder, we weten beide niet hoe we verder moeten in dit grote onbekende land.
Het lijkt erop dat we binnenkort naar huis gaan, ik had me er toch iets anders van voorgesteld.
Wat is er gebeurd met Myra, in het kleine ziekenhuis hebben we haar niet gevonden, daar konden ze ons niet helpen.…

's Zondags als de kerkklokken weer tekeer gaan, zie je ze gehoorzaam over straat schuifelen richting het dominante klokgebeier. De vrouwen in hun strakke mantelpakken en getooid met een kostbaar hoedje, in hun zedige handen een leren tasje met collectegeld en pepermuntjes. De heren dragen eveneens een hoed, maar groter, om hun bazigheid te onderstrepen. De jongeren, als klederdrachtpoppen opgedirkt, durven soms wat uit de maat te springen, maar nooit teveel, want dan priemen de boze blikken van…