Alle inzendingen over natuur

Abrupt stopt het pad. In de diepte vervolgt de route. Ter overbrugging hangt een ladder aan de rotswand. Het schrikt af en lokt tegelijk. Ik besluit tot pauze. Eten, drinken en bezinken, terug- of doorgaan. Trede voor trede daal ik af. Beneden aangekomen kan ik de markering terugvinden op grote ...

Neptunus is reeds glad geschoren. Golven scheerschuim stranden en voegen zich bij een deinende opgeklopte massa. Een enorme dot slagroom op het uitgestrekte zandgebak. Door de wind op drift geraakte schuimvlokken dartelen rond mijn benen. Tentoongespreide luchtigheid.

De walvisrug steekt boven het water uit. Een gladde glooiende helling. Glimmend van water, dat er met de regelmaat van de golven overheen spoelt. Hij lokt en roept. Er naar toe, dat wil ik. De broekspijpen omhoog gerold, waad ik door het voorste meertje. Halverwege blijkt één stap plots erg die...

En als de regen valt, de donder na de bliksem door de achtertuinen rolt, ja dan denk ik met weemoed terug aan mijn vader. Onder het balkon, schuin de benen weggestoken, daar kreeg ik een les in respect voor de natuur. Maar ik moest er, vooral, van genieten, van de klap na de flits.

Zacht en grijs krult zij om mijn voeten, ik laat haar begaan, er gaat rust uit van deze oude dame en ik dein mee op haar ritme, zij weet als geen ander van wat er was. Zij is als de zee, warrelend watergolvend trekt ze me bij de enkels onderuit, spuit het natte zand tussen m'n tenen. De oude dam...

Daar waar de plataan regeert, de es en de els zoet regenen, de ruwe berk meedogenloos zwamt, de den anorexia propageert en de haag mussen herbergt, daar waait soms de wind. Daar kreunen kruinen, buigen takken, draait het blad 180 graden. Als het waait is niets meer zeker. Alleen de rode beuk hakt...

Het is nacht. De lantaarnpaal schijnt zijn flauwe licht door mijn slaapkamerraam. Ik kijk naar "mijn" boom. Op de een of andere manier troost het me te weten dat die boom er nog zal zijn als ik er allang niet meer ben. Alle seizoenen heb ik zien gaan en komen via die boom en in alle goede en ...

Kort geluk is het mooist. Als het te lang duurt, genieten we er niet meer van. Wordt het gewoon. Saai zelfs. Geluk moet kortstondig zijn, als een vlam die even opflakkert, en daarna voortleven in de herinnering. Daarom houd ik zo van de magnolia. Die staat sinds een paar weken heftig in bloei. H...

Ik zag laatst een gazon gemaaid worden; binnen een dag had het madeliefje zich hersteld.

Breskens, 23 Maart 2008. Het was zondagmiddag en tevens eerste Paasdag. Het sneeuwde. Grote dikke sneeuwvlokken dwarrelden gestaag neer op lentegroene struiken en felgele paaslelies. Ze hadden het voorspeld en het was ervan gekomen! Sneeuw met Pasen! Niet alleen op eerste Paasdag, maar meteen al op ...

Waarom kinderen nemen als je met zijn tweeën bent en je stopt ze 5 dagen per week in het kinderdagverblijf? Geef je dan om je kind of is het genomen om als statussymbool te dienen? Kijk, als je als vrouw of man alleen komt te staan is het een ander verhaal. Maar iedere dag stoppen er dikke aut...

Op oudejaarsdag, in de parkeergarage onder het winkelcentrum, begaf mijn startmotor het. De beheerder schoot te hulp. Hij ronselde twee argeloze automobilisten. Het drietal duwde zich een breuk achter mijn onwillige kar. Dankzij de mannelijke paardenkrachten kwam mijn auto op gang. ‘Laat hem niet ...

Hier loop ik dan. Tegen de ijskoude striemende wind in. Het is als heeft de atmosfeer de oostenwind geschapen om de mens te laten zien, nee te laten voelen wie de baas is. Die droge ijskoude oosten wind welke je longen tart. Zelfs het ademen doet pijn. Ik loop over de landweg die her en der bedek...

Vogels zingen nog wat na. Een late vlinder fladdert om een verlepte bloem. De Gelderse roos draagt nog een vergeten trosje rode bessen. Door een laag van bruin blad prikt de rode hoed van een vliegenzwam. De natuur heeft veel moois in petto. Rozengeur en maneschijn. Te mooi om waar te zijn? Jazek...

Ik wandelde in het bos en kwam tot de ontdekking hoe lang ik mij zelf dit fijne gevoel onthouden had. En ik was hier omdat een goede vriendin tegen mij gezegd had:‘Deze week ga je een keer weer eens het bos in, één zijn met de natuur”. Wat heb ik dit gevoel lang niet meer gevoeld: de mooie...

