No more!
Ergens in het land staan vakbonden en werkgevers lijnrecht tegenover elkaar. De ene partij stapt uit het praatgroepje en wil niet meer verder in het proces. Inzet is de verhoging van de AOW-leeftijd van 65 naar 67 jaar. Ergens op een vroege avond, in een rommelige huiskamer, is iets vergelijkbaars gaande. Inzet: het kind wil niet meer eten, maar wel een toetje.
Ruim tien jaar pedagogische werkervaring heeft de vader achter de rug. Hoe is het dan te verklaren dat hij na vijf minuten avondeten zijn dochter de ruimte geeft om zodanig met een lepel op de tafel te slaan dat de geprakte kiphap precies volgens natuurlijke logaritmen en de chaostheorie het tafelblad over de hele breedte bereikt?
Vaders leren met vallen en opstaan. Moeders ook, natuurlijk. Maar moeder is aan het werk en doet nu niet mee in dit verhaal. Vader heeft geleerd dat het weggeven van een lepel gevuld met eten in deze leeftijdsfase een slecht plan is. Het eenjarig dochtertje heeft vandaag na tien happen genoeg van het diner voor twee, maar wil wel direct daarna de lepel vasthouden. De semiprofessional papa besluit de lepel netjes af te vegen voordat ze hem krijgt. Een ogenblik later word hij toch getuige van voedselresten die het tafelblad wederom sierlijk bombardeerden.
“Nog een hapje eten?” Resoluut wordt er een hoofdje weggedraaid; bij voorkeur naar links, van vader af. Vader houdt haar nog een hapje voor en met grijpgrage vingertjes laat ze al merken dat er wat haar betreft op de tafel nog ruimte genoeg is. Een voiceover galmt: papa je hoeft vooral niet te verwachten dat het hapje in mijn mond verdwijnt hoor! Pedagogische wiskundetip: grijpende handjes is gelijk aan opletten geblazen! Geef het maar op!
Op de achtergrond is in het journaal te zien dat een vrouwspersoon woest is op de gang van zaken, “hoe kunnen ze dit nou doen?” De interviewer blijft rotsvast geloven in zijn eigen conclusie en vraagt wederom: “Dus ik kan concluderen dat u in het ootje bent genomen?”
Een andere truc van de vader om zijn dochter te verleiden tot een eet-hap-doorstart: haar de volledige autonomie geven van de lepel, mét een minuscuul klein hapje erop. Met goedgezinde goden op de achtergrond, komt het af en toe voor, dat ze deze bijna-niet-gevulde lepel zelfstandig in haar klepje schuift. Ze proeft hoe lekker het is en prompt hoopt ze van vaderlief nog meer hapjes te krijgen. Als dat lukt, dan viert vader een klein feestje.
Dit keer niet. Dit keer volleert ze zich in de duim-wijsvinger test, waarbij het kleine hapje voedsel met precisie van de lepel wordt gepakt en met een handgebaar wordt het over de tafel gesmeerd. Nu wordt het dus menens. De inzet is duidelijk. Rustig besluit vader toe te kijken en voelt hij zijn rug in de stoelleuning zakken. Hij heeft nog niet door dat hij zojuist in het ootje is genomen.
Ritmisch drumt ze nu met een enkele hand plus de lepel op de tafel. Voilà. Kindlief is overgegaan tot een soort van hobbyactiviteit. Duidelijker kan het niet overgebracht worden: het gezamenlijke doel ‘samen avondeten’ is van tafel getimmerd. Ondertussen krijgt vader wel door dat ze een goed gevoel voor ritme heeft. Tip twee: tel uw zegeningen en wees geduldig.
Ook de premier doet mee: Hij zegt teleurgesteld te zijn over de AOW-mislukking.
"Het kabinet is nu aan zet”. Alsof het om een spelletje schaken gaat.
Schaakmat? Ze krijgt haar zin. Ze heeft op de tafel een maanlandschap gecreëerd, compleet met kraters en ruimtevaartafval. Ze heeft weinig gegeten en ze zit vrolijk gillend te wachten tot het toetje eraan komt. In de keuken stopt vader als tegenzet de boodschappen op z’n dooie gemakje in de koelkast. Toch nog een lichtpuntje: een grote beker bananenkwark haalt hij uit de boodschappentas tevoorschijn, zojuist door hemzelf gekocht uiteraard. Samen maken ze deze soldaat. Vader kijkt verwondert toe hoe dit toetje er bij haar zo gemakkelijk in gaat. Precies haar vader. De tafelsituatie verandert in een verzadigde vorm van remise.
Ze stoeien nog even op het ouderlijk bed. Daarna volgt het slapengaanritueel met een toenemend aantal knuffeldieren en kusjes. "Slaap lekker schatje", fluister vader. "Het duurt nog heel wat hapjes voor jij 67 bent!"
gmail.comGeplaatst in de categorie: kinderen
AOW
226
Geef je reactie op deze inzending: