Volle drie dagen moet ik het nu zonder internetverbinding stellen, en dat valt niet mee. Met een onbestemd gevoel van onbehagen doorkruis ik het huis. Ik voel me even onthand als een boer zonder tractor of een voetbalfan zonder televisie. Het doet zeer, ik mis mijn vrienden. Ik zit vast, op non-communicado. Alleen al de wetenschap dat ik niemand kan bereiken en niemand mij, stemt me triest. Telefoon is geen optie. Mijn verbinding met de buitenwereld is doorgesneden. En dit kan gerust letterlijk…

Vandaag rond twaalf uur, want ik zat naar het nieuws op de televisie te kijken, gebeurde het.
Mijn televisiescherm sprong op zwart. Even vreesde ik dat dit gebeurde omdat mijn televisie al vrij oud is, maar opgelucht kon ik even later constateren dat dat niet het geval was; ook mijn internet en telefoon deed het niet. De provider lag er uit, zo heet dat dan in de taal van het volk.
Die opluchting sloeg al vrij om in een wat nu te doen?, immers, ik had nu geen communicatiemiddelen meer om er…

Wien Neêrlands bloed in d'aders vloeit,wiens hart voor die Zuiderzee gloeit.
In het Subatlanticum, de laatste periode van het Holoceen, van 700 v. Chr. tot heden, liep de temperatuur verder op, waarbij de zeespiegel rees. De strandwallen in het westen ontpopten zich tot een fiere duinenrij en beschermden zo het achterliggende kustgebied. Totaal verschillend was het in het noorden. De zee brak daar door de strandwallen heen en overstroomde een gebied wat overeenkomt met de huidige Waddenzee.…

Een paar jaar geleden ban ik gaan survivallen. Alles was heel leuk totdat ik in het water viel.
Eerst gingen we met zijn allen kanoën. Er zaten 3 mensen in een kano. Het was heel gezellig en we vielen bijna in het water. Daarna gingen we een stormbaan doen wat ook lachen was als er mensen in het water vielen, totdat je er zelf in viel, dan vind je het een stuk minder grappig.
Nadat we de stormbaan gehad hadden gingen we naar het zwembad. Na het zwemmen gingen we ons omkleden en eten. Toen we…

Ik kan nooit ergens op tijd zijn. Of ik ben net te laat, of ik ben veel te vroeg. Die dag had ik voor de zoveelste keer de bus gemist. Dat werd een half uur blauwbekken en wachten op de volgende. Heen en weer lopen, wijdbeens staan en dan het ene been naar het andere toebrengen. Dat laatste deed onze natuurkundeleraar vaak voor de klas als hij ongeduldig met de meisjes werd. Hij had een voorkeur voor jongens, het vrouwvolk was dom in zijn ogen.
Zo mijmerend ging de tijd sneller en ha, daar was…

Verliefd.
Ik zit in de derde klas. Erik zit in de tweede klas. Erik is een kop kleiner dan ik.
Erik kan goed op zijn handen staan. Ik kan goed op mijn handen staan met mijn benen tegen de muur.
Het moeilijkst wat ik kan is een bruggetje maken.…

Ooit in een zwak moment heb ik me een postcodeloterijlot aan laten smeren.
Dat was in de tijd dat er een mevrouw tegen de loterij procedeerde omdat zij de honderdduizenden euro's was misgelopen die haar buren wel gekregen hadden, omdat die loten hadden gekocht en de mevrouw niet. Zij vond dat zoiets als psychische mishandeling. Ze kon haar buren, die in één keer boven Jan waren, niet meer onder ogen komen en eiste compensatie.
Juist in die dagen viel er een enorme envelop in onze brievenbus…

Er steekt een plastic zak over. Ik buig me voorover om het beter te zien. Prachtig dat in deze gehaaste tijden zoiets gewoon kan. Een heel kruispunt stil voor een plastic zak. Ik zie het ding dat tot leven is gekomen. Het is een heel gewone simpele plastic zak. Zo een witte zonder opdruk. Bij elke groentewinkel of afhaalrestaurant te krijgen. Twijfelend glijdt hij midden de weg op. Zo te zien weet de zak niet zo goed waar die heen moet. Zal vast ook wel overweldigend zijn, een heel kruispunt…

Ik ben mijn eerste schat kwijt.
Zomaar verloren op Pasen alsof het een chocolade eitje is.
Twee van die schatten had ik.
Twee die voor mij erg kostbaar zijn.…

De maagdelijk witte wastafel is besmeurd met rood, zo te zien, bloed. Enige scepsis, maar toch spuug ik opnieuw. Weer die donkere vlekken voor de ogen, een paar tellen sta ik te trillen op mijn benen. Kan mij al niet meer herinneren wanneer ik dit voor het laatst had. De aanleiding is maar al te helder. Een paar dagen eerder voelde ik mij onoverwinnelijk. Nee, dat is een understatement. Ik voelde mij onsterfelijk. Zestien jaar loop ik al rond op dezelfde grond, met een schat aan ervaringen…

Mijn ouders waren erg lieve mensen en toen wij voor het eerst naar het buitenland gingen was dat een heel feest.
Tegenwoordig maalt men hier niet meer om, maar destijds waren er nog mensen die met een beetje afgunst naar ons keken.
Het lukte tenslotte lang niet iedereen met het hele gezin op vakantie naar Spanje te gaan.
Het wel een lange reis, want vliegen was er voor mijn moeder echt niet bij.…

