Het is goed dat de woorden van De lezer op het internet (kunnen) worden gepubliceerd. Misschien is het niet voor iedereen even interessant of soms is het gewoonweg een slechte tekst. Maar De lezer doet zijn zegje of kan dat doen, gevrijwaard van enig belang erbij. De Lezer kan publiceren: dit leeft op dit moment bij mij en dit vind ik belangrijk! En wij kunnen dit, op onze beurt, allemaal lezen. Zo vaak als we dat willen en wanneer we maar willen. Het is de moderne vrijheid!
De ouder wordende…

Melissa keek hem aan. ‘Albert.’ Het “Bert” kwam haar niet gemakkelijk uit de keel maar Albertus nog minder.
‘Ja?’
‘Volgens mij ben jij niet een snelle beslisser.’
Hij haalde de schouders op. ‘Beslissen kan ik razendsnel. Het is meer de uitvoering die onder vertraging lijdt. Hoezo?’…

Er gaat een gerucht door de trein. Hoe het ontstaat, hoe het, ondanks de hermetisch afgesloten wagons toch zich verspreid: niemand weet het. Maar ineens is het daar, komt het met de koude wind die door de spleten van de goederenwagon waait mee naar binnen, besmet eerst het asociale gezin waarmee ze de wagon moeten delen, om dan in hun hoek te komen, het grijpt Anna bij de keel, dreigt haar te stikken. Borkent ziet het, legt troostend zijn oude magere hand op haar schouder, zegt: 'je moest het…

Het einde overviel het begin van de terugtocht door de snerpende koude en de verwaaide sneeuw. Het zicht werd belemmerd door de mist en de koude jagende wind die de ogen geselde en het uitgeputte, hongerige lichaam nog verder ondermijnde.
De oorlog was begonnen met een sterke, trotse leider die ons voorspoed beloofde. Op weg naar Rusland voelde iedere soldaat zich superieur en wilde die rode bende voorgoed oprollen.
De verovering van Stalingrad was voor Hitler om meerdere redenen van groot…

Het was een rustige avond toen de jongeman bij het loketje kwam.
"Goede avond," begon ik, "vertelt u het maar."
De blik in de ogen stond op onweer. Hij had kennelijk geen goede avond. Hij blafte door de speaker dat hij pijn aan zijn enkel had en niet meer kon lopen. Drie dagen geleden gebeurd.
"Ik zal u inschrijven, dan zal de dokter er wel even naar kijken, mag ik uw geboortedatum?"…

In het voorjaar van 1961 gingen we voor de eerste keer op vakantie naar Monchau in de IJfel. We logeerden in een klein familiehotel.
In ons kreukel-Duits maakten we al snel vrienden. Monique, de dochter van de slager, was een goede gids. Ze nam ons mee over de smalle wandelpaadjes die langs de berg omhoog kronkelden en door haar leerden we een aantal bewoners kennen.
We gingen op visite bij Frau Schmidt. Deze keurige dame zorgde voor haar gehandicapte dochter Erda en beheerde een…

Opa Olivier was geen verliezer. Hij had zijn leven gestreden voor God, Volk en Vaderland. De strijd tussen recht en onrecht was zijn stokpaardje.
Ik jaag farizeeërs, schriftgeleerden en huichelaars mijn tempel uit, was zijn veel gehoorde adagium. Daarmee gaf hij te kennen: wees oprecht, draai er niet omheen. Hij had een hekel aan schijnheiligheid en haatte hoogmoed en arrogantie. Was hij het slachtoffer van zijn hoge leeftijd geworden waar werkelijkheid en verbeelding door elkaar heenliepen…

Badend in het zweet en nog helemaal ontdaan werd ik half wakker. Dit was de meest lucide droom die ik ooit had meegemaakt. Ik voelde meteen dat deze aanschouwde gebeurtenis niet zomaar een droom was, maar een voorspellende zienersblik. Zoiets was mij nog nooit overkomen. De echtheid van het gadegeslagen voorval was indrukwekkend van kleur, scherpte en een duidelijke herkenning van mij bekende figuren.

Ik was niet alleen de observator, maar voelde ook de pijn en machteloosheid van de twee…

Het is goed te merken aan de natuur dat het een stuk warmer is dan normaal. En dan praat ik niet alleen over de planten maar vooral over de vogels. Ik strooi al jaren vogelvoer op mijn achterplaatsje en volgens mij zijn de afgelopen jaren al heel wat families van vogels in de omtrek gebleven.
Maar dit jaar kunnen wij daadwerkelijk van vroege vogels spreken. Naast mijn voordeur groeit een plant tegen de gevel met grote stekels. Je zou het een cristendoorn kunnen noemen. Maar dat is een…

Melissa werd wakker door een amechtig kuchende automotor, gevolgd door uitlaatknallen.
De plek naast haar in het grote bed was leeg. In de badkamer hoorde ze watergeruis en vloeken. ‘Kutmesjes. Ik ga een shaver kopen.’
Ze deed het raam open en zag een verveloos bestelautootje. Op de motorkap was een afbeelding van een grote roos met daaronder in kleine letters “en Piet”.
Roos keek naar boven en zag het verfomfaaide gezicht van Melissa.…

