Alle inzendingen van Wim

Slechts een paar ingewijden weten dat ik van koken hou. Ik geloof niet eens dat iemand dat buiten mijn familie weet, maar ik kan mij een keer versproken hebben. Dat duidt op bescheidenheid en nederigheid. Niet dat ik altijd zo ben, want dan kom je in het leven moeilijk vooruit Maar met koken is dat anders. Koken is namenlijk een erg intieme bezigheid…

Wie over Chopin wil praten moet altijd twee extra componisten meenemen. Want we denken wel eens dat Chopin als een godsgeschenk uit de hemel komt vallen, zomaar, zonder signalen vooraf, maar zo is het niet. Geschiedenis moet eerlijk zijn. Iedere componist heeft zijn eigen voorgeschiedenis, en eigen voorgangers. Het is aardig die van Chopin eens…

Vroeger las ik veel meer dan nu. Ik krijg last van mijn ogen. Na 5 minuten zie ik niet meer scherp en word ik moe. Vervelend. In de auto heb ik er geen last van. Samen doen gaat niet. Te gevaarlijk. Ik was een echte Dickenslezer. Vooral op bed. Lees vooral ook vóór het slapen gaan. Lees hoe Dickens het interieur van een gelagkamer bschrijft en je…

Een van de meest vermakelijke spelletjes die ik ken heet ganzenbord. Dat moet tegenwoordig met een tussen-n, dus doe ik dat maar. Ook ganzenbord doet mee aan de spellingscode van vandaag. Ik vind dat wel aardig, want het bewijst dat het nog wordt gespeeld. Al die spelletjes uit mijn jeugd, nu nog gespeeld, hebben maar één ding gemeen: elkaar aftroeven…

Eerder schreef ik over dammen. Nu over sjoelen. Beide zijn spellen met schuivende schijven. Bij de één gaat het langzamer dan bij de ander, en vooral gaat het bij de ander luidruchtiger dan bij de één. Sjoelen wordt wel eens een oudHollands spel genoemd. Daar is wat vóór en wat tegen te argumenteren. Het klinkt wat oubollig, wat denigrerend. Het…

Het is begrijpelijk dat na de explosie van programmamuziek veroorzaakt door Liszt en Wagner, een muzikale stijlimpasse ontstaat en daarmee de grootst mogelijke verwarring. Naar Wagner luister je met gemengde gevoelens en Liszt is dan zo'n figuur van wie je zegt: "'het gaat wel weer over". Gelukkig speelde de man piano en kon daar al zijn ambitie…

Ik hou van kleine boekjes. Hoe kleiner hoe beter. Als ik ze tussen mijn boeken ontwaar en ik wil ze pakken hou ik mijn ogen er niet van af. Anders ben ik ze kwijt en blijven ze onzichtbaar. Je zoekt waar je dacht dat ze waren, maar niks hoor! Kleine boekjes hebben iets liefs, ze zijn zo klein omdat er eigenlijk niets in kan staan. Ze zullen je in…

Het damspel houd ik in ere. Ik geniet ervan en deed het met mijn kinderen en nu met mijn kleinkinderen. Soms ook met mijn vrouw. Maar ik verlies altijd van haar. Zij kan het beter dan ik en ik zie haar rappe vingers over het bord glijden. Het gaat mij te vlug! "Wat heb je gedaan", vraag ik vaak. Zij toont het mij zonder woorden. Ik vind het knap dat…

"Ik begrijp het allemaal niet", zei boer K. tegen boerin K., die hij ook wel Mo noemde. "De overheid pleit voor openheid en toch wordt het gezichtsveld minder en minder. Alla, je moet er maar in geloven. Ah, lekker Mo, ham met kaas, je bent een lief boerinneke." Boer K. nam een flinke hap van de ham mét die Mo had voorgezet. Hij nam niet alles…

De leraar Nederlands, normaal gesproken in rafelige spijkerbroek, vaal blauw t-shirt, gore gymschoenen, zonder sokken, was vandaag anders. Ver anders in plaats van verre van anders. Wat hem gewoonlijk niet lukte, gebeurde vandaag reeds bij verschijnen. Het stuk schorem, negenentwintig in getal en vreemd genoeg allemaal aanwezig, dat nog steeds doorgaat…

