Eens in je leven moet je Rome bezocht hebben.
Als ik terugkijk op het weekje Rome dan valt me op dat het niet de ontzaglijke kunstwerken zijn die me zijn bijgebleven maar wel de paar significante ontmoetingen die verder deel gaan uitmaken van je dagelijks leven.
Zo wandelde ik daar door de straten en zag ik een grote bus met een groep mensen ervoor.
Ik vroeg aan de eerste de beste man wat er aan de hand was in mijn beste Italiaans.…

Eindelijk is het zover! In de laatste opiniepeiling van Maurice de Hond zojuist een uur geleden midden in de diepe nacht uitgevoerd bleek dat de nieuwe partij voor de planten virtueel al op 25 zetels zit. En de trend is naar boven.
Ik ben ook lid geworden van deze partij van kamerplanten allemaal netjes verzorgd en busjes pokon. De partij is een christelijke partij en daarom kun je er gerust op stemmen. De kamerleden die gekozen worden voor de tweede kamer zijn geen mensen maar planten. Dus…

Deze vertelling speelt zich af in de late middeleeuwen, ergens bij Chaam, Meerle of Meersel-Dreef.
Een bedaagde baron kuierde rond in het park van zijn kasteel. Het leek wel of het ruisen van de eiken en beuken hem wenkte. Bedaard wandelde de deftige heer mee met de stem van het zacht wiegelende lover.
"Ja, in mijn kinderjaren luisterde ik graag naar de taal van bomen," mijmerde hij. "Ik dacht dat die geheimzinnige zuchten mij de weg naar een schat zouden wijzen. Dan piekerde ik over een kist…

Op een frisse lenteavond stapte de oude wijsgeer in een grote moeraspoel en waadde voort.
"Alle speurende en vorsende gedachten in mijn hoofd strijden met elkaar," dacht de man. "Een grote warboel! Waar moet ik nu nog aan denken? Hier in het koele water komen mijn huid en hoofd tot rust."
Hij liep verder, door water en modder, tussen jeneverbesstruiken door. Het werd donker. De wijsgeer keek naar alle kanten. Niets dan uitgestrekt moeras! Waar moest hij nu heen?
In het duister zweefde een…

De huisarts staat in de deuropening van de wachtruimte en spreekt nadrukkelijk zijn naam uit met een rollende r.
Ik grijp snel mijn spullen bij elkaar en pers er een: ‘dat zijn wij’ uit. Maarten kijkt even op en het lijkt erop dat hij eerst het krukje van de peuterleestafel even terug wil zetten.
Samen kijken we hoe Maarten behendig met het krukje terug loopt naar de tafel en hem netjes aanschuift.
Gek genoeg verwacht ik dat hij hierna op zal kijken, de huisarts een knikje zal geven en…

Wat een dag vandaag, qua breaking news dan tenminste. Er valt niet tegenaan te rijmen.
Ik werd wakker met Jack - Chucky- de Vries die na een amoureuze stap buiten de gedemilitariseerde zone van het huwelijk - 'Maar schatje het is niet wat je denkt-' voorlopig even in de kazerne uit de gamellen mag fourageren.
'Nog een extra schepje groene kledder, meneer De Vries?'
Daarna de GGD die ons na het zoveelste pittige nachtvorstje in MEI(!) alvast op een hittegolf wil voorbereiden. Er gaan brieven de…

Haar echte naam ben ik vergeten, haar bijnaam Jurkje kreeg ze in de eerste klas van de middelbare school, ze moet dertien jaar geweest zijn en erg rijp voor haar leeftijd. De jongens uit haar klas mochten in het fietsenhok voor een kwartje haar jurkje optillen, kijken maar nergens aankomen want dat kostte twee kwartjes en dat was veel, je kon er zondagmiddag voor naar de film. Ik kreeg geen zakgeld, dus voor mij geen Jurkje, bovendien was ik er te verlegen voor.
Voor de film moest ik elke week…

De druppel die mijn emmer deed overlopen, had de vorm van een geschenk. Mijn vriend had de neiging om dàt wat hij zelf graag wilde hebben, aan mij cadeau te geven. En zo via een omweg aan zichzelf. Ook dit keer was het iets waar ik totaal geen behoefte aan had. Er zat een mooi papiertje om en een lief briefje bij. Maar aangezien onze relatie al lang íets was, maar ook niet meer dan dat, besloot ik dat het voor mij genoeg was. Ik verpakte het cadeautje in een nieuw, erg mooi papiertje, schreef…

Gaat de wereld ten onder moeder?
Ach zoon dat weet ik toch niet.
Maar ik heb in een droom gezien dat Sowjet gemene vliegtuigen ver voor de val van de muur met gemene duivelse rode sterren op hun blikken vliegtuigneuzen gemene geestelijke kleine projectielen lieten vallen over gans Nederland!
Maar zoon ik wil nu even de vulkoek eten en een kopje thee met je drinken.…

In Wenen bezocht ik graag koffiehuizen.
Bij een Weense ijskoffie luisterde ik naar de pianomuziek en soms had ik uitvoerige gesprekken.
Een indringende ontmoeting met een grijsaard zal ik nooit vergeten.
Hij was geschiedkundige en wat mij betreft was hij een levende encyclopedie.…

