Deze keer gaat het me lukken. Ik moet en ik zal: nog tien seconden te gaan!
Via vakantieveilingen had ik verleden jaar november een bod gedaan op een hotel in Duitsland. Voor een schappelijke prijs had ik twee overnachting, een diner op de dag van aankomst, 2 x een uitgebreid ontbijtbuffet en gratis gebruik van het zwembad, alsmede diverse andere faciliteiten, in de macht weten te slepen.
Ik was al twee jaar niet meer op vakantie geweest. Mijn zoon zat met zijn vader op de Veluwe. Dat bracht…

Ik lag op een ziekenhuisbed en het raam van de kamer stond wijd open.
Opeens vloog Gerard Schroeder door het raam naar binnen. Hij was de kanselier van Duitsland. Hij droeg vleugels van doorzichtig papier. Hij kwam aan mijn bed zitten en bood mij een cognacje aan. Ik dronk het cognacglas leeg maar ik proefde iets heel anders, iets heel bitters en koppigs.
Gerard Schroeder de bondspresident van Duitsland begon te lachen en zei dat het bloedzusterijzerwijn was. Ik had meer ijzer in mijn bloed…

Ik zag hem dirigeren op de lichtblauwe wolken, nooit zag ik een vrolijker geest zo gedreven te keer gaan, zijn stokje was een toverstaf, waarmee hij anderen, waaronder mij, te spelen gaf.
Vijf-en-dertig jaren en een wild leven vol muziek, een offer voor de nieuwe klanken uit zijn verliefde hart. Werd de vlinder een bloem of werd de bloem een vlinder? Raden maar.
Hij was gegrepen door de kunst en de kunst greep hem. Een hogere God ontwaakte. Alle strengheid viel uit zijn beschonken hoofd. Hij…

Naast haar stond de pastoor die haar het sacrament van de stervenden wilde toedienen. Buiten in de regen hoorde ze drie dames haar doodskist timmeren. Ze moest de diepte in zometeen. Ze moest het gat in of ze dat nu leuk vond of niet. Ze verlangde ernaar ringen om haar enkels te krijgen met daaraan belletjes zodat haar mededoden haar konden horen.
Maar nee, die zouden haar nooit meer horen. De pastoor legde haar nu uit dat alleen haar stoffelijk overschot het gat in ging.
Volgens de pastoor had…

(voor Nico Scheepmaker)
Het is altijd weer dat verslaafde terugkeren naar een pen, die lege papieren bloemrijk weet te vullen.
Altijd die felle reactie op een al te saaie buitenwereld, die geen status biedt aan dichters met een Keltisch charisma. In hem bruiste de geestdrift van zijn voorouders, sterk gekant tegen de dwingelandij van een volgepropte nepcultuur. Hij was meer dichter dan zijn woorden doen vermoeden, de Vuurkoning verschool zich achter een prikhaag van cynisme en…

(voor Marina Tsvetajeva)
Ik ben van hoek naar hoek gelopen, ik heb iedere meter afgetast, ik heb zelfs geproefd van de modder, uren heb ik daar gestaan in een cirkel van witte kaarsen, verliefd op een vaal portret, dat ik bij me draag sinds mijn eigen eenzaamheid mij wurgde.
Bitter waren de nachten dat ik droomde van haar stem, die danste op mijn huid als een sneeuwkoningin uit een groot ballet. Ik verdween onder haar draaiende rok als een ballon in de ruimte.
Talloze figuren dichtten…

Oscar Wilde (1854 - 1900) koos aan het einde van zijn zwaar getormenteerde leven voor de schuilnaam Sebastian Melmoth. Hij gaf daarmee aan dat hij een ander mens was geworden, een gebrokene in dit geval, een geknakte.
De Wilde van vroeger was voorgoed in hem gestorven. Na zijn gevangenistijd was al zijn levensenergie uit hem weggezogen, zoals vampieren mooie maagden leegzuigen en tot medevampieren maken of, zoals in Wilde's geval, aan hun lot overlaten, want met de term 'resocialisatie' wist…

(voor Salman Rushdie)
Als een vrolijke onderzeeër die na jaren weer opduikt, zo wens ik jou.
Weg met religie die de mens aan banden legt!
Weg met iedere onderdrukking! Want iedereen is okay, immers, leven en laten leven. Nooit moorden, waag het niet, slaafse pionnen, want jullie zielen zullen geen rust kennen, eeuwige wroeging en een pijn die zich niet laat beschrijven.…

Jan-Jacob Slauerhoff (1898 - 1936) heeft een veelbewogen leven geleid, waarin het schrijven van poëzie en proza centraal stond.
Hij is geboren in Leeuwarden. Zijn ouders waren streng en godsdienstig (protestants), mensen bij wie hij weinig tot geen grond onder de voeten kreeg.
Jan was een fragiel kind, dat vaak geteisterd werd door psycho-somatische aandoeningen. Hij was de eerstgeborene na de dood van een vroeggestorven broertje. Door dit voorval kan er vaak een narcistisch-bezettende…

Ooit heb ik aan de lopende band maaltijden opgeschept. Proportioneren zoals dat wordt genoemd, en ik moet zeggen, in het begin werkte het nogal op mijn lachspieren. Zoals bij zoveel baantjes die ik gehad had, gebeurde er ook hier weer iets wat mij mijn leven lang zal bijblijven.
Maar laat ik beginnen een beeld te schetsen van de werkzaamheden.
Eén is daar de lopende band zelf, logisch natuurlijk.
Aan de kop staat degene die het blad met bord en code-kaart op de band plaatst.…

