De berm glijdt af, in de richting van het donkere water. Een buffer tussen twee werelden verbrokkelt en verdwijnt in het kanaal, dat oeverloos voortkabbelt. Het asfalt scheurt, verzakt en dreigt te volgen. De weg beseft de juistheid van zijn naam en geeft gehoor.

In een klein plaatsje bij Brescia in Noord Italië geeft men dit jaar een heel bijzondere invulling aan de kerstgedachte. Onder de naam 'White Christmas' wordt van eind november tot en met 24 december jacht gemaakt op de gekleurde medemens. Deze mensen worden opgepakt en wie wordt gevonden zonder, of met een verlopen verblijfsvergunning wordt direct afgevoerd. Zo hoopt men nog vóór de Kerstnacht aanbreekt het dorpje weer helemaal wit te hebben. Spic en Span voor de feestdagen dus!
Werden de…

"Le sentiment de l'existence" Rousseau
Het is er mistig van de rook. Hij loert naar een paar beeldschone meisjes, die opvallend giechelen. Wanneer een van de meisjes naar hem kijkt, kijkt hij brutaal terug, wat een afstotend effect heeft, precies wat hij wil bereiken, al zou het liefste bij haar wegkruipen. Met een schaar haar rode BH-bandjes losknippen! Hij schrikt van zijn gedachten. Dromend van haar naakte lichaam staart hij naar buiten, gevallen in een donkere put vol sombere gevoelens.…

Met mijn korte beentjes leek het pad eindeloos. Stapje voor stapje kwam ik dichterbij mijn doel, de deur van mevrouw De Jong. Ik liep zonder te kloppen naar binnen. “Hallo, hier ben ik weer”, riep ik vrolijk.
Mevrouw De Jong keek op van haar wasgoed en was zichtbaar verrast me te zien. “Hoe kom jij hier nu dan?” vroeg ze, “Mag je zomaar alleen over straat, dat hele eind?”. “Ja hoor”, zei ik, “dat mag ik best alleen. Hebt u nog wat lekkers voor me?”.
Mevrouw De Jong pakte…

Thuishaven en vangnet.
De spin zoekt zijn hoek, in het verborgene creëert hij zijn web. Zijn grote vijand is de mens, met een onstilbare behoefte aan controle. Zelfs de meest verborgen schaduwplekken ontkomen niet aan diens ingrijpen. In één rats gaat daar dan het grootse werk. Opnieuw beginnen is het credo, een spin is een geduldig dier.
Ook ik heb een thuishaven en vangnet, min of meer onttrokken aan de wereld van de mensheid. Het is de plek waar ik mezelf alle ruimte geef en de…

Bij ons in Oost-Groningen aan de Duitse grens ligt een bosrijk gebied. Als kind was ik geboeid door verhalen dat er midden in het bos een kluizenaar woonde in een hol onder de grond. Iedereen in het dorp kende het verhaal van kluizenaar Harm.
Later hoorden we dat de gemeente op die plek een hut voor hem had gebouwd en dat moest m’n grootmoeder zien. Dus werd er een expeditie op touw gezet samen met de buren.
***
De gemeente had geprobeerd hem op te laten nemen in het instituut voor…

"Meneer Trawant?"
Ik schrok op uit de krant die al een tijdje werkeloos op mijn schoot lag.
Zo lang zat ik al in deze wachtkamer, die zijn naam weer eens uitbundig eer aandeed.
Er had inmiddels alweer een heel nieuwe lichting patiënten plaatsgenomen op de kale harde zittingen sinds ik drie kwartier geleden was aangekomen.…

In de keuken ben ik geen groot talent. Italiaanse gerechten gaan nog wel, daar heb ik echt mijn best voor moeten doen, anders had ik het er niet lang uitgehouden, maar de Hollandse pot blijft voor mij net zoiets als wiskunde.
In mijn familie kookten de mannen. Twee broers van mijn vader waren echte topkoks in hun tijd (de een schreef recepten voor Libelle en de ander had een eigen restaurant), mijn vader maakte thuis het eten klaar en ook mijn eigen broers staan hun mannetje achter het…

Zet Arthur Rimbaud in Luxor een rode bol op zijn neus en hij is ook een rondtollende clown, net als iedereen die voor clown speelt, maar dat denk je maar, want ook clowns verschillen onderling en behalve een grote, beroemde clown was Rimbaud een grote lieveling van de goden.
Vooral Re hield van hem, toen de kennis brak in zijn wijze hoofd, brak de zon voorgoed door. Zijn talloze angsten bleken wanen. Vaarwel aan de donkere gevangenissen, de onvoorstelbare martelkamers in hemzelf. Hij heeft ook…

“Nou, ga zelf maar kijken dan, als je me niet gelooft!”
De woorden galmen na in mijn hoofd. Straks komt Merel mij zoeken, ik moet hier weg en gauw!
Op mijn tenen – de planken mogen niet kraken - haast ik mij naar de overloop en vlucht Wiesjes kamer in, die zich bevindt aan het eind van de gang.
De spiegel aan de wand brengt mij weer terug in het heden, geen prettig beeld: ik zit onder het stof en heb kringen onder mijn ogen. Ik schop mijn schoenen uit en zet mijn tas - die nog om mijn…

