Anneke laat haar vakantiefoto's zien. Dat gaat natuurlijk digitaal. Ze heeft haar fototoestel aangesloten aan mijn tv, waarna we 378 kiekjes te zien krijgen. Voor een selectie is nog geen tijd. Die tijd zal wel nooit komen. Over een paar jaar wordt het gissen naar wat en wanneer. Zijn de foto's misschien in de war geraakt met die uit 2008 of 2007. Dan zijn kinderen de enige goede tijdmeter. Pjotr is flink omhooggeschoten in die drie jaar. Sterk en stoer is hij geworden.

'Mooie dikke…

Roger heeft een duif gered.
De duif lag voor de kerkdeur in Villeréal. Uit het nest gevallen.
Een neef had hem opgeraapt en naar zijn oom, onze buurman, gebracht.
Roger was net aan zijn tweede heup geopereerd.…

(voor Marcel Möring)
De dampende zaal zat barstensvol heimelijke aanbidsters, die geoorloofd vreemdgaan, terwijl hun mannen of thuis met sloten bier naar een oorlogsfilm kijken of naast hun bevallige lichamen (die geil om zichzelf heen roteren, aarzelend) zitten om de boel te temmen en soms wat oogluikend toelaten, wanneer een grap van de schrijver volkomen hilariteit bewerkstelligt, dan lukt het zelfs de grofste hond te meesmuilen.
De verregende pennenheld kwam te laat, omdat hij zijn auto…

Een pop, voorstellend een heks op een bezemsteel gekleed in het zwart met lange kromme neus en wapperende zwarte haren, hangt in m’n werkkamer. Het is een souvenir uit het veen in mijn geboortestreek, waar m’n grootouders ‘de witte wieven’ zagen zweven boven drassig veenland. Niemand waagde zich in het veen of je moest een goede reden hebben, zoals voortvluchtigen; het was er niet pluis. Maar deze heks heeft een andere betekenis gekregen, herinnert mij aan een heks die ik heb gekend…

Cavaleristen van het Franse leger van voor WO1 legden paardenzadels op vochtige plaatsen, want uit ervaring bleek dat daardoor ontstekingen van de paardenrug onder het zadel werden geremd. De jonge legerarts Duchien onderzocht het fenomeen en ontdekte dat bepaalde schimmels werkten als ontstekingsremmers, door de bacteriën die de ontsteking veroorzaakten te doden en heeft zijn bevindingen schriftelijk gerapporteerd aan de Franse ministerie van defensie. Duchien was op het spoor van wat later…

'De man is dood, U hebt hem doodgeslagen verdachte, er zijn meerdere ooggetuigen'.
'Welnee, meneer de rechter, hij is gewoon omgewaaid toen ik met m’n armen zwaaide en hij is buiten mijn schuld op z’n hoofd gevallen.
"Het is m’n geloof, het staat in onze heilige boeken, die zo oud zijn als de mens, iemand van een ander geloof edelachtbare, zien wij niet staan; zo iemand is voor mij lucht, niet eens gebakken lucht, maar gewoon lucht. Ja ik zwaaide met mijn armen, dat ontken ik niet, maar…

(voor Jan-Jacob Slauerhoff, bij de tentoonstelling 'Dichter op zee', Scheepvaartmuseum, Amsterdam)
Nauwelijks versleten lag hij daar als een dromende poes onbeweeglijk op een dak, oranje van de abrikozen, afgesloten van de woelige wereld, niet om aan te raken, laat staan aan te passen, trouwens, hij was me toch te groot geweest, ik was erin verzopen, zoals het droeve noodlot van groothertog Hendrik Marsman, zonder lieftallige zeemeerminnen (vooral de malse, onweerstaanbare, gevariëerde…

Het begint laat in het jaar te worden. Je merkt het als je op een terrasje zit. Wat een week geleden nog een sterke zon was lijkt nu op een gloeilampje. Je moet heel dichtbij komen om je er nog aan te warmen. Mannen moeten even wachten tot jurkjes de dag weer opvrolijken. De herfst dringt zich op.
Ik hou van de herfst. Herfst brengt goede gesprekken, lange wandelingen en frisse wind. De fruitvliegjes worden weggeblazen. De dauw in het spinrag vermengt zich met regendruppels. Stormen ruimen mijn…

Janneke – intelligent en charmant - was mijn lagereschoolliefde. Ze had iets wat ik nu sensueel noem; dat begrip en gevoel kennen we niet op die leeftijd. Ze was populair en flirtte met anderen, dan wendde ik m`n blik af om m`n gevoelens te sparen, trok mij terug achter een schild zo dik als een sluisdeur.
Op een dag kwam ze naar me toe met een kleine foto van haarzelf, ik herinner me dat moment helder, ik wist niet hoe ermee om te gaan, ik voelde verwondering dat op weg naar huis uitgroeide…

(voor Gerbrand Adriaanszoon A. Brederode (1585 - 1618))
Na vijf eeuwen snoep ik nog zijn brede faam, hoe hij, maar schalkgedachtenvanger, ziek van de bittere kou en sufgelezen zijn koesterende verzen telde zoals anderen hun zwaar verdiende goudbrokaten, getergd door de rechtlijnige gedachten van weergaloze branieschoppers in stinkende kledij.
Maar hij wist zich veilig onder de beschuttende vleugels van de grote stad Amsterdam, de slimste rakker van de Oude Zijds Voorburgwal, tafereel van…

