Vanavond las ik wat in Cicero. ‘Over vriendschap’.
Je zou een verhandeling verwachten over het onderwerp ‘vriendschap’, en daar had ik ook zin in maar nee, het is een dialoog. Het hele boek is een gesprek en is dan ook volgens die strenge regels geschreven en in die vorm gegoten.
Hoogst waarschijnlijk dat een ijverige monnik in de middeleeuwen het boek vertaalde vanuit het Latijn en het deze titel meegaf.
De titel is gebleven omdat anders niemand er iets van begrijpt, geeft de uitgever…

Zou ik al symptomen van het alleen zijn beginnen te vertonen?
Of zitten mij bepaalde dingen dwars?
Ik denk beide.
- Op mijn activiteitencentrum heeft een mevrouw het gewaagd mij te vertellen dat ik teveel aandacht opeiste.…

"Kun je mij die gele aansteker ff aangeven" vroeg ze op een toon dat ik wist dat er gedonder van kwam. Haast radeloos keek ik naar de bijzettafel en zag een witte, een rode en een blauwe aansteker liggen. Ik had me zo verheugd op een gezellige avond die zou eindigen in een lekkere vrijpartij, Maar de manier waarop ze de vraag stelde gooide al mijn romantische plannen in ene in duigen. Met doordachte tegenzin gaf ik haar een willekeurige aansteker (ik dacht de blauwe, omdat die het beste…

Vanavond slofte een oude man de overvolle bar binnen en hees zich op een lege kruk. Zichtbaar verkleumd van de ijzige kou zat hij zich even snel te verlekkeren aan het talrijke vrouwelijk schoon en wenkte me op een vriendelijke manier.
“Mag ik wel een heldere?” vroeg hij met een meer dan schorre stem.
“U heeft toch geen Mexicaanse griep, hè”, grapte ik om de klant op z’n gemak te stellen in deze inrichting voor prettig gestoorden waarin hij op z’n nachtelijke tocht was beland.
De…

Van de woelige plaats Drachten loopt die mooie weg Zuid langs statige boerderijen en mooie weiden, sprekend van ruimte en vrijheid.
Hoe heerlijk is het om het Zuid te volgen en de rand van het Olterterper bos te zien naderen. Wanneer deze omgeving heel stil is, kunnen er weleens onbekende, zachte stemmen klinken.
De schrijver van het verhaal dat nu komt, hoorde hier op zekere ochtend een wonderlijk gesprek. Nog steeds zweven woorden daarvan door zijn geest.
Het was een frisse herfstmorgen. Over…

‘Zeg, Charles?’
‘Zegt u maar Kees, meneer. Een grapje van mevrouw.’
‘Áh. En vermoedelijk is ze evenmin lesbisch.’
‘Ik ben diezelfde mening toegedaan. Mevrouw houdt van grapjes.’…

De kinderen van het bruine beertjecollege gingen op stap met de boswachter in Drenthe. Nu het waren al pubers van dertien jaar maar dat maakt niet uit. Het was een dagje Drenthe voor de beugelbekkies in het vieze en smerige bos volgens hun bescheiden mening.
De boswachter was geen populair type volgens de meiden want hij droeg een verkeerd broekmerk aan zijn kont. En daar bleven veel meiden onder elkaar over hebben. Bovendien droeg de man een sik en dat kon natuurlijk helemaal niet. Dat was…

Toen de dame terugkwam, enigszins op orde gebracht, zette ze zich op een kruk verder.
‘Dan kan ik je beter zien’, verklaarde ze.
‘Lijkt me geen voordeel.’
Ze knikte instemmend. ‘Maar het praat wat makkelijker. Meer afstandelijk ook.’…

Er zijn plaatsen waar je beter niet kunt komen. Het probleem is alleen dat je die niet kent. En als je ze kent dan is het te laat.
Zo ook gisteren. Ik loop nietsvermoedend een kroeg binnen, want ik had dorst. Een geldige reden zou je zeggen, maar ik had beter naar een openbaar toilet kunnen gaan, want daar hebben ze een kraan. Daar komt water uit. Prima tegen de dorst.
De kroeg was schemer verlicht, zoals dat hoort. Daarom ging ik aan de bar zitten zonder op te letten wie daar al zat.
‘Wat…

Ik blader in een oud boek en ruik een bekende geur, het herinnert mij aan een dorpje aan de Costa Dorada veertig jaar geleden. Ik las toen op het strand een oud boek dat ik in het appartement had gevonden, het was uitgedroogd en verkleurd en het rook precies zo.
De autostrada moest nog aangelegd worden, er was alleen de eeuwenoude smalle kustweg die door de bergen liep zonder vangrails. Hospitalet del Infante een dromerig dorpje onder de Spaanse zon, een half uur autorijden onder Taragona. De…