De droogte eist haar tol. Het vee is uitgedund. Ik strijk neer in een kamp, in een rood niemandsland, door regen vergeten. Blauwhelmen rijden in een schokkende jeep door de poort. Een stofwolk. De vluchteling, nipt ontglipt aan de oprukkende rebellen, wacht op een schraal rantsoen, achter prikkeldraad. Een drop olijfolie, een schep rijst…

De schoolbank is door een granaatscherf versplinterd. Ik word ingelijfd en opgelepeld in een broeihaard van twist. Op een speerworp van de evenaar dien ik het verzet, verdien ik rijst en meel voor mijn moeder. Het leger is rijker dan een kroost en ik ben goedkoop, vrij, volgzaam. Mijn fit lijf hurkt in een struik. In een schutkleur bespied ik…

Een zuidelijk heuvelflank. De zon doet de druiven zwellen, een magere oogst met een volle smaak. Chardonnay, Pinot Noir, namen die aan het verhemelte blijven kleven. De plukker ritselt tussen de ranken met stompe nagels, behoedzaam, zonder de schil te schenden, het vruchtvlees te kneuzen. De trossen worden onmiddellijk geperst. Gist ontzuurt…

Hij zit op de pot van glazuur, in de kleinste kamer, met een kei in zijn darmen en krast een loze kreet in het wormhout van de deur. Er zit een lont op een spoel in zijn schedel, die uitmondt in een genster, verscholen in de donkere koker van de waterput, de pupil die ontploffen wil. In zijn trillende dijen zindert iets, een kernkop richt zich op…

Ik spoel het stof van de bonen, dompel ze onder in een plastic kom. Eén nacht mogen ze weken in de koelkast, dan giet ik ze af en rol ze in de pan tot de waterspiegel borrelt op een vuur dat ik lager draai. Ze garen onder een deksel. De billen en de vale vlerken van de kip houd ik onder de koperen kraan, de zilveren straal. Dan dep ik ze droog, strooi…

De dokter boog voorover met een vette knipoog en snoof, een verdoken teken van ongeduld. Hij schoof een naamkaartje, een stille uitnodiging, over het granieten blad van zijn bureau. Even later wrikte hij de schaar van mijn knieën open, blies in mijn scharlaken oor, woelde onder zijde en scheurde het kanten slipje van mijn dijen. Schilfers huid onder…

Ik trappel en treuzel in de ring. Als een mambodanser met een steek in zijn blaas ontwijk ik de vuist van de kolos. Er schuilt een springveer in zijn schouder, beton in de biceps, een staalplaat in het middenrif. Mijn longen zwoegen. Ik verdraag nog net de opstoot tegen mijn druipende kin, de rechterhoek die mijn kaak ontwricht, de drilboor in…

De oproerige haan is bijna uitgekraaid. Al een halve eeuw schetst hij de rauwe trekken van Cuba. De oude held blijft grote ogen zaaien. Als hij van zijn kreupele troon stort, met een reutel in zijn darmen, dan snikt oma, maar haar kleinzoon baalt. De rantsoenbonnen, de dubbele munt zijn de drempels van de rode droom. Tachtig wordt hij en de…

De arts landt over de grens, in de besmette kolk, de smeulende haard die uitdijt als een blaar. De mug draagt de kiem van de doem en laaft zich aan de ongerepte ader. Hij weegt de pillen op een koperen schaal maar ze missen hun doel, pijlen in het ijle. De reutel dringt door een lemen wand, ergens in een nomadendorp, in de hoorn van zand of langs de…

Het paasverlof is arm aan nieuws. De pers neemt de bloedvlek onder de loep. De fotograaf zoekt een brede hoek. De bijziende kroongetuige kreeg een duw. Toch herkent hij in een waas de verdachte worsteling, het flitsend lemmet en rondom graait hij naar zijn bril. De hoge hallen van het station zijn verzadigd van paniek. Een roofmoord tijdens…

