Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Versomberde snorreman

(voor Gustave Flaubert (1821 - 1880))

Van je autoritaire vader moest je rechten gaan studeren, omdat die studie je later verzekerde van een maatschappelijk gezien hoge baan met meer dan voldoende financiële beloningen, wat een projectie van zijn eigen eerzucht was. Enkele bezoeken in de studentencafé's brachten jou al snel op een beter spoor en je besloot tegen de wil van je vader in te gaan, ook al was je slim genoeg om een rechtenstudie te volbrengen, diep in je ziel schreeuwden de muzen om je tijd en inzet. Alsof eeuwige schoonheden van gene zijde je inpalmden, je streelden en koesterden zoals mooie vrouwen van vlees en bloed nooit zouden doen, zo intens verleidelijk geestelijk. Je woonde je hele leven in het landhuis van je moeder te Croisset. Je onderkin verraadt je drankgebruik en je troebele, liederlijke, scheef hangende ogen duiden op nachtbraken en verdovende middelen; opium, laudanum, morfine, hasj. Je reisde niet voor niets naar het Oosten, naar Algiers en Tunis, zogenaamd om inspiratie op te doen voor je roman 'Salammbô', dat was ook wel zo, maar de ware reden was hasjverslaving en je smokkelde heel wat kilo's met je mee op de terugreis naar je veilige, ongestoorde paradijsje te Croisset. Je at voldaan je croissant te Croisset, zwaaiend naar de nietsvermoedende postbode, want je at het met zwarte smeerhasj, alles deed je om maar niet ten prooi te vallen aan je tergende depressie, om er maar niet een einde aan te maken. Dat deed je dan maar fictief met madame Bovary, het vrouwelijke deel in jezelf, anima of animus, ik zal het nooit onthouden, misschien is het wel Jungiaanse bullshit! Impliceert dat dat je de latente homo in jezelf verstikte? Je was bevriend met George Sand, die er een onstuimig liefdesleven op na hield met veelal artistieke beroemdheden. Vampirella Zand Erover. Dat je met haar een tijd het landhuishemelbed deelde, maakt je tot een van de grootsten op erotisch gebied. Vele collega's spraken jaloers over jouw escapades. Mannen hé, het liefst grootgrondbezitters. Later had je een zeer intense en gepassioneerde relatie met Louise Colet, een beeldschone schrijfster, die je het hart zwaar op hol deed slaan, ze vree zo vurig met je, dat je bijna een hartaanval kreeg. Je overleefde je proces aangaande 'Madame Bovary', jij immoreel! Dat was de wereld op zijn kop en dus zonderde je je steeds meer af voor de domme, burgerlijke, ongeletterde buitenwereld. Je stortte jezelf volledig op je schrijfkunst, waarbij je jezelf overtrof en in een schaduwplek van je woning je vader uitlachtte, dronken van de grote hoeveelheden wijn en drugs, maar terecht een overwinnaar, zij het na heel veel dalen en obstakels, liefdesteleurstellingen en bittere eenzaamheid. Je naam staat inmiddels in puur gouden letters opgetekend in de oergrotten naast de paarden. Alle jagers eren jou. Scholieren dwepen met 'Le Rouge et le Noir', nog steeds. Dat je aan liefde zeer veel tekort bent gekomen, weegt niet op tegen het feit dat je een literaire man van groot formaat bent geworden. Of moet ik je somberheid anders duiden? Had je liever niet die verleidelijke muzen uit het hiernamaals in ruil voor de stevigheid van vele courtisanes? Ik zweer je dat je dan nog somberder voor de dag was gekomen vanwege je artistieke leegte. Scheppen schenkt meer voldoening dan zwelgen. Op je sterfbed herinnerde jij je hoe je moeder je betrapte op het stelen van een appel en dat ze zo lief geglimlacht had, dat je als vanzelf literator werd, ondanks de ondraaglijke pijn.

Schrijver: Joanan Rutgers, 25 juni 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 88



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)