Zenuwachtig loop ik de kamer op en neer, het gaat er van komen, we zijn bijna klaar voor vertrek.
Het wachten is op onze nieuwe huurders, 'n jong echtpaar komt tijdelijk in onze woning wonen, voorlopig voor 'n half jaar en dan zie ik wel verder.
De deurbel...Stella en Jaap komen binnen en hebben zin in hun nieuwe onderkomen, zelf moet ik er niet aan denken om in andermans spullen te zitten, laat staan in hun bed te slapen, maar ja de een is de ander niet!
Walter kan niet wachten om Myra weer te…

Ik ben ooit naar Driebergen gereisd om me astrologisch te laten onderzoeken door de beroemde astroloog Leo Pannekoek. Hij woonde in een riante, vrijstaande villa tussen aangename bomen.
Ik luisterde naar zijn ratelende stem, bijna als een robot functionerend.
'Ik kan je natuurlijk tien flessen jenever geven en na inname ben je misschien rijp voor topschrijverij, maar dat zal niet echt werken!', zei hij.
'Ik heb duizenden psychologische boeken gelezen, dus ik kan het weten!', zei hij ook.…

Het kon niet uitblijven, vandaag heb ik de stap gezet. Ik ben naar de schuur gelopen en ik heb met koeienletters 'TE KOOP' op een stuk hout geschilderd. Gisteravond had ik tot diep in de nacht een gesprek met Lodewijk, mijn butler, die hevig tegenstribbelde, maar de onderhoudskosten kan ik niet meer ophoesten en als ik nu niet toehap, is de huizenmarkt straks helemaal aan het inzakken. Ik heb er jaren in gewoond, sloten wijn geslurpt en vele gedichten geschreven, die ik ergens in de wijnkelder…

We krijgen betaald parkeren. Voor personeel wel te verstaan, elke bezoeker betaalt al een leuke eigen bijdrage om zijn auto kwijt te kunnen. Dat is gewoon vinden we. Als je met de bus of de taxi komt moet je ook betalen. En bakstenen kosten geld. Ons terrein is laatst met zo'n dertig plaatsen vergroot, kosten: een slordige drie ton. Het is helaas niet genoeg.
Maar toch willen wij gratis. Dat is een principe, dat is een recht vinden we.
Aandachtig lees ik mijn post. Als lid van de…

Sorry dat ik je brief nu pas beantwoord, maar ik kon er tot dusver geen gaatje voor vinden. Er is hier namelijk zó veel te doen dat we steeds tijd te kort komen. Zo hebben we de afgelopen weken drie keer gegolfd, vier keer getennist, zes keer gezeild en iedere dag in een ander duur restaurant gegeten. Veel coquilles Saint-Jacques, dat is zeefruit, maar ook boterzachte biefstukken van Tibetaanse runderen die iedere dag door Boeddhistische monniken gemasseerd worden. Daarom zijn ze zo mals. En…

(voor Alfred Jarry)
Hij strompelde voort, met een verbeten hoofd vol ergernis over de stompzinnige kwaadaardigheid van de brave burgers in hun nette kledij (gepoetste schoenen, gelakte snorren), futloze marionetten van autoritaire, frauderende bazen (gemakzuchtige slavendrijvers) en doffe instituten. Hoe hun makke eigenwaan en hooghartigheid hem vernederde, het tergde hem tot diep in zijn overgevoelige ziel, de dwaze beelden die zij rondstrooiden als mierzoet rattengif voor argeloze duiven. Hij…

De volgende drie dagen hing er een akelige sfeer. Als Olifant thuiskwam lag Muis met zo’n gezicht op de bank. Zodra hij binnen was stond ze op.
‘Ik ga even naar buiten,’ piepte ze boos.
Olifant hoorde de voordeur dicht slaan. Even later kwam ze weer binnen en ging door met het huis stofvrij maken. De radio stond keihard aan. Weemoedige songs. Olifant moest denken aan de dagen van zijn scheiding. Toen had hij veel van die liedjes gedraaid. Muis zou toch niet?
‘We moesten maar eens…

Een seriemoordenaar is iemand die meer dan 3 moorden pleegt, zijn slachtoffers niet kent en zijn motief het bevredigen van zijn lust, ofwel compenseren van zijn onlust. Psychopaat een roofdier op zoek naar een menselijke prooi. Het zijn meestal blanke mannen tussen 20 en 40 jaar, in hun jeugd vaak lichamelijk en mentaal mishandeld, niet zelden met hersenletsel als gevolg.
Kadaverdiscipline bij de opvoeding gaat ten koste van de affectie, reeds als kind heeft hij geen vertouwen in mensen en…

Het was de jaren 70 vorige eeuw en ik zat toen op een lagere school.
Het was een tijd van dat het leven nergens meer over mocht gaan.Alle geloof was taboe. Wij hadden in die dagen de zogenaamde kloshoutjes. Dat waren de punnikpaddenstoelen.Wij moesten daar jongens en meisjes mee punniken. Het was een grote houden paddenstoel met een rode hoed erop met witte stippen. Daarin zat verborgen een gat.
Op spijkers moesten we draden weven.En dat deed zeer.En punniken dat we moesten op onze grote…

Ik zag de bolle ronding van de maan oplichten in de donkere nacht, zoals ik dat merkwaardige voorwerp al zo vaak heb gezien, altijd met een zekere argwaan en onrust tot diep in mijn lijf. Ik fietste extra hard door, om mij zo snel mogelijk te verschansen in mijn woning. Ik deed snel de gordijnen dicht, de lichten aan en de televisie aan. Het kon me niet schelen wat er voor was, als er maar afleiding was en anders kon ik nog één van de vele onbekeken DVD's bekijken. Ik had 'Avatar' nog niet…

