Alle inzendingen over algemeen

‘Er zit hier een mevrouw met erg veel pijn!’ Ik begrijp dat ik mijn middelste dochter aan de telefoon heb, die mij vraagt snel met de auto te komen. Nadine is door de rug gegaan! En wat er precies moet gebeuren weet ze niet. Het enige wat ik mij op dat moment realiseer is dat Nadine voor haar vertrek heeft gezegd ‘wat last te hebben van haar rug’. Ze…

Er gebeurt soms wel heel veel ons heen he. Soms denk ik wel eens dat niemand (n)iemand meer begrijpt. Haast een Babylonische spraakverwarring. Het is dan ook erg warm en de hoofden zijn wellicht oververhit. Zelf maak ik me er ook schuldig aan. Ik heb een schat van een kat, echt waar! Een nog heel lief en onschuldig beestje van net 4 maanden.…

"Heb de zon in je hart…" - hier pauzeerde hij. We wisselden even een korte blik van verstandhouding. Ik knikte en stak mijn hand op ten teken dat ik zou gaan - … "en uien in je buik" ging hij verder, terwijl ik mij omdraaide en me losmaakte uit de rij omstanders. Kort daarop hoorde ik nog net een lachsalvo boven het omgevingslawaai uit - Het kan…

Ik loop naar de bushalte. Het is zonnig en ik voel me opgewekt maar rustig, zeg maar 'mellow'. Het is net of de hele aarde me in haar greep heeft. Maar meer als een zacht kussen. Op zulke momenten kan niks mij van dat gevoel afbrengen en kan ik me zelfs vermaken met andermans irritatie. Als ik de bus instap herken ik de buschauffeur van een paar…

Als kind was ik niet moeders mooiste. Ik droomde er vaak van dat ik een heel mooie prinses was, waar elke jongen verliefd op zou zijn. Maar met hazetanden, onverzorgd haar en slobbertruien, was ik niet het mooiste meisje van de klas, en zeker geen beeldschone prinses! Ook toen ik een paar jaar later een beugel kreeg, was ik niet erg aantrekkelijk.…

In mijn dagelijks zoeken om te overleven word ik opeens opgeschrikt door een voedselpakket dat zomaar uit de lucht komt vallen. Een vergeefs spartelen haalt niets uit en even later zorgt de niet aflatende stortvloed ervoor dat het licht helemaal uitgaat. De druk neemt overhand toe en laat mij voelen dat de bevoorrading deze keer wel aan de heel gulle…

Zijn vriendin Hetty heeft hem een duikershorloge gegeven voor zijn verjaardag. Ze keek er veelbetekenend bij. Hetty komt uit een gezin van duikliefhebbers. Haar broer is duiker bij de Marine en haar vader had een duikersschool. Zelf duikt Hetty ook regelmatig. Hij niet. Hij was al blij dat hij na veel moeite zijn “B” diploma haalde. “Zwemvaardigheidsdiploma…

Er zijn van die mensen, die precies weten wat ze willen. Nog in de kinderschoenen weten ze al wat ze willen worden. Ze weten precies wat ze willen hebben. Nu meteen of, als dat niet anders kan, later. Ze hebben voor ogen hoe hun man of vrouw eruit moet zien. Wie ze tot hun vrienden rekenen. Waar ze gaan wonen, welke reizen ze gaan maken. Kortom alles…

Voor mannen is sinds kort een nieuwe dimensie in het leven opengegaan. Of het sinds kort is weet ik eigenlijk niet want ik houd dat soort dingen niet zo bij.Het kan dus best al langer bestaan.Hoe dan ook, Cosmeticabedrijf L’OREAL heeft besloten een nieuwe behoefte te creëren voor mannen in de vorm van een anti-rimpel product. Voor vrouwen bestaat…

…voor de wind met die grote koffer op haar rug was als vliegen over het fietspad. Ze was er dol op. Binnen een kwartier van de muziekschool tot haar huis. En weer lukte het haar. In de koffer huist haar cello. Vanaf haar zevende volgt ze al lessen. Al honderden malen heeft ze deze rit afgelegd. Ook een keer met een contrabas en haar cello, toen ze thuiskwam…

