Alle inzendingen van Mohair

'Deze kostbare minuten komen nooit meer terug.' Zoons reactie op mijn duit in het zakje. Over mijn hoofd kijkt hij zijn vader aan. Die schiet in de lach. Misschien vraag ik erom: wat weet ik van het voetenwerk van Messi? Ik woon in een mannengezin, dan moet je tegen een stootje kunnen. Mijn moeder kon het goed met mijn broer vinden. Allebei…

Khalid Kasem was advocaat en is presentator. De vraag is of we hem nog terug gaan zien in die rol. Khalid Kasem zou contact hebben gehad met Ridouan Taghi. Dit betekent niet dat het contact van Kasem is uitgegaan. Stel je eens voor dat een groot crimineel als kind bij jou in de buurt is opgegroeid, dat je samen op dezelfde school hebt gezeten.…

De onderzoeker speurt het veenweidelandschap af op zoek naar de Amerikaanse rivierkreeft. Even blijf ik gebiologeerd kijken. In de polder van het Groene hart huist dit kleine exotische monster, in enorme aantallen. Zijn graafdrift, paringsdrang en onstilbare honger, tasten ons ecosysteem aan. 'Hier zie je een vrouwtje, die heeft hier een driehoekje…

'Er liepen twee vrouwen met dezelfde citroengele slaapzakjas aan. Zelfde donkerblauwe spijkerbroek, zelfde gepoederde haar.' Met een volle krat boodschappen loopt mijn man in grote stappen naar het aanrecht. Al pratend legt hij de pakken yoghurt een voor een in de koelkast. 'Ze stonden achter elkaar in de rij bij de kassa. Spraken verder niet met…

'Het leek wel of de zon overleden was, zo donker bleef het elke dag.' Dat is een mooie zin hè? Die is dan ook niet van mezelf, die is van dichter Willem Wilmink (1936-2003), schrijft journalist Ellen de Bruin, in een artikel in het NRC van januari dit jaar. De Bruin heeft last van gebrek aan energie vanaf november. Een winterdip, noemt ze het…

Ik zag de eerste aflevering van het nieuwe seizoen van Heel Holland Bakt. Op mijn laptop aan de eettafel, tussen de momenten van oorverdovende herrie door. Ik had afleiding nodig, van het bedaarde soort. Onze badkamer wordt vervangen vanwege lekkage. Het traject zal drie weken gaan duren. Gek genoeg verheugde ik me er niet op. 'Kijk mevrouw, hier…

Zoon (15) kauwt moeizaam op een groot stuk Toblerone uit zijn kerstpakket van de Action. “Ik wil heel graag dit spul. Wacht, ik stuur je een appje.” Vliegensvlugge duimen, geconcentreerde blik. Even later vertrekt hij in zijn Action-shirt. Bam. De deur slaat achter hem dicht. Hij is in een jaar twee koppen gegroeid, kent zijn krachten nog niet…

Bierlucht stijgt op. We staan met onze zolen in het nat. Mijn broer kijkt in zijn plastic bekertje, dan naar mij. 'Ik haal er nog eentje', zeg ik, wurm me langs mensen naar de tap. In het donker had hij zijn bier op de vloer voor hem gezet. De drukte is precies goed. Onze plek in de zaal ook. Op het verlichte podium tussen naakte etalagepoppen…

'Ik vond de les saai, toen maakte ik okselscheetjes. Juf Jolanda stuurde me de klas uit’. Zoon, 8, vertelt het terloops terwijl hij geconcentreerd zijn frietjes één voor één door de fritessaus haalt. Een grote klodder saus komt op zijn shirt terecht. Zwijgend overhandig ik hem een servet, gebaar naar zijn trui. Overmorgen moet zijn surprise af…

Ze knikt tegen de huilende vrouw tegenover zich, kijkt naar het verwrongen gezicht, haar magere hand omklemd het zakdoekje waarmee ze onder haar ogen poetst. Nee, het had geen zin te duiden naar de realiteit. Nog niet. 'Wilt u koffie?', vraagt ze haar. ‘Graag mevrouw, zeg maar Sylvia.' Haar stem klinkt zwaar en rauw, in contrast met haar tengere…

