Alle inzendingen over verlaat

Zuchtend liep ze, zoals ze altijd liep, sloffend naar de keuken. Alles was fout en niets leuk. En wat haar betrof zou dat nooit anders worden. Want wat moest zij zonder haar zelfbeklag? Haar eeuwige gezeur en geklaag? Natuurlijk voelde ze zich niet goed! Zij, moeder van een aantal kinderen van een...

De verspringende duisternis speelde met de bomen en liet me valse gedaanten zien. De bosgeesten die ontwaken als de donkerheid zijn intrede doet. Krakende takken, ritselende verdorde bladeren. De beesten die hun holen verlaten en de vogels die hun nesten opzoeken. Het overdragen van de wacht...

...te maken hebben. Ze prakkiseren: “Welke gek verlaat nu het land van overvloed?” Ook uitheemse feestdagen vertragen de restauratievoortgang van de bodemloze put. Kosten koper! Een verblijfsvergunning blijkt handig. De toko vereist ook wat ondertekende formulieren. Renoveertoestemming laat...

Als iemand dit ooit leest, vergeet het dan maar snel. Ik ben namelijk niet iemand die je zult onthouden. Ik ben geen held uit het geschiedenisboek, ik heb nooit in de top 40 gestaan, geen medailles behaald, niets uitgevonden dat niemand nog kende. Ik ben gewoon een mens dat het leven leeft, en op...

Elleboog op de grijsmarmeren tafel, tussen wijs- en middenvinger een sigaret, de blauwwitte, sierlijke, maar grillige slierten vullen de dompige ruimte boven haar hoofd, al was het een mengeling van gedachten in een wolkachtige stripballon. Dan zuigt ze met rimpelmond en vernauwde ogen,...

...plunderen, twee maanden later plukte hij de vruchten van dertig jaar arbeid. Ik ken een man die zich schuldig voelt, want hij verlaat een eenzaam mens, en hij gaat op weg naar de volgende. De wereld strijdt om zuur en zoet, ik ben verbitterd.

Niet ver van de draaibrug die het zwarte water van het Wilhelminakanaal bekroont en overspant, is Café-Restaurant "Zomerlust" gesitueerd. En evenmin ver hier vandaan, in Tilburg Zuid, strekken zich sinds jaar en dag de grasgroene velden uit, waarop wij, scholieren nog, eens, in lang vervlogen...

...water. Ga heen, maak de wind, laat het kolken. Verlaat dan toch het heilige land. Laat de praal en volg de diep tedere vissen. Er zijn zeeën van tijd. De lijnen volgen vanzelf het penseel. Ga heen, treedt naar buiten, laat de kaders. Je weet wel dat de vloedlijn verschuift. Telkens weer is...

"Kan hij praten?" vroeg men mij. "Nee", moest ik antwoorden. "Hij kan niet praten, hij stoot klanken uit". De gave van de bevrijdende taal, van zozeer allesoverheersende betekenis voor de mens, de heilzame gave van het formuleren, van de eventueel poëtisch of literair getinte uitingen; ze...

De deur met opschrift"T.Broeckx" biedt toegang tot een kale ruimte. Toch biedt de Verzorgingsstaat (voor zover die nog bestaat) ook hem een bed en een sobere kast met stevige vergrendeling (Het moet wel gezegd worden dat zijn laatste televisietoestel geen lang leven beschoren was) Tot de...

In mijn mooie nieuwe agenda die mij optimistisch een mooi nieuw jaar voorspiegelt zonder mijn ellendige ongelukkige liefde voor jou; een agenda gelardeerd met onwerkelijke vrouwenportretten van fotomodellen en Barbiepoppen, heb ik het adres genoteerd van je verre woonoord en bestemming dat ik van...

Op mijn gang naar het pand in het centrum van de stad waar het altijd gezellig was, waar de mensen rondscharrelden en rondsnuffelden naar de koopjes onder het beeld van Vincentius à Paulo, aan de Korte Heuvel in Tilburg, ben ik tegengehouden en gestrand. Het pand lag er verlaten en troosteloos...

Het is een ruim assortiment waaruit men kan kiezen bij de "Vincent Shop" aan de Havendijk in Tilburg. De nieuwe locatie doet zeker niet onder voor het oude, sinds enige tijd verlaten, onderkomen aan de Veemarktstraat en vormt zelfs een verbetering naar mijn idee maar toch wil men na de zomer...

Het woordje klinkt zo simpel. Was de betekenis ervan in werkelijkheid ook maar zo! Eenzaamheid is net een kameleon, of zo u wilt, een toverbal. Ze kent, afhankelijk van de persoon die ermee te maken krijgt, vele gezichten en vele kleuren. Het gevoel, dat eenzaamheid bij mensen op kan roepen is...

Ik heb iets met politiek. Ik heb niets met politiek, ik heb klaarblijkelijk een probleem. Plaatselijk, provinciaal, landelijk, referendum, mijn stem is altijd luid en duidelijk geweest. Daarna gebeurde, immer weer, iets opmerkelijks. Een vrouw, die zich koningin noemde (en daarna haar dochter),...

