Alle inzendingen over individu

De deur met opschrift"T.Broeckx" biedt toegang tot een kale ruimte. Toch biedt de Verzorgingsstaat (voor zover die nog bestaat) ook hem een bed en een sobere kast met stevige vergrendeling (Het moet wel gezegd worden dat zijn laatste televisietoestel geen lang leven beschoren was) Tot de eigendommen van mijn arme broer behoren verder vele plakboeken…

Wie droomde er niet van in de jaren '60 en daarvoor? Een onbezorgde jeugd was voor heel veel kinderen niet weggelegd. Al helemaal niet wanneer er sprake was van een 1 ouder gezin, of wanneer een van de ouders ziek of werkeloos waren. Wie droomde er niet van onbezorgde dagen, weken, maanden en jaren? Nou eigenlijk niemand want iedereen wist niet…

27. Ik ben gestopt met de opleiding voor kleuterleidster. Net als de relatie met Ruud, lukt het me niet. Het theoretische deel van de opleiding gaat prima. Ik vind het leuk en interessant, maar het sociale gedoe er om heen gaat gewoon niet. Ik sluit me op in mezelf omdat ik geen contact durf te maken en bang ben voor zo ongeveer alles en iedereen…

Ik ben makkelijk te manipuleren, zo makkelijk te manoeuvreren, zo heel makkelijk te imponeren en echt, heel goedgelovig. Oké, niet altijd maar heel, heel vaak wel. Goedgelovig als ik ben (of ik wil het graag horen natuurlijk) geloofde in echt in wat ze zei: ze zei, ik hou van je Ma, echt en ik geloofde het? Hopen? Nou het was geen eigen kind…

Een poging tot het creëren en schrijven van een perfecte en nauwelijks voor kritiek vatbare bewering blijkt net zo onuitvoerbaar als een poging om met jouw fluit de eerste viool te willen spelen.…

Het Capgras-syndroom maakt van mensen onhandelbare, lasterende, leugenachtige en inhalige monsters.…

Niets is mooier dan je eigen wijsheid volgen ook al vinden andere mensen dat eigenwijs. Uiteindelijk moet je toch doen wat goed voor jezelf is.…

In het zaaltje dat deel uitmaakt van het complex en de woonstede van een communiteit van fraters in Tilburg-West dat ik ken van eerdere gelegenheden en waar een zwart-glanzende piano, die met haar klanken op weldadige wijze veel zou kunnen verzachten, staat te verstoffen tegen een wand, zijn vandaag vele wijkbewoners samengekomen voor een wijklunch,…

Het etaleren van al 'jouw' kennis wil niet zeggen dat je een wijs mens bent. Het is maar hoe je iets beziet.…

Ze voelt zich als een gedemonteerde, goedkope, plastic pop waarvan men geprobeerd heeft deze weer in elkaar te zetten. Goed bedoeld, maar de kwaliteit van de reparatie was gelijk aan die van de pop. Veel onderdelen zitten niet op de juiste plaats, andere delen zijn kwijtgeraakt of kapotgemaakt (of ontbraken reeds bij aanschaf). Een pop waar je weinig…

De gang is waggelend, schommelend, alsof de bodem van goede Moeder Aarde mij niet wil dragen, alsof het dunne ijs van de werkelijkheid wakken kan vertonen, alsof de aarde voor mijn voeten open kan scheuren, waarna ik in een peilloze kloof tuimel.... Maar de kop is opgeheven, alsof ik in hogere regionen, in een ijle atmosfeer iets op wil snuiven van…

Hij spreekt me toe. Zijn vertrouwde stem. Ik richt me op mijn ademhaling want ik weet dat hij dat zal gaan vragen. Een rondgaande beweging gaat tot diep in mijn buik. Zonder haperingen. Het voelt anders vandaag. Sneller dan ooit voel ik emotie opkomen. Diepe stukken. Babygehuil. Toch is het niet pittig. Alsof ik een fikse kater doorleef. Weten dat je…

Voor sommigen is het geluk te vinden in een hoek van een ronde kamer.…

Ik lees over een 'Choicemakersfestival' in Nijmegen. Schrijf het in mijn agenda en ga verder met waar ik mee bezig was. Dat ik niets van het leven wil missen, is de laatste tijd extreem. Heb geen schoon kopje meer in de kast staan. Mijn 'things to do lijst' schuif ik iedere week door. Ik ben ouderwets vermoeid. Het aantal keren dat ik gemediteerd…

