Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Weerspiegeling

Zuchtend liep ze, zoals ze altijd liep, sloffend naar de keuken. Alles was fout en niets leuk. En wat haar betrof zou dat nooit anders worden. Want wat moest zij zonder haar zelfbeklag? Haar eeuwige gezeur en geklaag? Natuurlijk voelde ze zich niet goed! Zij, moeder van een aantal kinderen van een aantal vaders die haar een aantal keren hadden verlaten. Wat had zij nou om vrolijk van te worden? Met haar vertrouwde glas in de hand sjouwde ze zichzelf terug naar sinds lang versleten bank. Op het moment van zitten gaan lag de afstandsbediening al in haar hand en bepaalde de tv hoe zij haar dag door zou komen.

Ze zapte langs soaps die ze al sinds lang niet meer volgde omdat die haar herinnerden aan haar eigen sores of haar domweg vermoeiden. Ze zapte langs diverse Tellsell programma’s, in het begin van deze vorm van ´dag doorkomen´ had zij daar nog wel eens iets besteld. Maar zelfs dat leek haar nu de moeite niet meer. Herhalingen van uitzendingen die ze de vorige dag of de dag daarvoor al had gezien, ze zapte er voorbij.

Ze zapte en zapte. En toen tot haar grote schrik zapte ze zichzelf voorbij. Het beeld van de tv werd zwart en ineens zag zij zichzelf daar zitten. Zij, moeder van een aantal kinderen van een aantal vaders. Zij, met haar glas in haar linker- en de afstandsbediening in de rechterhand. Ze bekeek zichzelf, ietwat wazige vormen veroorzaakt door de weerspiegeling van de tv en de inhoud van haar glas.

Maar zij had zichzelf niet beter kunnen zien. Van schrik was ze van de bank opgestaan en liep nu doelloos in de kamer rond. Ze hoorde de stilte, zo nu en dan verstoord door haar eigen ongecontroleerde ademhaling. Ook hoorde ze zichzelf sloffen, en besloot daarom maar weer te gaan zitten.

Voor de tv zat ze, het glas liet ze op de tafel voor haar staan. Ook de afstandsbediening lag niet binnen handbereik. Ze zat en bekeek zichzelf, contouren en vormen die ze kende maar nog nooit zo had gezien. Ik ben er nog bedacht ze. Ik moet er nog wel zijn, want ik heb mezelf gezien. En zij, moeder van een aantal kinderen van een aantal vaders die haar een aantal keren hadden verlaten, stond op en tilde haar voeten op.

Schrijver: Tine van Hijum, 5 januari 2003


Geplaatst in de categorie: individu

0.8 met 33 stemmen 2.527



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)