De directeur heeft genoeg van het aanhoren van verzinsels van het personeel waarom ze weer eens te laat op het werk komen en hoewel er originele verhalen bij zijn moeten ze gewoon de waarheid zeggen, namelijk dat ze zich hebben verslapen maar, dat doet niemand verslapen zien verlaters als karakter zwakte. Je zet immers de wekker.
Hij loopt naar Jan die - wat vaker gebeurt - een kwartier te laat is en slaat hem luidruchtig joviaal op de schouder, het hele kantoor moet de mentale afstraffing…

De miniramp gebeurde enkele maanden voor ik in dienst trad. Metaalgroothandel R gaf als relatiegeschenk een roestvrijstalen sigarettenaansteker met daarop een rode snijbrander gegraveerd. De aansteker was niet goed afgesteld en er ontstond een steekvlam die snor, neuspuntje en wenkbrauwen van de inkoper van een scheepswerf in Amsterdam Noord schroeide. Sinds die blamage was er geen vertegenwoordiger meer bij de werf langs geweest, niemand had de moed.
Als overmoedige nieuwkomer besluit ik om…

We gaan fietsen. Zoals altijd heeft Mischa het aanrecht volgebouwd met broodjes, fruit en lekkere dingen voor onderweg.
'Maar we zijn maar twee' zeg ik, totaal overbodig natuurlijk. Ze kan ook tellen. Koffie in een grote kan met voor erbij pecanbroodjes, drie boterhammen torenhoog belegd met kaas, vlees en salade, waarbij de kledderrem rijkelijk gevloeid heeft, verpakt in folie, haar 'broodjes gezond', appels, bananen en zacht fruit in een bakje, en dan het snoepgoed: wat repen, een zak drop…

De oude man met zijn uitgeteerde lichaam ligt al dagen met een van pijn vertrokken gezicht op zijn dood te wachten; zijn echtgenote moe en depressief belt weer eens de huisarts met dringend verzoek iets tegen de pijn, iets tegen het ondragelijke lijden te doen. Hij belooft gelijk in actie te komen.
Al snel verschijnt een vervanger, een knappe jonge man met een klassiek - als uit marmer gehouwen - gezicht. ‘De patiënt heeft mij geroepen mevrouw’. Ze wil hem corrigeren, dat ZIJ gebeld heeft…

Ik kan me er niets bij voorstellen heb werkelijk geen idee wat het is om te leven en te zitten in het verkeerde vel, in de verkeerde outfit de verkeerde jas, of hoe je dat ook noemen wilt. Natuurlijk heb ik wel eens een vervelende dag, een vervelend gevoel, een vervelende periode of wat voor vervelende toestand dan ook, maar vervelend op een manier die iemand meemaakt, als die niet in zijn goede vel zit, nee daar kan ik me niets bij voorstellen, of moet ik zeggen, kon?
Want sinds een poos heb…

Ik ben parfumeur, in m’n vakkring Neus genoemd. Heel m’n leven staat in het teken van m’n neus, die verzekerd is voor een miljoen. De wereld bestaat voor mij uit geuren; mens en ding laten moleculen achter die ik oppik met m’n neus. De rechter knikt bevestigend: ‘het is een knaap’.
Als U iets hoort wat Uw nieuwsgierigheid prikkelt gaat U kijken wat er aan de hand is, daar hebben we onze zintuigen voor, dat edelachtbare heb ik met geuren, als ik iets bijzonders ruik wil ik weten…

Het zou een leuk weekend worden, ze ging naar haar oudste zoon op visite.
De jongen was getrouwd en woonde in Den Haag.
Vaak kwam ze er niet, want het was best een dure reis, gelukkig kwamen haar zoon en zijn vrouw haar regelmatig opzoeken.
Ze woonde met veel plezier, maar haar andere kind woonde een andere richting op.…

Er was eens een grijs ezeltje genaamd Ezelina. Zij was geboren in Bethlehem in een stal en toen achtergelaten omdat ze niet mee op reis kon met de wijzen en de ster die scheen aan het firmament. Eenzaam bleef zij achter en kreeg een beetje eten en geen aandacht. Snikkend kwam zij van eenzaamheid de nacht niet door die eindeloos lang scheen. 'Ik ben nog zo jong, ik heb een moeder nodig' dacht zij steeds in haar hulpeloosheid. Maar eenzaamheid maakt sterk en koppig groeide zij op tot een sterke…

Hij stond in de keuken en schonk zichzelf een mok koffie in. Het was warm in huis, benauwd en daarom had hij de deur naar de tuin open gezet.
Hij had al lange tijd niet meer op haar terugkomst gerekend. Hoe lang had hij haar al niet meer gezien? Hij dacht even na en kwam tot de conclusie dat het een week of tien moest zijn geweest. Zo plots als zij in zijn leven was komen wandelen, zo plots was ze ook weer verdwenen. Als een dief in de nacht. Met stille trom. Waar zou ze in vredesnaam…

Het verhaal begint op 8 november 1938, in een klein restaurant in de Altstad van Hamburg...
De Alt-Hamburger Aalspeicher is sinds de 16e eeuw een bekend visrestaurant aan de Deichstrasse. Het plafond is bruin verkleurd door sigarenrook, de tafeltjes dicht op elkaar. Kleedjes en dikke gordijnen dempen de gesprekken.
Aan een tafeltje bij het raam dat uitkijkt over de Nikolaifleet zit het gezin Heine. Vader Heine is geboren in Odessa en in 1918 gevlucht tijdens een Pogrom. De stemming is somber,…