Vlak voor de afrit naar Twello nemen we pauze voor een wc-bezoek en een broodje op een typische vrachtwagenstop. Er staan er vier op een rij. In ieder geval twee Scania's, zie ik. En een imposant, fel gekleurd exemplaar met een Pools nummerbord. Merk? Ik denk aan aan De Slimste Mens-app: 'We gaan verder met jou: noem 10 merken vrachtwagens.'…

Glassex, ik ben er dol op. Geef me een keukenrol en een fles met het blauwe schoonmaakspul en ik voel me in mijn element. Wat zeg ik, ik raak in vervoering. Eerst had ik dit zelf nog niet in de gaten. Totdat zoon, 10, opkeek van zijn Ipad en zei: 'Mama, loop je nou alweer rond met die spuit?' Alles, nee niet alles, veel, krijgt een behandeling…

Mensen lijken op elkaar in hun gevoelens. We willen uniek zijn, denken dat we gevoelens of reacties hebben die raar of bijzonder zijn. Het frappante is dat we ons het best laten geruststellen door voorbeelden waaruit blijkt dat je niet de enige bent die zich zo voelt, dat je niet uniek bent, maar dat gevoelens universeel zijn. Hulpverleners kunnen…

Zoon, 11, stapt met loeizware rugzak de deur uit, hijst zich op zijn zadel. Ik zwaai hem uit op weg naar zijn nieuwe school. Gisteren vergat hij zijn sleutel. Gelukkig zag zijn vader dit op tijd voordat hij zelf de deur uit ging. Man belde zoon onder schooltijd, fluisterend smeedden ze samen een plan, iets met schuur en zoveelste plankje aan rechtermuur…

‘Als iemand mama’s haar nog goed krijgt dan is dat een genie’, zegt zoon, 8, terwijl hij met geconcentreerde blik het futuristisch uitziende wezen van zijn Lego Bionicle in elkaar zet. Kinderen reageren op hun ouders. De beste feedback krijg je van je kind. Dat voelt haarfijn aan wat er speelt, verwoordt helder wat het ziet. Ik maak weleens een opmerking…

Net uit bed is het eerste wat zoon, 11, doet zijn koptelefoon opzetten en een filmpje aanklikken. 'Wat heeft die gast voor interessants te vertellen, joh?' reageert zijn vader. ‘Meer dan jij kan ik je zeggen’, antwoordt zoon, zijn stem nog schor van de slaap. Man kijkt geamuseerd. Als de vloggers op YouTube te horen zijn verbaas ik me over de…

Ik doe open. Er staat een man voor me met een wit pak aan. Het lijkt op een overall. Ook zijn hoofd is bedekt. Voor zijn gezicht draagt hij gaas. Zijn ogen kijken me vanachter het rooster aan. Even ben ik van mijn stuk gebracht. Er klinkt een wijsje in mijn hoofd. ‘Dit is dus mijn beschermpak’, zegt Stefan. Snel stap ik opzij. Stefan loopt via…

Chagrijnig stap ik mijn bed uit. Op de gang kom ik zoon, 11, tegen. De uitdrukking op zijn gezicht, weerspiegelt de mijne: diep gefronst kijken we elkaar aan. Zijn vader, al ruim een uur op, vraagt of wij wel ergens tegen kunnen. Wat wij ’s ochtends vroeg niet opbrengen, heeft hij ‘s avonds niet in huis. Ik gooi het raam open. Wie is het, die mijn moordlust…

‘Hebben jullie wel door dat jullie nu echt helemaal alleen roeien?’ zegt zoon, 6, op vaderlijke toon tegen ons. We zitten in een Canadese kano op weg naar Bunnik. ‘Ik doe namelijk helemaal niks’, roept hij triomfantelijk. Man zit achterin, tussen ons in zit zoon. Met zijn zwemvest aan en zijn peddel paraat, weet ik. Zien doe ik het niet echt. Ik…

In de gang op de grond tref ik piepkleine flubbertjes aan. Ze lijken nog het meest op opgedroogde verfkloddertjes. Ik pak stoffer en blik, veeg ze bij elkaar, schud ze uit boven de afvalbak. In de keuken op het aanrecht liggen tientallen snippertjes. Ik gooi ze in de afvalbak. Zoon, 6, zit voor het tv-scherm. ‘Zet eens op stil’, zeg ik plotseling…