Bestaat een diersoort uit kwetsbare individuen en zijn die een populaire prooi voor roofdieren, dan is de enige verdediging hun aantal. Ze offeren een deel van hun populatie op aan roofdieren, maar er blijven genoeg over om de soort in stand te houden.
Aantal nakomelingen is selectiecriterium, genen met weinig nageslacht sterven uit en genen met veel nageslacht blijven bestaan, zo houdt de natuur door aantal de soort in stand van kleine weerloze prooien als plankton en insecten, beide de basis…

Thuis weten ze alles van me, mijn verleden, waar ik wel en niet goed in ben, kortom wie ik ben en ik op mijn beurt hou rekening met mijn omgeving. Is m’n reactie iets anders als men gewend is, vraagt men zich meteen af wat er aan de hand is. Binnen de groep heb ik de vrijheid van een ingespannen paard. Reputatie opgebouwd in jaren kan bij een laatste ontmoeting verloren gaan. De berg op gaat moeizaam, eraf heel snel. Wat je in twintig jaar opbouwt kun je in twintig minuten verliezen.
In de…

Pasen. Hoeveel mensen zouden nog weten wat er volgens de Bijbel met Pasen heeft plaatsgevonden? De betekenis van Kerstmis is wel bekend, maar Pasen? Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik voor de zekerheid Wikipedia moest raadplegen, maar voor wie het niet weet: met Pasen gedenken we de wederopstanding van Jezus.
Ook wordt Pasen gezien als het begin van de lente, het ontwaken van de natuur na een lange winter. Het gras wordt weer heerlijk groen en lammetjes huppelen door de wei. Er zijn zelfs…

Kent u het ziektebeeld, dwangneurotisch kuisen. Het is een verschrikkelijke ziekte.
Diegenen die er onder lijden vinden zichzelf SUPERnormaal, iedereen die hun ziektebeeld niet deelt vinden ze niet normaal; ze vinden die 'abnormaliteit' zo bedreigend dat ze vinden dat ze het absolute recht hebben met alle middelen die abnormaliteit te vernietigen. Manipulatie, bedrog, verraad niks is hen te min om die - in hun ogen - bedreigende levenswijze te doen stoppen.
Een paar jaar geleden waren ze…

Hoe dit stukje te beginnen? Zal ik voor de licht erotische toon gaan? De zinnenprikkelende suggestieve variant die, in ieder geval mijzelf, zal opzwepen tot extatisch genoegen, wellicht kreunend genot? Of nee, kies ik voor de meer technocratische variant, scherm met de wet van communicerende vaten, Archimedes zelf, verlies ik mij in pseudo-wetenschappelijk gekwaak?
En waarom? Een rillerig gevoel, een zompige geest, de waan van grieperigheid. De voor de hand liggende oplossing, een cognacje,…

Wouter.
Hmmm.
Wouter.
Ja!…

Hij had het bijna niet gehaald, Ferdinand, zijn moeder ontsloot op tijd maar de navelstreng hing ietwat onhandig om zijn hals. Half stikkend en in paniek, groengeel bont en blauw ter wereld komen, dat doet je wat. Als hij een broek had gehad, dan had hij erin gescheten, nu deed hij zulks in zijn moeder.
Bang is Ferdinand al lang niet meer, hij graaft de ondoden op en gebruikt ze voor z'n plezier, hij sluit niemand uit. Hij had het bijna niet gehaald, sinds kort gaat hij weer langs bij moeders…

Dit verhaal gaat eigenlijk over alle sprookjes, die er nog zijn of ooit hebben bestaan.
Maar het zou wel te veel werk worden om het over al die vertellingen te hebben. Daarom vertegenwoordigen we alle verhalen met het ene "springende sprookje," dat overal verscheen en zal verschijnen.
Dit springende sprookje komt steeds op de witte wanden van bioscoopzalen, of op kleine schermen in gezellige huiskamers. Het vliegt met tovervleugels door de lucht en door elektrische kabels. Tegelijk klinken zijn…

Mijn bureau staat op dezelfde plek waar jarenlang het bureau van de overleden pastoor stond, de sporen van z’n bureau waren lang zichtbaar in de vloer. Mijn bed staat op dezelfde plek als toentertijd zijn bed.
Toen we hier pas woonden probeerde hij mij voordat ik in slaap viel uit m’n bed te duwen. Ik rolde me ruggelings bovenop hem en oefende een zo groot mogelijke kracht uit en als hij z’n handen gebruikte beet ik zo hard in zijn polsen dat het bot kraakte. Een gewone droom was het niet…

Ik werd vanmorgen om vier uur wakker en hoorde later op de radio dat er het boekenbal was met de zin van Nescio “jongens waren we, maar aardige jongens”.
Meteen dacht ik aan mijn favoriete boek en zette de cd op met het verhaal verteld en luisterde aandachtig en dacht er over er zelf een stukje over te schrijven. Titaantjes verteld over vrienden begin vorige eeuw en hoe zij waren toen ze jong waren en hoe het met hun verder ging als ze moeten gaan werken en de verteller somber wordt van…