De Bechterev hield zijn nekwervels op de plaats en de breuk werd niet gezien, slechts de dronkenschap was opgemerkt en na zijn roes te hebben uitgeslapen kwam hij met de tram naar de schepen van zijn vriendinnen Francien en Marianne. Hij lag hulpeloos bij Francien op een matras op de vloer, klagend over stroomstoten die door hem heen leken te gaan.
Ze belden de dokter en zo werd hij met veel pijn uit het ruim gesleept en per ziekenwagen naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis vervoerd.
Toen…

MET HET VERKEERDE BEEN
De vrouw werd wakker en bleef even liggen in het grote bed. Ze was nu al moe. Ze stapte met het verkeerde been uit bed en begon de dag. Haar man zei, nou je ziet er niet uit vanmorgen, zeker met het verkeerde been uit bed gestapt.
Kribbig zei ze dat ze liever was blijven liggen als hij dat zei en ging weer naar bed. Het kind sliep ook nog en haar man vertrok naar kantoor zonder nog iets te zeggen. Nu pas merkte ze de zon op die door het raam naar binnen scheen. Ze…

We leerden hem kennen ergens in de tachtiger jaren, in café '‘t Snorretje‘, daar was hij vaste klant en buurtgenoot. Hij kon met enige moeite op de kruk klimmen omdat hij door de jaren heen steeds krommer groeide. Hij vertelde met enig leedwezen dat hij er één van een tweeling was, een kromme en een rechte, rara welke helft ben ik. Dan glommen zijn ogen en gooide hij de borrel in één keer achterover en lachte onweerstaanbaar.
Wie kende Jan niet, weinig mensen wisten zijn achternaam,…

Melissa overdacht de mogelijkheden die het grote huis haar zou kunnen bieden. Een geëmancipeerde meid is op haar toekomst voorbereid. Maar echt van harte ging het niet. Ze was moe.
Albertus had niet veel voedzaams in huis. Ze beperkten zich voorshands tot een kopje poederkoffie in de tuin onder de zware bomen.
Het werd donker. In het Westen was de lucht nog enigszins gekleurd. Er stond een zachte, zoele wind.
‘Hoe ben jij eigenlijk …’…

Daar ligt hij. Zogezegd onverschillig. Maar als ik beweeg, luikt hij een oog. Het registreert alles. Het denkt: ‘Misschien neemt hij me mee op stap.’ ‘Misschien valt er een knabbelkoekje uit de kast.’ Hij denkt dat ik niet zie dat hij kijkt. Kijk: hij kijkt weer weg. Nee, hij wil zich niet opdringen. Intussen zijn z’n gedachten al zo rood als de vitrine bij de slager. Zie, ik betrap hem op een visioen: hij komt binnen bij de slager, de deur stond aan, de bel marcheerde niet, geen kat,…

Er stond een harde krokuswind boven op de wandeldijk in Cadzand. Op het strand zelf bevonden zich bij dat grijze weer slechts enkele mensen: twee vissers, een stel vers-verliefden en een dapper gezondheidsgezinnetje. Op het hoge wandelpad viel omzeggens niemand te bespeuren. Heel af en toe passeerde iemand: de haren steil achterovergeharkt tegen de strakke wind in wadend, of vooruitgestuwd door rugwind gekke passen nemend.
Alleen boven strandrestaurant De Piraat kringelde wat rook,…

Daar is de brug weer. Gisteren heen, vandaag weer terug. Een eindeloze stoet vrachtwagens wurmt zich eroverheen. Als je in de auto zit moet je voorzichtig zijn. De brug, zo mooi en machtig als hij lijkt, is eigenlijk te klein en te smal voor deze tijd. Misschien slopen ze hem nog wel eens. Vervangen ze hem voor een modern en efficiënt geval. Als je geluk hebt ook een mooie, zoals de Martinus Nijhoffbrug bij Zaltbommel of De Zwaan in Rotterdam. Als je pech hebt komt er zo'n nikserig ding.…

Melissa zag neef Johan bij de notaris met piepende banden wegrijden, zonder haar iets te vragen. Ze waren eendrachtig met zijn auto naar Friesland gereden, maar van die wilsovereenstemming was nu niets meer over. Het kon haar niet veel schelen. Ze moest er niet aan denken met die hufter weer vele kilometers door te brengen.
Ze had ook wel behoefte aan enige bezinning. Ze was plotseling een rijke vrouw geworden en ging haar leven herinrichten. Want in de winkel wilde ze niet meer staan, al was…

Laatst heb ik mijn jeugdvriendin weer terug gezien. Eerst is zij bij mij geweest, nu ben ik naar Gouda gegaan.
Gouda is ook mijn geboorteplaats maar ik woon er al 34 jaar niet meer. Dus naast een leuk uitje was het ook een stukje verleden voor mij.
Mijn vriendin Marie heeft een aantal dingen verzonnen om te gaan doen. Eén van die dingen was een fietstocht door oud Gouda heen. Het is niet te geloven hoe alles veranderd is: om heel Gouda zijn buitenwijken gebouwd en door die wijken lopen…

Sinds enkele dagen viel het Tony zwaar de dagdagelijkse dingen uit te voeren. Hij ging werken, maar niet van harte. Hij ging uit, tegen zijn zin. Hij kluste thuis, maar was afwezig. Er was iets in zijn hoofd binnengedrongen dat hem niet met rust liet, als een minuscule doorn in zijn vinger.
Tijdens de begrafenis van een ver familielid was er aan de koffietafel een geanimeerde discussie ontstaan over al dan geen leven na de dood. Al gauw was het tafelgezelschap verdeeld in twee kampen. Tot zijn…