Alle inzendingen van I.Broeckx

In het midden van die zomer (was het in juli of augustus en welk jaar was het?) stak ik, mistroostig en neerslachtig, de grasgroene weide van het park over, waar de beide fonteinen bruisten en klaterden en hun waterpartij ten hemel stuwden. Dat ik het huis nooit meer zou kunnen betreden, het huis...

Het atelier voor kunstzinnige vorming is gevestigd in de kelderruimte van een cultuurtempel in het nabijgelegen dorp. Bij binnenkomst begroet mij een levensgrote pop met een lichtblauwe, flodderige badmuts op het hoofd en met een lange, lichtblauwe jurk aan, die weggelopen lijkt uit een...

Het was met gevoelens van heftige, tomeloze melancholie en heimwee dat ik mij bevond onder voortijlende en drachtige wolkenluchten in alle mogelijke eenzaamheid op het terrein van de zwakzinnigeninrichting, in afwachting van mijn taxi. De redeloze, razende tijd had alles als in een stormachtige...

In de wachtkamer van de fysiotherapeute lagen op een massieve, stevige, houten tafel vele kleurige damestijdschriften die met hun teksten en foto's kennelijk wensten te suggereren, dat alle vrouwen fotomodellen zijn, op wie het leed geen vat heeft, en die altijd glimlachen met een rij parelwitte...

Theater "De Nieuwe Vorst" in de Willem II straat in Tilburg mag er zeker zijn: het is representatief en monumentaal en er is hier een gelukkige combinatie tot stand gebracht tussen meer traditionele en eigentijdse architectuur. Hoewel ik sinds mijn jeugdjaren een echte Tilburgse ben en een...

Er wordt véél geknutseld in de gezondheidszorg en niet alleen aan hartkleppen, pacemakers of prothesen. Meneer en mevrouw (arts en verpleegkundige) houden er een groot, sfeervol en rustiek atelier op na, gelegen achter hun landelijke en luxueuze woning, zoals blijkt na onze zoektocht door Breda,...

De Chinese arts zat vóór me, gekleed in een witte doktersjas waarmee hij vermoedelijk deskundigheid wenste uit te stralen. Hij zei niet véél, sprak vermoedelijk geen Nederlands en had mijn beide polsen in zijn handen genomen om aan hun rustige dan wel heftige slag de aard van mijn kwaal vast te...

Ik passeerde op een zonnige lentemorgen het kerkhof, de dodenakker aan de Noordhoekring, omringd door onze witte standbeelden die tot onze verbeelding spreken, zoals dat van Joris, die manmoedig de draak het zwaard in de keel steekt als om deze te doden. In de Wilgenstraat wachtte in het kleine...

Mijn liefste zus! Heb je me de kaart gestuurd met de drie bomen waarvan die onvergelijkelijke sfeer uitgaat en dat meer dan voortreffelijke kunstenaarschap dat men alleen bij Rembrandt kan vinden om mij te symboliseren dat WIJ die drie bomen zijn, statig en stevig geworteld, maar toch alle drie...

Jarenlang maakte ik jacht op de Liefde als op een schichtige gazelle, die zich schuilhoudt in ondoordringbare, onoverzichtelijke wouden, waarin ik haar niet kon betrappen of traceren. Zij vertoonde zich, hield halt op zonnige, open plekken en vluchtte dan weer, schijnbaar verschrikt. Ik zag Hem...

Zijn enorme, formidabele buik begon ongeveer onder zijn kin en eindigde juist boven het driehoekje dat hem mede tot man maakt. Hij moest zijn gigantische bovenbenen spreiden om de buik alle ruimte te geven, die nu eenmaal noodzakelijk was. Hij was een van de deelnemers aan de Cursus Sociale...

In de Hasseltstraat, op de hoek is van oudsher Bakker Van I. gevestigd. Een "nieuwe" blonde jongedame heeft nu haar "rechtmatige" plaats ingenomen achter de toonbank en zij heeft de andere lieftallige dames vervangen, die om mij onbekende redenen hun bestemming elders moesten zoeken of hun lot...

Het instituut was gevestigd aan de zuidrand van de stad in een smal gebouw van twee verdiepingen die verbonden waren door een wenteltrap en het droeg mogelijk ook op de gevel haar trotse naam: "Economisch Technologisch Instituut voor Noord-Brabant". Als een coryfee was ik binnengehaald, als...

Op de stempas, die mij bezorgd werd, is mijn trotse en elegante doopnaam "Catharina" vermeld, naast de andere doopnamen: "Cecilia Maria"; de naam die ik ook koester op mijn voordeur; de naam, eens, in 1953, geschonken aan mij door een intens liefhebbende moeder aan een kwetsbare en hulpeloze...

Ik droeg mijn liefde aan en stortte deze in een peilloze put; in de onherbergzame afgrond; in de kloof, in het ijzig kille ravijn van de voort-durende afwijzingen, van de koude weigerachtigheid.... De boeketten gele en rode rozen en de overige schitterende bloemen had ik net zo goed met de...

