Alle inzendingen van Joanan Rutgers

De paarden met de vrijgevochten tempeliers draven naar buiten als tot op het bot gekwelde furieën. De gespannen waterkoning is moe van deze haastige, harteloze wereld. Deze ver uit de koers geraakte reddingsboei, ver verwijderd van oude aardgebonden culturen. Zwijg! Neem een frisse duik in de onwetendheid en dwaal mee in draadloze liefde, tot de Egyptenaren…

Ik loop op dons en ik zie vrouwen in de meest vulgaire houdingen, zij bieden mij hun borsten aan alsof het snoepgoed is, ik zuig aan alle tepels en ik kom klaar in hun lachende gezichten. Zij willen allemaal aan mijn penis likken en hun vochtige kutten smachten allemaal naar het helende zaad uit mijn stamper. Ik ben dronken van geilheid en mijn pik…

(voor August Macke) Ik kus hun bruine haren, iedere vezel van de ranke lichamen, die zo erotisch opdoemen tussen de groene bomen, de slanke vrouwen met bruine jurken. Als naakte bomen staan zij daar, in volle bloei. Ik kijk mee over de tedere schouder van het geklede meisje in gespannen houding. Haar zwarte haar glijdt zachtjes weg tot in haar bilspleet…

Met een lege maag in Holland, een kop vol onzinnigheden, droom ik nog amper van mijn dichterschap, mijn pruimekopparkiet knaagt aan de boeken die ik vroeger zo heilig vond, met man en macht verdedigde, vooral de eerste drukken, als een kloeke ridder, maar nu zijn alle oude waarden verdwenen, elitair gedrag is een klucht geworden en de hoge doeleinden…

Die Mérat begrijpt er niets van, ze willen het liefst allemaal lekker geneukt worden en daar kan geen enkele knielende aanbidder tegen op. Waarschijnlijk begrijpt hij ook niets van het neuken zelf, want dat is een vorm van spiritisme, een ideale inspiratiebron voor dichters. Je trekt er allerlei soorten ronddolende geesten mee aan, die via jou ook nog…

(voor Willem de Mérode) Hij hield van kinderen als van zichzelf, jonge jongens die dansten in de zon, zandkastelen bouwden en vliegers oplieten. In zijn klas zag hij de spontane ogen, die hem terug voerden naar zijn eigen kindertijd, zo gebroken, dat hij deze enige poort naar vrijheid niet weerstaan kon en hij nam een duik in de frisse poel van het…

Na mijn bad in zee, in mijn blootje te Domburg tussen Duitse feeën met harige driehoeken, Franse stokbroodborsten en Engelse trilbillen beland ik via de makke paarden achter mijn glas trappistenbier. Ik doezel weg en ik zie vier mensen een rondedans maken in een lege feesttent, twee moeders met twee dochters, blij en zingend, terwijl Walcheren toch…

Ik ben te vroeg gewekt, te bruut en onvrijwillig en door het verkeerde geslacht. Verkracht en verjaagd, gebruikt en weggegooid, als een onbeduidend object. Misschien dat mijn hart ooit weer ontdooit, maar momenteel is het verpieterd in de meest erge vrieskou die er bestaat, dit totaal ontwrichtende noodlot! deze onbegrijpelijke aanval van de demonen…

Deze sierlijke mannequin, weelderig magnetisch en geestelijk verruimd, aan deze ene muze van jaren geleden, die alles neemt, die woorden doet verstommen, omdat zij als vermomde witte haai geen spatje genade kent. Zij wil niet echt de woorden, een quasi-literatuurliefhebster, zij neemt het vlees van de weerloze dichters als onstuitbare piranha's. Borsthappen…

Zelfs aan mijn grootste kroegmaat en leraar in de tovenarij, Charles Bretagne, durfde ik het niet kwijt, al stond ik vaak wel op het punt om het hem te zeggen, maar angst weerhield mij, al was ik nog zo dronken. Meneer Bretagne is trouwens een verhaal apart, ik heb veel aan hem te danken, meer dan aan welke gevestigde leraar dan ook. Hij was al ver…

