Alle inzendingen van I. Broeckx

Een bejaarde buurvrouw gaf ons, kinderen nog, eens een boek cadeau, nog uit haar eigen jeugd, met als titel: "Het vrolijke freuletje". Daarin wordt verhaald over vrolijke "bakvissen" die zich door hun minnaars laten ophalen in vandaag de dag gedateerde auto's, die tennissen en snoepen van...

De Tilburgse straten, omzoomd door huizen en bouwwerken die uit baksteen of beton opgetrokken zijn, rijgen zich onverdroten aaneen in grauwe eentonigheid. Te midden van dit stenen labyrint is daar aan de Reitse Hoevenstraat ineens de boerderij met de malse, grasgroene weide waarop bevallige...

Misschien waren de foto's een troost voor haar in haar laatste jaren. Ik bewaar ze nog in een schoenendoos. Ze tonen mijn ooms en tantes, oma's kinderen, in de diverse fasen van hun levens, gelukkig of ongelukkig, op vakantie, tijdens hun huwelijksvoltrekking, in het Verre Oosten en in vele...

De kersttijd naderde en mevrouw Van Keulen, die mij gaandeweg, in de tweeënhalf jaar van onze geregelde ontmoetingen tot een "moeder" dan wel tot een vriendin was geworden, had voorzichtig te kennen gegeven dat zij uitzag naar een "gezel" in de vorm van een weliswaar levenloze, maar toch...

Van geld dat ik eigenlijk niet had wegens mijn nijpende werklozenbudget en dat ik uit mijn eigen mond had gespaard, had ik het kettinkje met de maansteen aangeschaft. Het was bedoeld als remedie tegen haar menstruatieklachten die steeds meer opspeelden. De steen was gedeeltelijk wit en gedeeltelijk...

Aan haar hele gedrag en uiterlijk was te zien dat het meisje uiterst kwetsbaar was en vergaand in de war. Ze droeg kleding die kennelijk uit een Kringloopwinkel afkomstig was. Ze had het over een welhaast kafkaësk scenario, over complotten en achtervolgingen en maakte een zeer zielige indruk. De...

Als je je atletengestalte in de fauteuil tegenover mij elegant drapeert en opvouwt, is in het driehoekje tussen je benen de fraaie hoorn zichtbaar, die je lichaam van een Apollo completeert...... En dan stel ik me weleens voor hoe je je zachte, lieve, kwetsbare, weerloze wimpers, die als een...

Altijd zal ik me blijven herinneren hoe ik, in het voorjaar van het jaar 2011, samen met mijn tachtigjarige, moederlijke tante Margaretha op dat bankje zat, in het Vondelpark..... De uitbundige, flamboyante jeugd vierde de lente en had in groten getale de grasvelden rond de vijver met de vrolijk...

Een gouden licht dringt door takken en gebladerte heen en spreidt zich liefkozend uit over de mossige bodem waar de kleurige parsolletjes van de paddenstoelen hoogstens een kever onderdak kunnen bieden..... Je bent in het septemberbos.... De atmosfeer draagt nog een warmte als van juli of...

Het kasteeltje met de twee parallelle torens die ten hemel rijzen, bevindt zich aan de rand van een bosgebied. We hadden gezamenlijk de brede toegangsdeur open geduwd en de monumentale trap beklommen tot ik plotseling oog in oog stond met de verguisde, sinds lang verloren vriend met wie de ruzies...

Ze heeft me nog gezegd, kort vóór het einde, nadat ze een blik had geworpen op de wandklok, die daar ongetwijfeld tot op de dag van vandaag hangt en de seconden en minuten wegtikt: "Zeven uur, een mooie tijd" (We dronken samen een glas vruchtenbowl in dat sfeerloze, desolate "restaurant", in...

Lang lag mijn ziel in een stoffige kast, bedolven onder nodeloze zorgen, onduidelijke tobberijen en onverklaarbare angsten. Tot ik de CD van Elgar kocht. Het was in dat voorseizoen van de lente waarin ons aarzelend meegedeeld wordt door de natuur, door de zacht kwetterende vogels in de vroege...

Omdat de Liefde en de Vriendschap mij schijnbaar voorgoed de rug hadden toegekeerd, ging ik mijzelf een licht voor Kerstmis verschaffen. Door desolate en duistere novemberstraten begaf ik mij naar het Winkelcentrum. Uit een overvloed van staande, hangende en liggende lampen, armaturen en spotjes...

Het was in die tijd min of meer een gewoonte van me geworden het tankstation verderop aan de snelweg te bezoeken om er een broodje te kopen of iets om te snoepen, hoewel dit eigenlijk mijn begroting te boven en te buiten ging. Eerder was het me opgevallen dat ze, afgezien van het gebruikelijke...

Mijn zus had mij bezocht ter gelegenheid van mijn negenenvijftigste verjaardag. Op een vodje papier, op een oude envelop had ze uitgetekend hoe ze onze broer, onze zwakzinnige broer, die sinds zijn vroegste jeugd een ongeneeslijke beperking en een stigma met zich meedraagt, wilde verrassen met een...

