Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Ambtsjubileum

En dan is het 1 juli 2014 en werd ik gezellig geconfronteerd met mijn 12,5 jaar ambtsjubileum. Wat is de tijd gevlogen. Ik weet nog goed hoe het allemaal was toen ik bij de jeugdzorginstelling begon. Toen ik solliciteerde bij de instelling zaten mijn vrouw en ik “tot onze nek” in de luiers. Onze tweeling was maar net twee maanden oud en onze oudste zoon was juist 2 geworden. Tussen het verschonen, het geven van de fles(sen!) en het op en neer pendelen van en naar het ziekenhuis had ik toch even kans gezien de Bossche Omroep in te kijken.

Daarin stond een vacature van meewerkend leidinggevende voor een dag of drie/ vier per week. Een vriend van me werkte er ook. Hij ging iedere zomer met jongeren op pad, soms in de bergen, om te ervaringsleren. Dat was precies wat ik zocht! Ik solliciteerde en werd aangenomen. Wat waren wij blij. Parttime functies liggen namelijk niet voor het oprapen voor een HEAO-er Bedrijfseconomie.

Het eerste jaar werkte ik in het oude kantoor in Den Bosch. Dat was mooi stukske fietsen vanaf Vught zo door het Bossche Broek. Kilometertje of tien, mooi afstandje om de luiers van het werk te scheiden. Oud pand wel, opgeschilderd volgens “De Bossche school” heb ik me laten vertellen. De sfeer is er altijd prettig. Ik houd wel van oude gebouwen. Nu ik er over nadenk heb ik eigenlijk niets met moderne gebouwen.

Ik werkte nauw samen met een oude rot in het vak. Hij leerde me de fijne kneepjes van het vak in de jeugdzorg. Vergeleken met waar ik vandaan kwam (computer business) was Jeugdzorginstelling een warm nest. Vooral dat gezamenlijke kopje koffie en dat koekje erbij beneden in de kantine maakten het verschil. Mooi dat de directeur, als het even kan, ook aanschuift. Dat kende ik niet. Niet lang daarna verhuisden we met het hoofdkantoor naar een modern kantoor van glas en beton in Oss. Het kopje koffie bleef, jammer genoeg zien we de collega’s uit de zorg niet vaak meer aanschuiven.

De Jeugdzorginstelling deed het goed die jaren en ik werd controller/MT-lid. Ieder jaar stroomde er weer meer subsidie binnen. De organisatie groeide als kool. Ik kan me nog herinneren dat er zelfs een jaar was dat tientallen mensen, liefst gisteren nog, tegelijkertijd moesten worden aangenomen om aan de vraag naar zorg te voldoen. Allerlei creatieve oplossingen werden bedacht om snel goed personeel binnen te halen.

Nu is dat anders. We moeten bezuinigen. De jeugdzorginstelling moet flink inkrimpen. En de regelgeving die hierbij hoort geeft een hele andere dynamiek. De kortingspercentages vlogen ons afgelopen maanden om de oren. Omgerekend in geld zijn dat schrikbarend hoge bedragen. Soms is dat wel even slikken vind ik, we zijn namelijk zo’n prachtig “bedrijf”. Het is echt onmogelijk alles alleen “op een zachte manier” weg te bezuinigen. En een alternatieve financieringsbron zoeken ligt in deze tijd ook al niet in het verschiet. Het is dan ook een flinke opdracht voor ons allemaal die we zorgvuldig moeten uitvoeren.

Ik heb de afgelopen jaren geleerd me vooral flexibel op te stellen, de organisatie van de jeugdzorg is/was namelijk constant onderhavig aan veranderingen. Het is hollen en stilstaan. Ik heb gezien bij iedere beslissing toch vooral de focus te houden bij de cliënten . Zij zijn onze core business! Daar staan wij voor! En dat geldt hopelijk ook voor onze toekomstige geldschieters, de gemeenten.

Vandaag is de jaarrekening van 2013 goedgekeurd door de subsidiënt. Geen wijzigingen dit jaar. Dit betekent voor mij en iedereen die betrokken was bij de totstandkoming hiervan, dat we goed werk hebben afgeleverd. Jammer dat in 2013 niet al het (extra) geld dat voor pleegzorg was bestemd kon worden ingezet. Hopelijk lukt dat dit jaar wel. Het is zonde dat dit geld naar de provincie moet worden teruggestort. Hopelijk blijft het wel beschikbaar voor de jeugdzorg. De sector kan het, de komende tijd, namelijk erg goed gebruiken!

Schrijver: De hertog, 10 juli 2014


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.0 met 3 stemmen 145



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Len Cornelis
Datum:
10 juli 2014
Boeiend praktijkverhaal. Smaakt naar meer. Goed om hier eens over de arbeidsmarkt te lezen. Over wel en wee van arbeid lezen wij helaas weinig op deze mooie site. Terwijl het onderwerp diep ingrijpt in onze levens.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)