De krant meldt weer serieuze zaken. Idols heeft zijn finale weer gehad, Kwebbel heeft het Songfestival gewonnen en Milosevic maakte van zijn hart een moordkuil.. Als gediplomeerd complotdeskundige weet ik dat hij vermoord is. Grondige analyse en bronnen binnen het tribunaal dreven mij tot de conclusie dat men hem wilde dwingen naar Idols te kijken…

Weifelend sta ik met de vaas oude bloemen in mijn handen. Weggooien? Eigenlijk zijn ze op. O ja, ze staan nog fier overeind. Geen enkele witte bloem heeft zijn kopje laten hangen. Maar de bruine randjes geven aan dat ze aan hun einde zijn. Drie weken lang hebben ze in volle glorie staan schitteren. En telkens als ik ze zag dwaalden mijn gedachten…

Terwijl hij haar diep in de heldere blauwe ogen keek, sloeg hij zijn rechterarm om haar smalle lenden. Zij keek hem amper aan, schuchter, de mooie ogen ietwat afgewend, zedig, maar haar slanke lichaam bewoog zich als een boa om hem heen. Beiden sidderden van genoegen, van pure opwinding… “Gust!” riep een schelle stem hem aan. De gepassioneerde lezer…

Zomaar scheurde de aarde open, zomaar op een dinsdagmorgen in mei. De stad baadde in een brutale voorjaarszon. De eerste ontluikende bloemen glimlachten voorzichtig naar het verse gras. Dan gerommel, het geluid van een uitéénscheurende aardkorst. Gebouwen zakten als kaartenhuizen ineen. Voertuigen, hoe groot ook, verdwenen in het niets. Autosnelwegen…

“LAAT HEM NOU EENS ERGENS OP STAAN MAN!” riep ik tegen mijn man, die de knop van de afstandsbediening weer eens niet met rust kon laten. Mijn verzoek werd ingewilligd, maar niet door hem. POEF, alles zwart. Geen televisie meer, geen lichten meer, zelfs de straatlantaarns vielen uit. Daar zaten we dan om half 10 ’s avonds, in het pikkedonker, niet wetende…

Cut! Cut!. Camera’s uit! ‘Oké Wendy, ik wil een traan zien op je linkerwang. Op je rechterwang zie ik wel iets glinsteren maar daar staat de camera niet op, oké? Die spot op links weetjewel.Betere belichting.’ ‘Oké, Mikel, geef me even de tijd.Het lukt me gewoon niet. Er komen geen tranen ‘ ‘Denk dan aan iets ernstigs, meid! Heeft er niet iemand…

Om maar met de deur in huis te vallen: ik kom niet verder dan opruimen. Dat is ook wel nodig want mijn bureau verdwijnt steeds meer onder almaar groter wordende stapels papier. Oude kranten, uitgeknipte artikelen die ik wil bewaren, Vrij Nederland van drie maanden geleden, waar dat artikel in staat wat ik nog steeds moet lezen, de krant met het overlijdensbericht…

Toen er amper klokken waren, was er nog tijd. Nu heb je niet meer de tijd om gewoon op je klok te kijken. ‘Haast’ is ons leven en stilstaan is er niet meer bij! ‘Tijd’ is zo rekbaar relatief, dat dit meermaals tot absurde situaties leidt. ‘Ik ben er binnen vijf minuutjes’! Een veelgebruikt zinnetje. Doch wordt de ‘limiet’ die in dit zinnetje beschreven…

Schuin tegenover het ziekenhuis waar ik werkte, bevond zich mijn toevluchtsoord, studentencafé “Jean l’Hiver”. Aan ’t eind van iedere werkdag schoof ik er binnen om mijn opgezwollen voeten rust te gunnen en een koel glas wijn te drinken. Ik zat altijd wat achteraf aan een grote, ronde tafel, heerlijk helemaal voor mij alleen; bomvol was ’t er nooit…

Een voorzichtige dokter boog zich over de schaafwonde aan mijn kuit. Hij bevool een ontsmettende zalf aan, een vingerpunt was genoeg. ‘Dat wordt een stinkende wonde’ dacht ik. Ik was uit het zadel gelicht door een Mercedes die zijn voorrang nam, waarna ik over zijn motorkap tuimelde. Mijn elleboog had een ster in de voorruit nagelaten, als een…

