In dat grote British Museum groeide Rimbauds verlangen naar de eeuwigheid op aarde.
Keizer Theodorus kruipt op een geheimzinnige wijze in zijn huid. Terwijl hij nipte van een fles oude absint, boog hij zijn hoofd alsmaar verder in de boeken van de leeszaal. Omstanders roken de geur van alcohol en tabak, vermengd met zoete hasj.
De zaal verstilde nog meer, weerde zich minachtend af. Maar hij versmolt met de letters, terwijl zij ertegenaan botsten. Hij likte de letters als een lolly, hij zoog…

Een glaasje wijn op zijn tijd gaat er bij mij prima in, ook twéé glaasjes wijn wel. Voor intimi zal de titel van dit verhaal dan ook meteen duidelijk zijn. Denken ze. Want niets is wat het lijkt en bijvullen is soms een uiterst moeizaam karwei.

Natuurlijk gaat het hier niet om mijn glas maar om mijn verwarming. Ja... verwarmingen dienen om de zoveel tijd bijgevuld te worden. In mijn geval is 'om de zoveel tijd' toch al gauw elke zes weken. Veel te vaak, hoor ik de mannen al brommen. Nee…

Het was gisteren weer een ouderwetse saaie Zondag. Als kind had ik al een hekel aan deze 'dag des Heeren'. We mochten niet fietsen, kregen geen ijsjes, zaten 's morgens in de kerk en 's middags in de auto. Onze ouders hielden van rondrijden. Zij lekker voorin, de auto blauw van de rook en er mocht nauwelijks worden gesproken, want Pa volgde de voetbalcommentaren op de radio.
Als we toch te tierig werden, werd er gedreigd ons bij het zigeunerkamp (dat was er toen in Muiderberg) af te zetten en…

In Zuid Afrika speelde het Nederlandse voetbalelftal in de halve finale tegen Argentinië. Het was heel slecht weer. Het was heel slecht weer. De Argentijnen op de tribune bliezen door hele grote trompetten. Ja het deed heel erg zeer in de oren van Jack van Gelder.Die moest in de pauze nog even zijn oren laten doorspuiten daarna. Het was zo slecht weer, ik geloof 50 graden boven nul, dat Diego Maradonna in pyjama zat te coachen. Ja hij had een leuke pyjama aan met poedels erop getekend. Wat een…

Het zit erop. Ik mag graag stoere praatjes ophangen, maar dit viel tegen. Had ik me nog uitgeput in flauwe grappen over wat me te wachten stond, toen ik 'er eenmaal lag', had ik niet zoveel praatjes meer. Toch kijk ik met plezier terug op mijn korte opname in het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam.

Je komt nog eens iemand tegen die je normaal gesproken niet zo snel ontmoet. Nou ben ik een roker, dat houdt in dat je sowieso vaak in de gelegenheid bent een praatje met iemand aan te knopen,…

In Oss stapt een man in de trein. Hij gaat naast mij zitten, opent zijn notebook en begint zwijgend te lezen. Tegenover hem zit een meisje van een jaar of zeven dat met heldere ogen onbevreesd de wereld inkijkt. Ze is nogal geïnteresseerd in de lezende man.
Haar nieuwsgierigheid wordt blijkbaar te groot en ze vraagt: 'Wat bent U aan het doen, wat zit er in die doos'. 'Ik lees een boek', antwoordt de man vriendelijk. 'Ik zie helemaal geen boek', merkt het kind op en vervolgt, ‘dat ding lijkt…

Vier trappen, elk een andere kant op vanuit het centrale plein. Een piramide gekeerd in zijn tegendeel. Hier lokken perspectief en ruimte, waarbij elke stap aanleiding is tot de volgende.
Ik besluit het plein rond te lopen en verval in gemijmer. Na enige tijd nemen mijn voeten zonder aarzelen de eerste stap omhoog. De zon staat recht achter me, mijn schaduw bestrijkt de oplopende treden. Gezamenlijk beginnen we onze klim in een gestage cadans. Een vreemde gewaarwording dringt zich aan me op. Ik…

Hoe het komt weet ik niet, maar op de een of andere manier zit ik bij feestjes en verjaardagen altijd in de verkeerde hoek. Zo kom ik altijd naast iemand te zitten met problemen.
Terwijl aan de andere kant van het vertrek de interessantste gesprekken worden gevoerd, de leukste anekdotes worden verteld en de beste moppen worden getapt, zit ik altijd naast iemand met de vreselijkste huwelijksdrama’s, de grootst mogelijke tegenslag, de naarste ongelukken en de engste ziekten.
Sommige mensen…

“Zoeken en de moed niet opgeven.
Vertrouwen dat je het ooit zult vinden”.
Waar had ze het allemaal over, bedacht ze.
“Dat is heel persoonlijk, net waar je wensen liggen”.…

Sinds de tv-serie Baywatch denken velen dat strandwacht ‘s werelds mooiste baan is; zon, strand, zee en schaars geklede dames. Ze laten alleen de mooie kant zien. Er is ook een andere kant, ontdekt leerling strandwacht Flip reeds op zijn eerste dag.
Er zit een corpulente dame naakt op het strand. Flip verzamelt al zijn moed en zegt: ‘Het naaktstrand begint verderop bij de volgende paal mevrouw’. Zijn door de zon gebruind gezicht wordt wat bleekjes bij de confrontatie met de nogal stevige…

