Alle inzendingen over individu

Het leven is bijzonder. Afhankelijk van hoe je het benadert natuurlijk. Vanuit het leven van alledag zou u dat misschien niet direct stellen. Dat elke dag ook een bijzondere kan zijn. Het is als het open schoppen van een open deur. Het filosoferen over de dagelijkse sleur. Maar er is hoop. Ik ...

37. Van kleins af aan had ik het gevoel dat ik onzichtbaar was. Ook later toen ik modellenwerk ging doen of wel eens als rondemiss bij een wielerwedstrijd een bloemetje overhandigde, had ik niet het gevoel dat ik het was die daar stond of liep. Het waren verschijningsvormen van mij in de open...

Hoewel hij jarenlang de buurman was geweest van mijn inmiddels overleden moeder, sprak hij mij niet aan toen ik hem ontmoette bij de bushalte. Kennelijk vond hij het wel uiterst precair met iemand in gesprek te komen die volgens zijn razendsnelle, momentane berekening wel in het laatste stadium van ...

In mijn korte leven heb ik twee studies gedaan. Sociale Geografie en Recht en Bestuur. In de tussentijd had ik een carrière als programmeur voor ziekenhuisprogrammatuur wat ik, gezien de graagte waarmee collega’s mij bij hun projecten betrokken, wel aardig goed kon, maar waar ik mijzelf niet thui...

Soms heb je van die dagen, dat je me niks, maar dan ook echt niks moet vragen, dan zit ik in mezelf. Soms heb je van die dagen dan kun je me alles vragen, niet dat ik dan niet in mezelf zit, maar heb dan ook aandacht voor andere dingen. Soms zijn de dagen gedeeld door twee, dan zit ik een dee...

Een goede bewering schrijven valt buiten mijn kunnen. Ik zet hier dan ook meteen maar een punt achter hier is hij dan: .

Op een zonnige middag wandelde een jongen van ongeveer 12, 13 jaar de stad uit, kuierde rond in een mooi plantsoen. Jacob snoof de geur van bloemen en bladeren op, keek naar boven. Wat was de hemel prachtig blauw, met enkele grote wolken van zuiver glanzend wit! "Die wolken dragen mijn gedachten ...

Een jaar geleden verloor hij zijn vrouw aan dementie. Gisteren kwam ik hem tegen na het uitlaten van zijn hond, uitgelaten werd ik besprongen. Buurman Herman is stervende, de klok tikt minuten weg die er niet meer toe doen. Zinloos vraagt hij zich af waarom hij het toch altijd goed gedaan heeft. ...

Op een dag die om onbekende redenen was "uitgevoerd" als de afbeelding op een Roomsch-Katholiek bidprentje (ik moest denken aan een hemel vol pasteltinten met een bleke zon achter een met paarse doeken omfloerst kruisbeeld) kwam ik haar bij de bushalte tegen. Ze zou een schoonheid zijn geweest al...

Ik ontmoette hem op de Noordhoekring. Zijn vergrijsde snor en baardje vormden een smalle, dunne lijn rond zijn neus en mond. Hij stapte van zijn fiets, zette één voet naast het voorste wiel en zijn vriendelijkheid overstelpte mij. We hadden elkaar twaalf jaar niet gezien en ik herinnerde me de...

Ze leek me een Braziliaanse of Spaanse met geprononceerde lippen, licht getint, en met warrige zwarte krullen. Wachtend op lijn zes kwamen we te praten, eerst over het weer, daarna over de menselijke lotsbestemming dan wel over het geluk dat ons toebedeeld was of eventueel nog verschaft zou worden v...

Het Zelf van de mens is een ver land waarnaar hij heel zijn leven blijft reizen en waar hij nooit aankomt. De lagen van opvoeding, omgeving, cultuur en nationaliteit zijn eromheen geslibd als aanzettingen van mossen en koralen rond een scheepswrak dat sinds mensenheugenis rust in de diepte van de oc...

"Wil je eens kijken bij "De Slegte" zei mijn zus "of ze een boek over molens hebben. Vroeger was hij in de naaimachines, nu is hij in de molens". Het boek waarop meteen al bij binnenkomst in de winkel mijn oog viel, kon niet beter aan onze doelstellingen beantwoorden: pontificaal prijkte op d...

Het scheen me toe dat ze aan een stuk door op de toppunten van wanhoop verkeerde, als een onwillige koorddanser die voortdurend van het koord van het leven af dreigt te vallen, maar ze zweeg; zweeg voortdurend zodat haar innerlijk voor mij afgesloten bleef als een onontdekte schat in een Koningsgraf...

