Alle inzendingen over individu

Ik, de bezielende geest van Drachten, rust uit onder het grote carillon, dat nu zwijgt. Nadenkend lig ik hier, waar Noorder- en Zuiderbuurt elkaar ontmoeten. Heerlijk om te genieten van de nachtelijke stilte en de sterrenhemel. Vandaag heb ik veel ondernomen. De ochtend was vol zonnige werklust. Winkels en warenhuizen lachten mij tegen om naar hen…

Al vele jaren krijg ik van familie, vrienden en goede kennissen op schalkse maar serieus bedoelde wijze het verwijt, dat ik te langdradig ben met het doen van een verhaal en dat zowel verbaal als ook met verhalend schrijven. Gevolg: iemands aandacht verflauwt al snel of men luistert maar met één oor. Het vervelende aan deze constatering is, dat ik…

Naast ons, de meisjes van Broeckx, groeide geen jongen op..... Wij maakten niet van dichtbij kennis met zijn kinderspel, met zijn autootjes en vliegtuigjes en met al de spulletjes en de fantasieën waarvan een jonge jongen zo houdt.... Onze moeder had het kinderspeelgoed van ons vierjarige broertje dat uit huis geplaatst was en verbannen naar een inrichting…

Ik heb nog jarenlang genoten van mijn video-apparaat, maar inmiddels heeft hij het begeven, net als het reserve-exemplaar, waarna ik eindelijk ook de jaren huppelepup van de vorige eeuw achter mij laat. In een stevige tas van de AH ging ik vele malen op en neer naar de kringloopwinkel om daar mijn video's voor de deuren te plaatsen. Zo'n tas op zich…

In mijn kinderjaren, werd ik veel getreiterd door leeftijdsgenootjes. Misschien niets eens omdat ze persoonlijk zoveel tegen mij hadden, maar omdat ik nu eenmaal niet paste in de gedragscode van het kinderleven. De middelbare school was voor mij ook een heel zware beproeving. Voor het einde ervan ben ik afgehaakt en heb nog een middelbare land- en…

Eens per jaar leg ik de weg af; ben ik gedwongen de weg af te leggen die ons door het jaar heen gescheiden houdt en wandel ik langs de chique huizenrij die de Ringbaan West flankeert en signaleer ik de stokrozen in de tuinen die hun kopjes als in rouw onder regendruppels laten hangen en de blauwe hortensia's en al de overige bloeiende planten en struiken…

Ik had de rouwannonce, in feite tegen beter weten in, op het prikbord geprikt dat een prominente plaats innam in de ruimte die gefrequenteerd werd door de bezoekers van de eetclub. Ik had echter kunnen beseffen dat al mijn zogenaamde "vrienden" dermate ziekelijk opgingen in hun overigens eveneens ziekelijke en ziekmakende ego's en eigenbelang dat…

Nooit meer zal ik de geur van de muffe gangen opsnuiven van het "oude" Zorgcentrum, waar een enkel gedateerd en waardeloos schilderij aan de muur hing, of de langwerpige tafel zien waaraan een Indonesische mevrouw niet uitgepraat raakte tegenover haar medebewoners over het zonlicht dat haar jeugd heeft overspoeld in het verre, tropische land achter…

De dertig jaren in het onderwijs waren snel voorbij gegaan, geruisloos, als diende de werkkring als lerares slechts om de tijd te doden. Generaties leerlingen waren voor haar ogen verschenen en ze had hen weer nagewuifd als de poort van de school weer achter hen dichtviel en zij een zekere of onzekere toekomst tegemoet gingen. Eén leerling was nog…

Iedereen mag beweren dat ik een ezel ben, maar als ik zelf denk een rund te zijn, dan is dat een waarheid als een koe.…

In een wereld vol met buzzwoorden ben ik naar het dorpshoofd gegaan in het gebouw aan de hoofdstraat, waar de mensen doorgaans dachten dat denken niet vanzelf ging. Ik vroeg de kalende man, met een baard en een staart: “Valt er nog iets te beleven in het dorp?” Waarop de wijze man antwoordde: “Dat hangt geheel van jezelf af.” Even voelde ik dat wat…

Wij leerden de goede, trouwe en nijvere Marianne op toevallige wijze kennen en ze zou gedurende twintig jaar onze woning schoonhouden, alsof het het Eerste Gebod was of de Categorische Imperatief dat iedere bacil en iedere spinnenweb uit de verste uithoeken van ons huis verdreven zouden worden. Ons ouderlijk huis vormde Mariannes "tweede thuis",…

In mijn huis bewaar ik tot op de huidige dag een verroeste stormlamp; herinnering aan de merkwaardige, zonderlinge buurman Van Z., die tijdens de kwetsbare en eenmalige jeugdjaren van mij en mijn arme zus, doorgebracht in het arbeidershuisje dat in de schaduw en beschutting lag van de wollenstoffenfabriek, een kamer bewoonde op de eerste verdieping…

Het leek een gewone door de weekse dag. Hij maakte trouwens geen onderscheid tussen de dagen; kende de namen ervan niet; kende geen stemmingen die volgens sommigen noodzakelijkerwijs samenhangen met bepaalde dagen, zoals een zondagsstemming of een maandagochtendhumeur. Plotseling waren ze gekomen; de zussen en de zwager; ze hadden hem een hand gegeven…

Meteen na bovenstaande titel laat ik toch nog maar een tweede volgen, die als een rode draad door deze inzending zal lopen, te weten: “Open brief aan Joanan”. Uitgangspunt is een citaat uit zijn reactie, aan mij gericht, in hartenkreet nr. 3399: “Misschien moet je weer wat vaker aan de bak en lef tonen!...” Daarmee heb je voor mij, onbewust, een deur…

