Alle inzendingen van Joanan Rutgers

Gestrand Onder jouw wolkendeken van ochtendroze suikerspinnen vliegen uilskuikens. Vroege vogels omhuld door een lieflijk gebrom ontdekken iedere dag opnieuw de haast, de herrie, het supersonischsnelle draaien van de wielen. Noem me geen verrader nu ik dit zeg, ik heb immers zelf geen vaste grond onder mijn voeten. En ik hou van je ook al…

Nachtcafé Mijn ovale portret verdrinkt zwaaiend in koffie, meegeslingerd met wat suiker. Ik zit rechtop. Rechtop, met mijn laptop, plat, met vier hoeken, zes als ik hem openklap. De letters op het scherm steken statig over. Zwart, wit: een zebra die bloedt, of kwijlt, in een getuigen van mijn verdrinken. Of huilt van nostalgie. Verkorrelend…

Ik sprak de laatste tijd ook met enkele mannen over mijn visie over vrouwen en gek genoeg zijn we het kameraadschappelijk eens met elkaar. We zoeken allemaal naar de juiste vrouw, maar we komen haar nergens tegen. Of het zijn afstotelijke wezens of ze mankeren allemaal teveel, vooral de al wat ouderen. Dat wij ouder worden zien we ook wel en dat…

Ik zal je Vandaag zal ik je vinden in de wereld van de stad. In ruiten, in rijen, in reppen en meer, in jassen, op trappen, met tassen. In alles wat ik zie zie ik je. Hoe je uit mij loopt, tot mij komt in middaglicht, een vreemd gezicht. Ik zal je treffen, raken, roepen. Zoals ik je zie sta je. Je gezicht open, je vingers verloren. Ik zal…

Hij had lang doorgewerkt de vorige avond, te lang, waardoor hij te laat uit zijn bed gleed. Na een periode van uitzendwerk in een chocoladefabriek, waar hij het overigens heel goed kon vinden met zijn Poolse en Marokkaanse collega's, maar niet met zijn Nederlandse groepsbaas, die hem als minderwaardig behandelde. Die man was dik als een olifant en…

Brug in de tijd Je wist het water zuchten, de wolken in stukken geknipt door het ijzer. Je was klein in de tunnel van steeds bruiner licht wachtte een oude wereld die mompelde, beefde en honderden keren een nu in een kluis vol met lucht. Een afdruk van mensen en stemmen. Je was klein als de nacht met een plof op het water viel, reed je…

Na zo'n dertig jaar full-time bezig zijn met de literatuur, lezend en schrijvend, geploeter, gezweet, door de slijk gaan, op mijn bek gaan, verachting ten deel en talloze afwijzingen, immuun geraakt daarvoor, maar toch, eindelijk, eindelijk is het zover en ga ik landelijk doorbreken! Na mijn bundels 'Hemelzucht' en 'Delirium Tremens' bij kleine…

Ik vind het miserabel om de ontspoorde Tristan af te doen als een ongeneeslijke schizofreen, dat het effect van de ziekte schizofrenie louter destructief is, bestrijd ik, want er zijn talloze voorbeelden van kunstenaars, die met diezelfde aandoening, heel veel kunstzinnig goeds hebben geleverd en dat verdommen ze te noemen!…

Vanochtend stond er een andere vrouw op uit mijn droom, het was half zeven en het was van haar gestommel bij de kleren kast dat ik ontwaakte. het kraantje in de hoek stond luidkeels open, bezong de ochtend door haar zwanenhals, bochten soepel nemend. mijn dikste badlakens lagen over tafel uitgespreid, het rook naar zeep en de scherpe citrusgeur…

Het lentezonnetje brandde de kloostermoppen op de Goudse Markt zowaar warm. Ik zat als een Mexicaan met een sombrero (het was een Italiaanse cowboyhoed) wat somber te dommelen in de hitte. Ik probeerde niet in de duivenpoep te gaan zitten. 'Vroeger maakten we soep van die beesten!', mekkerde een oud gebogen vrouwtje. Ze was er nog steeds toe in…