Waarom kunnen mannen nooit iets vinden?
Van achter de kassa kijkt Marieke me lachend aan.
Ik ben nog bezig met het uitpakken van mijn mandje, zij moet de boel nog door de scanner halen en ik moet mijn briefje nog controleren want anders kan ik straks dat hele eind weer terug. Ik ben dan ook totaal verrast door deze diepgaande vraag van sociaal psychologische aard.
Zonder mijn antwoord af te wachten, piept ze de kipfiletjes en de Mie en vertelt een verhaal over Marc, haar collega, die ze erop…

SUTRA 3: DE TERUGKEER NAAR DE DUALITEIT
1. Dankzij de invloed van de leringen van Yuga en Yatavarta werden alle valse profeten en vadsige koningen onttroond. Wijze mannen en vrouwen zwaaiden voortaan de scepter over de vier windstreken der aarde. Zij vormden een wereldregering die het voedsel eerlijk onder de volkeren verdeelde. Ook gaven zij opdracht al het wapentuig, dat nog resteerde, te vernietigen.
2. Op aarde heersten voorspoed en eensgezindheid nu het kwaad uit de mensen was geweken.…

SUTRA 2: DE TWEE GETUIGEN
1. De eerstgeborene, Yuga, begon te prediken op de leeftijd van twintig jaren. Hij verkondigde vanaf de kansel dat het lagere volk zijn arbeidskracht en zijn ziel aan de rijken verkocht en zich daarom onder een rood banier moest verzamelen om zijn waardigheid te herwinnen.
2. Yuga bracht het tot priester in de wrede en hardvochtige kerk die deze principes uitdroeg. Het streven naar macht en tweespalt had hem daarbij in zijn greep en niet het hoge beginsel der eenheid.…

Is dit lente of niet?
Zo zag het eruit aan het begin van het park waar ik op de eerste zonnige zondag aan het eind van mijn fietstochtje terecht kwam.
Ik leg de nadruk op tóchtje want men moet de zaken bij de start van het seizoen niet overdrijven. Er komen nog meer dagen. Bovendien berijd ik een damesfiets op leeftijd, model slagje in het voorwiel, waardoor elke omwenteling telt.
Maar vandaag was ik niet te houden, ik moest eruit. Oorspronkelijk was het plan om het buitengebied van onze stad…

SUTRA 1: DE VERGADERING VAN DE GODEN
1. Eeuwen verstreken. Nova's vlamden op en doofden weer uit; waterstofwolken kolkten traag rond en balden zich tot nieuwe zonnen samen. Zo nu en dan scheerden sterren rakelings langs elkander; andere botsten in een hel van vuur op elkaar.
2. Op aarde bleef echter alles bij het oude. Vadsige koningen stonden op en bestreden andere vadsige koningen. Rijken vergingen, andere bloeiden op. Maar het hart van de mens veranderde niet. Volgelingen van grote…

Lopen in de bergen, alleen, trekken met mijn bagage op de rug, 's nachts wildkamperen. Losgekoppeld van het menselijk beschaven, me als een spons volzuigen met het oer van de bergen. Het stijgen en afdalen de realiteit van het moment. Met mijn voeten stevig op de grond in contact met het kosmisch geheel. Zo mijn pad zoeken.
Meerdere keren heb ik lange voettochten gemaakt. De ervaringen liggen opgeslagen in mijn wezen. In het dagelijks leven kan ik daar bij als ik er naar reik. Ook duiken ze…

Daar zat ik dan, op een vies oud doorweekt matrasje. Het was schemerig. Uit het plafon drupte seconde na seconde een druppeltje water. Het had geregend, gokte ik. Ik probeerde vaak dingen te raden, als ik geluidjes hoorde. Ik had toch niets beters te doen. Maar wat ik nooit kon raden, was of het dag of nacht was. Want het was altijd schemerig in deze kamer. Ik telde de regendruppels die op de houten vloer neerkwamen. Daarmee probeerde ik mezelf wakker te houden, want ik hield niet van slapen.…

In Parijs maak ik een kort praatje met het meisje van de bediening. Ze komt uit Rusland, blijkt, en kent haar talen. Ik ook.
Ik zeg een aantal dingen in het Russisch en ze moet lachen.
Een raar fenomeen is dat; thuis, waar iedereen dezelfde taal spreekt is het van geen belang. In het buitenland kan een gemeenschappelijke taal direct een band scheppen, sterker nog, men is bereid sneller bepaalde vooroordelen te laten varen; het is een táálgenoot.
Tragisch is het wanneer je zoals ik eens twaalf…

Vanavond las ik wat in Cicero. ‘Over vriendschap’.
Je zou een verhandeling verwachten over het onderwerp ‘vriendschap’, en daar had ik ook zin in maar nee, het is een dialoog. Het hele boek is een gesprek en is dan ook volgens die strenge regels geschreven en in die vorm gegoten.
Hoogst waarschijnlijk dat een ijverige monnik in de middeleeuwen het boek vertaalde vanuit het Latijn en het deze titel meegaf.
De titel is gebleven omdat anders niemand er iets van begrijpt, geeft de uitgever…