Bericht uit Aden. Deze opgedoken brief van de Franse dichter Arthur Rimbaud (1854 - 1891) aan zijn dichtervriend Rodolphe Darzens (1865 - 1938).
'Darzens vertelde ons dat Rimbaud zich nu als handelaar in Aden had gevestigd en dat hij, in de brieven die hij van hem kreeg, over zijn verleden sprak als over een geweldige volksverlakkerij.' uit: Edmund en Jules de Goncourt, Dagboek.
...onder de kaft van een boek, dat eens aan de dichter Rodolphe Darzens heeft behoord, vond een nazaat van de…

Het was een eenvoudig eethuisje in de Ardennen: stenen vloer, vrolijk snorrende kachel in de hoek, geen gasten.
De hele dag hadden we gewandeld onder een grijze regenlucht. Onze sokken waren klam. Ze hingen te drogen voor de kachel in ons weekendhuisje. Wij hadden ons omgekleed voor een feestmaal en we troffen het: de patron kwam bij ons zitten. In het Frans, af en toe doorspekt met een Vlaams woord boog hij zich naar ons over.
‘De Hollandais, alle respect voor ze, maar van koken hebben ze…

Buikdanseressen heb ik gezien ja, ze droegen zwarte naalden in hun vlees. Hoe leg ik het je uit? overal waar ik kwam, zag ik de dood in vertier, de dood van wat ik ooit als poëzie beleefde. Het is gedaan met mij, Rodolphe, voorgoed, dat verzeker ik je. Die qat is prima, maar ik rook liever wat tabak met hasj, trouwens, ik moet wel, het leven is hier grof en lelijk, ruw en beestachtig. Met opium wil ik niets te maken hebben, daar word je maar mak van. Je hoort het, nog steeds even rampzalig als…

Voor Thomas Chatterton ( 1752 - 1770 )
Verstorven
De dood van een genie zou
een dikke eeuw later niet gebeurd zijn,…

In de milde zomeravond vertoont een goudgele waterboog zich boven de vijver aan de druk bereden weg, terwijl achter donker lover vriendelijke lichtjes zijn te zien.
Dat is de glans van vele elfenogen. Die welwillende luchtwezentjes zijn goed verborgen door het zoele duister. Maar hun nodende blik spreekt zwijgend tot elke begrijpende voorbijganger:
"Een oponthoud in het Witte Huis geeft vrede en genot aan je zintuigen. Hier is de menselijke geest één met keukenverrassing en rust van het…

p.s.: ik wens geen nameloze voorbijganger voor jou te zijn, maar een bekende meester, voor wie jij graag door de knieën blijft gaan! Alle extreme tegenstellingen komen ook in mij voor en in mij komen ze naar buiten. En omdat ik niet onbeschaamd vulgair wil zijn volgen hier, als tegenwicht, enkele gedichten, waarvan ik een paar speciaal voor jou schreef.
Voor Astrid
Een wens
Woorden, vier op een rij,…

‘Nu ben jij aan de beurt!’ de reisleidster wijst naar een jonge vrouw die geheel in het zwart gekleed is.
De vrouw schrikt zich een hoedje, waarschijnlijk was ze aan het dromen geslagen en interesseerde het gebodene haar niet zo, de hele groep lacht hartelijk.
Ze herstelt zich snel en loopt naar voren.
Ze komt met een koffierecept voor de dag. De ‘Nightdream’ bestaat uit mokka-ijs, koffielikeur, espresso, ijsblokjes, slagroom en advocaat.…

De gloeiende lava moest voorzeker uitbarsten, anders barstte de berg. In feite zaten we verstrikt in elkaars persoonlijkheidscrisissen, waarbij het ons voorkwam alsof we toevallige figuranten waren in elkanders drama. Een definitieve, ondefinieerbare jaloezie nekte ons, het was een wanhopig gekkenhuis en één van ons tweeën had de moed om het te laten ontploffen of onbewust was dat meer een samenspel. Daarna die vreselijke verbijstering en verslagenheid, die kille leegte en hulpeloze…

Voor Charles Baudelaire
Rovershoofdman
Vader van alle letteren, ik dank je voor
de komst op aarde, voor het inzicht in…

Deze brief is gevonden in een oude schoenendoos bij de zoon van de schoenmaker te Jehonville.
te Roche, 1 mei 1873
Mijn geliefde Paul,
Je kunt niet vermoeden waar ik allemaal doorheen ga de laatste tijd, ik ben in een vreselijke duisternis gevallen, als iemand die een verschijning heeft gezien, zo iemand zal daarna in een groot gat vallen, te meer omdat er niemand is die hem geloven zal. Een grotere eenzaamheid als deze kan een mens niet aan. Ik veracht mijzelf om wie ik ben geweest en om wat…

