Alle inzendingen van I.Broeckx

Waarachtig, onvermoed zag ik daar, aan de voet van de oude, bedaagde eik, te midden van een wereld die aan het vergaan is, te midden van de somberheid en onder een bedekte, asgrauwe hemel, het uiterst fragiele, kwetsbare, witte sneeuwklokje, als te voorschijn gekomen uit een sprookjesboek, als gezonden door een Onbekende tot onze troost in een heilloze…

De huizen in de omtrek, die ik beschouw vanuit mijn hooggelegen venster, lijken als geknipt uit een bouwplaat uit mijn verre, haast vergeten jeugdjaren, als opgebouwd uit de Lego-steentjes die Sinterklaas eens bracht. Daar huizen het geluk en het leed in al hun oneindig verschillende verschijningsvormen, uitgevaardigd door een Onbekende...…

De bougainvillea bloeit zowel in Griekenland bij het vakantiehuis van mijn trouwe vriendin als in ons koude, natte Nederland. En wel bij restaurant "Panache" aan de Westermarkt waar ik haar eveneens kon bezichtigen. Waar zij tot plezier, genoegen en vreugde van de restaurantbezoeker en van de argeloze voorbijganger haar bonte bloemenpracht laat zien…

Dat de symmetrische zwarte figuren, die ik aantrof op het voorwerp dat ik in de nabijgelegen supermarkt aanschafte, mijn broer zouden aanspreken, vermoedde ik met recht en reden. Hij beklopte ze dan ook met de handen zoals hij gewoon is te doen wegens zijn idolatrie. Vaak had hij mijn naam genoemd tegen zijn verplegers. Toen ik er was pakte hij liefdevol…

Naar het water verlangde ik als een hongerige naar het voedsel, zoals een zieke naar de gezondheid verlangt, zoals een baby uitziet naar de moederborst. Het goedgunstige water heeft mij niet teleurgesteld. Het heeft mijn oude, vervallen lichaam omgeven en gekoesterd als een mantel, als de handen en als de liefkozingen van een willige geliefde. Kortom…

Een zweem van een naderend voorjaar, dat echter nog lang op zich zal doen wachten, zit al in de lucht en het leek de wereld te bezielen. De sneeuw was weggesmolten onder een zoele wind. Op het terras waar ik een warme chocomel dronk, huppelde een duifje met grijze kraag, tevergeefs verlangend dat ik haar iets toe zou werpen. In de nacht piept een…

De valk is een prachtige, majestueuze vogel met een soms stralend wit verenkleed waarboven de trotse kop met scherpe snavel zich verheft. In Valkenswaard is een museum gewijd aan de opmerkelijke vogel en aan de rijke cultuur die tot stand kwam in voorgaande eeuwen op basis van de africhting en prestaties van de genoemde vogels. Op prachtige, kunstzinnig…

Aan de Goirkestraat staan de standbeelden die een Rooms-Katholieke traditie symboliseren dan wel vertegenwoordigen in een lange statige rij. Sommige zijn begroeid met klimop dat als het ware steun zoekt tegen het beeld van de heilige. Achter de stenen gestalten bevinden zich de vele graven en grafmonumenten van degenen die onvermijdelijk onder ogen…

Merkwaardigerwijs bevindt zich aan het sombere Paletplein - brandpunt van mijn soms matineuze omzwervingen en nutteloze, doelloze en bovendien onbetaalde werkzaamheden - de zo eclatante zaak van contactlensspecialist De H. Deze neemt een uitzonderingspositie in met haar blitse etalage en onwerkelijke, flitsende digitale schermen te midden van de grauwe…

Het waren twee sympathieke oudere heren die met mij de terugweg aanvaardden uit Biezenmortel. De chauffeur, berekend voor zijn taak en altijd bereid tot conversatie en een andere meneer met wollen muts op. Hij verhaalde over zijn vroegere baan, waarin hij te lijden had gehad onder machtsvertoon en dominantie van collega's - een heel gebruikelijk en…