...ze komen van goede huize. Als de man de kamer verlaat schieten ze in de lach en iemand roept hard en lomp: “wat moet ik bewonderen, dat geworstel met die krant elke dag of op het de vlucht slaan voor de edelgermaan?" De oude man hoort het; hij is nog slechts zijn herinneringen en als...

De bebouwing in de omgeving van Woonzorgcentrum "De Volckaert" in Dongen mag er zijn en verdient zeker wel een schoonheidsprijs maar vanzelfsprekend blijft het voor de argeloze toeschouwer die het geheel van buitenaf beziet onduidelijk welke onheilspellende vormen van niet te definiëren leed en...

Al eerder hadden we het plakkaat op de deur van je slaapkamer bevestigd: wat moest er gebeuren als het onverwachte, ongewenste en onheilspellende dat we nooit wensten, zou gebeuren? We hadden nog vruchtenbowl, geschonken in het hoge glas, gedronken. Je had nog gevraagd hoe laat het was. "Zeven...

Sinds het afscheid van de allerliefste staan in mijn woonkamer op de zwarte vitrinekast met de glazen deuren vier slanke kobaltblauwe vazen met lieflijke Chinese motieven als vuurspuwende draken en feeërieke witte wolkjes. Aan hun onderkant is een fijn motiefje zichtbaar als was dit de...

Vader, een dezer dagen zou je je achtennegentigste verjaardag gevierd hebben op een voor jou onhaalbare datum. Je lang-vergeten geboortejaar 1922, getekend door de economische crisis, ligt diep verzonken in de tijd, in een ver verleden. De familie was altijd welkom op 27 januari in het oude,...

Vader, een dezer dagen zou je je achtennegentigste verjaardag gevierd hebben. De datum is voor jou onhaalbaar gebleken. Je lang-vergeten geboortejaar 1922, getekend door de economische crisis, ligt diep verzonken in de tijd; in een ver verleden.... De familie was altijd welkom op 27 januari in...

In mijn boekenkast bevindt zich te midden van de ondanks alles niet zozeer uitgebreide collectie; te midden van werken betreffende filosofie en pedagogiek, in de rij die geordend is als de rangorde in een leger en wel vrij onopvallend, het "Kattenboek". Met zijn kleurige afbeeldingen van de...

Voor de tweede keer betrad ik vanavond het gebouw met de lange gangen van GGZ Breburg aan de Korvelseweg. Vanavond scheen het licht frivool rond te dartelen als vormde slechts dit gegeven nog de enige schamele troost voor de stumpers die hier in de kale vertrekken welhaast noodzakelijkerwijs...

We spraken elkaar aan met de half-eerbiedige, half-respectvolle eretitels "u" en "mevrouw". Ze was twintig jaar ouder dan ik hoewel mijn zeventigste levensjaar nu ook begonnen was en ze droeg haar krullerige grijze haar als een engel uit de Barok. Gaandeweg smolt het aanvankelijke...

Wat is het heerlijk rustig in de hoofdstad van Nederland. Bijna iedereen op vakantie of naar zijn vader- of moederland. Zelfs de bouwvak ligt stil. Geen getimmer, gehei, gedrilboor, geratel, machinegezaag of geslijptol. De bouwputten liggen er verlaten bij en zonder enige stagnatie rij ik twee keer...

Toen Europa lang geleden met enkele vriendinnetjes aan het spelen was op een verlaten strand, wist Zeus niet waar hij het had. Hij ontvoerde haar naar Kreta, waar hij dingen deed die normaal enkel in Belgische kelders of kloosters gebeuren. Uit fascinatie voor het meisje noemde Zeus het hele...

Vandaag is het bouwkundig rapport opgemaakt van mijn nieuwe woning. Met een bezwaard hart maar een opgewekt gemoed ga ik Utrecht-Stad verlaten om me te nestelen in een huisje dat in een Dorpje-Vlakbij ligt. Het bouwkundig rapport is bedoeld om niet voor verrassingen te komen te staan als de...

Leegte is een cyclus in het land van het cynisme. Ik roep U aan om mijn schreeuw te begrijpen. Omdat ik daarmee eindig in wat ik voor elkaar kan krijgen. Ik verander niets aan de woorden en ik blijf in onbekende verbazing. Dichter bij de zee mis ik de meeuwen met het extreme subjectivisme waarmee...

De dag vóór Kerstmis: onbeschrijflijk grauw, troosteloos en droefgeestig is de aanblik van de stad, van de straten; als de hel. Merkwaardig nu genood, genodigd te zijn in een brandpunt van commercie, van jeugd, schoonheid en glamour; een brillenzaak annex contactlenscentrum aan de Bredaseweg....

De zaak met de wellicht enigszins oubollige naam ("Het Zolderke") is gevestigd op de hoek van de Nassaustraat en de Dillenburglaan. Daar verheffende staketsels van kale bomen, die staan opgesteld als levenloze, dode acteurs die het podium sinds lange tijd verlaten hebben, nog altijd hun stammen...