De man schuifelde over het grind, zwaar leunend op zijn wandelstok. Hij overzag de banken rond de vijver. Die waren allemaal bezet. Zuchtend liep hij door. Hij hoorde een stem achter zich.
‘Meneer?’
Hij keek om. Een dame wenkte hem.
‘Als u wilt kan ik wel een beetje opschuiven.’…

Het leven op kamers op verschillende adressen in m’n studietijd leidde tot verkenning en zoeken naar sociaal contact in de nieuwe omgeving en al gauw kwam het via lichaamstaal tot flirten op afstand met een meisje dat aan de overkant woont met zicht op elkaars ramen, want nieuwsgierigheid naar een nieuwkomer is er ook bij de dames. Ik maakte de spannende gebeurtenissen regelmatig mee, de meisjes zijn toegankelijk door de veilige afstand zodat communiceren niet gelijk hinderlijke gevolgen…

Abrupt stopt het pad. In de diepte vervolgt de route. Ter overbrugging hangt een ladder aan de rotswand. Het schrikt af en lokt tegelijk. Ik besluit tot pauze. Eten, drinken en bezinken, terug- of doorgaan.
Trede voor trede daal ik af. Beneden aangekomen kan ik de markering terugvinden op grote brokken steen, richting sneeuw en ijs. Af en toe een handreiking van een ijzeren ketting verankerd in de rotswand. Al klauterend mijn weg zoekend ervaar ik een enorme voldoening. Ik ben in mijn element,…

Even langs het gezondheidscentrum dacht hij, een griepprik halen. Nou dat éven werd dan toch wel ietsie langer. Een rij tot plusminus 150 meter buiten het gezondheidscentrum stond al te wachten.
Maar, hij had een warm colbertje aan en bovendien scheen er ook nog een vaal oktoberzonnetje. Bovendien had hij alle tijd van de wereld en stonden er bekenden genoeg om de tijd al koutend gezellig door te brengen.
Zo verliep al snel zonder te bemerken een “stijf” kwartiertje en nog iets langer.…

Onze pas gescheiden buurman Bob, een lange dunne boom van een leptosoom zit, zo gauw het weer het toelaat met een flinke voorraad bier in de tuin en praat en telefoneert met luide stem, zodat de buren het zowel binnens- als buitenshuis horen.
Als iemand hem er op attent maakt, zegt hij dat hij geen geheimen heeft en wij onze oren niet zo moeten spitsen; de praktijk is dat wij geïrriteerd en soms woedend naar binnen gaan en proberen ons voor het geluid af te sluiten, wat in een rijtjeshuis…

Het is een dag van nare smaken in de mond.
Herman van Veen belaagd en bedreigd door PVV-aanhangers omdat hij het waagt hun eenmansbeweging met die van Mussert uit de jaren 30 te vergelijken.
De toon van de reacties op de uitspraken van van Veen bevestigt het beeld van een rancuneuze en snel ontvlambare 'fremdkörperfeindliche' organisatie die gek is op grote woorden en massale aanvallen.
Uitspraken van hoofdman Geert en zijn kompanen over Marokkaanse knieschoten en het afhakken van neuzen van…

Een zandstorm vlak boven de grond. Gezandstraald word ik, lopend langs de zee met opkomend tij. Onverwacht geniepig zijn de uitlopers. Het water kruipt waar het gaan kan, neemt in beslag waar het een kans ziet. Afnemend en toenemend in een constante beweging. De wind leeft zich uit in al zijn kracht. Hij raakt mij en vraagt om mijn tegenwicht, is op zoek naar mijn weerbaarheid. Wil een antwoord, eist het waarmaken van een belofte. Vanuit de diepte rollen de donkere golven af en aan. Zwarte…

Er was eens eens een man die gek op fietsen was. Hij deed er van alles mee. Hij ging zelf veel uit fietsen, soms op de mountainbike en soms op de racefiets, haalde ze regelmatig uit elkaar om vervolgens weer in elkaar te zetten, verfde ze, verving spaken en kettingkasten omdat hij het leuk vond en repareerde ook de fietsjes van de kinderen uit de buurt.
Die kinderen wisten hem dan ook allemaal te vinden. Want alles waar hun drukke papa's geen tijd voor hadden, deed 'Fietsio' wel voor ze.…

Toen mijn dochter zo'n jaar of vier was, vond ik dat er ook wat cultuur ingegoten moest worden. Een klein deel van die taak werd door schoonzuster ingevuld die haar minstens éénmaal per jaar mee nam naar een theater voor kinderen. Maar dat is natuurlijk niet genoeg.
De eerste kennismaking met een concertzaal was voor dochterlief een optreden van de Josti-band in Vredenburg. Voorwaar, het heeft zijn vruchten afgeworpen! Nog steeds bezoekt zij met haar vriend regelmatig concerten. Weliswaar…

Met een terloopse beweging tik ik de sliert verdorde bladeren van mijn hordeur. Het volgende moment realiseer ik me dat dit niet logisch is.
Verdorde bladeren midden in de zomer. Noch de plaats, in het midden van het gaas. Op het plankier van mijn balkon ligt een slak. Samen met een pluk bladderige schilfers, wat eens zijn beschutting was. Waarschijnlijk te grazen genomen door één van de eksters uit de nabije boom, om onbekende reden gedropt op mijn balkon. Zwaar beschadigd dapper op zoek…