Alle inzendingen van Willy Vittali

De Draak Bret stond midden in de kamer. Iedereen wachtte gespannen totdat hij eindelijk van wal zou steken maar het leek alsof hij niet durfde te beginnen met zijn verhaal. Tenslotte hakte hij toch de knoop door. Stotterend en struikelend over zijn woorden begon hij; - Zoals ik al zei, is het...

De vloek Weggedoken tussen de varens achter de rots beefden wij van angst en wachtten af tot het onweer afgelopen zou zijn. Bran fluisterde de onheilspellende woorden die de draak naar ons had geroepen. Vervloekte korrigans, water zal stromen. Hemel en aarde zullen beven omdat ik dat...

De vergadering Bret stond in het midden van de kamer en vroeg Gwennie zijn plaats in te nemen om het verhaal verder te vertellen. En Gwennie vervolgde het verhaal; - Ik deed mijn relaas aan Bret en Bran die zich voor de regen schuil hielden onder de rots bij de bron. Daarna poetste ik...

Het medicijn en de vuurvogelveren Inmiddels was Benny Albatros al een heel eind op weg. Met ware heldenmoed trotseerde de geharde zeevogel de regenbuien en de harde wind. Een albatros is natuurlijk wel het een en ander gewend maar dit noodweer leek veel heftiger dan anders. Hij klapwiekte...

De winden De winden fluisterden hun boodschap langs de slapende stenen en struiken die er roerloos tegenaan leunden schudden plotseling hun gebladerte wanneer ze de boodschap hoorden. fluisterde langs murmelende beekjes. Brulden de boodschap over randen van diepe ravijnen en de luie heuvels...

De ‘Internationale schoorsteenvegerbijeenkomst’ die sinds 1981 het eerste weekend van september plaatsvindt in Santa Maria Maggiore in Valle Vigezzo in Noord Italië, is elke keer een happening in dat dal waar iedereen zo gelukkig lijkt te zijn dat je jezelf afvraagt waarom mijn...

Het was een rustige avond toen de jongeman bij het loketje kwam. "Goede avond," begon ik, "vertelt u het maar." De blik in de ogen stond op onweer. Hij had kennelijk geen goede avond. Hij blafte door de speaker dat hij pijn aan zijn enkel had en niet meer kon lopen. Drie dagen geleden...

Raman is mijn naam. Mijn lot is bij mijn geboorte bepaald. Ik ben op deze wereld gekomen om een hoger plan te dienen. Wanneer ik rondloop met mijn honden Sol en Luna voel ik de ogen van de mensen naar me staren. Of het mijn houding of uiterlijk is, dat weet ik niet, maar ze kijken. Alsof ze een...

een lied van Violeta Parra Om je te vergeten bewerk ik de aarde en in haar vind ik de troost voor mijn verdriet Voor mijn verdriet een blauw viooltje voor mijn passie een rode anjer om te weten wat mij toekomt pluk ik de blaadjes van een witte kamille uit 'weerzien met...

Toen de telefoon ging op de Spoedeisende Hulp nam ik de telefoon van de haak en ratelde het standaard zinnetje in de hoorn. De stem aan de andere kant van de lijn klonk jong, aarzelend en was slecht te verstaan door een brommend geluid op de achtergrond. Toen de betekenis van de vraag...

Brief aan een vriendin die ik vergat te posten, we raakten elkaar uit het oog, mogelijk leest ze de brief alsnog. september 1995 Lieve K, Je schreef me een kaartje met de woorden dat tijd alle wonden heelt en voegde er aan toe dat het een raar begrip is "tijd". Je hebt gelijk, omdat ik...

02-06-2005 Mijn zus Elly is bijna eenenzeventig en ik ben een vijvenvijftigplusser sinds een paar maanden en voor het eerst in ons leven zijn we samen een paar dagen op stap geweest. Naar Criel sur mer, een klein plaatsje in Normandie waar mijn vriendin een huis aan zee heeft. We logeerden in...

Ik wil je vertellen van een vrouw die ik ken. Zolang ze zich kan herinneren leeft ze met de bitterzoete pijn van verlangen. Ze heeft haar hele leven al een verlangen naar Indonesië. Zo lang ze zich kan herinneren wil ze zich daar vestigen. Dat verlangen uit ze door de kleding die ze draagt....

‘Oma, kom je me van school halen tussen de middag?’ kakelde het stemmetje van Bram door de telefoon. Volgende maand wordt hij vijf jaar en hij vindt het erg leuk om af en toe, wanneer Oma vrij is, tussen de middag een boterhammetje bij haar eten. Dan banjert hij over de dijk door het hoge gras...

In het voorjaar van 1961 gingen we voor de eerste keer op vakantie naar Monchau in de IJfel. We logeerden in een klein familiehotel. In ons kreukel-Duits maakten we al snel vrienden. Monique, de dochter van de slager, was een goede gids. Ze nam ons mee over de smalle wandelpaadjes die langs de...

Toevallig las ik deze week een stukje in het boek van C.G.Jung de Zwitserse psycholoog Archetype en Onbewuste. Ik had dat boek ter hand genomen na een discussie met een paar vrienden over het onderwerp of je het onbewuste zelf kunt sturen ja of nee. Dus ik zocht eigenlijk een passage over dit...

Dan is het ineens zover, je wordt hartelijk door je collega’s uitgezwaaid met lovende woorden, een spandoek boven de ingang van de SEH afdeling waar ik de laatste 12 jaar doorbracht als regeltante achter de balie en pc. Bloemen op het aanrecht in de te kleine koffiekamer. Overal A-4tjes met mijn...

pro·za(1201-1250) <Lat. prosa, verkort uit oratio prosa, eig. ‘naar voren gewende rede’eerste editie 1864 I het; g.mv.1·wijze van zich literair uitdrukken die niet gebonden is aan de regels van de versleer en die geen versregels kent synoniem: ongebonden stijlantoniem: poëzie1·in...