Reïncarnatie Wil iemand in mijn benen lopen, in mijn mond zijn woorden leggen en in mijn handen stijve vingers soepel strekken voor pianospel of strelen - wie wil mij aan? Word ik de eerste keus of heeft een mooier lichaam niet gepast? Lig ik opgevouwen achteraan of hang ik breeduit in de etalage? Hoe weten zij hoe ik mij was? Welk…

Soms ligt het er dik bovenop, soms is het een schok voor de buitenwereld. Dat laatste is het geval met de perikelen tussen twee armzalige mensen in Utrecht. Karel is een student psychologie aan de Universiteit van Utrecht, hij woont op kamers in een jolig studentenhuis met twee andere studentes en drie studenten. Hij heeft zijn kamer slordig ingericht…

Stemmen Stemmen deed ze nooit ze hoorde stemmen in haar hoofd stemmen die haar ontstemden kiezen deed ze nooit ze had kiezen in haar kop kiezen die knarsten en kraakten nee, waarom zou ze zich inlaten met het leven met al die zaken in haar brein? de boeken gingen branden panden werden leeg gesleurd en zij zat daar te staren zich nog minder…

Judith heeft als grootste passie paaldansen en ze heeft zichzelf dan ook danig opgewerkt tot specialiste op dit gebied. Eerst volgde ze een cursus in Utrecht, waar ene Jaqueline de paaldanskunst demonstreerde en de fijne kneepjes van het vak wist bloot te leggen. Judith genoot zichtbaar van alle bewegingen, die Jaqueline wist te maken aan die stalen…

Ik heb zoveel positieve reacties gekregen op mijn korte bestaan als filmacteur in Man bijt hond, dat ik er wat verlegen van geworden ben. Ik heb uit de filmwereld nog geen aanbiedingen gekregen, maar ik houd de moed erin, temeer omdat ik dolgraag eens wil samenspelen met Carice van Houten, obsessief als ik ben, maar René Soutendijk vind ik ook goed…

Weg Niet altijd wijst de weg zichzelf. Er zijn er die zich verliezen in steeds meer en steeds minder doorzichtige stenige zijpaden, in omhoog en omlaag zonder duidelijk doel, en nog altijd is het een weg, met de sporen die daarop wijzen. Misschien, denk je ergens, halverwege of waar het ook mag zijn, als je in kalme angst meent verdwaald te…

Heerlijk die bezuinigingen op defensie, tegen wie of wat zouden we ons ook nog moeten verdedigen? Allemaal angstneurosen en paranoia-manie. Volkomen uit de tijd. Zeker die nare tanks met hun fallus-uiteinden, die levens doden, wat niet echt de bedoeling van God is. Tank maar eens wat meer uit de liefdesbronnen! Heel wijs, kabinet!…

De eeuwigheid is nu nieuw Er is leegte die men door oefenen afdwingt en er is leegte die men als genade krijgt. Deze laatste is de echte, levende leegte die ook volheid is. Afgedwongen leegte is meestal steriel, maar zelfs in dat geval kan de inspanning maken dat men plots toch de echte leegte krijgt. Steriele leegte herkent men aan het feit…

Iets van een maand keek ik alert uit mijn doppen, want ik zou haar zomaar ergens kunnen tegenkomen, zelfs toen ik wel wist dat ze weer in haar huisje zat, kwam ik haar nog steeds niet tegen, hoe ze het deed, weet ik niet, maar het lukte haar, tot vandaag dan. Juist toen ik helemaal niet meer oplette, gebeurde het ineens. Ik stond een zwaar biertje af…

Ziektebeeld Dichters zijn hun eigen psychiaters hun onderbewuste is grondeloos zij erkennen de gespletenheid des geestes en varen wel bij een tikkeltje schizofrenie Toen de splijtzwam mij het eerst overviel was ik kind nog en kreeg een insulinekuur de tweede maal moest ik met psychiaters praten zij stelden de diagnose maar hielpen mij niet…

