Je hebt wel eens zo'n ogenblik, of zelfs een uur, dat je nergens zin in hebt... Dan maar eens rustig op een stoel gaan zitten, je gedachten laten gaan. Misschien is het ook wel prettig om languit op een bed te liggen. Gewoon wat soezen of nadenken? Bij een dergelijke gemoedstoestand is het zinvol om een tocht door het Schemerrijk te maken.
Je ontwaakt uit een diepe slaap en ligt in een vreemd bos. Boven de zwarte boomkruinen is een dofblauwe lucht zichtbaar. Ja, de naam zegt het al: in het…

( voor Adriaan Roland Holst )
Ik weet dat je een riant onderkomen had ergens in de mondaine kustplaats Bergen, misschien een gift van een adorerende weldoener of zelf gespaard van je honorariums voor je romantische gedichten, wat me overdreven lijkt of je schreef ook wel als hofdichter voor de Oranje's, die konden natuurlijk wel behoorlijk wat schuiven voor wat promotiemateriaal van de gevierde Holst. Ik heb al je gedichten intens gelezen en ik heb ervan genoten, al moet ik wel eerlijk…

Sinds een paar jaar woon ik nu in Frankrijk. Er gebeurt niet zo veel in een klein dorpje op het Franse platte land. Juist daardoor kunnen alledaagse gebeurtenissen aan waarde winnen.
Over dit soort zaken bericht ik maandelijks aan vrienden en kennissen in Nederland.
-------------------
Wanneer op een warme zomeravond de laatste klanken van het klokgelui van zeven uur zijn weggestorven en er een oorverdovende stilte over het dorp valt, besluiten wij een wandelingetje te maken.…

Appie Thyssen een beroemd sportverslaggever was onlangs voor een sportreportage op bezoek bij het olympisch comite van Luxemburg.
Luxemburg eert zijn sportlieden en het land heeft grote wielrenners voortgebracht. Een winnaar zelfs van de Tour de France. De naam kunt u in het telefoonboek vinden.
Vandaag heeft de Tour meneer Schleck een echte Luxemburger met een wat ouderwets mannengezicht lijkend op dat van een peer aan de perenboom en met een wat verlegen en ook bescheiden grote tandpastalach,…

Vijf jaar geleden heb ik een zestal zeer pijnlijke nierkolieken gehad. Lotgenoten en mijzelf weten dat je die ervaring nooit meer vergeet.
Enkele weken geleden echter voelde ik weer die schrijnende pijn ter hoogte van de lies met uitstraling naar de onderrug. Ik kreeg zodanig het angstzweet dat ik onmiddellijk een afspraak maakte bij de uroloog "of ik zo spoedig mogelijk kon langskomen".
En jawel, gelukkig kon reeds voor 's anderendaags een afspraak geregeld worden.
Toen ik arriveerde bij de…

( voor Bertus Aafjes )
Ooit heb ik als jongeling het kasteel van Hoensbroek bezocht, vooral de kromming ernaar toe vond ik mooi en de lange stenen brug, ook het brede water erom heen. Je moest eerst twee hoge poorten door, om bij het kasteel te komen, het was echt een besloten vesting van hoge allure. Rondom weilanden met grazend vee. In de grote, ronde toren had de beroemde dichter Bertus Aafjes gewoond en gewerkt, nou, dat maakte een diepe indruk op mij, die had dus hier daadwerkelijk…

Ze sluit de poort van hun tuin en fietst de hoek om, de stemmen van T. en M. verstommen.
Het is rond half acht en ze slaat linksaf het fietspad op. Haar oog valt op de glinsterend groene bomen aan de overkant van de Waterbies.
Het geeft haar een geruststellend gevoel, ze weet niet waarom. Het is heel stil en de temperatuur voelt subliem, ze hoort slechts het suizen van haar wielen.
Potjandosie wat voelt dat goed. Zonder jas, blote voeten in teenslippers.…

Middenin het grote bos stond een heel oud hutje, van houten balken en planken gemaakt.
Heel vroeger scholen hier de houthakkers als het erg slecht weer was. Vaak aten ze er ook hun boterhammen. Een enkele keer brachten die stoere werkers hier de nacht door, als er heel veel boomstammen gekliefd moesten worden.
Het hout waarvan de hut gemaakt was, kraakte af en toe van ouderdom. In dat geluid klonken verhalen van vroeger. Als de scheve, gammele deur "krrr, krr," zei, vertelde deze over de…

( voor Franca Treur )
Opgegroeid in en om een Zeeuwse boerderij met zonderlinge, buitenwereldse, diepgelovige familieleden. Het was niet enkel ach en wee, want je beschrijft ook hele humoristische, hartverscheurende momenten. Anders dan bij Maarten volg jij veel meer de groei en belevenissen van het kind naar de jongvolwassene, wellicht omdat jouw generatie veel bewuster de kindertijd beleefd, met veel meer belangwekkende ontwikkelingspsychologie en al of niet ontstaande trauma's door de…

De drang om onze behoeften te bevredigen is groter dan onze overlevingsdrang. De reden is eenvoudig, er is geen overlevingsdrang, we blijven in leven door onze behoeften te bevredigen. We eten niet om te overleven maar om onze honger te stillen. We springen niet in de ravijn omdat we bang zijn voor pijn en het onbekende; mijn hond springt om dezelfde reden niet, hij kent helemaal geen sterven of dood.
De een rookt zich dood, een ander drinkt zich dood, weer een ander verongelukt door zucht…

