Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De waterlelie

Ik heb de witte waterlelie lief,
daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.
Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer....

Frederik van Eeden

Een geestelijke heeft mij eens gezegd: 'Als Van Eeden alleen dit gedicht had geschreven, dan was hij al beroemd geworden.' Dat lijkt me wat overdreven, maar het ligt niet ver van de waarheid, dat kan ik jullie verzekeren. Fré, zoals zijn vrienden hem noemden, is zijn hele leven een wroeter in de geest geweest, hij was psychiater (de eerste in Holland die aan psychoanalyse deed), spiritist en bovenal een charismatisch schrijver. In 'De witte waterlelie' beschreef hij kernachtig zijn levensweg en die ging echt niet over rozen, want wie hoog wil stijgen, moet eerst diep dalen. Frederik was overgevoelig, fijngevoelig en uiterst begaafd. Wie kent niet het beroemde boek 'Van de koele meren des doods', waarin Hedwig, de hoofdpersoon, ook vanuit de diepte opstijgt. Dit boek is goed verfilmd met Renée Soutendijk in een glansrol. De film heb ik eens voor de helft bekeken in Ouddorp-aan-zee. Een vriend uit die tijd sloot toen perfect bij mij aan. In de pauze gingen we naar de zee, een groep bandeloze en grenzeloze jongeren achter ons latend. We zwommen in een fluorescerende zee, alsof we de Elyseese Velden tegemoet gingen. We schitterden als engelen. Ik ben blij dat te hebben ervaren, het was als het rijzende waterlelie-gevoel. Ook het gesprek tussen de twee brandende kaarsen hoorde daarbij. Het was magie en verbijstering. Vrienden waren we, als David en Jonathan. Nu zijn we uit elkaar gegroeid, maar die diepte van onze vriendschap ligt nog steeds te glanzen in mijn hart - ook al zie ik je nooit weer. Eens ben ik met de bus naar Bussum-Zuid gereisd om het graf van Fré te bezoeken, voorbij de Vituskerk kocht ik ergens een bos witte bloemen (waterlelies hadden ze niet) en ik heb mijn levensgebed gebeden voor het graf tussen de vier cypressen. Ze zijn vergeten het waterlelie-vignet op de grafzerk te doen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 28 september 2010


Geplaatst in de categorie: idool

5.0 met 1 stemmen 330



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)