Mevrouw gaat nog altijd iedere week naar het graf van "ons Angelique" aan de Hoflaan en ook vandaag, als ik haar ontmoet in de bus, staan de tranen haar in de ogen. Ze draagt echter de groen/oranje carnavalssjaal, naar eigen zeggen "om er toch maar iets van te maken". Ook heeft ze een grote, mooie, wijnrode bloem met lange steel in haar handen…

Als de stilte van de vroege morgen nog over de stad ligt en deze beheerst, laat een enkele kerk de slagen van haar klokken horen en ik kan niet ontkennen dat een enkele solitaire, matineuze wandelaar me dan vriendelijk begroet. Het interieur van Café-Restaurant "De Katterug" heeft een nieuwe aankleding gekregen. Banken met gecapitonneerde bruine…

....en in die vroege jaren, de jaren van mijn kleutertijd, kwam steevast de bus voorrijden aan de Ringbaan Oost, bestuurd door ome Rob, bekend en geliefd bij alle kleuters. De paviljoens van "Kleuterheil", met haar zwembad en met in de verte het huisje van Hans en Grietje dat we zelden bezochten, lagen verscholen in het bosgebied tussen Tilburg en…

Ergens te midden van de steenmassa, te midden van het labyrint van de straten, onvindbaar achter een gevel, houd jij je schuil. Eens, in lang vervlogen jaren, stond je aan mijn zijde. Je bent slechts één van de duizenden, van de tallozen, van de miljoenen, maar je bent eenvoudig en zachtmoedig en voor jou heb ik een voorkeur boven alle anderen....…

In het pontificale maar sfeerloze Winkelcentrum Wagnerplein dat onbeschaamd en als het ware "wellustig" ligt uitgestrekt voor de eveneens onbeschaamde adepten van het consumentisme die hier kooplustig ronddwalen naast degenen met groen-oranje sjaal die de mallotige traditie van onze stad vereren en in stand houden, bevindt zich tevens het bloemenstalletje…

De tante, de zus van vader, over wie ik onlangs schreef en die haar tragisch levenseinde eens vond in een verpleeghuis in Ewijk, stond in onze familie bekend om de grenzeloze lusteloosheid waarmee zij langdurig en neerslachtig op de bladzijden van een roman kon blijven staren zonder iets te lezen of de bladzijden om te slaan. De administratieve taken…

....En zo staat me nog het een en ander bij uit verre, schemerige jeugdjaren dat zich echter slechts in vage, schimmige, onduidelijke contouren aan mijn bewustzijn manifesteert. Het speelgoed waarmee we speelden, de spannende jeugdboeken uit de schoolbibliotheek die we lazen. Zoveel zou ik op willen diepen, op willen heffen uit de duistere put, uit…

Het elegante paardje, dat ik aantrof in de kringloopwinkel schafte ik aan. Het paardje dat het hoofd lichtjes neigt en dat een been heft, siert nu mijn schouw. Ik besloot dat ik een plaatsje moest inruimen voor het beeldje. Voorrang moest geven aan een schoonheid en aan een sierlijkheid die een verloederde en gecorrumpeerde wereld niet kent en die deze…

Hij had zijn pet afgelegd op het bureau van de arts, de arts die hij zozeer vereerde wegens zijn naïeve en zozeer onterechte verheerlijking van de medische wetenschappen waarin hij zozeer teleurgesteld zou worden. Ze zouden hem pijnigen met een pijn, die ik hem allerminst gunde, toen ze met het instrument genaamd katheter de buis zouden doordringen…

Wie denkt of vermoedt dat de zaak van "Hornbach" in Tilburg West een klein buurtwinkeltje is, vergist zich deerlijk. In een gigantische, uitgestrekte hal is hier ondergebracht en bijeengebracht wat het menselijk vernuft zoal tot stand heeft weten te brengen op vele gebieden. Ik zag dan ook velen sjouwen met allerlei materiaal en ook met de kennelijk…