‘Heb je even tijd?’
Tijd? Nee, natuurlijk niet. Ik ben net druk bezig met de notitie die hij gisteren had willen hebben. “Oneerlijke concurrentie”. Tegenspraak in zichzelf. Er is ook een duurder woord (Latijn, geloof ik), maar daar kan ik zo gauw niet op komen. Ik ben maar een eenvoudig A-gegradueerde.
Een studie in woordduiding, dus. Concurrentie is in wezen nooit eerlijk, want heeft de bedoeling de naaste te vernietigen. Om dat te verbloemen is het woord mededinging uitgevonden. Ook…

De oplossing is nabij, althans dat denk en hoop ik! We hebben besloten samen naar Afrika te gaan, nu nog niet maar over een aantal maanden, nu kan ik niets doen, maar tegen de tijd dat de baby zich aandient wel...
De schulden van Ruud zijn afbetaald, net als de crematie e.d. Marjorie heeft haar geld terug plus rente en ik hou ook nog iets over, ik besluit tijdelijk te stoppen met werken, dat heb ik wel verdient na jaren geploeter.
Er is eigenlijk verder niets dat me hier kan houden, even er…

Als ik voor het stoplicht in Maastricht sta te wachten, komt er naast me een open sportwagen tot stilstand. De man achter het stuur, een ruime veertiger, is qua uiterlijk en kleding exact op zijn wagen afgestemd. Hij draagt een colbert met een ruitje, waarin op subtiele wijze de flessengroene kleur van de auto terug komt. Daarboven een sjaaltje dat op sublieme wijze combineert met het colbert, en een zonnebril van een ongetwijfeld duur merk, terwijl zijn handen gestoken in auto-handschoentjes…

‘Geluid de ventilator, geluid de ventilator’.
Vol overgave spreekt hij de woorden uit, hierbij omhoog kijkend naar het oudere echtpaar dat zojuist is binnengekomen. Hij houdt zijn hoofdje schuin en zijn vingertje omhoog. De vrouw kijkt hem wat verbaasd aan. ‘Zo zo, dat is een moeilijk woord voor een klein jongetje’ bromt ze. Het kleine meisje in hun kielzog kijkt met open mondje naar hem. Maarten maakt een dansje op de plaats en herhaalt zich: ‘Geluid de ventilator, geluid de…

Één van mijn vroegste jeugddromen was, naar ik mij herinner, dat ik een racefiets wilde. Op een verjaardag werd deze wens waarheid.
Grijs was ‘ie, met stoere letters op het frame, flinke zwarte banden en een fijn zadel. Aan dat zadel kon je een tasje hangen, met plakspullen voor een eventuele lekke band. Trots fietste ik in het rond en in het rond en de mensen op het pleintje waar ik woonde zullen hun gedachten hebben gehad.
Jaren later pas begreep ik dat ik toen eigenlijk rond reed op…

In het schemering tussen waken en slapen ontmoeten ze elkaar, m’n bewuste – interface met de wereld - en onderbewustzijn, waarin de geschiedenis van leven verborgen ligt. Reizend in een stuurbaar eidetische droom verkent het bewuste het onderbewustzijn waarin kennis ligt opgeslagen zo oud als de tijd, voor de geest die de taal kan lezen.
Ik zie het heelal ontstaan uit de oerknal, eerste ruimte vele malen heter dan de zon, die uitdijt en afkoelt en waarin materie condenseert die waterstof…

“Aux vieux bon temps”. Ze heette het hotel, waar Anita direct op afliep.
‘Gôh. Het bestaat nog. Kijken of ze plaats hebben. Ze spreken er ook Nederlands.’
Te mijnen faveure, bedoelde ze fijngevoelig.
Een oudere dame stond in de receptie.…

Ik zit op een terras, als een groep luidruchtige jongeren voorbij trekt, op weg naar het stadion, veelkoppig monster met collectieve geest. Getatoeëerde lijven met witrode sjaals, eigen lichaamdrug brengt ze in een halfdronken toestand door de Vikingen ‘beresterk’ genoemd. De man van middelbare leeftijd naast mij richt zich tot me: ‘Het was ‘n mooie tijd, met zo’n groep lol te trappen, een machtig gevoel, je hoorde ergens bij’.
“U bent een beschaafd man”, zeg ik, “U ziet hun…

(Een zinnenprikkelend drieluik)
Toen ik uiteindelijk sliep, kwam weer die droom over de straten van 'crowded Caïro' tijdens een meer dan prachtige nazomer; de taxi stond te wachten. Zelf loste ik op in die MYRIADE VAN MENSEN. Gemiddeld kleiner dan ik, maar in meerdere malen meervoud. Een mensenmenigte zoals die in alle wereldsteden aanwezig is. De gebruinde huid gaf haar een faraonische uitstraling. Zij begeleidde mij met haar donkerbruine ogen een nauwe steeg in. Halverwege deze smalle…

'Lieve lieve Walter, denk eens aan mij, je bent net thuis en praat alweer over weggaan, je bent nog zó jong, je hebt je school, werk en ander verplichtingen hier.'
Je haalt je schouders op, niet erg volwassen, hoe dring ik tot 'm door, wat zijn z'n plannen, werken of...?
Natuurlijk mist hij Myra, maar wat weet hij van haar en haar achtergrond en 'n baby, ik zit boordevol vragen, Walter zit er niet mee geloof ik..net z'n vader, niks plannen gewoon verstand op nul en gáán!
Als ze nou hier in…