Schaduwkanten
(voor Jane Austen (1775 - 1817))
Ook jij was een domineesdochter, die flink en succesvol de pen hanteerde. Je deugdzame vader leefde ook van de pen en het woord, dat was de aanzet voor jou om hetzelfde te gaan doen, maar dan met romantische liefdesbeelden, in plaats van het moe gewerkte volk de stuipen op het lijf te jagen via keurslijfgeboden en psychologische onderdrukkingssystemen. Jij mocht je nergens aan te buiten gaan, terwijl hij (je bullebakvader met zweepstem) op zijn gemeentebezoeken heel wat borrels achterover sloeg, voordat hij high huiswaarts keerde en zijn gezin lallend de les las. Hij bedolf jullie onder de nare verhalen van gemeenteleden, die hij zelf niet goed kon verwerken, ondanks de fikse drankinname. Zo vroom en lief hij op de kansel deed, het tegendeel belandde bij zijn argeloze gezinsleden, toen je eens met een buitenkerkelijke jongeman had gezoend, heeft hij je keihard in het gezicht geslagen, zonder uitleg en zonder emotie. Je moeder mocht je niet eens troosten, terwijl je wenen op straat te horen was en de buren bezorgd in de richting van jouw slaapkamer keken. Je verzon middelen om hem te vergiftigen, doornappel, monnikskap, gouden regen, vliegenzwam, rattengif. In sommige dromen hing hij te bungelen aan een hoge boom of hij zakte als een zandzak naar de bodem van een zwarte sloot. Soms sloeg een beroepsbokser hem knock-out, in slow-motion, repeting. Hij en zijn verdoemde geloofsdwalingen duwden jou steeds meer de afgrond in, de wanhoop, de onontkoombare eenzaamheid. Uiterlijk koos je voor een aangepast leven, braaf en rustig, maar van binnen kolkte het hevig, sloegen de stormgolven tegen de binnenkant van je tere huid. Ingesnoerd zat je 's zondags in die stijve banken te luisteren naar weer een doldwaze preek over hel en verdoemenis of hoezeer de mens wel niet was afgezakt naar een zwaar zondig en miserabel bestaan, dat de mens tegen de wil van God inleefde. Je kreeg al een rood gezicht als je naar een knappe jongeman loerde, dan kneep je jezelf in je armen om je zondige verlangens te onderdrukken, om te doen wat vader satan rondbazuinde. De roesverwekkende orgelklanken beurden je weer op, deden je de dwaze gedachten vergeten, terwijl je vader als een aasgier vanuit de hoogte de boel in de gaten hield. Diep in je artistieke inborst haatte je die smerige angstkweker. Maar hoe meer hij tiranniek tekeer ging, hoe meer jij in je schulp kroop en droomfantasieën kweekte, waar de wereld van zou opkijken. Je schreef de prachtigste liefdesperikelen, waar menigeen van gesmuld heeft, je boeken werden zelfs op gedegen Engelse wijze verfilmd, dat had je brute, gevoelloze vader eens moeten zien, hij zou direct van zijn walgelijke geloof gevallen zijn. Was hij maar gevallen, inplaats van dat hij jou blindelings en gewetenloos liet vallen. Hij maakte van jou een zwart schaap, projecteerde al zijn vuilsmijterij op jou, omdat hij ten diepste zichzelf haatte en nooit ruimte heeft gehad voor pure menselijke liefde. In het uiterste geheim droomde je erotische verhalen, zoals alle gezonde mensen, had je zin in bepaalde mannen, zoals alle vrouwen zin hadden, beroerde je jezelf zoals alle vrouwen dat deden, deed je het sporadisch met degelijke mannen en was je lyrisch gelukkig. Je vader had godzijdank het nakijken. Desondanks bleven schuldgevoelens je tergen en verpestte dat opgedrongen zondebesef je natuurlijke behoefte. Zo werd je ondanks je schrijfplezier wel daadwerkelijk teruggedreven naar dezelfde eenzame positie, die je als kind had ingenomen, toen je botte, opsluitende, censurerende, minmakende, negerende, zichzelf meer wanende vader jou inwendig totaal kapotmaakte. Ik hoop van harte dat ik je schaduwzijden heb belicht en opgelost, want ik haat iedere vrouwonderdrukking, van miniem tot grotesk, ik zie je glimlachen naar mij. 'Domineeszoon', zeg jij, 'omarm me!'. Je hebt me begrepen, vannacht slaap ik met jou, over de zotte tijdsonzin heen. Vannacht gaan we onze vaders rigoreus verraden, hun dwaalpolitiek, eeuwig Godin zijn.
Geplaatst in de categorie: idool
Jane Austen
139
Geef je reactie op deze inzending: