Ik voelde me als het ware buiten de middeleeuwse stadsmuren gegooid, overgeleverd aan wilde beesten en moordenaars. Men verstootte mij, zoals jij en mamma mij alleengelaten hebben. Ik was een paria, een ontheemde, een vluchteling. Maar ik wist tabak en drank bij naïeve lotgenoten los te peuteren en daar hield ik mezelf staande en warm mee en natuurlijk ook met het voortdurend beschimpen van de woekerende lariekoek om mij heen. Mijn hemel, wat waren die mensen achterlijk! Zelf las ik als een…

Het bleef steeds maar weer opspelen. Op één of andere manier waren mensen allemaal klootzakken. De uitzonderingen uitgezonderd. En hier en daar reageerden mensen eens op een verkeerde manier, vanwege een ontwikkelingsstoornis of één of andere obscure faalangstige beweegreden. Ook deze mensen waren te vergoelijken. Sommigen hadden gewoon brute pech...Eh... Enfin... Om niet in de gore details te moeten treden en ineens kort te gaan; Hier en daar had je wel eens een klootzak van een mens. Hij…

En in wezen ook zonder een moeder, ik voel me meer dan ooit een eenzaam weeskind op aarde. Ons gezin is een uit elkaar gevallen gezin, een gebroken vaas, iedereen is alleen op zijn eigen eiland en de waterstromen ertussenin zijn te gevaarlijk om over te steken. Ieder van ons is gedoemd tot zijn/haar eigen isolement, zijn/haar eigen hel. Het is een ziekelijke toestand, waarin een vluchtreactie de meest gezonde reactie is, dat begrijp jij ook wel, maar je bent net als de meesten al te bang voor…

Ik zoek de volkomen nieuwheid en ik laat al het oude achter me. Ik verbrand de veilige, roestige schepen. Buiten vliegen musjes druk heen en weer, ik hou van die donderstenen. De bomen aan de overkant van het water wiegen minzaam in de wind, terwijl een wankel bootje op de Maas zijn weg vervolgt, zat ik er maar op, dan zou ik doorvaren naar de grote zeeën, een ruige zeeman worden en alle landen van de wereld doorkruisen. Voorlopig zit ik nog gevangen in dit stijve huis en tuur ik…

Ik geniet volop van mijn contact met u, maar mijn moeder heeft zo'n grote macht over mij, als dit zo door gaat, dan loop ik nog eens weg van huis. U als dichter, u zult mij begrijpen, zo kan ik ook beter met u van gedachten wisselen, dan met mijn leeftijdsgenoten, op Delahaye na dan, maar zelfs voor hem ga ik wel eens te ver. O Rabelais, wat een schrijver, wat een fenomenaal schrijver! en dan de Parnassiens, stuk voor stuk grootheden, die veel in hun mars hebben! Ik ben u toch zo ongelofelijk…

Moeder is ook lief, tja, ze heeft het nu eenmaal niet zo makkelijk, begrijpelijk, wat zou jij doen zonder man? Ze heeft veel verdriet, dat moet haast wel, waarom zou ze het zichzelf anders zo moeilijk maken? en ons? Natuurlijk hou ik van haar, heel veel zelfs, dat is toch normaal? of niet soms? Vorige week hebben we bloemen op het graf van opa Cuif gelegd, volgens mij mist mamma haar vader heel erg, want toen heb ik zowaar tranen bij haar gezien. We hebben nog heerlijk gekuierd in de natuur…

Weet je trouwens al dat ik nu Arabisch leer, uit de Koran van mijn vader, ik bedoel, die mijn vader vertaald heeft. Dit heb ik zelf bedacht en ik geniet er erg van, bijna net zoveel als eerder van de sprookjes ( van Grimm, Andersen en Perrault ) met hun boeiende oerbeelden. Lees jij nog veel avonturenboeken? ik heb er steeds minder tijd voor en van mijn moeder mag ik alleen zinvolle dingen lezen. Ik doe maar zoveel mogelijk wat zij van me verlangt, dat levert de minste moeilijkheden op. Het is…

Veel partners die hun leven tot sleur zien worden, blijven bij elkaar, overwegen soms de sprong in het diepe maar springen niet uit angst voor het onbekende. Soms steekt het kwaad de kop op en wordt de mens uit hebzucht en begeerte, verleidt tot de misdaad om een probleem op te lossen.
Isabel van der Steen heeft na twintig jaar huwelijk genoeg van haar saaie leven en van haar zelfvoldane echtgenoot Jan Willem, die de laatste tijd ook nog begint te slaapwandelen, de ene medicijn na de andere…

'Een dichter: de laatste wijkplaats voor een onplaatsbaar mens.' Samuel Beckett
Opgedragen aan de ziel van Arthur Rimbaud, die ik liefheb en eerbiedig.
Met grote moeite heeft een zoon van een vriend van wijlen meneer E. Delahaye deze brief afgestaan.
Charleville, Quai de la Madeleine, 1870…

