Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

't Gazetje

Op mijn pc hoor ik het liedje “I’m the Mood for Love” door Ella Fitzgerald With Chick Webb And His Orhestra, wat me –nu- precies NIET op het lijf is geschreven. Momenteel kan ik wel nog wat zonder, zo vroeg in de morgen.

De manier van communicatie is de jongste decennia enorm vooruitgegaan. En we vinden dàt zo normaal, niet?
Hoe onze verre voorvaderen het er toen vanaf brachten zich diets te maken aan elkaar, heb ik er wel het raden naar: bizarre keelgeluiden, fluiten, gebarentaal, mimiek. Weet u het?
En toch bestond er iets dat geleidelijk een evolutie heeft gekend tot wat we vandaag weten. De toekomst ter zake is niet te voorspellen. Cfr het failliet van L&H.

Waar is de tijd van het pictografisch schrift waaruit later het spijkerschrift zou ontstaan, de kleitabletten, de hiërogliefen (een vorm van schrift van de oude Egyptenaren die door de Grieken hiërogliefen werden genoemd wat gewijde graveringen betekent en waarvan de fransman Jean-François Champollion (°23 december 1790 – †4 maart 1832) die taal op de Steen van Rosetta in 1822 heeft weten te ontcijferen)?
Het is niet de bedoeling binnen het bestek van dit cursiefje hier een analyse of een opsomming op touw te zetten van de ontwikkeling van ons communicatiesysteem.
Feit is dat er vele eeuwen zijn overgegaan om ons hedendaags niveau te bereiken die helaas nog voor velen onder de wereldbevolking is gespeend gebleven.
Laten we het kort houden en even opsommen wat ons nog vers in het geheugen ligt: de semafoor of optische telegraaf door Robert Hooke (°Isle of Wight, 18 juli 1635 – †Londen, 3 maart 1703) in 1684 en later door de fransman Claude Chappe (°Brûlon, 25 december 1763 – †Parijs, 23 januari 1805) in 1792 in de praktijk werd gebracht, de morsetekens (Samuel Finley Breese Morse °27 april 1791 –†2 april 1872), van 1835, de draadloze telegrafie (Guglielmo Marconi Villa Griffone bij Bologna °25 april 1874 – †Rome, 20 juli 1937) in 1895, de telefoon die aan Alexander Graham Bell (°Edinburg, 3 maart 1847 – †Baddeck Bay (Nova Scotia), 2 augustus 1922) op 14 feb 1876 werd toegeschreven (hij heeft wel als eerste een patent aangevraagd met de zoekgeraakte (?) papieren van Antonio Meucci!), de radio, de fonograaf, de film (van stomme tot de huidige digitale), de televisie (van zwartwit naar breedband in kleur), de bandopnemer, de cassettes, de cd-rom, de dvd, de video, de belino (soort fax voor foto’s), de telex, de fax, de pc, het internet, de e-mail, chatten, voice-mail, de scanner, de gsm, de gps, de ipod, zij het niet altijd misschien in de juiste volgorde. Ach, ik vergeet hierbij bijna nog het geroffel van de tamtam in de brousse en de rooksignalen in de prairies.

Wereldverbeterende communicatiemiddelen die het ons mogelijk maakten het nieuws van over de gehele aardbol onmiddellijk te lezen op ons pc-scherm, te horen op de radio en te zien op de televisie dank zij de satellietverbindingen. En jaar na jaar verbetert de kwaliteit van die media nog. Waar het ooit gaat eindigen weet niemand te voorspellen. Stilstaan is achteruit gaan, niet?
Een goed woord voor de pers en de boekdrukkunst kan er ook nog vanaf. Waar zouden we vandaag de dag staan zonder dit medium? Tijdschriften en kranten allerhande overspoelen ons dagelijks met actueel nieuws van over de gehele wereld. Veel kleur is momenteel in bij die glanzende bladen. Meer nog, het is zelfs ondenkbaar geworden een dergelijk medium te doorbladeren zonder te worden geconfronteerd met prachtige kleurenfoto’s. Oude foto’s en andere worden voortaan in kleur omgezet, gemanipuleerd met de daartoe mogelijk gemaakte digitale programma’s of andere procédés. Misleiding is up-to-date nu. Wees op uw hoede.

