De tweeling was, in die 42 dagen, flink gegroeid. Ze wogen nu maar liefst 2200 en 2000 gram en mochten eindelijk naar huis. De warme band die we hadden opgebouwd met het ziekenhuispersoneel werd gepast gebroken. Zij hadden hun werk professioneel gedaan en rondden het verblijf vriendelijk af. Zij hielpen met het dragen van de geboortespullen tot de uitgang van het ziekenhuis en wensten ons succes met het dubbele geluk. Ze hadden ons, de afgelopen weken, in alles gesteund.
We werden hiermee…

(voor Gerard de Nerval)
Misschien had iemand op tijd het knellende touw kunnen lossnijden, zijn walgelijke wanhoop vertroosten, zijn onuitroeibare somberheid verlichten. Maar hij was er de man niet naar om een escape in te lassen, daar was hij te clever voor, te zeer geraakt, te diep verzonken in de spookmoerassen van de verstikkende waanzin.
Of was het de peperdure tol van de kunst, die hem langzaam maar zeker de das omdeed? De taaie wetten van het onomkeerbare inleveren voor een…

‘Het zijn geen neukertjes’, zei hij terwijl hij een sigaret uit het pakje haalde, ‘en volgens mij zit daar nou net de kracht in.’ Hij stak de sigaret in zijn mond en lachte met het filter tussen zijn tanden geklemd. ‘De ouders zien het als volwassen dames die meisjes spelen, terwijl de dochters denken dat ze sexy zijn. En, voor elk wat wils, een blonde, een zwarte en een rode. Maar ja… heb jij wel eens gedacht: lekker spul?’
Ik keek hem aan en bedacht me dat ik dat werkelijk nog…

Tradities zijn erg belangrijk om het karakter van het land te onderhouden.
Ik ben zelf Nederlander en had natuurlijk wel eens van Paasvuren gehoord.
Toch had ik dit nog nooit van dichtbij meegemaakt.
Ik kom dan ook oorspronkelijk uit het westen van het land.…

Tante Louise was nooit erg gezien geweest bij de familie Hertsenberg, maar haar overlijdens-annonce deed de deur dicht.
Onder haar naam stond ‘Zo, jullie hebben je zin’ en ‘Geen bloemen of ander vermaak’.
Louise had stil geleefd, afgezonderd van de wereld. Teleurstelling was haar Leitmotiv geweest.
Alleen haar nichtje Melissa had nog enig contact met haar gehad. Neef Johan had met Louise niets te maken willen hebben. Andere erfgenamen waren niet voorhanden.…

Het was een prachtig gebied waarin hij liep. Hij wenste zich geen ander gebied dan dit bos voor te stellen. Hij dacht dat hij volmaakt gelukkig was. Tot hij de eekhoorn uit de boom zag komen.
Het beestje had een touw in zijn bek, dacht hij. Maar toen hij beter keek, zag hij dat het dier een touw om zijn nek had. De eekhoorn glipte langs hem heen alsof hij niet bestond. Toen wilde het dier springen over een tak naar de tak die daarop volgde.
In een flits zette hij zijn voet op het touw dat…

Breskens, 23 Maart 2008. Het was zondagmiddag en tevens eerste Paasdag. Het sneeuwde. Grote dikke sneeuwvlokken dwarrelden gestaag neer op lentegroene struiken en felgele paaslelies. Ze hadden het voorspeld en het was ervan gekomen! Sneeuw met Pasen! Niet alleen op eerste Paasdag, maar meteen al op Paaszaterdag!
’s Avonds, net na de Paaswake in de Barbara kerk, was het ineens een flink pak gaan sneeuwen. Net alsof de natuur mee treurde om de dood van Jezus, de Mensenzoon! De ijskoude wind had…

Een tijdje geleden reageerde de t.v. plotseling niet meer op de afstandsbediening (als ik dit zinnetje overlees, merk ik hoe apparaten "vermenselijkt" zijn, maar dat is weer een ander verhaal).
Ik had me verheugd op een leuke t.v.-avond en had nog omgeschakeld van DWDD op "Met het mes op tafel". Maar toen ik na afloop van "het mes" weer terugschakelde naar 3 - al helemaal in de mood voor Mike en Thomas - gebeurde er niets. Ik tikte eens op de afstandsbediening, hij had dit wel vaker gehad en…

(voor Stéphane Mallarmé)
Als een korrecte taalkeizer in zijn afgezonderde ijspaleis heerste hij over zijn trouwe onderdanen, de magische woorden. Wars van populair gedoe zocht hij naar de verbluffende zuiverheid rondom bloemen, uitpuilende boezembomen en ongerepte natuurverschijnsels. Ondanks zijn keurig verborgen kwelduivels schreef hij als een zichtbaar onbelast vrijzinnige. Hij smeedde de ijzeren, oubollige standaardtaferelen om tot vloeibaar blijvende zielsstrelingen. Zijn grenzeloze…