Wij zeewezens, wij hebben de macht in en over het water. Ik ben een nereïde en al mijn vrouwelijke familieleden zijn net zo mooi als ik. Wij nereïden zijn de verleidelijksten onder de zeewezens. Wij klinken over zee, zoals kerkklokken beieren over land; mooier nog dan de najaden zongen voor Odysseus.
Aeolus, god van de wind, is mijn vriend. Zijn stormen brengen mij vaak een nieuwe geliefde, dat is waarom ik hou van windkracht tien.
Ik woon in zee. Geen melusine, met 2 staarten, als wilde zij…

Tring tring. “Met het IPRC”.
"Met wie spreek ik?”
“Het instituut voor politieke en religieuze correctheid”.
“Goedemiddag, met Karel. Klopt het dat u mij een mail hebt gestuurd met een klacht over een tekst die op mijn relisite staat?”…

Dagelijks fiets ik door het Valtherbos naar de middelbare school in Emmen, het is ruim tien jaar na de oorlog. Sommige gebeurtenissen in mijn jeugd zijn in mijn ziel gebrand, deel van mijzelf geworden, deel van het skelet van de geest en mijn karaktervorming beïnvloed.
Een vriend en ik zoeken vertier in het Valtherbos, en komen per toeval bij een kuil waarvan ik niet weet wat het voorstelt, denk eerst dat het een bomkrater is zoals ik in een ander bos heb gezien. Later vertelt iemand dat het…

Ieder mens heeft zo zijn talenten en tekorten.
Nu kan ik zeggen, zonder al te veel op te scheppen, dat ik best over een aantal talenten beschik.
Er is echter één ding waar ik absoluut niet voor in de wieg ben gelegd en dat is autorijden.
Als kind speelde ik al nooit met auto’s, kon amper een Opel van een Mercedes onderscheiden en kende geen fantasieën over het winnen van een Grand Prix.…

In de zesde klas van de lagere school wordt er, met de meester als coach, gebouwd aan het voetbalteam voor de jaarlijkse schoolvoetbal-toernooi waaraan twaalf scholen deelnemen. Alle jongens van de zesde klas krijgen de kans hun voetbalkwaliteiten te tonen.
Riekus, een mollig uitgevallen boerenzoon bij mij in de klas, die goed kan leren maar in sport geen hoogvlieger is, heeft een hekel aan lichamelijke inspanning. Riekus en ik zijn opgesteld als verdediger, hij links- en ik rechts back. De…

Normaal kan ik er geen genoeg van krijgen. Lezingen over razendsnelle levensreddende interventies, gelardeerd met bloederige plaatjes. Je kan er wat van leren. Tenslotte is het mijn werk, levens redden, mensen bevrijden uit de klauwen van de dood. Vaker is het gewoon een fabriek van narigheid en ellende, en minder heroïscher, maar dat terzijde.
Gisteren heeft Mischa gebeld. Haar vader gaat dood. Ze huilt. Piet Kuiper, de ongeslagen kampioen schapensheren van het eiland gaat dood. Ik kan, ik…

Het was een bloedhete dag. De zon stond zinderend aan een helderblauwe hemel.
Op het plein midden in de stad was geen terrasstoel onbezet. De ijsjes, koude biertjes en roseetjes leken niet aan te slepen en de serveersters liepen af en aan.
Op de randen van een prachtige fontein zaten kinderen te pootjebaden, wat normaal gesproken ontoelaatbaar was, maar gezien de hitte oogluikend werd toegestaan.
Op het terras van café Vrolijke Frans zaten twee mannen. De een was bruinverband. Hij had een…

Aan mijn tafeltje op het drukke terras op het Leidseplein zijn twee stoelen vrij, een charmante oudere dame wijst er naar en kijkt mij vragend aan, ik knik uitnodigend en ze gaat zitten. De ober vraagt of hij de derde stoel mag meenemen, “graag”, ontvalt haar met stemverheffing alsof de lege stoel een doorn in haar oog is.
Ze verontschuldigt zich bij mij voor haar impulsieve reactie. “Ik dacht dat die stoel U misschien iets had aangedaan”, lach ik. “Dat is in zekere zin ook zo,…

“Nu ziet u een opening in het strand, een groot, rond gat. U loopt ernaar toe en kijkt erin: een wenteltrap voert naar beneden, het einde ervan is niet te zien. U daalt de trap af. Bij elke trede gaat u een jaar terug in de tijd. U loopt net zo lang naar beneden totdat u bij een tree gekomen bent waar de oorzaak ligt van uw ellende. Kunt u mij volgen?”
Ik bromde wat. Slaapdronken daalde ik de ijzeren trap af. Aan de wanden waren fakkels bevestigd, ze flakkerden door de sterke luchtstroming…

'Rita Dubois
hypnotherapeute
behandeling uitsluitend volgens afspraak’
stond in gekalligrafeerde letters op het bordje naast de voordeur.…

Bij zwaar weer bij donder en bliksem daalt de poldergeest (een watergeest) soms op aarde neer door de slurf van een waterhoos of tornado en materialiseert in menselijke gedaante. Bij zware regenval en bij overstroming wordt hij gezien in polders, uiterwaarden en achter zeeweringen. Men zegt dat hij over oceanen zwerft van orkaan naar orkaan, huist in het oog van de storm. Volgezogen met energie daalt hij neer op plaatsen waar water en wind de bevolking terroriseert en assimileert de geesten van…