Ik voelde me als het ware buiten de middeleeuwse stadsmuren gegooid, overgeleverd aan wilde beesten en moordenaars. Men verstootte mij, zoals jij en mamma mij alleengelaten hebben. Ik was een paria, een ontheemde, een vluchteling. Maar ik wist tabak en drank bij naïeve lotgenoten los te peuteren en daar hield ik mezelf staande en warm mee en natuurlijk…

En in wezen ook zonder een moeder, ik voel me meer dan ooit een eenzaam weeskind op aarde. Ons gezin is een uit elkaar gevallen gezin, een gebroken vaas, iedereen is alleen op zijn eigen eiland en de waterstromen ertussenin zijn te gevaarlijk om over te steken. Ieder van ons is gedoemd tot zijn/haar eigen isolement, zijn/haar eigen hel. Het is een ziekelijke…

Ik werd geheel onwel, want ik zag borsten die zo groot zijn, dat ik ze liever laat hangen om me geen ongeluk te eten aan al te dolle vruchten, nee, dan zie ik toch liever stevige handperen. De geile negerin, die ermee rondliep, zag mijn pupillen verschrikt op tilt gaan, de gekartelde bruine ballenlonnenhouder deed me vermoeden dat ze een ordinair bijbaantje…

Ik zoek de volkomen nieuwheid en ik laat al het oude achter me. Ik verbrand de veilige, roestige schepen. Buiten vliegen musjes druk heen en weer, ik hou van die donderstenen. De bomen aan de overkant van het water wiegen minzaam in de wind, terwijl een wankel bootje op de Maas zijn weg vervolgt, zat ik er maar op, dan zou ik doorvaren naar de grote…

Ik ben de pen voorbij en nog hameren de woorden op de tromvel van mijn lege brein, kan ik dan nooit ontkomen aan dat nare ritme, waar mijn genen in gevangen zitten? Waarlijk, ik beken, mijn dichterschap is een kwelling en een vermorzelend noodlot. De aanstormende woorden zijn meer vijand dan vriend, de engelen proberen mijn ziel te redden, maar zij…

Ik geniet volop van mijn contact met u, maar mijn moeder heeft zo'n grote macht over mij, als dit zo door gaat, dan loop ik nog eens weg van huis. U als dichter, u zult mij begrijpen, zo kan ik ook beter met u van gedachten wisselen, dan met mijn leeftijdsgenoten, op Delahaye na dan, maar zelfs voor hem ga ik wel eens te ver. O Rabelais, wat een schrijver…

Ik ben letterlijk moegeschreven en de kunst van letters meer dan zat, want waarom zal ik nog langer de woorden aaien, terwijl de mensen hunkeren naar liefde die simpel en direct hoge kunst bewaarheidt. Naakt en zonder dure mantel ben ik (alsjeblieft, hier is mijn goocheldoos, doe er maar mee wat je wilt!), ontketend van de wanen van ijdelheid en ingebeeld…

Moeder is ook lief, tja, ze heeft het nu eenmaal niet zo makkelijk, begrijpelijk, wat zou jij doen zonder man? Ze heeft veel verdriet, dat moet haast wel, waarom zou ze het zichzelf anders zo moeilijk maken? en ons? Natuurlijk hou ik van haar, heel veel zelfs, dat is toch normaal? of niet soms? Vorige week hebben we bloemen op het graf van opa Cuif…

Terwijl zij in slow-motion bukte, de rode trui helde naar voren, zag ik haar prachtige borsten, klein en stevig, een BH terecht onnodig, de blozende tepels als twee pinken zo lang, ze wilde dat ik keek, want haar ogen spraken boekdelen, om mij te sarren? aan te moedigen? Of dacht ze het komt er toch nooit van, vooruit ik gun hem een onvergetelijke…

Weet je trouwens al dat ik nu Arabisch leer, uit de Koran van mijn vader, ik bedoel, die mijn vader vertaald heeft. Dit heb ik zelf bedacht en ik geniet er erg van, bijna net zoveel als eerder van de sprookjes ( van Grimm, Andersen en Perrault ) met hun boeiende oerbeelden. Lees jij nog veel avonturenboeken? ik heb er steeds minder tijd voor en van…

