Alle inzendingen van De Hertog

Op het dak vlak boven mij fluiten de vogels al vroeg hun mooiste liedjes. De lente ontwaakt. Het is woensdagochtend, dat is mijn vrije ochtend. Ik hoor gestommel op de trap. De jongste van vijf komt naar boven. “Waar is mama?” is haar eerste vraag. “Goedemorgen” is mijn antwoord. Ik loop...

Het was woensdagochtend, de WSD-werkers zaten juist aan hun welverdiende kop koffie in het hok op de kop van het gebouw. De bomen rondom het park strekten zich uit. Het bankje voor de kleedkamer nodigde uit om gewoon maar even te gaan zitten, om te kijken of om wat te mijmeren in de zon. De...

Onderweg naar jou buigt de weide voor de wind. Golft het groen als van zijde een van wilde bloemen verweven tint van de lente, van de zomer, van de geur van bloesem, van de kleur van bloei, van de lach van een kind. Onderweg naar jou blijven goden eensgezind, breekt de zon de wolken, stroomt het...

Als ik borsten had, zou ik er de hele dag mee spelen.

Zo liggend in haar schoot, graaf ik in mijn gedachten. Haar warmte dringt zich welgevallig in mij op. De zee ruist, de zon staat en hoog aan de hemel vult de ruimte zich met vergeten gedachten. Een vloedlijn komt op, maar trekt zich geleidelijk toch weer terug. Haar zachtheid vormt zich...

Aan de horizon breekt de nevel als in een sprookje. Zonne-stralen besprenkelen licht als feeënstof over golvend water. Het verhaal van de dag vertelt zichzelf, van die wonden van een oude boomstronk die zich angstvallig vastgrijpt in moederaarde. Van de magie van pasgeboren ochtendlicht en van die...

Diep verscholen in mijn kraag struin ik door de verlaten straten van de stad. Waterkoude regendruppels vloeien als tranen over mijn gezicht. Een eenzame fietser haast zich kromgebogen over zijn stuur naar de overkant. Het nat voelt koud en dringt zich op via mijn voeten. De namiddag schemert. Onder...

Dat van die oude boom, die zo ziek is, maar waaraan je van de buitenkant niets kunt zien. Dat van dat kristalheldere water, dat zo rijk flonkert in de ochtendzon, maar verstoken blijft vis, omdat erin leven onmogelijk is. Dat van die mensen die zoveel praten, maar zo weinig zeggen. Wat zijn ze van...

“Ik wil dat roze vlees!” en ze wees het stukje vlees op het bordje aan. “Wil je deze?” vroeg ik nog voor de zekerheid. “Ja” zei ze gedecideerd. “Ok, dan bakken we dit stukje vlees in het gourmet-pannetje.” Zo geschiedde het. Glaasje wijn, Bla, bla, slokje, vleesje omdraaien, bla...

Eindelijk is het zover, de caravan mag van stal. Nederland vertrekt! De fietsen achterop, de DVD speler hangt, mobieltjes bij de hand, geef de kinderen nog hun koptelefoon op. De oplader mee, laptopje op schoot, zakje snoep, builtje chips, flesje cola, de DS en we moeten ook nog eten voor de...

Ik kleedde me altijd om in de tweede kleedkamer van rechts. Dat was mijn vaste plek. Eigenlijk had iedereen wel zijn vaste plek in een vaste kleedkamer. Dat is denk ik zo ingebakken in de mens. Wij hadden Frans in de kleedkamer. Frans was van de trim en liep al die jaren en nog steeds in een...

De gedachte aan wat volgt doet clusterbommen onderhuids ontploffen. De schokgolf galmt, door kieren en gaten. Is dit een doodlopend spoor in en lichaam dat zich vult met marcherende soldaten. Dit is het verkeerde station! hoe roestig zijn deze rails? Hier stoppen, is nauwelijks te...

... En zo giert de herfst over de daken...de zomer is definitief naar de knoppen...We mogen nog van geluk spreken, dat de warmte niet ook onmiddelijk is vertrokken. Sommigen blijven het maar schreeuwen van de daken... Zij hebben makkelijk praten...maar hun woorden vallen als bladeren naar de...

Bezuinigingen Zij denken slechts van kwart en wit, van een sluitende balans,van klinkende munten altijd netjes in evenwicht. Maar het gevoel, dat wat je voelt, wanneer er kleuren schijnen van een ander licht, dat gaat over jou, over mij, over ons, over onze identiteit maar dan net anders...