Die vervloekte regen hier, een mens kan niet eens behoorlijk op pad gaan. Paul wil alsmaar kaarsen branden in de kerken hier. Ik heb hem gezegd dat ik dat prima vind, zolang hij maar geen geld wegsmijt aan die poespas. Wat mij betreft, ik zwalk liever door de havens en maak praatjes met verlopen zeebonken, hun verhalen stimuleren mijn geestdrift. Engelsen hebben gesloten karakters (als ze al karakters hebben!), dat bevalt mij niet, ze hebben geen levenslust, ze zitten hun dagen wel uit in dit…

Ik zat op de lagere school te Coevorden, de Paul Krugerschool. 's Zondags moest ik eerst bij mijn moeder komen om de psalm voor te dragen, die ik uit mijn hoofd moest leren, want de volgende dag wachtte mij een strenge meester, die geheel willekeurig iemand aanwees om het vers te reciteren. Iedere nieuwe schoolweek begon met dezelfde angst, wie was de pineut en zou het lukken - grote schaamte hing altijd in de lucht, een tergend faalangstklimaat. Kende ik een paar strofen niet of soms een zin…

Ja, dat kan en de visioenen zullen je zuiveren als wervelwinden, als draaikolken, als parabels. Mijn lieve vader, ik heb het bereikt, ik gloei van top tot teen, ik ben één en al poëzie, ik hoef alleen maar ergens te snijden en het stroomt er vanzelf uit! Blijf een vrije vogel! hoger! Uw dronken zoon,
Arthur Rimbaud.
p.s.: woon je wel in Dijon? antwoord dan toch!
rue de Brabant, Saint-Josse-ten-Noode, 22 augustus 1872…

De paarden met de vrijgevochten tempeliers draven naar buiten als tot op het bot gekwelde furieën. De gespannen waterkoning is moe van deze haastige, harteloze wereld. Deze ver uit de koers geraakte reddingsboei, ver verwijderd van oude aardgebonden culturen. Zwijg! Neem een frisse duik in de onwetendheid en dwaal mee in draadloze liefde, tot de Egyptenaren voor je staan als zalf voor alle wonden, dronken als God, eenzaam als je angstige hart, mager als je gedachten, verstomd. Breek! Wees…

Ik loop op dons en ik zie vrouwen in de meest vulgaire houdingen, zij bieden mij hun borsten aan alsof het snoepgoed is, ik zuig aan alle tepels en ik kom klaar in hun lachende gezichten. Zij willen allemaal aan mijn penis likken en hun vochtige kutten smachten allemaal naar het helende zaad uit mijn stamper. Ik ben dronken van geilheid en mijn pik is groter dan ooit. Ik kan door muren gaan en jonge meisjes ontmaagden, met hun kittelaars spelen zoals ze het zelf niet kunnen. Ik hoor ze overal…

Die Mérat begrijpt er niets van, ze willen het liefst allemaal lekker geneukt worden en daar kan geen enkele knielende aanbidder tegen op. Waarschijnlijk begrijpt hij ook niets van het neuken zelf, want dat is een vorm van spiritisme, een ideale inspiratiebron voor dichters. Je trekt er allerlei soorten ronddolende geesten mee aan, die via jou ook nog wel eens relaxt willen naaien, in ruil voor jouw dienstbaarheid schenken ze jou met liefde enkele prachtige beelden, zo werkt dat. Arme Mérat!…

Opa heeft een lange witte baard.
Hij mag graag met zijn achterkleinzoontje Maarten een wandeling in het bos maken.
Maarten wil graag alles weten en opa geeft altijd antwoord.
‘Opa, wat is de lucht?’…

Sinds een paar jaar woon ik nu in Frankrijk. Er gebeurt niet zo veel op het Franse platteland. Het lijkt wel of daardoor juist de gewone alledaagse zaken aan waarde winnen.
Over dit soort dingen bericht ik maandelijks aan vrienden en kennissen in Nederland.
..........................................…

Ik ben te vroeg gewekt, te bruut en onvrijwillig en door het verkeerde geslacht. Verkracht en verjaagd, gebruikt en weggegooid, als een onbeduidend object. Misschien dat mijn hart ooit weer ontdooit, maar momenteel is het verpieterd in de meest erge vrieskou die er bestaat, dit totaal ontwrichtende noodlot! deze onbegrijpelijke aanval van de demonen! een oneerlijke beproeving! macaber en wreed! treurig en ontzielend! opjagend, achtervolgend, beklemmend! Ik dacht vrienden te hebben gevonden,…

Zelfs aan mijn grootste kroegmaat en leraar in de tovenarij, Charles Bretagne, durfde ik het niet kwijt, al stond ik vaak wel op het punt om het hem te zeggen, maar angst weerhield mij, al was ik nog zo dronken. Meneer Bretagne is trouwens een verhaal apart, ik heb veel aan hem te danken, meer dan aan welke gevestigde leraar dan ook. Hij was al ver op het pad dat ik wilde gaan en hij wees mij waar ik aanwijzingen kon vinden, hij hielp mij verder naar de geheime spelonken in het menselijk…