De dag vóór Kerstmis: onbeschrijflijk grauw, troosteloos en droefgeestig is de aanblik van de stad, van de straten; als de hel. Merkwaardig nu genood, genodigd te zijn in een brandpunt van commercie, van jeugd, schoonheid en glamour; een brillenzaak annex contactlenscentrum aan de Bredaseweg....

Wie had kunnen denken dat het uitgerekend op zo'n mooie, rustige augustusdag zou gebeuren, waarop een zacht briesje de wereld streelde, waarop de Natuur stil, vredig en zachtmoedig aandeed? Ik was de kruising al vaak gepasseerd, op weg naar het benzinestation om enkele aankopen te doen. Hij...

Thuis spraken we het dialect van zuidelijk Brabant: we zeiden "oew" en "hedde gij"; een taal die we ons als kinderen razendsnel eigen maakten, te midden van de buurt- en klasgenootjes met wie we knikkerden, rolschaatsten en de zweep om de felgekleurde tollen sloegen, maar onze Friese oma, die...

De Kruidenlaan is lang, langer dan ik verwacht had. Men is hier aan het werk met enorme graafmachines met merkwaardige, mechanische hulpstukken die dienen om het blootliggende gele zand in te scheppen en elders weer te deponeren, een op het oog zinloos karwei dat echter vanzelfsprekend dient ter...

Op 13 mei j.l. zijn we weer op pad gegaan in Tilburg met onze beide gidsen en we waren getuige hoe de Forsythia zich wonderlijk en wondermooi met haar heldergele fragiele bloemen om de kloostermuur slingert, waarboven het kruisbeeld uittorent dat het kerkhof van de zusters flankeert en waarop ook...

In de gangen en zalen van Woonzorgcentrum "De Heikant" in Tilburg is het een uiterst kale bedoening en ik kan me nauwelijks voorstellen hoe de bejaarde bewoners hier sfeer of warmte kunnen vinden. Ik heb me aangemeld als vrijwilligster voor de "Wandel-driedaagse" en mijn naam blijkt inderdaad...

Het is niet vanwege mijn verzakte oogleden, vanwege mijn grijze lokken of wegens de lijnen in mijn gezicht, dat ik vandaag op stap ga; ik ben weliswaar razendsnel tot de "zestigers" gaan behoren, maar vandaag is het letterlijk mijn (lots-)bestemming mee te gaan met de "BoodSchappenPlusBus" naar...

Je kon je lichaam niet liefhebben. Je kon niet houden van je zachte haar, van je witte, rechte tanden, van je nog mooie en florissante gezicht. Je vertrouwde je lichaam niet toe aan het lichaam van je geliefde of aan het warme, donzige, koesterende bed, maar aan de harde koude stenen toen je je had...

In de tijd dat The Beatles hun successen vierden, was mijn tante Angie secretaresse bij een van die horlogefirma's in het land van de Bergen en Meren. Wij waren nog kinderen. In ons kleine huisje in de volksbuurt hing - een beetje misplaatst - de kalender aan de muur die ze ons ieder jaar zond,...

In de hobbywinkel verkocht men veel benodigdheden ten behoeve van het popperige, prullerige en potsierlijke prutswerk, dat, vooral na de menopauze, steeds aantrekkelijker schijnt te worden voor veel dames, zoals scharen, tangetjes en stempels, allerlei papierwaar om te decoreren en te illustreren...

In de wachtkamer van hun huisarts zit een rij mensen stijf als stenen standbeelden, met een starre uitdrukking op het gezicht, de vrouwen als zwarte Madonna's met de bontgekleurde hoofddoek strak om het hoofd, te wachten op diagnose of therapie, op medicijnen, een bloeddrukmeting of een...

Eens per zes weken mocht ze komen. De trein snelde door afwisselende landschappen en bracht haar naar de spreekkamer die rijkelijk voorzien was van absurdistische en surrealistische kunstwerken. Aanvankelijk had haar ziekte haar in zijn ban en was ze blind, doof en onwetend ten opzichte van de...

We waren in het Café-Restaurant in het stille dorp gearriveerd op een late septemberavond. Mijn stilzwijgen overheerste tot mijn spijt omdat ik mij te midden van het gezelschap een "displaced person" voelde; mijn stilzwijgen dat de anderen eveneens lam scheen te leggen; mijns ondanks en tot...

Het was nog maar zes jaar geleden dat Vera Lynn had gezongen over "Berkeley Square" en "The White Cliffs of Dover" en dat een wrede, onzinnige oorlog continenten had verscheurd. Ze was naar de huisarts gegaan met de vraag: "Kan ik met die jongen van Broeckx in zee gaan?" "Ik zie geen...

In de zaak van "Pleïade" in de Nieuwlandstraat beschikt men over een groot assortiment "fijnzinnige" artikelen dan wel prullaria die geschikt zijn voor vele gelegenheden, waarmee men een vriendschap of een liefde kan bezegelen, waarmee men iemand met zich kan verzoenen en waarmee men...