Langzaam, zacht krakend, ging de houten huisdeur open. Een man van achtenzestig jaar sjokte bedaard naar buiten. De zonneglans van de ochtend moedigde hem aan om een verre wandeling te maken.
De zachtgele en lichtroze gevels van de huizen glommen stil wenkend. Er waren ook grijze woningen, die toch wel vrolijkheid uitstraalden.
"Waar zal ik heen gaan?" dacht de oude man. "Ach, het doet er niet toe. Wel heb ik geweldig veel zin om na te denken en dan een verhaal te schrijven."
Onwillekeurig…

( voor Lou Salomé )
Het is alweer jaren geleden dat ik jouw biografie las, maar ik kan me de schok van destijds nog goed herinneren, ik ontdekte dat er een vrouw was geweest, die mijn visie op psychologische, artistieke en erotische zaken exact deelde. Je was een uiterst vrijgevochten vrouw met originele denkbeelden en bovendien intellectueel gewaagd en veelal hoger in rangorde dan de mensen met wie jij een relatie onderhield en dat waren tot mijn verbazing niet de minsten; Rainer Maria Rilke,…

( voor Lisa St Aubin de Terán )
Je bent een afgestudeerde toeschouwer, gezien de scherpzinnige waarnemingen uit je bewogen avonturen, heel liefdevol, in grote harmonie met de natuur, zorgzaam en levenslustig, een vrouw naar mijn hart en dubbelzijdig mooi, van binnen en van buiten. je bent nu inmiddels zeven-en-vijftig, dus die foto, die ik hier voor me heb liggen (voorkant van 'De haciënda') is niet meer up-to-date, want gemaakt op je vier-en-veertigste. Ik zie verdorie geen enkele rimpel,…

Hoog aan de mast van het grote zeeschip wapperde een feloranje wimpel. Hij wapperde erg trots, ook al was er maar en heel zwakke wind. Het schip voer door een warme zee, ergens onder de tropenzon. Kleine golven gleden loom voort.
"Ik ga maar zo'n beetje heen en weer," dacht de wimpel. "Maar nu is het voor mij ook het ogenblik van rustig afwachten. Ik mag dan wel tevreden zijn, maar hoop op beter. Ik kijk in de verte. Overal een blauwe, zonnige hemel. Het schip schuift langzaam verder. Ik mag…

(voor Amélie Nothomb)
Niet echt wortel geschoten in een of ander land, een onrustige nomade, dan weer hier en dan weer daar, maar wel wortel geschoten in de wereldliteratuur en dat is vrij uniek voor zo'n jonge vrouw als jij. Je schrijft recht voor z'n raap, met korte, krachtige uithalen, staccato-achtig, met veel souplesse en altijd een bittere ondertoon vol bijtende woede. Je kleedt je als een moderne punker in de zogenaamde gothic-stijl, veel zwarte jurken, laarsjes met hoge hakken,…

(voor Christine Falkenland)
Toen ik mijn armen om haar stevige atleteschouders legde, bleken haar heilige borsten de edele wijngaarden van God, want uit haar werk puurde ik haar verknochtheid aan christelijke taferelen en op een foto van haar draagt zij een kruis rond haar nek. Ze kijkt mysterieus nogal naast de lens en vooral haar dikke, erotiekopwekkende lippen vallen mij op, ik vermoed dat ze van nature zo zijn, ik krijg er in ieder geval kusdrift van. Het niet echt lange haar strak naar…

Ik zwem elke dag. Nou ja, bijna elke dag. Het liefst in zee. Dat is van de caravan af toch een goed tien kilometer trappen. daar heb je niet altijd zin an. Als ik in de nachtdienst zit bijvoorbeeld. Dan is er nog het zwembad. Onverwarmd en dus ijskoud in het voorjaar, overvol op een warme zomerdag. Nee, geef mij de zee maar. Dat is echt, dat is puur, dat is natuur.
Woemi houdt niet van het strand. De ene keer is het haar te warm, de andere keer te winderig of gewoon te koud. De zee? Niks voor…

Ik herinner mij een vakantie van tien dagen in de Vogezen, ons onderkomen stond boven in de bergen, het was nog een zware klus om onze bus omhoog te krijgen via gevaarlijke, smalle wegen en ijzingwekkende afgronden. We maakten lange wandelingen en we bezochten pittoreske dorpen, met van die aandoenlijke, vervallen huizen. Ik aaide een lief hondje in zijn hondenhok, we dronken en rookten als ketters. Iemand zweerde bij valeriaanpillen, maar ze zag er niet uit. Ik herinner me vrij weinig van die…

Ik zie bij het betreden van m’n nieuwe appartement, in een geïnnoveerd stadsdeel, door het raam de verlichte Domtoren tussen twee oude gebouwen en een déjà vu gevoel overvalt mij, het gevoel in een onwerkelijke wereld te leven.
Als ik ‘s avonds vermoeid van vele indrukken in bed lig en de slaap niet kan vatten omdat de ene gedachte de andere aflost, wordt het déjà vu gevoel nogmaals opgewekt door sfeer en lichtval in de kamer. Het idee ontstaat dat de ruimte doet denken aan m’n…

Hetgeen dat na een lange reis, die jaren duurt nog weinig verschil uitmaakt. Op het laatst zijn zij allemaal hetzelfde. Nog tieners op een verdwaald spoor.
Ik zag treinen razen, op het station passagiers rustig binnenkomen die kalm het uurwerk afzochten om daarna toch nog overmoedig te worden, dichters die met een hand proza op de muren dachten te spuiten en jongemannen die de kunst nog moesten ontdekken. De minsten luisteren het beste, willen nog leren. De mooiste werken komen uit deze…