Een oude bekende sprak me onlangs op straat aan over een niet al te fris onderwerp: haar genitale wratten die maar niet wilden genezen.
Nog diezelfde nacht manifesteerde zich mij een droom.
Er staat een verwrongen monsterachtig figuur voor m’n neus. Een bloemkool met een zwarte kop zonder poten die me vraagt of ik weleens over de bespiegelingen van een virus heb nagedacht. Nee knik ik verstard en ben sprakeloos.
Het ding steekt z’n kop op en vervolgt: zoals de macrokosmos zich verhoudt tot…

Op de fitnessclub waar ik lid ben zijn kinderen niet welkom. Dat hebben we vandaag aan den lijve ervaren. Het was geen leuke ervaring. We zijn van die mensen die 24 uur per dag met onze kinderen in de weer zijn en dachten een uurtje met ze te gaan tennissen op de fitnessclub waar we beiden al 5 jaar lid zijn à 60 euro’s per persoon per maand.
Gisteren kreeg de tweeling allebei een tennisracket cadeau. De lente is eindelijk begonnen, de gedachten kwam op om ze dit jaar te porren voor de…

Jonas en Dirk keken verbaasd toe hoe Bas meeliep met de dame in het tweed, nadat die hun conversatie hard verstoord.
‘Jammer, meneer Dirk, dat dat mens er tussen kwam.’
‘Ja Jonas. We hadden net zo’n goed gesprek.’
‘Met diepte, meneer. En op niveau. Dat wordt tegenwoordig niet meer gewaardeerd.’…

(voor Victor Hugo)
Hij was een opgejaagd paard, dat zichzelf moest temmen met verdovende middelen (de brave wereld verstikte hem op allerlei manieren), er galmde geen vreugde meer in zijn glazen heelal, de dansen waren gedanst, de liederen gezongen.
Hij had aan de bevallige Eros geen boodschap meer en Thanatos, die sluwe vos, keerde hem de rug toe. Hij stampte kwaadaardig met zijn voeten, maar zelfs de wormen stopten dopjes in hun oortjes, wilden niets meer van hem weten. Zijn bizarre hel…

Jonas en Dirk zien, enigszins overklast, de dame door de glazen deur de straat op gaan. De gele paraplu blijft in het etablissement achter.
‘Dat is me wat, meneer Dirk.’
‘Zeg dat wel, Jonas. Maar zo is de vrouw heden ten dage. Assertief en daadkrachtig.’
Ze slaan de nog resterende sterke drank in één teug naar binnen, maar kijken elkaar twijfelend aan.…

Als Dirk het lokaal betreedt, wordt zijn oog getroffen door een lichtgele paraplu, die volledig uitgeklapt naast de deur staat.
‘Wat is dit, Jonas?’
‘Een statement, meneer Dirk. Goede morgen.’ De toon is licht assertief.
Dirk loopt rondom het regenscherm. ‘Goede morgen, Jonas. Bij mij thuis stond een binnenshuis opgestoken paraplu gelijk aan te verwachten ongeluk.’…

.....
Ja, écht stil dus.
De Neus snuift nogmaals, draait een beetje met zijn hoofd, althans dat probeert hij maar het enige wat de Duimelaars zien draaien is die "onmens" grote NEUS.
Hij schraapt zijn keel, dat geluid komt niet ver, want zijn neus werkt als een soort afdakje. Het geluid slaat zeg maar tegen de onderkant van zijn neus aan tegen de grond.…

Het zachte namiddaglicht vervaagt de contouren van het lokaal. In de hoek zitten nu twee drinkers.
Dirk zit aan de tap met hond Bas naast zich. ‘Wat weet jij van de ratio van het bestaan, Jonas?’
Jonas veegt machinaal de toog schoon. ‘Daaromtrent beschik ik niet over informatie, meneer.’
Dirk kijkt het lokaal rond. ‘Ken je dan wellicht de reden voor het ontbreken van de derde drinker?’…

Het is de duim die opvalt bij deze mensen. Volgens zeggen is deze tweemaal zo groot als bij ons, "gewone" mensen.
Zij worden ook wel het Duimelaarvolk genoemd.
Ik heb dat altijd vreemd gevonden.
Ik bedoel maar je hebt Engelsen, Fransen, Nederlanders etc.…

De dame doet haar jas uit en sluit de gele paraplu. Ze kijkt zoekend rond naar een plaats om een en ander op te slaan. Jonas doet of hij niets ziet.
Dirk pakt een servet en slaat dat over de linker onderarm. Hij loopt naar haar toe.
‘Goede middag mevrouw, welkom in ons lokaal. Geeft u maar hier, dan hang ik het even voor u te drogen. Ik heb daar een leuk plaatsje voor u, bij het raam, dan kunt u naar binnen en naar buiten kijken.’
Vanuit de drinkershoek klinkt gegrinnik op. Jonas staat…

"Er bestaat helser kabaal ...buiten deze muren" A.B.
(voor André Baillon)
Stekende dolken in zijn hersens, arme man, worstelend met de pijn van knagende ratten in zijn lichaam en met de twee deuren, waarvan hij nooit wist welke deur tot zijn huis behoorde, zwart is de dood, rood is zwart. Zijn aderen gloeien van de koorts; zwarte bloedlichamen zelfmoordwoorden, de zweep van een demonische pleegmoeder. Dwangarbeid voor een zenuwlijder in een koelcel, een isoleercel. Ik bezoek hem en ik krab…