Kennelijk had ik mijn charmes als oudere dame nog niet geheel verloren. Tijdens het uitstapje naar de Basiliek had meneer mijn rug gestreeld met een vluchtig en onopvallend gebaar. De geste was niet onwelkom geweest en toen ons gezelschap neergestreken was op een terrasje, had hij verstolen blikken...

In de vroege morgen als de nachtelijke hemel de wereld nog bedekt is het licht aan in de appartementen. De ramen bieden een inkijkje in een andere wereld, in een mij vreemd en vreemdsoortig universum. En zo rijgen de huizen zich aaneen, ontoegankelijk voor mijn blikken en bezoek. En hoewel de...

Op een mooie julidag was het ondanks de aangekondigde hoge temperaturen in de morgenuren nog koel. Op zaterdagmorgen is het meestal een drukke bedoening op de Tilburgse markt op het Koningsplein en men moet oppassen om niet tegen zijn medemensen op te botsen. Medemensen met ordinaire en elegante...

Ik strompel door een bosgebied met een grote, mooie bos bloemen in mijn hand.... Hier en daar fladdert een sneeuwwit vlindertje tussen het geboomte en in de verte maar toch dichtbij hoor ik het geluid van het razende verkeer op de Bredaseweg. Ik ben op weg naar locatie "Boshuis" van "De...

Wonderlijk snel was mijn buurvrouw terug uit Noorwegen. Ze was opnieuw een toonbeeld van jeugdige charmes en gezondheid, eigenschappen die ze overvloedig en overtuigend demonstreerde aan de voordeur. De katten hebben haar ook zozeer gemist en ze hieven een "welkomstlied" aan. Zozeer en zo...

Ik noemde haar steeds heel familiair "Ans". Hoe ik erop kon vertrouwen dat ik overgestapt was op deze "aanspreektitel", die toch wellicht aan haar zozeer eclatante status en verdiensten als lerares Engels geen recht zou doen en deze wellicht zou aantasten, bleef me lange tijd onduidelijk. Maar...

De Noordstraat slingert zich als vanouds door centrale gedeelten van onze stad. Men treft er de woning aan van de bekende Tilburgse schrijver met daarnaast zijn gedicht over (geneeslijk) liefdesverdriet tegen de gevel. En daar is ook, aan de overzijde, Scheersalon "Du Nord", een luxe adres voor...

Ik hoorde mijn naam weerklinken in de Kringloopwinkel. "Ien" noemde ze mij; het was de naam "Ien", afgeleid van mijn werkelijke naam "Ineke" die ik graag hoor weerklinken en uit verre, verre diepten, uit onachterhaalbare verten, uit een zo ver verleden herinnerde ik mij de vrouwengroep,...

We raakten in gesprek bij de halte van lijn zeven, hier vlak in de buurt. Twee witte, metalen zitjes dienen aldaar voor het comfort van de toekomstige passagiers en we hadden zij aan zij plaatsgenomen. Ik verzekerde mijn medepassagier dat hij maar niet op schoot moest komen zitten; de...

Tussen bloeiende planten met rode en paarse bloemen; geraniums en petunia's, in de schaduw, heb ik een plaatsje gevonden op een houten bank op het terras van Café-Restaurant "Boerke Mutsaers" en een Earl Grey thee met koffiemelk besteld. Bij de thee wordt als een soort verrassing een klein...

Het was ongetwijfeld een festiviteit die georganiseerd was door Zwemvereniging "De Tilburgse Watervrienden". We hadden bij die vereniging leren zwemmen en zijn ongetwijfeld met de bus naar Amsterdam getogen, naar de Bosbaan. We waren veertien jaar oud en ik herinner me nog dat mijn vriendin Lucia...

We waren nog kinderen en we speelden in het struikgewas aan weerszijden van de lange gang die de arbeiderswoningen flankeerde en met elkaar verbond tussen de stekelige hulststruiken met de rode besjes en de andere struiken en planten waarvan we de namen niet kenden. We maakten uit twijgen een...

En zo herinner ik me, vader!, hoe we samen in de stoelen met de kobaltblauwe stoffen bekleding in de desolate gang van het verpleeghuis, omringd door wanden van glas, bespraken hoe je me de encyclopedie zou nalaten, je kostbare en dierbare bezit. De encyclopedie die voor jou na de woelige...

Mevrouw was wonderlijk uitgedost. Zij droeg een zwarte hoed met veel tierelantijnen eraan. Ik werd hartelijk verwelkomd want vandaag was het de grote dag van de opening van "Het Boshuis", de nieuwe voorziening voor ouderen van "De Wever". Hoewel we genodigd waren voor het grote feest, koos...

Het was druk bij Café-Restaurant "De Spaarbank" aan de Noordstraat, waar de lokalen herinneringen oproepen aan lang vergeten bestemmingen van dit gebouw. Vermoedelijk waren het op deze zaterdagmiddag allemaal studenten die waren komen opdagen. Ik wachtte twee lange uren op een vriend. De...