Mocht jij, hooggeachte bezitter van 'Une Saison en Enfer' uit 1873, deze woorden lezen, zou je dan zo vriendelijk willen zijn om een arme dichter uit het dikwijls zo koude, prozaïsche Holland een groot genoegen (voor hem van onschatbare waarde) te doen en zou je hem dan via de redactie van deze site willen uitnodigen, inderdaad, ik nodig mijzelf hierbij uit om naar jouw museum te komen, mits jij daar natuurlijk graag als gastheer en oplettend suppoost wilt optreden.
Wat zou ik graag zo'n…

'Je veux devenir bien fou de rage' Rimbaud

Je ogen stonden dof, verbitterd door het leven, al was je hoogbegaafd en smeet je de parels voor de zwijnen, maar je sleep je hersens voor een krachtige wraak, in Charleville, die duistere plek in jouw geheugen, ontstond de eindeloze onvrede met je onechte ik, die gevoed werd door je harteloze moeder, de gehate vrouw, door je vader, de voorgoed afwezige.
Je vond andere vaderfiguren, een belezen leraar, een zwerver-drinkebroer, die je de…

(voor Konstantin Paustovski)
Ik was amper negentien toen ik als postulant in de benedictijnse abdij van Egmond-Binnen was ingetreden, officieel R.K. (Raar Kuddedier) geworden, wat me nu niets meer zegt, ook gezien de de werken van Jacob Slavenburg over het gnosticisme. Dat betekende het trappenhuis van boven naar beneden stofvrij maken, de w.c.'s boenen, de kaarsen maken en inpakken en in de tuin spitten.
Mijn oude broeder, die in de top van het klooster woonde, kon Achterberg uit zijn hoofd…

(voor Judith Mok)
Achter een fragiele waaier (in een rokerig jazzcafé te Amersfoort) van betoverend uitgestalde edelstenen loert de draak van het onvermogen met zijn hongerige, kastijdende ogen. Zij vecht met een oog en drie benen, een woordenninja in een donkere, vijandelijke landstreek, afgesloten voor het bebaarde sterrenstelsel.
Opboksen tegen haar vader-dichter Maurits Mok, nee hoor, integendeel. Haar lach is de vermoeide zenuwtrek van de koningin van de verstoten, onschuldige…

(voor Gerrit Komrij)
Onder de bikkelharde stekellagen van zijn opgebouwde verweer speelt nog steeds dat iele dorpsjongetje uit good-old Winterswijk, met hoepels en tollen, middeleeuwse stokpaarden en bovenal verstoppertje spelen.
Hij kroop onder de vuile boerenwagens door, op zijn pijnlijke knietjes door de nauwe gangen in het hooi. Wat als het hooi zou instorten?
Hij beefde bij de gedachte. Hij ontdekte de beste schuilplaatsen, maar ook de totale vervreemding, het eindeloos verdwalen in…

(voor Stig Dagerman [1923 - 1954])
Een-en-dertig themajaren van naar zichzelf gerichte boosheid, zelfdestructief terugverlangen naar de omhullende warmte van de zuivere baarmoeder, naar een dromerige, franciscaanse kloosterkerk vol door benedictinessen geborduurde luchtkussens geurend naar zoete kerkwierook en met overal in de sobere cellen rode lampjes (iedereen een herdruk van Van Eedens 'Het roode lampje' als contemplatieve nachtlectuur), serieuze en gniffelende mannen met vettige, grijze…

(voor Gerrit Achterberg)
Voortvluchtig, altijd maar rennen van de moordzolder, waar je stofwolken achterlaat en niemand in je ziel laat kijken, want het woord draagt enkel vrucht als het in goede aarde valt. Wat voor ogen is dompelt zich in het goud van de eeuwigheid, zolderkamergedachten die uit angst wegzinken in de gekte, al had je vrienden zoals Jezus discipelen, maar het verraad heb je zelf voltrokken en haar bloed werd koud gedronken als de Wijn van Christus.
Een verstoorde…

(voor Arno Breekveld)
Hard ineengekreukeld zacht wonder! Weerloze zieken, hoor naar de tartende wervelstormen in zijn verdoofde hoofd, de abrupte zijwegen, de oorverdovende waanbeelden van een eenzaam en uniek medium!
Als je velen bent, maar nooit jezelf, dan ga je vroeg of laat naar de verbrande vlakte, je moet een harde bek hebben om dat te overleven, Arno heeft dat.
Het is geen pretje om te moeten verdwijnen in de verwarrende, opdringerige stemmen van anderen, in hun onverwerkte emoties…

Rond mijn veertigste werd het, wegens mijn scheiding, noodzakelijk om weer werk te gaan zoeken. In het verleden was ik werkzaam geweest als collationiste/correctrice en later werd dat typiste.
Zou ik met zo’n zeven jaar ervaring misschien kunnen herintreden?
Een vriend attendeerde mij op een advertentie voor postbode. “Lijkt me echt iets voor jou. Zo’n lekker vrij beroep. Gewoon doen joh!"
Eens kijken. Goed voor je conditie, een hoop frisse lucht en lekker zelfstandig. Post sorteren…

Een grote spanning neemt bezit van mijn lichaam. Het is de eerste keer dat ik met ecoline ga schilderen. Potjes met verschillende kleuren inkt staan als gedrilde soldaten in gelid, op mijn tafeltje. Een groot stuk papier, ongeveer zestig- bij tachtig centimeter, kijkt mij uitdagend aan. Daarnaast ligt een pipetje, een rietje, een spons en een klein emmertje water.Dat zijn de enige dingen die ik bij het vervaardigen van mijn schilderij zal gebruiken. Ik heb nog nooit een 'kunstwerk' gemaakt.…