Haar verleden is een schandvlek. Zij volgt de geknakte zoon in een wolk van mirre naar de stad, het kruis op de berg, het graf. In de bijbel valt haar naam als een kuise vloek. Als de klepel de buik van de klok slaat stormt ze binnen en vliegt hem om de nek en spartelt aan zijn voeten, de boetvaardige hoer die zijn wreven kust en droogt met losse,…

Met gewrichten van was, met pezen van rubber,geladen als de kat voor de sprong, dans je plaagziek, in een cirkel rond mijn vastgeschroefde voeten. Ik hap, een tandeloze dwerg. Ik drijf de fluwelen klauw in jouw schonken van ijs, weerbarstig tot in het merg, maar het zweet van mijn verzet maakt je uitzinnig. Je zindert van een kil genot. Je zwerft…

Over het laminaat ligt een groezelig vlies, het dalend stof van mijn kroost, de klissen van mijn waakhond, de kruimels van grof brood die ik dagelijks vergaaren rondstrooi, als een oude, zieke hamster. Maar ik heb een aaseter op wielen. Hij zuigt het zwerfvuil van mijn kamer door een darm, in een papieren maag die ik om de twee, drie jaar vervang.…

Er glipt een slangachtige draak door een kier. Hij sluipt naar de haard, sist naar het aanrecht. Zijn pluizige klauw krast in de eiken tafel. De vork van zijn tong prikt een kruimel weg. Ik weet nog van niets, sta in de keuken, kluts een ei in een kom, giet de gele pap in de pan. De gasvlam likt aan de randen. Dan tikt hij, schijnbaar gemoedelijk…

God was vast verstrooid toen de aap als een kruimel van tussen zijn vingers glipte. Kijk, hij krabbelt recht en grijpt een liaan en slingert door het lover naar de troon van klei, in het zenuwknooppunt van de jungle waar de leeuw met een grom en een geeuw zijn nieuwe onderdaan begroet. “Ik ben de parel van jouw meester, het juweel van de eeuw’ giechelt…

De vuurzee deint naar de zomen van de stad, het schoolplein is ontruimd. Brandweermannen houden de rubberslang in toom. De schroef van het blusvliegtuig snort boven het laaiend dak, het knetterend woud. De wind en de droogte klinken op hun zege. De dreiging drijft over, als een lome sluier. De zon bloedt achter een rookgordijn. Het sneeuwt asvlokken…

Blauwe lippen verkrampen, als het grind knarst onder zolen. Ik ril voor de hamer die trilt in de zwetende vuist, onder neonlampen. Je hoort hoe hij een knie verbrijzelt, botsplinters in weefsel. Zijn adem jaagt onder koud neon en houdt me gegijzeld. De tang wringt de gouden kies uit mijn kaak, de bel van bloed spat open, een gorgel in de haard…

Heeft u zich ooit afgevraagd waarom ze dat programma "Man bij hond" noemen? Dat komt door de dierenbescherming. Jazeker! Eerst wilde men het programma "Hond bijt man" noemen, maar daar ging de dierenbescherming niet mee akkoord. Nee, dat gaf een te negatief beeld van de mensenvriend hond. Nou, vanuit de programmaleiding deed men toen de suggestie…

Oost en west duiken in de schuilkelder. Hun vrede is een wankel bestand. Ze dansen om hun gouden kalf. Het westen zweert bij woekerwinst, een fortuin dat slapend bloeit. De stem van het volk wordt in gekakel gesmoord. Het oosten gelooft blind in die ene wind, een gespierde hand die alles effent, alles voor iedereen zolang de zweepslag van de tiran…

De haven ligt er verdacht stil bij. Mijlen onder de deinende spiegel schokt de aarde van schrik. De golf is onstuitbaar verwekt, een breuklijn snijdt het middelpunt. Suist er een ster door de dampkring? Rommelt de vulkaan in de Stille Oceaan? De ijsberg kalft af onder een broeikas. Een scherf van tien ton voegt zich bij zee. De bodem, de kustlijn…