De Cobra sist in de open weide, om ons onverwijld vurig van schroom te bevrijden. De raaf, die daarvan wist nam geen genoegen en dreigde met van gene zijde, eiste zijn deel vertelde over het lijden in barre tijden en dat hij daarvan wist. De Cobra siste en was beslist niet te benijden. Bewapende...

De Le velours des Collines rolt als een engel over de tong. En dan zachtjes slikken en je behoedzaam voorbereiden op die volgende slok, stokbroodje erbij, hapje, slokje, kaarslicht, praatje en genieten maar. Hmmmm!!!

Dat Deciree van toen van, de middelbare school, lekker een wijntje in haar tuin drinkt met haar man en dat met ons deelt en dat Arie nivea zo leuk vindt. Dat nivea het belangrijk vindt dat ik weet dat Arie nivea leuk vindt. Dat Arthur de foto's van de tekeningen die ik op FB deel zo leuk vindt,...

Ik schilderde een huisje en kwam thuis.

ik heb me mateloos geërgerd aan "het kneuterige" van een camping gerund door een Nederlands stel aan de Drôme in Frankrijk. Te duur (voor wat je krijgt), te vol, te vriendelijk, te bemoederend, te berekend, te gewiekst, het schijnheilige, het oude stokbrood, en alleeen maaaaar Nederlanders, we...

Het zwarte voetbaltenue van oranje is geen kleur voor het Nederlands voetbalelftal. Nike slaat de plank helemaal mis dit jaar. Het Nederlands elftal voetbalt of in oranje of in rood wit en blauw, niets anders. Bovendien zal een neutrale supporter niet snel voor zwart kiezen.

De verkiezingen staan weer voor de deur. Ook dit jaar weer weet ik niet goed voor wie ik moet kiezen. Het is ingewikkeld. Moet ik voor links, of moet ik voor rechts gaan. Of toch maar voor het midden kiezen. Maar ik wil eigenlijk nooit zo graag in ’n hokje worden gestopt. Ik zou de...

Ik ben mijn hele leven al verzekerd bij het VGZ en ben verbolgen over de toonzetting in uw aanmaningen. Ik vind het zeer ongepast dat u ook al zo snel 15 euro aan mij in rekening brengt voor aanmaningskosten. U schaart mij al veel te snel onder de groep wanbetalers. Weet u niet meer dat ik al die...

Pa werd vandaag 75. Zit met ma in zijn caravannetje ergens aan de kust in Spanje en is niet bereikbaar. Hij heeft groot gelijk.

En dan is het 1 juli 2014 en werd ik gezellig geconfronteerd met mijn 12,5 jaar ambtsjubileum. Wat is de tijd gevlogen. Ik weet nog goed hoe het allemaal was toen ik bij de jeugdzorginstelling begon. Toen ik solliciteerde bij de instelling zaten mijn vrouw en ik “tot onze nek” in de luiers....

In de jaren was een man met een grijs kabouterbaardje me op gaan vallen op het perron; door zijn typische loop, maar vooral door het plastic tasje in zijn hand. Het was al jaren hetzelfde tasje! Maar die dag zag ik iets, er was er iets veranderd. Maar wat? Zijn gang was nog steeds typisch. Toen ik...

Kwaliteit zit in mensen, niet in systemen. Het systeem moet worden ingericht om deze kwaliteiten aan te boren. Laten we beginnen op de basisschool.

Ik schrijf u om te zeggen dat het voor mij dit jaar wel een onsje minder mag. Het voelt niet goed om zo rijkelijk bedeeld te worden terwijl in het Midden-Oosten zulke vreselijke dingen gebeuren. Afrika staat zoals u kunt zien op tv nog steeds in brand. Het voelt ook niet goed dat er nog steeds...

Acht van gasten van een jaar of vijftien met hun smartphone in de aanslag bevolken mijn huis vanavond. Eerst friet en frikadellen, daarna een toernooitje op de Playstation. Wat chips en cola. En wij zijn verbannen naar de zolder. Vanavond is de woonkamer hun domein. Mijn oudste zoon is dus...

Deze kelner op leeftijd ontkurkte de wijnfles professioneel, schonk onze glazen in, niet te veel, niet te weinig. Eigenlijk precies de juiste hoeveelheid. Schonk ons tegelijkertijd gepast zijn aandacht terwijl hij vanuit zijn ooghoeken de andere tafeltjes in de gaten hield, liep daarna weer terug...

En de tijd begon te lopen in 1979. De witblauw gekleurde brugklas ging voor het eerst van start op de schoolcross. Gymleraar Kees, met de lange benen en de grijns op zijn gezicht, fietste, met de stopwatch in de hand, met ons mee. De 4 stoere vrienden gingen ook hier de strijd met elkaar aan....