Om me heen wordt gekakeld alsof hun leven er vanaf hangt. Een waar kippenhok. Het lukt me niet om me af te sluiten. En waar het over gaat? Zouden ze sterven als ze zouden ophouden met praten? Ik denk aan uitspraken van meditatiegoeroe's dat je zelfs in een drukke metro moet kunnen mediteren! Afsluiten dus. Ik krijg het maar moeilijk voor elkaar…

Sinds het jaar 2005, waarin ik de eerste ongeoefende schrijfpogingen op deze site mocht plaatsen, leeft er in mij een nog altijd onvervulde wens om ooit de vaardigheid te bezitten om een column te kunnen schrijven. Wetende, dat ik daarvoor de juiste instelling mis en bovendien de vaardigheid om uit het dagelijkse nieuws een of meerdere items te selecteren…

Ik geloof niet in de mythe van de multiculturele samenleving, zei een VVD-er in Nieuwsuur een tijdje geleden. Vlak daarvoor vond hij dat iedereen iedereen een hand moet geven en dat je anders geen Nederlander bent. Ik krijg sterk de neiging om hem de hand niet te schudden. In de discussie voor Nieuwsuur gaf een goed gebekte tegenstander na enige…

Waarom slaan zovelen de hand aan zichzelf? Dat valt grotendeels te achterhalen als je de levensschetsen van Joanan Rutgers leest. Dat zijn er al zo’n 2300! Nadat van Jeroen Brouwers in 1983 “De laatste deur” verscheen, met essays over zelfmoord in de Nederlandstalige Letteren, nam hij het stokje over lijkt het en bleef Rutgers op zijn manier benadrukken…

Leven is een fractie Van de dood.…

Aangezien je geen ander bent Kun je niet anders Dan jezelf zijn.…

Ik ben me terdege ervan bewust, dat het tabblad Hartenkreten op deze mooie site eigenlijk niet bestemd is voor het plaatsen van gedichten. Toch voel ik de behoefte om er bij wijze van uitzondering van af te wijken, al is het maar omdat het hier meer gaat om een onderbouwing van deze inzending dan om het gedicht zelf, dat trouwens nooit eerder is ingezonden…

Ik ben je kwijt, maar dat tedere tikje op je achterste had ik je graag nog mee gegeven.…

Toen ze aan kwam rijden zag ze de zonderlinge man al van uit de verte zitten. Terwijl ze parkeerde, gaf hij geen enkel teken van nieuwsgierigheid. Ze stapte uit en liep de veranda op waarna ze direct op hem afging. Ze bleef voor hem staan en terwijl ze haar hand uitstak zei ze: ‘Goedemorgen, mijnheer Gilesse, of mag ik Son zeggen?’ Even zag ze een…

‘Ja, ik zal daar nog eens over nadenken’, beloofde hij haar. ‘Het is uiteindelijk een stevige knaap, dus voor een pak slaag daar hoef ik mij geen zorgen over te maken.Het blijft altijd oppassen dat hij zichzelf niet verliest in die wereld’, piekerde hij hardop. ‘Je kunt voordat hij er aan begint eisen dat hij iedere week een urinedrugstest ondergaat…

Het was een zonnige ochtend in een buitenwijk van Berckly, een kleine stad in de staat Michigan. Het was nog erg vroeg, en slechts het gezang van een vroege vogel liet zich horen. De mannen in de straat die aan het onderhoud van de gazons en begroeiing werkten, hadden nog geen slag uitgevoerd. Leunend op hun werkattributen met een sjekkie bungelend…

Waar de nacht valt aan de eindeloze horizon voel ik de herinnering aan groen gras. Blauw zwervend in het jongensboek. Ik herinner mij de mooiste dromen over de grillige natuur van Jeroen tijdens zijn zwerftochten over het woeste buitenland. Puur en ongewassen kwam hij bij mij om aardbeien te plukken en te verwerken voor de jam. De maan scheen op…

Ik vind de mens, die mij pretentieus noemt, nogal pretentieus! Ambitieus lijkt me passend samen met gracieus.…

De houthakker in mij zegt dat ik ermee moet kappen.…

Ik ben me geheel bewust van mijn sterke invloed vanuit een krachtige geest. Het vraagt de kunst om mijn verantwoordelijkheid in de breedte van het leven en van het gesproken en het geschreven woord te kunnen blijven dragen.…

Een bewering is gekrakeel in de marge, ik doof mijn licht.…