Stilletjes stond ik achter de deur van de woonkamer – ik zal zo’n jaar of tien geweest zijn- en genoot van oom Sjoerds verhaal. Zie je nou wel …
Maar laat ik bij het begin beginnen, ik loop op de zaken vooruit.

Zoals ieder jaar nam tante Mies – ter ere van mijn moeders verjaardag - de trein van Vlaardingen naar Den Haag. Ik was haar nichtje en zij dus mijn tante; een heel ‘aparte’ tante en veruit de leukste!…

Drie mannen zaten op een bankstel naar de beeldbuis te kijken.
Het was weer voetbaldag.
Op hun schoot lag een groot bord met een currieworst met daarop een klodder mosterd.
In de keuken achter zware gordijnen breiden de vrouwen want het was voetbaldag.…

(voor Wim Hazeu, uitgever/schrijver)
Allemaal letters dwarrelen met brandende staarten door zijn enorme, maar milde chow-chow-hoofd (met mijnwerkerslampje) als manna voor de hongerende ziel. Hij is de stoere stuurman, die blijft varen in de hevigste stormen. Zijn Russische motor knettert moedig en soepel voort, met een ouderwets sjekkie in de zijkant van zijn afgewogen tovermond. Zijn geslepen jachtluipaardogen turen naar alle horizonnen, de geheimen van de vier windrichtingen liggen stevig in…

(voor Hans Hartsuiker, mijn ex-uitgever)
Je zei: Je bent ongrijpbaar als een aal, maar desalniettemin worden vele sidderalen gevangen, zo van: je merkt het nauwelijks, maar anderen dragen spiegels, die grotere waarheden verkondigen.
Ik zie je nog komen, vermagerd als een door de woestijn getrokken, existentialistische vluchteling, dorstend naar het sussen van je literaire geweten, bescheiden als een brave dorpskruidenier met een indianendorp vol fruitmanden op zijn hoofd. Als een ingetogen,…

(voor Ida Gerhardt)
Haar woorden zijn mij even lief als de sabra's (vooral in vloeibare vorm) in het Beloofde Land Kanaän, zij zwemmen als de grote vissen in het Meer van Galilea of zij stralen in de zon als de anemonen op de berghelling, vaak zijn het de kleurige koralen bij Eilat of ook de berg Horeb in donkergrijze wolken. Raar, er bloeit in Holland maar een akelei in heel het rijk van de dichtkunst, fraai, want een tweede zul je er niet vinden, die zo adembenemend geurt, zo intens.
Toen…

(voor Jotie T'Hooft)
Kijk, hij was het spoor behoorlijk bijster, een Keltische bard in een verdwaalde eeuw en in zijn ogen verscheen een akelige bodylifter van voor zijn vader, alsof er geen kosmische wet bestond die dat bestreed. Hoor, de droefenis van duizenden, wat heet, miljoenen glipten via zijn doorzeefde aura naar binnen. Hij verweerde zich niet meer, daar was hij nooit een meester in geweest. Alle schatkisten van de magie ontpopten zich als bizarre luchtkastelen. Het te zwaar beladen…

(voor Anne Feddema)
Grutte Pier zwaaide als een razende met zijn zwaard door de grauwe luchten, vechtersbaas Anne hanteert zijn kolderieke megafoon op dezelfde wijze, dezelfde Friese aanvalskracht giert door zijn wijdse aderen, rioolbuizen waar de berenburg als zeewater doorheen stroomt. Overstelpt door miljoenen indrukken kneedt hij de taaie woorden net zo lang tot ze rijp zijn om uit te spuwen, draakachtig in grootse, theatrale gebaren als een volleerd dramaturg. Zijn slangetong is een…

Het moest er maar weer eens van komen. Dus hier sta ik dan voor de, o zo hoge drempel van het fitnesscentrum. Een van mijn voeten twijfelt en staat nog een beetje gedraaid, klaar om zich uit de voeten te maken desnoods in zijn eentje, bereid meteen gehoor te geven aan mijn intuïtieve gevoel, meteen rechtsomkeer te maken. Koppig blijft hij staan alsof hij wil zeggen: ‘dit is niks voor jou!’ Na nog een kort moment van twijfel zet hij zich gelaten naast de ander.
Enigszins beschroomd – het…

(voor Hafid Bouazza)
Heb in godsnaam medelijden met deze veelbelezen, erudiete auteur en estheticus, die zichzelf moeizaam maar danig effectief bevrijd via de goddelijke drank absint (Paul Verlain, Vincent van Gogh, Arthur Rimbaud, hij sluit zichzelf aan...) en die een betoverende vrouw zoekt, idem dito, liefst een blote muze, die zijn gevoelige woorden doet stralen als niemand ooit voor hem. Geef die tedere man een nacht respijt…

(voor Leo Vroman)
In deze keurige, ietwat vervallen laan heeft de grote dichter aan de warme moederborst gelegen, de heilige moedermelk tot zich genomen, het zoete vocht van zijn inspiratie. Zouden alle dichters daarom later zo'n diepgeworteld verlangen naar borstentroost hebben?
Hier liep hij met koude, Goudse tenen en in zijn nette, gestreken pak strak gestropdast naar de imposante school (inmiddels Leo Vroman College), groette zijn wijze, lieve ouders in de kale gangen, een gebouw van…

