Alle inzendingen over natuur

Op een frisse lenteavond stapte de oude wijsgeer in een grote moeraspoel en waadde voort. "Alle speurende en vorsende gedachten in mijn hoofd strijden met elkaar," dacht de man. "Een grote warboel! Waar moet ik nu nog aan denken? Hier in het koele water komen mijn huid en hoofd tot rust." Hij liep verder, door water en modder, tussen jeneverbesstruiken…

Aan de dichte struik hing een grote, klokvormige bloem, die prachtig roze glansde. Het gras voelde zich vereerd dat er zo'n geweldige, geurende kroon boven hem hing. "Bewonderenswaardige bloem, wij zijn trots om zo'n koningin als u te hebben." zeiden alle groene sprietjes tegelijk. "Weest u blij met uw gewillige onderdanen!" Het roze van de…

Hoe sterk is de kracht van de sluimerende stilte verstopt in de schaduw van jouw grote gestalte. Een boom van macht die gevangenschap veracht en het landschap verrijkt met zijn groene pracht. Een boom zoals een boom moet zijn in een symmetrische vorm,volledig aanwezig en herkenbaar uit de tekeningen van vroeger, die je als kind schiep op het witte papier…

Japanners houden van vis. Zeggen ze. Japanners eten veel vis. Maar is het een blijk van liefde? Het lijkt er meer op dat ze bang zijn dat de tonijn de wereldheerschappij over wil nemen en bedacht hebben dat het het meest praktisch is om ze dan maar allemaal op te eten. De tonijn is inmiddels een bedreigde diersoort. De tonijn heeft de pech dat…

Is dit lente of niet? Zo zag het eruit aan het begin van het park waar ik op de eerste zonnige zondag aan het eind van mijn fietstochtje terecht kwam. Ik leg de nadruk op tóchtje want men moet de zaken bij de start van het seizoen niet overdrijven. Er komen nog meer dagen. Bovendien berijd ik een damesfiets op leeftijd, model slagje in het voorwiel…

Het eiken- en beukenbos was vol geritsel en zomergeuren. Lichtvlekken van de heldere maannacht gaven glans aan heel wat bomen. Wout, de oude landloper, sjokte tussen de hoge stammen door. "Ik ga maar weer eens in die verlaten houten hut bij het bosmeertje slapen," dacht de moede man. "Lang geleden, in mijn jonge jaren, heb ik daar vaak overnacht…

Het was me de week wel. Het klimaat wisselde meermalen vaak op één dag, en dan nog plaatsbepaald. Trok de vorst uit de grond terwijl de sneeuw smolt, elders bleef poollandschap met dikke lagen ijs behouden. Dat kan allemaal in dit prachtige kikkerland. Er was veel nieuws onder de zon. In Egmond gingen ze op zoek naar twee wildloopsters. Niemand weet…

Het land van zonde tot op het bot corrupt, plukte de armoede uit de hemel en verkocht zijn eigen kinderen. Hoort gij eilanden, help hen gerust, doe het ook vlug, maar laat hun kinderen met rust. Het is een oud geloof: God was boos.…

Niets geeft mijn ogen de zekerheid dat het zichtbare zich niet heeft verstopt in de mystieke wereld van het onzichtbare. De bewondering voor het leven is de fundamentele boodschap van liefde die de natuur onze zintuigen doet strelen en verwondering afdwingt. De werkelijkheid die wij willen waarnemen is een onbegrepen…

De jaargetijden doen gekke dingen met ons mensen, de herfst blaast bladeren en stormt takken, een leven naar de knoppen. Een kastanjeboom staat kleverig afwachtend in kale wintertakken, ik waai uit en verlang naar de winterse rust, warm onder de dekens. De lente komt toch wel, miljoenen nuances groen, onderbroken door felgele narcissen, de temperatuur…

Abrupt stopt het pad. In de diepte vervolgt de route. Ter overbrugging hangt een ladder aan de rotswand. Het schrikt af en lokt tegelijk. Ik besluit tot pauze. Eten, drinken en bezinken, terug- of doorgaan. Trede voor trede daal ik af. Beneden aangekomen kan ik de markering terugvinden op grote brokken steen, richting sneeuw en ijs. Af en toe een…

Neptunus is reeds glad geschoren. Golven scheerschuim stranden en voegen zich bij een deinende opgeklopte massa. Een enorme dot slagroom op het uitgestrekte zandgebak. Door de wind op drift geraakte schuimvlokken dartelen rond mijn benen. Tentoongespreide luchtigheid.…

De walvisrug steekt boven het water uit. Een gladde glooiende helling. Glimmend van water, dat er met de regelmaat van de golven overheen spoelt. Hij lokt en roept. Er naar toe, dat wil ik. De broekspijpen omhoog gerold, waad ik door het voorste meertje. Halverwege blijkt één stap plots erg diep te gaan, tot aan mijn kruis sta ik in het water. Snel…

En als de regen valt, de donder na de bliksem door de achtertuinen rolt, ja dan denk ik met weemoed terug aan mijn vader. Onder het balkon, schuin de benen weggestoken, daar kreeg ik een les in respect voor de natuur. Maar ik moest er, vooral, van genieten, van de klap na de flits.…

Zacht en grijs krult zij om mijn voeten, ik laat haar begaan, er gaat rust uit van deze oude dame en ik dein mee op haar ritme, zij weet als geen ander van wat er was. Zij is als de zee, warrelend watergolvend trekt ze me bij de enkels onderuit, spuit het natte zand tussen m'n tenen. De oude dame is gis, maar haar gebeuk op de kust is slechts een…