De bebouwing van "Traverse", opgetrokken uit beige baksteen, torent uit boven de zaak van de Aldi. Het kan niet als verwonderlijk beschouwd worden en spreekt haast vanzelf dat cliënten van deze daklozenopvang nogal eens hongerig en hulpbehoevend in de genoemde omgeving ronddwalen en daar hun heil zoeken. Overigens verleent men met het woord "cliënt…

Het dorp Ewijk kent haar voorzieningen zoals gebruikelijk in vele dorpen. Men zou dan ook wellicht kunnen beweren - met een misschien wat merkwaardige redenering - dat ze alle variaties vormen op een thema. Men zou ook kunnen zeggen dat wat ik zou willen noemen de "parallelle wereld" (helaas een bedenksel van mijzelf) overal in alle steden en dorpen…

Ze waren de gang weer gegaan, ze hadden de weg weer afgelegd vanuit het dorp naar de stad. En ze hadden ongetwijfeld de flats na hun reis met trein en bus zien opdoemen. De flats waartoe ook mijn woning behoort, die al jaren een beschermd stadsgezicht vormen: de eerste flats van Tilburg uit 1954 of 1955. Ik ben haar zus en de schoonzus van mijn goede…

De man met de tedere, diepliggende blauwe ogen - de ogen die zo lang geleden voor het eerst liefdevol zijn echtgenote, mijn zus aanschouwden - koestert op het erf van zijn woning (die ik als "boerderij" zou willen omschrijven) het trotse, houten beeld van de hem zo geliefde kraanvogel, dat zijn collega's hem schonken. Hij was houtvester en boswachter…

Met een snelle auto is de afstand Tilburg - Nijmegen gemakkelijk te overbruggen. De imposante Waalbrug wachtte vandaag als het ware al op ons en toen we op de plaats van onze bestemming gearriveerd waren, zagen we in de verte en in de hoogte de petieterige figuurtjes van het verkeer op de brug. Onze boot maakte zich los van de kade en de zware motor…

In hoeverre haar voorheen zozeer eclatante verstand nog intact was, bleef mij onduidelijk. Maar gelukkig was zij zich onbewust van het feit dat zij verdreven was uit haar stadse woning waar de tekenen, trofeeën en bewijzen van haar vroegere eruditie nooit meer op haar zouden wachten. Een curieuze en onterechte lichtzinnigheid en blijmoedigheid hadden…

In die tijd droeg ik nog jurken. Het café bevond zich in een bocht van de weg, daar waar de Korte Heuvel overgaat in de Tivolistraat. Daar ontmoette ik haar voor het eerst. We schreven negentiennegenenzeventig en veertig jaar na dato is ze nog mijn vriendin. Haar grijze haar mondt uit in een smalle donkerbruine strook in haar hals. Haar kleine handen…

Eens schonk je mij het vogeltje van fragiel, doorzichtig glas. Vaak kijk ik ernaar. Het heeft een lange, eveneens glazen staart, die enthousiast opwipt alsof jij, mijn meest dierbare zus daarmee wilt veronderstellen dat de fervente en vurige kracht waarmee ik mijn leven attaqueer, waardeer en hanteer nog altijd zo groot en levendig is en zal blijven…

Bij "Multivlaai" (waar zelfs een busje met daarop de naam van de genoemde zaak in trotse kapitalen voor de deur staat) stonden vandaag zoals altijd de diverse heerlijke, kleurige vlaaien te pronken onder de toonbank. Maar het gonsde in de winkel: de vader van de verkoopster was overleden. Haar diepgaande leed bezette haar gemoed. De bezoekers van…

In het merkwaardige, langwerpige gebouw, gesitueerd aan de Ringbaan Oost, opgetrokken uit lichtgele baksteen, ontworpen door een mij onbekende architect volgens de richtlijnen van de Nieuwe Zakelijkheid; een gebouw dat alle Tilburgers kennen waren lange tijd de HBS en het gymnasium gevestigd. Ik bracht er zes jaar van mijn leven door. In een lange…