(voor Jopie Huisman)
Deze ruige man, een en al tragiek, maakte goudfonteinen van stinkende modderpoelen, was de schilderende Jezus van het Friese moerasland.
Hij zag de schoonheid van het oude, het tot waardeloos gestigmatiseerde. Hij verhoogde de weggeworpen huisraad van het opgejaagde, oppervlakkige mensdeel, hun dwaze, bizarre mentaliteit.
Hij zag zichzelf in al die achteloos weggegooide spullen en hij herstelde hun waarde, meer nog, hij gaf ze ereplekken op linnen doeken van onschatbare…

Tjonge wat actief was die vrouw, bedacht ze.
Misschien was zijzelf vroeger ook wel zo geweest.
Ze kon het zich eigenlijk niet meer zo goed voorstellen.
Als ze er over nadacht zou het wel komen omdat je ongemerkt ouder werd en dat moest je dan maar accepteren, iets anders zat er niet op.…

Het zijn de kleine dingen die het ‘m doen, een aardigheidje zit hem niet in de grootte. Een gift zit niet in de enormiteit, het is niet de waarde van het geven, het is de waarde van het gevoel van ’t geven. Maar: we zijn met zijn allen zo gebrand geraakt op de grootte van de gift, dat de ’t bijna niet te bedenken is, dat we ooit tevreden waren met minieme dingen. En toch was dat ooit het geval, we waren ooit gelukkig met kleine dingen, omdat er domweg geen grote dingen waren, we waren…

(voor Hugo Claus)
Je tuurde als een doorleefd strateeg over de velden van chaos en verwarring. De bloeiende slingerplanten in je weelderige sprookjesstallen rond je fluweelzachte droomkoetsen, jij stiekemerd, daar had je de geheime fluisterbloemen verstopt. Bij jouw grote schrijfhoofd kreeg ik een prettig visioen van tientallen zwangere vrouwen. Tegelijkertijd begonnen de weeën en het gekreun was oorverdovend. Een wonderbaarlijke harem met talloze kunstkindjes; zowel etherische prinsessen als…

Je pakt je boeltje bij elkaar, stapt in de auto nadat je de deur voor de laatste keer met de sleutel afsluit, kijkt nog één keer om en vertrekt. Op dat moment heb je het gevoel vrij te zijn. Ongebonden. Geen verplichtingen. Moments in Time.
Tenminste als je niet elk jaar verhuist. Anders wordt het een gewoonte natuurlijk. Routine, net als sex voor de vorm. Of eten omdat je anders doodgaat. Nee verhuizen is, móet een sacraal moment zijn: een langdurig uitgesteld orgasme. Laat mij deze…

De beroepsgroep voor tandartsen had een uitje. Met de bus gingen ze naar de dierentuin. De bustocht verliep goed. Met een grote witte glimlach applaudiseerden de tandartsen voor de buschauffeur.
Eenmaal aangekomen in de dierentuin werden er naar lust vele foto's genomen van de walrus. Dit prachtige dier met een bal op zijn neus was werkelijk de moeite waard om gezien te worden. De tandartsbond had ook in haar logo een speld van zilver met een walrus erop met heel grote tanden van ivoor.…

Gehaast werd ik binnen gebracht op de brancard, liggend aan een beademingsapparaat. Ik probeerde mijn ogen te openen, ik knipperde. Ik keek in een fel licht dat draaide. Ik zag wazig, wat vermengd was met pijn, bijna ondraaglijke pijn, alsof ik op een spijkerbed lag. Ik hoorde vage, gespannen geluiden van mensen. Waar was ik? Hoe kwam ik hier terecht? Opeens werd het licht helder en daarna groter. De pijn verdween en ik had het gevoel alsof ik in een witte tunnel was. Ondanks het felle licht…

De voorbereidingen voor de vakantie leverden - zoals ieder jaar - de nodige stress op, te meer omdat het woord coördinatie niet bepaald in mijn woordenboek thuis hoort. Normaal ben ik absoluut niet het ‘Miep-Kraak-type', maar ik kan pas met een gerust hart op vakantie als ik de boel schoon en netjes achter laat; niets zo heerlijk als na een vakantie in een opgeruimd huis terug te keren.

De avond voor onze vakantie was ik zo moe en opgedraaid dat ik de slaap niet kon vatten. Je kon er…

Het weerbericht spreekt van uitzonderlijk warme paasdagen. Het is eind jaren vijftig. Verscheidene winkeliers in onze stad hebben hun etalage summier versierd. Een uitzondering daarop vormt de etalage van een electriciteitszaak in de voornaamste winkelstraat van onze stad. Met onze neuzen tegen het grote winkelraam gedrukt, bewonderen we de geelgekleurde, levende kuikentjes. Ze krioelen door elkaar, schijnbaar zonder richtingsgevoel.
Mijn kleine broertjes en ik hebben het gevoel dat hun kleine…

(voor Oek de Jong)
Pienter als een oude Egyptische magiër wijst zijn verlengde hoofd als een vurige runenpijl de hoogte in. Zijn Gurdjieff-achtige ogen blinken als hypnotiserende magneten. Het vernuftige, uitgesmeerde brein heeft iets van een strakke eenpersoonskano tijdens riskant stormweer. Dit uilenkasteel is al jaren onbetreden en ook ontoegankelijk voor jagers en paria's. Onder zijn ophaalbruggestalte schuilt een geharde dwangarbeider met onweerstaanbare ambitie.
Hij houdt zichzelf…