Hij kwam aanstrompelen bij de bushalte. Zijn O-benen deden een hippisch verleden veronderstellen. Schijnbaar in overeenstemming daarmee verklaarde hij: "De paarden die de haver verdienen krijgen haar niet" en hij liet me in het ongewisse of hij doelde op de miskende verdiensten van zijn echtgenote...

Waar reken je iemand op af? Op de binnenkant of op de buitenkant? Waar reken je jezelf op af? Op je uiterlijk of op je innerlijk. Het is niet altijd makkelijk jezelf te zijn, wanneer het pijnlichaam van de geest weer om erkenning vraagt, het onverwerkt verdriet, de onwelkome gebeurtenissen, uit h...

Het is weer zo ver, ik tik de nieuwe dag in donkere uren en pluk de nacht. Heb er geen recht op, slechts een vruchtig gebruik van duistere krachten. Vroeger kwam ik overal en altijd te laat, behalve op afspraakjes, het was in die tijd dat ik verslaafd geraakte aan de rook in mijn longen. Kwam ik ...

‘Mensen moeten’, zo zeggen burgemeester Ahmed Aboutaleb (PvdA), Westlands wethouder Arne Weverling (VVD), burgemeester en Tweede Kamerlid Jesse Klaver (GroenLinks), ‘met hun poten van onze politici afblijven’. Ik ben het daar niet mee eens. Niet dat ik het goed vind dat mensen bij raadsv...

De deur met opschrift"T.Broeckx" biedt toegang tot een kale ruimte. Toch biedt de Verzorgingsstaat (voor zover die nog bestaat) ook hem een bed en een sobere kast met stevige vergrendeling (Het moet wel gezegd worden dat zijn laatste televisietoestel geen lang leven beschoren was) Tot de eigend...

Wie droomde er niet van in de jaren '60 en daarvoor? Een onbezorgde jeugd was voor heel veel kinderen niet weggelegd. Al helemaal niet wanneer er sprake was van een 1 ouder gezin, of wanneer een van de ouders ziek of werkeloos waren. Wie droomde er niet van onbezorgde dagen, weken, maanden en jaren...

27. Ik ben gestopt met de opleiding voor kleuterleidster. Net als de relatie met Ruud, lukt het me niet. Het theoretische deel van de opleiding gaat prima. Ik vind het leuk en interessant, maar het sociale gedoe er om heen gaat gewoon niet. Ik sluit me op in mezelf omdat ik geen contact durf te...

Ik ben makkelijk te manipuleren, zo makkelijk te manoeuvreren, zo heel makkelijk te imponeren en echt, heel goedgelovig. Oké, niet altijd maar heel, heel vaak wel. Goedgelovig als ik ben (of ik wil het graag horen natuurlijk) geloofde in echt in wat ze zei: ze zei, ik hou van je Ma, echt en ik ...

Een poging tot het creëren en schrijven van een perfecte en nauwelijks voor kritiek vatbare bewering blijkt net zo onuitvoerbaar als een poging om met jouw fluit de eerste viool te willen spelen.

Het Capgras-syndroom maakt van mensen onhandelbare, lasterende, leugenachtige en inhalige monsters.

Niets is mooier dan je eigen wijsheid volgen ook al vinden andere mensen dat eigenwijs. Uiteindelijk moet je toch doen wat goed voor jezelf is.

In het zaaltje dat deel uitmaakt van het complex en de woonstede van een communiteit van fraters in Tilburg-West dat ik ken van eerdere gelegenheden en waar een zwart-glanzende piano, die met haar klanken op weldadige wijze veel zou kunnen verzachten, staat te verstoffen tegen een wand, zijn vandaag...

Het etaleren van al 'jouw' kennis wil niet zeggen dat je een wijs mens bent. Het is maar hoe je iets beziet.

Ze voelt zich als een gedemonteerde, goedkope, plastic pop waarvan men geprobeerd heeft deze weer in elkaar te zetten. Goed bedoeld, maar de kwaliteit van de reparatie was gelijk aan die van de pop. Veel onderdelen zitten niet op de juiste plaats, andere delen zijn kwijtgeraakt of kapotgemaakt (o...

De gang is waggelend, schommelend, alsof de bodem van goede Moeder Aarde mij niet wil dragen, alsof het dunne ijs van de werkelijkheid wakken kan vertonen, alsof de aarde voor mijn voeten open kan scheuren, waarna ik in een peilloze kloof tuimel.... Maar de kop is opgeheven, alsof ik in hogere re...

Hij spreekt me toe. Zijn vertrouwde stem. Ik richt me op mijn ademhaling want ik weet dat hij dat zal gaan vragen. Een rondgaande beweging gaat tot diep in mijn buik. Zonder haperingen. Het voelt anders vandaag. Sneller dan ooit voel ik emotie opkomen. Diepe stukken. Babygehuil. Toch is het niet pit...