Toen ik weer eens de bus instapte in Tilburg Noord voor een reis die ik al honderden keren gemaakt heb, begroette een stem mij die toebehoorde aan een jonge vrouw, gezeten op een van de achterste banken. Zij was getooid met een zwart hoofddoekje en verklaarde mijn nieuwe buurvrouw te zijn. Na jaren van brute anonimiteit in het flatgebouw (tallozen waren…

Ik ontmoette Ada voor het eerst op een regenachtige januaridag na een telefoongesprek waaruit geen uitgebreide spreekvaardigheid in de Nederlandse taal van haar kant naar voren was gekomen, maar wel haar bereidheid mij te helpen met het huishoudelijke werk in mijn woning. Het lange, zwarte haar golfde over haar rug en ze toonde mij het kaarsrechte regiment…

Ze is gekomen en op het eerste gezicht zag ik al dat ze weinig zeilen bij te zetten had..... De hersenvliesontsteking had diepe sporen nagelaten. Ze droeg een armzalig, haveloos en onderkomen bontjasje dat op merkwaardige en provisorisch aandoende wijze was samengesteld uit losse lappen en het was haar aan te zien dat de misère en het ongeluk hun…

Het leven is bijzonder. Afhankelijk van hoe je het benadert natuurlijk. Vanuit het leven van alledag zou u dat misschien niet direct stellen. Dat elke dag ook een bijzondere kan zijn. Het is als het open schoppen van een open deur. Het filosoferen over de dagelijkse sleur. Maar er is hoop. Ik had afgelopen vrijdag een mooie dag. Zo'n andere dag…

37. Van kleins af aan had ik het gevoel dat ik onzichtbaar was. Ook later toen ik modellenwerk ging doen of wel eens als rondemiss bij een wielerwedstrijd een bloemetje overhandigde, had ik niet het gevoel dat ik het was die daar stond of liep. Het waren verschijningsvormen van mij in de openbaarheid die niets met mijzelf te maken hadden. Ik…

Hoewel hij jarenlang de buurman was geweest van mijn inmiddels overleden moeder, sprak hij mij niet aan toen ik hem ontmoette bij de bushalte. Kennelijk vond hij het wel uiterst precair met iemand in gesprek te komen die volgens zijn razendsnelle, momentane berekening wel in het laatste stadium van vertwijfeling en wanhoop moest verkeren; iemand die…

In mijn korte leven heb ik twee studies gedaan. Sociale Geografie en Recht en Bestuur. In de tussentijd had ik een carrière als programmeur voor ziekenhuisprogrammatuur wat ik, gezien de graagte waarmee collega’s mij bij hun projecten betrokken, wel aardig goed kon, maar waar ik mijzelf niet thuis voelde. Mijn geografenvrienden willen nu dat ik vooral…

Soms heb je van die dagen, dat je me niks, maar dan ook echt niks moet vragen, dan zit ik in mezelf. Soms heb je van die dagen dan kun je me alles vragen, niet dat ik dan niet in mezelf zit, maar heb dan ook aandacht voor andere dingen. Soms zijn de dagen gedeeld door twee, dan zit ik een deel in mezelf en heb ik ook aandacht voor anderen. Dat…

Een goede bewering schrijven valt buiten mijn kunnen. Ik zet hier dan ook meteen maar een punt achter hier is hij dan: .…

Op een zonnige middag wandelde een jongen van ongeveer 12, 13 jaar de stad uit, kuierde rond in een mooi plantsoen. Jacob snoof de geur van bloemen en bladeren op, keek naar boven. Wat was de hemel prachtig blauw, met enkele grote wolken van zuiver glanzend wit! "Die wolken dragen mijn gedachten voor de toekomst," mijmerde Jacob. "Wat zouden ze…

Een jaar geleden verloor hij zijn vrouw aan dementie. Gisteren kwam ik hem tegen na het uitlaten van zijn hond, uitgelaten werd ik besprongen. Buurman Herman is stervende, de klok tikt minuten weg die er niet meer toe doen. Zinloos vraagt hij zich af waarom hij het toch altijd goed gedaan heeft. Een man in tranen en een viervoeter die er helemaal…

Op een dag die om onbekende redenen was "uitgevoerd" als de afbeelding op een Roomsch-Katholiek bidprentje (ik moest denken aan een hemel vol pasteltinten met een bleke zon achter een met paarse doeken omfloerst kruisbeeld) kwam ik haar bij de bushalte tegen. Ze zou een schoonheid zijn geweest als aan haar shampoo, douchegel en parfum te pas zouden…

Ik ontmoette hem op de Noordhoekring. Zijn vergrijsde snor en baardje vormden een smalle, dunne lijn rond zijn neus en mond. Hij stapte van zijn fiets, zette één voet naast het voorste wiel en zijn vriendelijkheid overstelpte mij. We hadden elkaar twaalf jaar niet gezien en ik herinnerde me de avonden van de eetclub en zijn opmerking dat hij mij…

Ze leek me een Braziliaanse of Spaanse met geprononceerde lippen, licht getint, en met warrige zwarte krullen. Wachtend op lijn zes kwamen we te praten, eerst over het weer, daarna over de menselijke lotsbestemming dan wel over het geluk dat ons toebedeeld was of eventueel nog verschaft zou worden vanuit de duistere en onbekende regionen waar dit kennelijk…

Het Zelf van de mens is een ver land waarnaar hij heel zijn leven blijft reizen en waar hij nooit aankomt. De lagen van opvoeding, omgeving, cultuur en nationaliteit zijn eromheen geslibd als aanzettingen van mossen en koralen rond een scheepswrak dat sinds mensenheugenis rust in de diepte van de oceaan. Licht en schaduw vallen over de wereld van…