Onversneden Pokon

Deinen, dansen, zweven op fantastische muziek. Ik luister naar het leven diep van binnen. Dicht bij de kern, ver weg van donkere ellende. Die mijd ik als de pest. Veel liever plaag en koester ik de liefde. De hunkering naar liefde laat suikerlaagjes smelten, doopt harten diep in hete honing. Slecht vergaat het vele liefdeskoninginnen. Zij zien hun volkeren sterven in stekende pijn. Gevleugelde groeivormen vergaan voorgoed in dampende milieurampen. Daar helpt geen vleugje pesticide meer.

Ik wil me blijven laven, aan zoet en zout, onbedorven in de kern. Het atoom mag zichzelf niet langer splijten. Gaat op zoek naar symbiose en osmose. Het protesteert en wil niet langer permeabel neergesabeld worden. Atomen willen graag herrijzen in waterorgels van brak geluk. Ongespleten atomen hebben Willie Wortels nodig, om zich terug te vinden in klavertjes vier. In magische getallen die de wereld verklaren van Noord naar Zuid en van Oost naar West. Daar waar de wind haar wortels heeft, ligt namelijk het diep geluk verborgen.

Gejaagd door de wind ben ik voortdurend op zoek. Een queeste die herhaaldelijk ontaardt in chaos. Mijn natuur is op zoek naar voedingsbodem en hunkert in haar groeitocht naar onversneden Pokon. Deze grondstof voor mijn ziel zal mijn muzen doen ontkiemen. Mits het zand niet door mijn vingers glijdt, als water door de woestijn. De dorheid mag nooit beklijven. Het is uiteindelijk de chaos die bevrijdt. Troost en happiness zijn na de chaos een levenlang beschoren. Dan slapen schaapjes zacht en wordt er niet langer geteld.

pokon contemplatie h contemplatie honing

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.3 met 3 stemmen 115