Dag, blonde, lezende nimf! droom maar lekker weg... Laat je arrogantie verwaaien bij het neerslaan van je wimpers en sla je lichtbruine benen uit elkaar, want verkramping misstaat jouw naakte paleis. Bij het bonken en trillen van de trein naar Amsterdam sla jij nauwelijks de bladzijden om. Je kamt de dunne haren met nerveuze halen van je tengere vingers…

'Een dichter: de laatste wijkplaats voor een onplaatsbaar mens.' Samuel Beckett Opgedragen aan de ziel van Arthur Rimbaud, die ik liefheb en eerbiedig. Met grote moeite heeft een zoon van een vriend van wijlen meneer E. Delahaye deze brief afgestaan. Charleville, Quai de la Madeleine, 1870 Mijn goede vriend Delahaye, Ik moet je iets…

'Every poem is a peaceful piece of wood' William Butler Yeats In het grote Westhove, wanneer er niets te vechten viel, hun bogen konden niet altijd...doken zij piemelnaakt de koude golven in, kijk eens hoe klein die stoere slurfen werden, aandoenlijke gambagarnalen. Dan dronken de dikke, elegant geklede tempeliers zichzelf tot de vlakte van de Zeeuwse…

De Kollumer kaas smaakt niet meer sinds ik weet dat ik daar symbolisch verdronken ben, want wat is redding als het voor een gulden is, want dat was ik dus waard in de ogen van mijn vader, daar koop je verdomme nog geen maaltijd voor, misschien een blik erwtensoep of een rolletje drop, jawel, of een belachelijk ijsje, het staat gelijk aan de zondagse…

Als een prooi van de lichtvoetigheid, nooit eens woeste geilheid omgebouwd tot hoogste daad van liefde, nooit een druppel, alleen de droge, dorstige straten van een versleten Harar, bendeleden van graatmagere, wolfachtig huilende honden en een dronken slaaf die wijken moet. De stemmen van vroeger pijnigen hem als water in de zon met grijze baard, zijn…

Als prooi van de lichtvoetigheid, nooit eens geilheid omgebouwd tot hoogste daad van liefde, nooit een druppel, alleen de droge straten van Harar, graatmagere honden en een dronken slaaf die wijken moet. De stemmen van vroeger pijnigen mij als water in de zon, mijn ogen verbranden in de lava van een uitzichtloze nagalm. Hij ziet de oogst van gewillige…

Die roze kern van zachtheid, waar de hersenloze, harteloze massa niet tegen kon en erger nog. Welk een groot onrecht is hem aangedaan, nu wij meer dan een eeuw later er nog van kotsen! De armoede en het ongeluk, de schande treft heel de geestelijke wereld. Net zolang tot allen hem liefhebben. Voor een man die graag met woorden goochelde, is een woordeloze…

De bedrijvige mensen met hun aangepaste manieren en hun onderliggende benepenheid, angst voor iedere wilde vorm van passie. Hij daalde af in de sombere krochten van de dwaze onderwereld, als een heroïsche kapitein die bij het onherroepelijke zinken van zijn dierbare schip nog snel naar de buik van het schip holt om de voorraad drank naar achteren te…

En ik dacht, feeërieke armoedzaaier, dit moet de vrouw uit het sprookje zijn, prikkend spinnewiel, want zij hief een pen hoog in de lucht, adem, diep in mijn aura, blauw, en ze zei dat ik, doelwit, kan toveren! Ik kan dus toveren met een pen, maar ik dacht, jij met beelden en ik nam de pen uit haar hand, toverde een oase en een hete bron en wij als…

Een boerenlul uit de provincie en zonder pretenties, zonder buitensporig pauwgedrag. Wat was, wat was mijn leven eenvoudiger geweest, meer hanteerbaar. Wat had ik de jaloerse aasgieren beter kunnen afschrikken of in hun schubbenstrot bijten. Vergeef mij, God, ik ben volstrekte chaos, het totaal onverwachtse, de vette dandy in zijn onvergeeflijke rijk…