De stoep is gewassen en de lucht schoon gewaaid. In de bossen is het dode hout van de bomen gerukt en zijn de paddenstoelen geplukt. Natte slierten helmgras plakken aan het duin vast alsof het kauwgom is. De lucht kraakt van verandering. Het licht dat tussen de kale boomtakken doorspeelt belooft de volgende lente. Licht bezwangerd met hoop. Het einde van de herfst, de winter gaat beginnen.
Ik hunker naar de winter, naar het moment dat de eerste sneeuwkristallen uit de hemel komen zweven. Met de…

Ze zit al lezend op het muurtje aan de rand van het perron, vlak naast theater De Kom en kijkt even op.
De tram naar IJsselstein komt er aan. Jammer, even geduld nog. Ze duikt weer in het artikel.
Ze rilt en voelt een druppel langs haar nek kriebelen. Wat een weer.
Met een zucht blikt ze naar haar restje paraplu op de grond.…

Zo'n eenzaamheid is voor weinigen voor te stellen en aan zo'n eenzaamheid een levenslustige draai geven, is een welhaast bovenmenselijke daad, daarvoor moet je velerlei magie en talloze ontsnappingsmogelijkheden hanteren, jezelf total-loss schudden, los van zijn beknellende verleden is Arthur wel gekomen, maar een volstrekt nieuw mens is hij niet geworden, de schaduw van de vermoorde soldaat overwoekerde hem uiteindelijk.
Zijn persoonlijke therapie kon hem slechts tijdelijk en deels helpen,…

Het zou een makkie worden. Haar maat had alles verkend. Het huis werd bewoond door een alleenstaande vrouw. Ze was niet thuis. Geen huisdieren, zelfs geen goudvis. Je stapt er zo naar binnen, had hij gezegd.
Terwijl de inbreekster voorzichtig door de tuin sloop, vond haar speurend oog gauw de zwakke plek. Daar, ja daar, zei zij in zichzelf. Het was kinderspel. Bij iedere klus, ook nu, moest zij tegenzin verbijten. Sinds zij haar trouwe partner twee jaar geleden had verloren was alles…

Van de indrukwekkende dichter Albert Verwey (1865 - 1937) resteert, afgezien van de afzonderlijk verschenen dichtbundels, een kolossale verzamelpil, getiteld 'Dichtspel', uitgegeven bij, hoe kan het ook anders, de fameuze 'Arbeiderspers' (1983).
Ik heb dit boekwerk ooit aangeschaft bij een tweedehands boekenzaak te Amersfoort, omdat ik - en nog steeds - verzot was op de Tachtigers, waar heer Albert deel van uitmaakte.
Ik heb Verwey nooit helemaal als een van de Tachtigers kunnen accepteren,…

De scheiding heeft zich vorig jaar in alle stilte voltrokken. Na 7 jaar was het op en over tussen ons.
Dat vonden we allebei. We hebben er weinig woorden aan vuilgemaakt.
Uit haar gedrag had ik al eerder opgemaakt dat ze moe was, moe van mij, van mijn stijl en mijn nukken. We begonnen te botsen.
Op het moment dat tot haar doordrong dat ze het voor mij niet meer was en dat ik naar een jonger exemplaar op zoek wilde, stortte haar hemel in. Ze maakte geen contact meer, was leeg en moest tijdens…

(voor Gerard Reve)

Ik heb een foto van jou (waar je weer eens duister en gepikeerd brutaal de lens vervuilt) uit de krant en op een houten kaasplankje geplakt, de rand heb ik paars geschilderd en nu heb ik dus een zelfgemaakte ikoon van jouw keurige bakkes, soms zeg ik een weesgegroetje voor jou en voor onze Moeder en als ik weer eens wanhopig ben over mijzelf, dan troost 'jij' me door een voorbeeld te zijn van hoe men het bittere lijden, ondanks vele gebreken, toch kan doorstaan, hoe men…

De beeldtelefoon, dat leek me zó geweldig. Ik had er al een plaatsje voor ingeruimd in de beddewagen die ik samen met een schoolvriendje aan het ontwerpen was.
De beddewagen was een overdekte auto waar je in kon liggen, lekker onder de dekens met een flinke voorraad coca cola en een klein automatiekje met daarin marsen, zakjes engels drop en warme kroketten.
We hadden vanzelfsprekend kleurenTV aan boord en de automatische piloot zorgde voor een veilige reis naar de juiste verre bestemming.
De…

‘Het is niet iets van jou alleen, het geldt voor alle vrouwen’.
Hij staart naar het computerscherm. In zijn rechterhand een mok koffie, zijn linkerarm en elleboog losjes op tafel. Benen gestrekt voor zich uit.
‘Alle vrouwen in Nederland. Het is Opzij-taal, je moet als man voortdurend verantwoording afleggen’.
Hij neemt een slok van zijn koffie. Poes Karel zit naast hem op de grond. Vol overgave kijkt het beestje naar zijn baas.…

De draak wist het. Maar ze keek wel link uit om het te laten merken. Af en toe liep ze naar het dichtstbijzijnde meertje, ging aan de oever staan en keek naar haar spiegelbeeld. Elke keer weer zag ze tot haar verbazing de beeltenis van een schaap op het wateroppervlak verschijnen. Alleen als ze heel ver haar tong uitstak, zo ver dat ze ervan moest kokhalzen, dàn zag ze de draak verschijnen.
Ze merkte aan de dieren om haar heen, dat een ieder haar als schaap beleefde. Steeds weer dacht ze bij…