Leven laat zich niet inperken. Gescheiden delen richten zich weer op compleetheid. Het gordijn dat blijvend tussenhangsel leek, begint te scheuren. De stof vergaat, slijtageplek wordt kier en opening.
Twee werelden zoeken elkaar te bevruchten. Paniek slaat toe. Hardnekkige pogingen om de zaken gescheiden te houden, falen. Het verborgene dringt zich op en laat zich niet meer ontkennen.
Het wil zich mengen met de dagelijkse dag. Mijn eigen zijn laat van zich horen, wenst als geheel aan bod te…

Een boek van de gevierde veelschrijver Jeroen Brouwers. Een ongenaakbare wijze. De psychiater van de literatuurmakers! Wat lezen wij? De aftakeling van Paul de Wispelaere, zijn sombere zelfbeklag, zijn veel jongere vrouw en muze Ilse, wat zeurt die Paul toch! Menig oude knar met kunstgebit zou jaloers zijn, niet in de minste plaats op zijn respectabel werk. Benno Barnard lijkt te verzanden in een tragische vaderidentificatie, terwijl hij er toch met meer en meer vuurspatters bovenuit stijgt.…

Onlangs werd er een ruimtesonde naar Mars gelanceerd.
Nu is daar een heel groot schandaal aan vooraf gegaan.
Er was iets afschuwelijks gebeurd want de poetsvrouwen van de NASA hadden vergeten de ruimtesonde in de chloor te zetten.
Ze hadden de sonde in een grote teil met water moeten zetten en moeten schoonschrobben met groene zeep.…

Tiel. Toen ik er de laatste keer was was het zomer. Ik wilde Woemi de Waal laten zien, de boten op de rivier die daar zo mooi traag door oneindig laagland meandert.
Dat is een gedicht.
‘Dat hoef je mij niet te vertellen’ bijt ze me toe. Woemi is moe, het is ver, weer eens te ver, het is warm en Woemi houdt niet van warmte.Eigenlijk, om heel eerlijk te zijn houdt Woemi ook niet zo van fietsen. Ze is gek op boeken, op literatuur en gedichten, op hele dagen op de bank hangen met een boekje en…

De kameleon wist precies wat hem te doen stond. "Niet opvallen" was het parool. Elk schepsel heeft zo zijn specialisme.
Tot de dag dat alle kleuren opgebruikt en uitgewerkt waren. Het fundament onder zijn bestaan verpulverde. Ten einde raad ging hij in retraite en daalde af naar de eigen kern. Tot zijn verbazing kwam hij daar het roodste rood tegen. En herkende zichzelf.
De kameleon wist precies wat hem te doen stond. "Kleur bekennen" was het parool. Elk schepsel heeft zo zijn angsten.

Sandra en Jan trouwen en krijgen twee kinderen. Na vijf jaar komen er butsen in hun relatie, langzaam maar zeker dooft de liefde en belanden ze in een crisis.

In de sleur van moeder en huisvrouw is ze niet gelukkig. Het gezin begint steeds meer om hem te draaien, zijn carrière en zijn frustratie dat hij op z’n werk te kort schiet en gepasseerd wordt door anderen. Er is geen tijd en gelegenheid voor haar groeiproces, voor een bevredigende invulling van haar leven.
Onvree binnen hun…

De 'rotsvaste zekerheid van een hiernamaals waarin hij met open armen ontvangen zal worden' (Dick Schlüter) moet een grote troost geweest zijn voor een man als Van Eeden, na zijn moeizaam en ingewikkeld leven vol onzekerheden.
Naar 'open armen' heeft hij altijd sterk verlangd, met name omdat de armen van zijn ouders zo dikwijls gesloten waren.
Zijn leven begint op 3 april 1860 aan de Kleine Houtweg 23 te Haarlem. Zijn voorvaderen waren bloemkwekers.
Zijn vader was een geletterd man, op een…

“Rechts aanhouden. U heeft uw bestemming bereikt”, galmt de stem van Ernie door de auto. Hij loodst ons feilloos over de betonplaten naar de plaats van bestemming, de Keizervest in Gent. Het nieuwe ‘thuis’ voor de komende zes jaar van onze dochter Katinka.
Ik open mijn portier en snuif de ‘Belgische lucht’ op. Ja, zo ruikt België, een mengeling van Berliner bollen, industriestank, zonnebrand en gele priklimonade.
Berliner bollen, Boules de Berlin, zoals mijn moeder ze altijd bekakt…

De aarde scheurt. Ik sta erbij en kijk ernaar. Niet in staat tot bewegen, laat staan tot handelen. Kan ik blijven hangen in wat ik ben? Oude patronen hebben geen functie meer. Niemandsland is mijn plek van vertoeven. Alle wegen zijn afgesloten. En dus liggen alle wegen open. Chaos als uitgangspunt. Composthoop als broedplaats voor nieuwe impulsen. Wat is mijn antwoord?
Alleen op de wereld, geen steunen en toeverlaten.
Een stap naar voren, staan aan de rand van de kloof. Een blik in de…

Er zijn zo van die gedichten, die blijven maar spoken in mijn hoofd, daarvoor hoeven ze ogenschijnlijk niet eens van een hoog kaliber te zijn, nee, het gaat juist om een ondefinieerbare intentie, die me op een wrede manier blijft achtervolgen. Vrouwelijke krijgers op afschrikwekkende strijdwagens, met zwarte, vlijmscherpe zwepen in de pezige dameshanden. Ik moet rennen, hard hollen, door mijn pijngrenzen gaan, want zij willen mij misschien wel lynchen, als een beest in een vuil hok opsluiten,…