Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Vogeltje

Mijn vader is al jaren dood en mijn moeder al jaren oud. Ik zag
het opeens op het feestje ter gelegenheid van de vervroegde
pensionering van mijn broer. In zijn dankwoord richtte hij zich
even tot mijn moeder, dat hij blij was dat ze er (nog bij) was
en zo. En opeens zag ik haar zitten, klein en helder. Niet een
oude vrouw, maar een oud schrander dametje, dat meer dan ikzelf
steeds haar beste deed om alles te volgen wat er gezegd werd,
haar aandacht richtend op de turbulente wereld om haar heen en
die zo zelf een stralend middelpunt werd. Juist in haar fragiele
aanwezigheid, haar verschrompelende kwetsbaarheid, haar stille
breekbaarheid zag ik haar, vertrouwd en verlegen met zichzelf.
Zij houdt er niet van de aandacht op zich te richten. Misschien
is het juist daarom zo prettig om naar haar te kijken. Te midden
van de grote mensen zat zij daar klein en bijna onbeweeglijk
als een ineengedoken vogeltje, met haar felrode jasje als een
bont verenpakje, waarvan je verwachtte dat ze het elk moment
even zou opschudden. Haar felle oogjes hield ze bijna beklemmend
op de spreker gericht, om daarna haar blik weer deemoedig neer
te slaan en een onzichtbaar pluisje van haar rok te vegen, waar-
na ze zich opeens weer herstelde en zo rechtop als mogelijk
ging zitten. In al haar krakerigheid een toonbeeld van aandacht,
beleefdheid en liefde, maar nooit zonder een kritisch oog.

Ik schrok er eigenlijk niet van dat ik zag hoe oud ze geworden was.
Het was meer dat ik me opeens realiseerde dat ze nog veel ouder
zou worden, dat ze met gemak - ze is nu 84 - de honderd zou
halen. Al heeft ze nu volgens haar eigen zeggen al bijna geen
vlees meer aan haar billen om op te zitten. En al neemt haar
lichaam al zachtjes afscheid in toenemende verrimpeling, haar
geest lijkt steeds helderder en milder te worden. Toen we even
later naar huis reden en ze naast mij in de auto zat, zag ik
gelukkig weer gewoon mijn moeder, gezellig babbelend over het
weer, de politiek en de benauwdheden van deze tijd.

Schrijver: Ate Vegter, 13 juli 2005


Geplaatst in de categorie: ouders

3.3 met 11 stemmen aantal keer bekeken 1.067

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)