‘We moeten nodig eens de familie in Onstwedde bezoeken nu je overgrootvader nog leeft, dan kun je met hem kennis maken dat zal hij fijn vinden.
We gaan dan gelijk een spijkerbroek voor je kopen’, zegt Oma, ‘de kledingwinkel in Onstwedde heeft ze in de aanbieding heb ik gehoord, ze schijnen erg sterk te zijn en lang mee te gaan’.
De spijkerbroek is in de mode, ik zie de meisjes al naar mij kijken. Ik wil al enige tijd een spijkerbroek maar mijn oma moet zelf op het idee komen, anders…

Vandaag was weer zo'n typische baaldag. Lange file naar kantoor, lange file weer terug. Veel vergaderingen en (zo aan het eind van het jaar) nog een flinke hoeveelheid spoedklusjes die af moeten. Voor mij is dat trouwens niet zo'n probleem, ik behoor tot het soort mensen dat het beste presteert als de druk erg hoog is. Toen ik om een uur of vijf in mijn auto stapte, bedacht ik me dat ik nog boodschappen zou moeten doen als ik nog iets wilde eten.
Daar heb ik normaal gesproken al een hekel aan,…

De eend zwom in de loop van een dag heel wat af in de vijver van het park. Alle hoeken en gaten waren haar bekend. Ze beschouwde deze vlek water dan ook als haar domein. Hier speelde het leven zich af. Rond de vijver stonden een paar laaghangende treurwilgen. Weerspiegeld in het water, daar waar het kroos nog niet z'n plaats had ingenomen. Al drijvende vond de eend het een waar genoegen haar blik naar het spiegelend wateroppervlak te richten. Met daarin de voortschuivende wolken, de zon, de…

In een bergstaat heerst dictator Slavo die denkt, als alle dictators, dat hij het goed doet en vindt zichzelf geen slecht mens; hij zegt dat hij geweld afkeurt en offert zich volgens zijn gevoel op voor volk en vaderland.
Hij heeft geen goed beeld van de samenleving omdat zijn ministers hem en zijn beleid de hemel in prijzen. Niemand hoort graag slecht nieuws.
De verstuikte enkel van zijn zoon heeft daardoor meer impact op hem dan de executie van een mens; de pijn van anderen buiten zijn…

Zie toch hoe versteend je bent, geen sfinx wint het van jou, de gespannen spieren kennen niet het antwoord waar iedere man op wacht, achter de oogverblindende camoeflageharen de glanzende klitoris ergens tussen de elastische schaamtelippen, niet op je voorhoofd, gemakzuchtigen, perverse geilaards! Rampspoedige dronkemannen! Sluwe saters met harde, lompe, tactloze, zo doorzichtige knotsen! Shrekken met narcistisch geliefkoosde eikels! Ice Age indeed. De lach verraadt ruwheid en sluwheid. Je bent…

ANNE WADMAN, SCHRIJVER, EEN BESPREKING DOOR FOPPE
Op het Atheneum had ik als zevende vak Fries. Op donderdagmiddag van drie tot vijf zodat ik de twintig kilometer alleen naar huis moest fietsen met de walkman op met de plaat van U2 October en vele gedachten gingen door mijn hoofdje en ik was moe, bekaf was ik.
We hadden les van een goede leraar Fries die zelf ook boeken schreef in het Fries, een wat ouderwetse man met een knap gezicht, zijn zoon zat ook in de klas, het was maar een klein…

Ik werd wakker door getrippel en gekrabbel boven mijn hoofd. Dat zou Timmetje wel zijn, zoals aangekondigd door mijn huisbazin. Vermoedelijk een eekhoorntje. Ratten gaan niet zo hoog. Ik sloeg het roodbonten gordijntje opzij aan de voorkant. Op de velden hing de ochtendmist laag over de grond. Het hoofd van het paardje en de horens van de geit staken er boven uit
Ik schoot een broek en trui aan en ging naar buiten. Het paard kwam naar me toen en onderzocht me snuivend met zachte lippen. De geit…

Mensen die hun kleren niet slechts in dure boutiques kopen, kennen ze. Die venijnige plastic (rot-)dingetjes waarmee het prijskaartje aan een kledingstuk zit. Meestal aan het label, maar soms ook gewoon dwars door de blouse, rok of trui. Ze zijn onmogelijk met de handen stuk te trekken, want als je een beetje kracht zet, scheur je het dingetje dwars door de stof, of houd je er een bloederige snee in je vingers aan over. U kent ze? Fijn. Maar hoe noemt u ze? In mijn familie is er een naam…

Er stak Louis nog meer, dat was de angel, de onredelijke jaloezie van zijn moeder Estella (de echte en niet zijn latere surrogaat-moeders), want ze was vreselijk jaloers op Louis: hij presteerde het immers om buiten haar ijzige wetten te manoeuvreren, zij het dan gigantisch clownesk en melodramatisch, denkbeeldig.
Wanneer zijn moeder boos of lusteloos was, dan werd hij dat ook, want er bestond nauwelijks een grens tussen hem en haar, wat duidt op een narcistische bezetting van het kind,…

Apartheid: een ooit genoemd verschijnsel dat tegenwoordig uit de mode lijkt te geraken.
Toch is er nog wel degelijk apartheid op velerlei gebieden.
Op het gebied van cultuur, opleiding, inkomsten en tegenwoordig zelfs weer tussen man en vrouw.
Inmiddels heb ik ook apartheid ontdekt.…