Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een nieuwe broek 1/2

Mijn broer zit al aan tafel als ik ´s morgens de kamer binnenkom. Hij eet een boterham met jam en maakt ondertussen zijn nagels schoon. Hij is lang en mager en heeft lange, bleke handen met grote nagels, waaraan nu één voor één een wit randje verschijnt. Af en toe spreidt hij keurend zijn vingers om het resultaat van zijn werk te bekijken. Tussendoor neemt hij steeds een hap van zijn boterham.

Hij doet dit elke morgen in alle rust. Ik vind het een mooi ritueel om naar te kijken. Ik snap niet dat hij er zo kalm de tijd voor kan nemen, want zelf ben ik altijd gehaast. Ik gun mijzelf nauwelijks de tijd om te gaan zitten, laat staan om mijn nagels schoon te maken.

Mijn broer werkt. Hij zit 's morgens keurig in het pak aan tafel, alsof hij niet in de woelige drukte van ons gezin thuishoort. Voor mijn gevoel zit hij al op z'n werk. Ik loop naar de gang, trek mijn jas aan, pak mijn schooltas en controleer de inhoud. Ik heb niet veel aan mijn huiswerk gedaan, maar met een beetje geluk kom ik de dag wel door. Buiten trek ik de rits van mijn jas dicht.

Mijn fiets staat op de oprit. Het is een ouderwetse herenfiets die ik van mijn oom heb geërfd. De zwarte handvatten glimmen van trots, lijkt het wel. Ik ben blij dat ik op deze oude fiets van mijn oom mag rijden. De eerste weken zei mijn moeder steeds dat ik heel voorzichtig moest zijn met de fiets, omdat de fiets haar zo dierbaar is. Ik stop mijn tas onder de snelbinder en stap op. Ik rij via de Stadhouderskade, waar dominee Baakman woont. Vandaag komt zijn vrouw bij ons op bezoek. Ze komt mijn moeder helpen met kleren naaien. Ik vind dat helemaal niks, want het geeft een vreemde stemming in huis, waardoor ik me gespannen voel.

Wanneer ik op de Statenlaan ben, zie ik dat er vlak een ongeluk gebeurd is: veel mensen, een overvalwagen van de politie en een ziekenwagen. Als ik dichterbij kom zie ik een deken op de grond liggen. Er ligt iemand onder. Een stuk van het stuur van een fiets steekt onder de deken uit. Ik word warm van binnen en met een mengeling van nieuwsgierigheid en voorzichtigheid rij ik langzaam achter de mensen langs tot ik stop op een punt waar ik het goed kan zien en toch niet te dichtbij sta. Dan draai ik mij om en zet mijn fiets tegen een heg. Nu kan ik mij gemakkelijker tussen de mensen bewegen. Ik hoor flarden van gesprekken en probeer er uit op te maken wat er gebeurd is. Ik kijk naar de deken, het fietsstuur en de ziekenwagen. Het ambulancepersoneel staat druk te overleggen met de politie. Ik kijk naar dit alles en probeer het zo goed mogelijk in mij op te nemen. Ik zoek steeds een ander plekje om alles nog weer beter of vanuit een andere hoek te kunnen bekijken. Rustig loop ik rond de ambulance en de politiewagen. De brancard wordt uit de ambulance geschoven en naast de deken gelegd. Het slachtoffer wordt zorgvuldig met deken en al op de brancard gelegd. De fiets verdwijnt in de overvalwagen. Het gebeurt allemaal zo snel dat ik bijna niets van het slachtoffer zie, behalve een schoen en een klein stukje van een lichtbruine ribbroek, maar dat is genoeg.

In een flits slaat het door mij heen: het is een jongen uit mijn klas. Een waas trekt voor mijn ogen, ik draai mij om en zie een tram langsrijden over de Straatweg. Ik kijk naar de silhouetten van de mensen in de tram. Dat maakt me weer wat rustiger. De ambulance rijdt weg met zwaailicht. Pas veel later hoor ik de sirene, die eerst traag op gang lijkt te komen en dan langzaam in de andere geluiden wordt opgenomen - ik luister tot ik het niet meer hoor. Ik kijk om mij heen. Op de plek waar ik bloed verwacht zie ik zand liggen. Ik loop naar mijn fiets. Mijn tas zit er nog op. Ik loop met mijn fiets naar de Straatweg en stap op.

Als ik op school kom is het al ver over half negen en het zou stil moeten zijn voor de school, maar op straat zie ik iedereen druk met elkaar in gesprek. Er heerst een nerveuze spanning. Ik hoef niets te vragen. Ik zoek mijn klasgenoten op en luister naar de ontgrendelende waarheid.

Schrijver: Ate Vegter, 27 april 2008


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.0 met 3 stemmen 202



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)