Ik ben moe. En als ik moe ben is het voor Woemi nog erger. Maar het moet gezegd, ze heeft zich geweerd als een tijger. Zoals toen we voor het laatst weer stijl omhoog moesten. Ze kankert en godvert, klaagt: ‘Het is niet eerlijk', en begint langzaam maar stug klimmend aan de grote finale van een lange wandeldag.
Dan, eindelijk, de top van de pas, en niet veel verder: de hut. Nog geen tien minuten strompelen. De hut. Hij is groot, maar slechts een handvol wandelaars hebben deze regendag benut…

Even buiten het dorp, aan de landweg, stond een mooi huis, waarin een jongetje van vier jaar woonde.
Dikwijls sloop de kleine Laurens heen en weer door de tuin. Dat ging voorzichtig voortschuivend, op handen en voeten of gehurkt. Daarbij verbeeldde het ventje zich Sindbad de zeeman te zijn. Hij, de dappere sprookjesheld, moest de strijd met gevaarlijke monsters aangaan. Deze vermeende ondieren waren de kippen van buurman en buurvrouw Hoenders. Die kakeltantes liepen steeds vrij rond. Ze kwamen…

’s Avonds in het paleis van de koning is iedereen aan het werk, de dienstmeiden maken verschillende dingen schoon en de butlers halen drinken en andere specerijen voor de koning, net zoals ze gewoonlijk doen. Alles was rustig en vredig. Een paar minuten later kwam de postbode naar binnen gelopen met een heleboel brieven in de hand. Alle brieven waren voor de koning en de koningin, op twee brieven naar die waren voor de dochter van de koning en koningin. Toen iedereen de brieven had ging hun…

De zomer ging voorbij. Het najaar kwam. Af en toe dacht olifant aan de buren, waarmee ze zo leuk gebridged hadden. Die hadden beloofd na de vakantie op te bellen, maar ze waren al lang terug en ze lieten niets van zich horen.
‘Misschien moeten ze eerst wat acclimatiseren,’ zei Muis.
Een paar weken later kwam Muis de buurvrouw tegen.
‘Ze stond te praten aan de overkant,’ zei ze, ‘Ik zei haar goeiendag. Ze deed heel spastisch. Ik vraag me af wat er aan de hand is.’…

“Oeh! Aaaah! Au au au!” In een steeds hoger tempo rolde ik het duin af, om en om en om.
Af en toe werd mijn val even onderbroken door een grote graspol. Sneller en sneller ging ik, nagekeken door een groepje konijnen, dat van verbijstering vergat weg te rennen.
Bijna was ik onderaan en ik lag inmiddels op topsnelheid. Mijn ogen had ik dicht, om er geen zand in te krijgen. Langzaamaan minderde ik vaart in het mulle zand. Ik was het strand opgerold. Even opende ik mijn ogen en ik zag dat ik…

(voor Jessica Durlacher)
Als dochter van een beroemde schrijver moet het niet makkelijk voor je zijn geweest om je daaraan te ontworstelen. Toch kan ik concluderen, na je werk te hebben gelezen, dat je even getalenteerd bent als je gekwelde en heroïsche vader. Ik wil niet wikken en wegen wie beter is, ieder op zijn/haar manier is groots genoeg om diep respect voor te hebben en dat heb ik. Als moderne Jodin heb je zeker recht om fier overeind te blijven en je talent te openbaren. Ik heb het…

Ze liepen over het pad naar het huis een eindje verderop. Ze waren op een prettige manier opgewonden. Muis had de buurvrouw een keer gezien. Olifant kende haar helemaal niet. En toch woonden ze vlakbij. Vele keren was Olifant voorbij het huis gelopen, zonder het een blik waardig te keuren, maar nu hij er goed naar keek was het groot en comfortabel. Ze belden aan. De buurvrouw stond in de deuropening. Ze had een aardig gezicht en een welluidende stem.
‘Ik ben Nelleke, en jou heb ik wel eens…

Muziek is iets dat aan me voorbij gaat. Zoals anderen doof zijn of blind, zo is voor mij de wereld van de klank een gesloten boek. Af en toe dringt er een flard van tot me door. Dan word ik geraakt, dan zwijmel ik weg, maar zo’n gevoel houdt zelden aan. Vrij snel ga ik over tot de orde van de dag. Ik weet dat ik iets mis, iets groots ... iets meeslepends, iets dat in de mensen vibreert en ze rijker maakt.
Zeven jaar pianoles heb ik gehad, maar meer dan de Für Elize en heel veel gesprekken…

Clara weifelde. Wel? Of niet? Of wel? Ze wist het niet. Ze wist wel dat Clara iets betekende in het Latijn, iets van schoon of zo. Of lief. Of mooi. Wist zij veel. Katja had Latijn. Zij niet. Katja had alles geleerd over naamvallen. Die stomme nom… nomin… ach, wat maakte het ook uit. Als Clara voor Duits straks alles moest weten, nou, dan was dat straks maar. Niet nu.
Clara weifelde weer. Wel, of niet? Ze somde de voordelen in haar hoofd op: het is gratis, en ze vinden je stoer. Je bent…

Muis bleef de hele dag in bed. ’s Middags om vier uur had ze 38. Olifant belde de dieren van het bridge op.
‘Je spreekt met Olifant,’ zei hij, ‘We zouden van avond met jullie komen spelen.’
‘Wat zeg je me nou Olifant,’ zei de vrouw aan de andere kant van de lijn,‘je zegt zouden. Is er iets mis. We hadden ons er zo op verheugd.’
Er klonk een lach in haar stem.…