‘Wa’s dit?!’ Huisgenoot houdt met een van walging vertrokken gezicht een verlept bosje bloemstengels omhoog. Hij houdt ze vast zoals ik zijn sportsokken in de wasmand gooi. Ik streep hardop het lijstje af. Bloemkool - nope. Paksoi? Andijvie? Staat niet op de kaart. Romeinse sla missc...

Er lijkt een soort debat gaande over talent. Er zijn zelfs wetenschappers die betwijfelen of talent wel bestaat. En talent is dan iets wat aangeboren is, in plaats van door opvoeding gestimuleerd. Anderen beweren weer dat talent wel degelijk bestaat (zie bijvoorbeeld de NRC van 14 juni 2008). Ik dac...

Vogels: beseffen wij mensen wel eens hoe het zou zijn, als er geen vogels meer waren. Wij beschouwen het als iets wat thuis hoort in ons dagelijks beeld. Maar wat als ze er niet meer zouden zijn, beseffen we dan wat we zouden missen! Dat zou met een pen niet te beschrijven zijn. In de ochtend...

moet ik daar nog gaan zitten, in het holst van de nacht, ik denk van wel, buienradar nadert met rasse schreden donderwolkend, de middengolf kraakt onheilspellend weerlicht, weer licht de duisternis doorbroken, donderend vallen grote warme druppels mijn huid, en ik laat ze toe, ik ga helemaal nat

Over bomen en struiken, over alles wat er maar in een woud voor kan komen. Vooral veel magie. Op een dag fietste ik een stuk buiten Antwerpen toen ik ineens oeroude bomen zag staan. Vervuld van hun grootte en vorm zette ik mijn fiets neer en wandelde dat ongeloofwaardige bos in. Rondom mij hee...

Wandelen op de heide achter mijn ouderlijk huis was vroeger een regelmatige bezigheid. Met mijn vader en de hond wandelen langs de spoorlijn van Hilversum Sportpark naar Utrecht. Het wandelpad was van het spoor gescheiden door volkstuintjes, omzoomd door eigen geknutselde hekjes en illegaal gepla...

Het zou een mooie zomerdag kunnen worden. Vroeg opgestaan om met mijn zoon van 15 de natuur te verkennen. De zon was nog niet zichtbaar en flarden mist dwaalden nog over de weilanden. De stilte zonder auto verkeer was heerlijk en de vele vogel geluiden gaven een natuurlijke dimensie aan deze begi...

Het is koud, maar de zon maakt veel goed, in de luwte is het best uit te houden. Tussen de kille wolken is het aangenaam toeven. Het voordeel van kou na een relatieve warme periode is dat bloemen langer in bloei staan. Overigens, de kievitsbloem is er vroeger dan vroeger. Mij maakt het niet ui...

Wat spiegelt mijn gedachten daar hoog in de lucht? Het grote beest dat zijn klauwen heeft uitgestoken en probeert om het schaapjes wolkje te verslinden. De reus met zijn grote laarzen. Mijn kinderlijke fantasie slaat op hol als ik liggend op mijn rug naar de wolken staar. De wind vervormt de wol...

Wonderen zouden ze echt bestaan? Wie gelooft er nu nog in wonderen. Ik als ik zo vrij mag zijn. In de herfst zoek ik naar paddestoelen enkel en alleen omdat ik anders niet meer in kabouters kan geloven. Anders is het met de wonderen gedaan. Wonderen hebben altijd al bestaan. Waar komen ande...

HARK! DE KLYSTER SJONGT Hark, de klyster sjongt! Fannemoarn om seis oere wekker wurden en hearde in klyster sjongen. Jonge jonge wat waard ik bliid. Fuort en daliks sette ik it finster iepen, it wie nog tsjuster. Hy song hiel moai, kalm, boartlik, lud, helder, mei faryaasje, as wie it al maaitiid...

Het is stil om mij heen. Een stilte die ik als blij ervaar, die bij dit moment past. Soms zou ik de stilte willen omhelzen, op een ander tijdstip duw ik het weg. Het begin van het jaar groeit mee met mijn gevoel. Ik zie groen om mij heen, hoor de lammetjes in de schaapskooi. Ik loop nu naar plekj...

Het is al laat. Te, vindt Woemi, die daarom verwijtend haar mond houdt. Als we niet uitkijken missen we nog de jongen. Is ie al op weg naar zijn vader. Dan zwaait er pas echt wat voor me, ik weet het. ‘Jij ook altijd met je lusjes’. Het is niet de eerste, en zal ook niet de laatste keer zijn. I...

De stilte om mij heen gaf me een rustig gevoel van binnen. De wereld was alleen voor mij. De voetstappen van niemand gaven de golven uit de zee de macht om het leven uit te wissen. Het water op het nieuwe strand en het vroege zonlicht blinkend op het zilte zand. Dit waren de aantrekkelijke nat...

Goede Morgen! Soms vraag ik aan moeder Natuur of zij de zon wil laten schijnen. Niet voor mijzelf want ik geloof nu eenmaal dat het alleen maar werkt als je het voor een ander vraagt en dan niet al te vaak. Morgen zou mijn vriendin jarig zijn en het regende al twee dagen. Ik vroeg aan haar 'wa...