Alle inzendingen van Jeroen

Zomaar was ik bezig met het opruimen van potten. Het was midden in februari en midden op de dag. Het regende dat het geen lieve lust was en mede daarom had ik minder lol met waar ik mee bezig was. Ik trok een plantenbak tevoorschijn en zag het mos weelderig op de aarde groeien. Met een los handgebaar gooide ik het in de tuin. Onder het mos kwam…

Zij lag nog te slapen in het bed waar hij een uur eerder uit gekropen was. Hij zat op de bank met haar kat op schoot en met koffie en een asbak binnen handbereik. Ineens zag hij weer voor zich hoe ze gisteren voor hem stond. Een ogenblik verder waren er een aantal woorden gekoppeld aan dit beeld en besloot hij de warme bank in te ruilen voor de lege…

Samen keken we in de spiegel. Hoe lang stonden we daar arm in arm in de badkamer? Hooguit een minuut schat ik. Maar binnen die zestig seconden had ze haar statement wel gemaakt: “Kijk nou eens naar jezelf en zeg me wat je ziet!” En inderdaad, ik zag het niet. “Je hebt nog wel iets onder ogen te komen”, riep ze me vrolijk toe. En weer had ze gelijk;…

Met een volle boodschappentas loop ik door het Spijkerkwartier richting huis. Altijd komt er een moment dat ik me afvraag of dit nu de snelste route zal zijn. Precies tijdens deze overpeinzing passeert links van mij een zin, uitgesproken door een vrouwenstem. Op het moment dat de zin tot mij doordringt zie ik wie de woorden zojuist uitsprak. Ik kijk…

Vandaag heb ik in een impulsieve bui een parfum gekocht: het favoriete geurtje van mijn moeder. Eerst belde ik mijn vader om te vragen welke dat ook al weer was. Dat wist hij wel; het was zelfs vóór hun trouwen dat hij het voor haar op schiphol kocht. “Toch bijzonder hè dat het nu nog bestaat”, zei hij enthousiast. Hij noemde het merk en de naam en…

Hij liet me zelfs zijn paspoort zien om maar te bewijzen dat hij echt eenenvijftig jaar oud was. Adrianus zag ik staan en zijn achternaam was bijna de voornaam van mijn vader. En inderdaad, hij was geboren in 1954. Het was hem niet aan te zien, veertig had ook gekund. Zo snel als hij zijn identiteitsbewijs tevoorschijn had gehaald, zo snel trok hij…

Consult ‘Ga maar rustig zitten, Milou. Rustig…’ De woorden van de dokter klinken vriendelijk, maar op mij komen ze dreigend over. Ik wil niet rustig gaan zitten, niet nu het angstzweet zich sidderend uit mijn poriën perst. Ik ben bang voor artsen. Bang voor hun naalden en pincetten. Bang voor hun stethoscoop, bang voor hun spuiten. Bang voor hun…

Hee, wat denkt Ú wel? Ah joh, laat toch… alle engelen zijn geitenneukers. Ach kijk daar, ik zag je al van verre, de vriend met de grote vleugels, …voor meer draagkracht… Ha, ha. Dat had jíj op het laatst in overvloed, niet? Ach, het was me wat…wat een vertoning. Vooral erna. Vertoning? Rot op zeg! Flauwekul was het, op een serieus…

Daar stonden we te kijken. Gisteren, in de keuken. Stil werden we ervan, zo mooi! Aandachtig keek hij naar buiten en staarde net als ik naar de volle stralende maan, net boven de daken. Ik zag hem op mijn schouder, in de reflectie van het raam. Ik dacht eraan dit te beschrijven in een gedicht, zodra de maan nog een stukje hoger zou komen… en zover…