Maar wat gezegd van de koerier van het gesproken woord.? Herinner jullie u nog o. m. die boodschapper, de Griekse soldaat Pheidippides die in 490 v. Chr. van Marathon naar Athene, liep om het “goede nieuws “ van de overwinning te melden en daarop steendood neerviel? Eigenaardig toch, vandaag de dag doet de Post met zijn moderne G-routes er langer over om een brief van één straat verder bij u te brengen! Maar ja, de postbode zijgt dan ook niet meer dood neer aan jullie brievenbus, niet? Da’s toch ook een niet te onderschatten verbetering, nietwaar? Zijn voorganger met paard of met de postkoets had het evenwel ook niet zo gemakkelijk met die (onveilige) routes. Het was toen zeker en vast een zware en gevaarlijke karwei om de blijde mare (?) te bezorgen. En niemand die eraan dacht te staken.

De hedendaagse stads- of wijknieuwsjes haalden we vroeger op bij de kapper bij het wachten op onze knipbeurt. De coiffeur was de bron van alle “wetenswaardigheden” van de straat, van de wijk, ja zelfs van de stad en omliggende. Zo kwam u te weten dat Margriet-van-het-winkeltje een flinke zoon had “ingedaan”, dat Seppe een slippertje wist te versieren met Agneske-van-het-café-Molenhuis’ jongste dochter , dat mijnheer pastoor regelmatig om de St.-Pieterspenning gaan ophalen was bij de weduwe van Sjarel, de kloefkapper en dat… enfin, iedereen bracht wat “nieuws” mee uit zijn straat. De hairstylist van vroeger pakte er al te graag mee uit bij zijn “verse” klanten. En er werd toen nog al wat afgelachen.
Bij ons is er geen kapper meer in de straat wel een knappe kapster die de heren ook kapt. Voor geroddel en andere praat of “nieuws” is er geen mogelijkheid meer. Alle oren zijn er niet meer geschikt voor en iedereen blijkt gehaast. Echt, de gezelligheid (laat staan het uitbundig lachen) van het herenkapperssalon van weleer is verleden tijd. Of misschien toch nog… ergens te lande.

Gelukkig hebben we in het gebuurte nog “de gazet”, zij het in de vorm van een alleenstaande bejaarde dame. Ze is goed ter tale en kan nog flink de weg op al hinkt ze een beetje. Heupoperatie heeft ze achter de rug. Tientallen keren per dag loopt ze buurt op en af van het winkeltje A naar het bazaartje Z, het “even-binnenwippen-in-het café” inbegrepen. Ze spreekt iedereen aan op straat (of wordt door hen aangesproken) en deelt hun de “laatste berichten” mee van de wijk. Of het nu een geboorte, of een overlijden, of een scheiding, of wat ook is, “De Gazet” is ervan op de hoogte. Pas ‘s anderendaags komen we soms in de bladzijden van de regionale krant de bevestiging te lezen van ‘s gazetjes mededeling.
In haar vinden we alles terug van wat hierboven is beschreven: we horen het onmiddellijk uit eerste hand en het is nog betrouwbaar ook. Waarvan akte, zou ik willen zeggen. Hebben jullie ook zo’n “gazetje” in uw buurt? U moet het koesteren, innig zelfs.Of benijden jullie ons?

Op mijn pc draait nu “Al di la” van Emilio Pericoli die o.m zingt “Where the flowers gloom”….hé, hé…ons “gazetje”?


Zie ook: http://users.poink.be/Cursiefjes

Schrijver: Jan Coessens, 12 januari 2008


Geplaatst in de categorie: algemeen

0.1 met 8 stemmen 1.185



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)