We zijn op weg naar het bos, waar man in ieder geval gaat hardlopen. Als we zijn gearriveerd stap ik uit de auto en zet muziek op mijn hoofd. Ik wandel richting de rode route. Man rent voor me uit. Al lopend concentreer ik me op het opzwepende pianomuziekje van Frits Mertens, de tune van het programma 'Boeken' en het eerste nummer op mijn empeedrietje…

Met trillende handen vouw ik mijn papier open. Na de laatste klanken van 'Non ho l 'état' van Gigliola Cinquetti, lijkt het nog stiller. Ik richt mijn blik op de mensen in de ruimte maar zie niets. Het lukt me te spreken. Af en toe haal ik mijn neus op, het geluid galmt door de microfoon. Ik had op de grond gezeten, om me heen foto's van mijn…

We staan te wachten in de hal van het verpleeghuis tot de met een Tweemaster beschilderde glazen schuifdeur, zich opent. Het tehuis, sinds enkele weken het onderkomen van mijn moeder. Voorzichtig stappen we naar buiten. Mijn moeder loopt beter dan ooit: de ‘sloffen’ die ze draagt vanwege haar ingezwachtelde onderbenen geven haar ruimte. Ze leunt…

In de etalages zie ik fluorescerend roze, groen, oranje. Tussen het winkelende publiek lopen meiden met twee kleuren haar, piercings in hun neus en oren. Wapperende broekspijpen met rafels, blote buiken, grote blouses en jassen. Jongens met perfecte kapsels, in trainingsbroeken. En blote enkels. Jeugd is schoonheid. En maling hebben aan kou. Zelf…

De boot genaamd 'Beryl' heeft wind mee maar vaart traag als een slak. Vanaf de andere kant echter snijdt 'Schotsman' snel en messcherp door het water ondanks de volle tegenwind. Met een ruk waait mijn capuchon af. Het water in de rivier staat hoog, ik zie kolkende grijze golven. De uiterwaarden zijn overstroomd en verbreden de rivier met wel een…

We staan bij de rivier. De ene boot na de andere komt voorbij. Deze heet 'Inconstant'. We kijken hem na. 'Inconstant', wat is dat voor naam? Even googlen. 'Inconstant was een houten volgetuigd zeilschip gebouwd in 1848 op Cape Breton, Nova Scotia, dat later bekend werd als "Plimmer's Ark" en een belangrijke rol speelde in de ontwikkeling…

Aandachtig kijk ik naar het gescharrel van een roodborstje tussen de herfstbladeren in onze tuin. Ik ben net wakker en nog ontvankelijker voor de charme van het 'kerstkaartvogeltje'. De schoonheid van het beestje treft me iedere keer weer. Ik ben niet de enige, voor velen is dit vogeltje een favoriet. Dezelfde dag lees ik dat de roodborst een…

'Gooi nou toch eens die papiertjes in de prullenbak. Tjonge jonge, je ligt daar maar op die bank. Straks heb je ook nog zes weken vakantie. Volgend jaar ga je maar mooi een vakantiebaantje zoeken hoor...' Verwonderd kijk ik op. Verhip, dat is mijn stem. Zoon, veertien, lacht hard. 'Ja, ik heb je opgenomen.' Hij kijkt even op zijn schermpje…

In de verte bij de uiterwaarden klonk het geluid van kwakende eenden. Er kwam een boot aan die me deed denken aan die van Sinterklaas: type klassieke stoomboot met ronde ramen. Hij had flink de vaart erin. 'Domenica' stond er in gouden letters op. Ik voelde een lichte triomf op deze zondag. De Kade heet het laantje op de hoek van de dijk met uitzicht…

Snel stap ik mijn huis binnen, werp een blik in de spiegel. Mijn haar half natgeregend, gebleekte plukken steken armoedig af bij een donkere uitgroei. Plooien langs mijn mond, rimpels tekenen mijn wangen, diepe frons boven mijn ogen. Ik wend mijn blik af, luister naar de stem aan mijn oor. 'Het is maar een stok achter de deur, zo'n loopbaancoach…