'Hoewel het vóórkomen van de aandoening zich zeker niet beperkte tot het vrouwelijk geslacht, levert de geschiedenis van de liefdesziekte, ook wel amor heroicus of erotomania genoemd, tal van voorbeelden waarin vrouwen door een ernstige depressie werden gekweld.' (uit 'Vrouw en depressie', Erasmus Publishing, 1992) Ik slik al meer dan elf jaar dagelijks…

De stad en ik Als er geen mens op straat is en de stad en ik zijn als vanouds een keer weer samen, dan komt terug wat ik hier ooit bezat en mompel ik die voor- en achternamen. Ik ken ze nog, ik heb ze liefgehad, die lotgenoten die naar mij toe kwamen, met wie ik uren op terrassen zat of blokte in de bieb voor een tentamen. Als het maar…

Het blijkt in het oppervlakkige, zelfgenoegzame, arrogante Nederland nog steeds het geval te zijn, dat je met een kapmes onthoofd wordt, zodra je je onnozele hals boven de grens van het collectief toelaatbare heft. Het gif van de afgunst hoeft niet eens toe te schieten als een vliegensvlugge koningscobra, nee, botte regels uit het algemeen boerenverstand…

Hysteria Een middag bovenaan een smalle trap, een openstaande deur en in het huis waar eens je schorre stem om waanzin riep hangt nu de dreiging van je thuiskomst, tot in de varkensstal vervolgd door het syndroom van gierende colonnes door de straten onderweg om te herstellen wat je vaders zoon en dochter hebben aangericht, een onbekende…

'And if you don't love me now, you will never love me again' Lindsey Buckingham In de film over Tristan en Isolde krijgen ze elkaar uiteindelijk niet, want Tristan sterft, terwijl ze elkaar in het boek tenslotte wel krijgen. Een ogenschijnlijk tragische liefdesaffaire behoeft dus niet altijd slecht af te lopen, ook bij heftige liefdesperikelen kunnen…

Het gaat al maanden bergafwaarts met de psyche van Karel Knoest, maar hij laat zich niet zomaar kisten, daarvoor is hij niet jarenlang beroepsmilitair geweest, kapitein bij de commando's nog wel, nee, een doetje is hij zeker niet. Hij is onlangs verhuisd van Gouda naar Utrecht, want verandering van omgeving kan ook wel eens opbeurend werken. Zijn herenhuis…

De tijd kan ons gestolen worden Dit loopt niet goed af. Het landschap is genivelleerd en het is kouder dan een week terug. Zet me even in het zonlicht als je wilt. Iedereen schiet te hulp, iedereen schiet te kort. Iedereen staart zich blind op wat verdween. De buitenwereld is nog nat en klein en zacht genoeg. Onze dromen zijn waarachtig. Iemand…

'That whirls around the April moon whirling in an arc of sadness, I'm lost without you' Sting Ik kan dan wel stoer net doen alsof ik Mirjam net zo definitief afwijs, als zij mij, maar dat is allemaal zelfbehoud en geposeerde bravoure. Mijn hart is in wezen nog kleiner geworden, dan het al was. Gek genoeg komen we elkaar nog steeds nergens tegen…

Schon wieder ist von meiner Zeit ein lebensjahr dahin (cantate van Bach) De tijd van een minnaar zo jong dat hij van een beetje coke al in mijn bed plaste, zocht ik jaar op jaar naar het vuurwerk van de Chinese families, er een camee in mijn ogen werd geprojecteerd vanaf de straathoeken die ik op mijn zoektocht overstak, er joegen Wedgewood blauwe…

'For my wedding I will dress in black, never again will I look back' Don Henley Het is niet te geloven, maar het staartje over Mirjam is nog niet geschreven. Een soort Mathilde-cyclus in proza. Perk had ook al geen geluk met jongedames. Na drie weken sporadisch contact lag er vandaag een laatse briefje van haar in mijn brievenbus. Ze was dus dichtbij…