Wie zegt dat planten naar het licht groeien heeft het misschien wel mis. Wellicht groeien ze er tegenin, omdat ze het licht willen bestrijden. Hebben ze wel besef van wat licht voor hen betekent en doet? Ze willen toch niet uitdrogen? Daarom groeien ze ertegen in en creëren ze schaduw voor henzelf en andere planten en bomen. Met elke nieuwe tak, elk…

Een vis probeerde in zichzelf te geloven, maar hij wist niet dat hij een vis was. Dus kon hij er ook niet in geloven. En met dit hiaat belandde hij in dit verhaal. Hoe kan ik nou weten wat ik ben? dacht de vis. En hij dacht verder. Ik kan pas weten wat ik ben, als ik weet wat er om mij heen is. Hoe kan ik het nu weten? Door het te ervaren. Hoe…

Stel, een willekeurig huis met rondom een tuin Met binnen vele kamers Waar in één van de kamers iemand zit te typen en begint met ‘Stel, een willekeurig huis’ Zou ik die iemand kunnen zijn? Of jij? Of iemand anders? Iemand typt verder, haalt zijn eerste zin weer weg. Een willekeurig huis, dat is zijn leven. Hij komt er thuis en hij gaat…

29-3 We hebben net de bushwalk naar Kelly's Basin gemaakt. Vroeger (1897-1920) liep hier een treinrails van het spooksstadje Linda naar de zee.Om de schatten van de aarde over zee te vervoeren. Van die rails was weinig meer te zien. Alles was overgroeid door een oogverblindend groen regenwoudgewas. Mooi hoor. Heel veel varens. Heb helaas nog geen…

24-3 Eindelijk in Tasmanië. Na zes uur kotsen op de Devilcat. Nu weet ik waar die helse boot zijn naam vandaan heeft. Ik wist niet dat je je zo ellendig kan voelen. Zes uur lang de noodles binnen proberen te houden is niet fijn. Heb een amerikaans meisje dat me complimenteerde met mijn mooie gezicht half ondergekotst en Jaap heeft ons nieuwe pakje…

Zaterdagmiddag 14.30. Het is ‘s weekends altijd zo gruwelijk grauw in de stad. Waarom ik elke keer weer de stoute schoenen aantrek en me begeef temidden van die kleur verstomping? Normaal haal ik een zaterdagkrant, koop wat dingen die ik niet nodig heb en begeef me weer naar mijn veilig maar donkere hol. Deze keer was het anders. Ik had een espresso-date…

Voor het begint Ergens, diep verscholen in het bos, leeft een heel bijzonder wezentje. Niemand, maar dan ook echt niemand, heeft het wezentje ooit gezien. Één keertje, slechts één keertje, heeft iemand hem gehoord. Heel zacht. Zo zacht dat die iemand dacht: "Da’s niks" en door is gelopen. Dit verhaal gaat over dat bijzondere wezentje. Je…

Zeven voor acht. Nog twee minuten voordat de beeldbuis bezwijkt onder de wasmiddelen, inlegkruisjes, tandpasta's, kauwgum en mobiele telefoons. Nog zeven minuten, voordat het scherm gevuld is met Irakezen, Russen, Amerikanen Ieren en Arabieren. De man staat op en draait het geluid weg. Weer zittend gaat zijn hand naar rechts, waar meestal…

Vroeger was hij een klein hamertje. Hij had een prima plekje in de gereedschapskist. Deze lag veilig en droog in een schuur op een stevig bureau. Naast de gereedschapskist op het bureau lag een grote hamer. Het kleine hamertje deelde de kist met drie andere stukken gereedschap. Hij was er als laatste bijgekomen en kreeg daardoor meer aandacht van…

Er was eens een horloge dat door zijn eigenaar werd weggelegd. Het voldeed niet aan zijn tijdsgeest. Het horloge bleef doortikken, terwijl het niet meer gedragen werd. De tijd was voor het horloge zelf. Totdat het stopte met tikken. (Het was een automaat, dat alleen door beweging zelf kon lopen) Toen was het stil. Uren, dagen en maanden verstreken…