Daar waar de plataan regeert, de es en de els zoet regenen, de ruwe berk meedogenloos zwamt, de den anorexia propageert en de haag mussen herbergt, daar waait soms de wind. Daar kreunen kruinen, buigen takken, draait het blad 180 graden. Als het waait is niets meer zeker. Alleen de rode beuk hakt er nog in, standvastig als ie is. Hij weet niet…

Het is nacht. De lantaarnpaal schijnt zijn flauwe licht door mijn slaapkamerraam. Ik kijk naar "mijn" boom. Op de een of andere manier troost het me te weten dat die boom er nog zal zijn als ik er allang niet meer ben. Alle seizoenen heb ik zien gaan en komen via die boom en in alle goede en verdrietige tijden heeft dat me een vorm van houvast…

Kort geluk is het mooist. Als het te lang duurt, genieten we er niet meer van. Wordt het gewoon. Saai zelfs. Geluk moet kortstondig zijn, als een vlam die even opflakkert, en daarna voortleven in de herinnering. Daarom houd ik zo van de magnolia. Die staat sinds een paar weken heftig in bloei. Het boompje zit barstensvol paars-rose bloemen. Het…

Ik zag laatst een gazon gemaaid worden; binnen een dag had het madeliefje zich hersteld.…

Breskens, 23 Maart 2008. Het was zondagmiddag en tevens eerste Paasdag. Het sneeuwde. Grote dikke sneeuwvlokken dwarrelden gestaag neer op lentegroene struiken en felgele paaslelies. Ze hadden het voorspeld en het was ervan gekomen! Sneeuw met Pasen! Niet alleen op eerste Paasdag, maar meteen al op Paaszaterdag! ’s Avonds, net na de Paaswake in de…

Waarom kinderen nemen als je met zijn tweeën bent en je stopt ze 5 dagen per week in het kinderdagverblijf? Geef je dan om je kind of is het genomen om als statussymbool te dienen? Kijk, als je als vrouw of man alleen komt te staan is het een ander verhaal. Maar iedere dag stoppen er dikke auto's bij het kinderdagverblijf en pa en moe gaan de…

Op oudejaarsdag, in de parkeergarage onder het winkelcentrum, begaf mijn startmotor het. De beheerder schoot te hulp. Hij ronselde twee argeloze automobilisten. Het drietal duwde zich een breuk achter mijn onwillige kar. Dankzij de mannelijke paardenkrachten kwam mijn auto op gang. ‘Laat hem niet afslaan hoor!’, riep de beheerder nog na. Die oudejaarsavond…

Hier loop ik dan. Tegen de ijskoude striemende wind in. Het is als heeft de atmosfeer de oostenwind geschapen om de mens te laten zien, nee te laten voelen wie de baas is. Die droge ijskoude oosten wind welke je longen tart. Zelfs het ademen doet pijn. Ik loop over de landweg die her en der bedekt is met bevroren plasjes water. Het ijs kraakt onder…

Vogels zingen nog wat na. Een late vlinder fladdert om een verlepte bloem. De Gelderse roos draagt nog een vergeten trosje rode bessen. Door een laag van bruin blad prikt de rode hoed van een vliegenzwam. De natuur heeft veel moois in petto. Rozengeur en maneschijn. Te mooi om waar te zijn? Jazeker. Als je nauwkeurig om je heen kijkt in de natuur…

Ik wandelde in het bos en kwam tot de ontdekking hoe lang ik mij zelf dit fijne gevoel onthouden had. En ik was hier omdat een goede vriendin tegen mij gezegd had:‘Deze week ga je een keer weer eens het bos in, één zijn met de natuur”. Wat heb ik dit gevoel lang niet meer gevoeld: de mooie kant van gevoelig zijn. Mijn hart ging wijd open, de rust…

‘Wa’s dit?!’ Huisgenoot houdt met een van walging vertrokken gezicht een verlept bosje bloemstengels omhoog. Hij houdt ze vast zoals ik zijn sportsokken in de wasmand gooi. Ik streep hardop het lijstje af. Bloemkool - nope. Paksoi? Andijvie? Staat niet op de kaart. Romeinse sla misschien? ‘Ah, dat moet snijbiet zijn!’, roep ik verheugd.…

Er lijkt een soort debat gaande over talent. Er zijn zelfs wetenschappers die betwijfelen of talent wel bestaat. En talent is dan iets wat aangeboren is, in plaats van door opvoeding gestimuleerd. Anderen beweren weer dat talent wel degelijk bestaat (zie bijvoorbeeld de NRC van 14 juni 2008). Ik dacht dat het oude nature-nurture debat wel een beetje…

Vogels: beseffen wij mensen wel eens hoe het zou zijn, als er geen vogels meer waren. Wij beschouwen het als iets wat thuis hoort in ons dagelijks beeld. Maar wat als ze er niet meer zouden zijn, beseffen we dan wat we zouden missen! Dat zou met een pen niet te beschrijven zijn. In de ochtend, als het nog maar net licht aan het worden is, begint…

moet ik daar nog gaan zitten, in het holst van de nacht, ik denk van wel, buienradar nadert met rasse schreden donderwolkend, de middengolf kraakt onheilspellend weerlicht, weer licht de duisternis doorbroken, donderend vallen grote warme druppels mijn huid, en ik laat ze toe, ik ga helemaal nat…

Over bomen en struiken, over alles wat er maar in een woud voor kan komen. Vooral veel magie. Op een dag fietste ik een stuk buiten Antwerpen toen ik ineens oeroude bomen zag staan. Vervuld van hun grootte en vorm zette ik mijn fiets neer en wandelde dat ongeloofwaardige bos in. Rondom mij heen kijkend voelde ik de aanwezigheid van het onbeschrijfelijke…