Het geronk van een zware motor zwelt aan. Lijn 3! Ik stap op. Hij wiegt in de rechte bochten van de binnenstad. De bus zit eivol. Op de brede achterbank zit een vrouw met een peuter op haar schoot. Het is te zwoel om dicht opeen te zitten. Het dun, katoenen hemd kleeft aan mijn rug. Ik ruik het okselzweet van de man die zich vastklemt aan een…

Langzaam laat ik mijn handen glijden. Af en toe een zachte druk, lichtjes bijschuiven en alles komt netjes op zijn plaats te zitten. Je ‘voeling’ is één geworden, bent gefocust en laat je door niets of niemand afleiden. De ene gedachte die rest, is dat het zo perfect mogelijk moet zijn. Je kunt het ‘een kunst’ noemen! ‘Maagdelijkheid wordt…

Een groot deel van de hoogopgeleide, in Nederland geboren Turken houdt zich bezig met emigratieplannen. Men vindt het verharde klimaat een legitieme reden om het land van Maas en Waal te vergeten en terug te keren naar het land van hun vaderen. Een chauvinistische gedachte welke mij in eerste instantie nobel in de oren klinkt. Ik ben een groot voorstander…

Eens, mirakels lang geleden, werd een prinsesje geboren. Bloedeloos was haar huid, haar lippen waren schraal en dof stonden haar ogen. Een foeilelijk meisje kortom. Toch waren haar ouders innig blij met haar en gaven daarom een groot feest. Iedereen was welkom, van heks tot hufter en freak tot fee. Behalve fee Freya toe Dertien, want die was berucht…

Twee jaar en een kleine vijfhonderd gedichten heeft het geduurd om tot besef te komen, dat het schrijven van ‘verhalen’ mij beter ligt.Vooral in kortverhalen loopt één en ander vlotjes. Dus lijkt de tijd zowat aangebroken om de keuze te maken. Knopen doorhakken noemen ze dit. Voor die periode had ik nooit wat zinnigs, (lees poëtisch) op papier gezet…

Twee dagen was ze uit mijn bestaan verdwenen. Met mijn eigen instemming dan nog. Wat mij bezielde is nog steeds een raadsel. Feit was, dat alles wat ik die avond zei, ook daadwerkelijk gemeend was. Ik was maar al te goed tot besef gekomen dat één en ander de verkeerde kant opging. Vrienden maakten mij er steeds vaker attent op. Ze vonden dat de tijd…

Zij is mooi. En lief. Mooi blond is ze, en enigszins gezet. Lief is ze ook; ze luistert naar allen die in onze vreemde stamkroeg komen - zij, de vrouw van de Baas van onze stamkroeg. Vreemd? Zij? Och nee, ik, Lydia ben vreemd. Ik luister naar hoe zij mannen beluistert. Ik luister hoe zij, in haar ogen, vreemd geklede vrouwen tips geeft. Hoe…

Wonden worden gelikt. Hoog oplaaiende emoties zijn (even) tot bedaren gekomen. Getrokken messen verdwijnen van het strijdtoneel. Binnen handbereik weliswaar, maar schuchtere pogingen naar verzoening moeten nu de bovenhand krijgen. Tijd om hervormingen een kans geven. Een weg terug is er namelijk niet meer. Meerdere mensen leden gezichtsverlies.…

Fietsen? Ik doe het steeds vaker en laat de auto staan. Goed voor het milieu. Natuurlijk. Maar er zit nóg zoveel leuks aan vast. Ik ontdek van alles. Zoals onze fietswegen. Niks geen smalle rijwielpaadjes langs drukke autowegen. Nee, zelfstandige fietswegen die zich onafhankelijk van het overige verkeer door onze stad slingeren. Die zich niets aantrekken…

Ik wist dat ik het zou bekopen, maar heb het dan ook zelf gezocht. Er was amper speling, maar waarom was ik dan zo overmoedig om het te wagen. Ik heb er een klein fortuin aan gespendeerd, en zoals het er nu naar uitziet, zal het weggegooid geld zijn. Ik kan mijzelf wel verrot schoppen, alhoewel! Het zou nogal gevoelig liggen. Er is namelijk een…