Alle inzendingen over Carice van Houten

...Uiteenrijtend trek ik mijn zwaard terug, houten kerststalfiguren zwijgen stil de jaren vijftig, ik ben godverdomme m'n jeugd kwijt. En toch, ik mag er zijn, sterker nog, ik ben er. Vraag mezelf alleen af wie ik voor de gek houd. Niet de oude man, die kijkt minzaam glimlachend toe. Ik...

...de Nassaustraat, nog juist op het grasveld, een houten picknicktafel aan. Deze is als ontsnapt uit een knutseldoos of bouwpakket voor kinderen en ze is mogelijk geplaatst door de gemeente om de saamhorigheid tussen buurtbewoners in deze wijk te bevorderen. De vraag is wanneer eens de buren...

...de crèmekleurige stenen van het balkon van mijn mooie, solide woning en mijn eigen haard, mijn vitrinekast en mijn oude houten bureau. Een glans, een schijnsel van voorjaarslicht belicht de verre berkenstammen......

...operatie kreeg Cieltje het popje genaamd Elsje en Ineke een bont, rood en groen houten speelgoedtreintje...

Ze zat naast me te wachten op de houten bank vóór de Copyshop met in haar handen niets meer of minder dan wat beschouwd kan worden als de restanten van een poezenmand. Een klein vrouwtje met kroeshaar dat uitmondde in een klein staartje op het achterhoofd dat verklaarde "dat haar vriendin op...

...en deze heeft het verziekt. Waar zijn de oude houten "Chippendale" stoelen waarmee mijn ouders zich omringden? Waar is de secretaire en waar zijn de marmeren schouwen? In het huis aan de Gerard de Bondtstraat was ik eens kind, daar was ik jong en ik beleefde er mijn roerige tienerjaren. De...

...jeugd door. Daar speelde ik met de felrode, houten blokken en tekende en kleurde ik de figuren die ik vervaardigde met de blauwe en rode metalen voorwerpjes die ik met mijn potlood omtrok. Thuis toonde ik aan oma het resultaat. In de lange gang las mejuffrouw H. voor uit het sprookjesboek....

...vrouw, neem daarom twee zware schroeven en twee houten planken en doorboor mijn handen. Daarna pak uw zweep en boei mijn handen en voeten. En prik daarna mijn ogen door met een schroevedraaier. Ach nee mijn man, ik wil je alleen maar kussen. Ik wil je kussen. Ik wil je heel graag kussen op je...

...het nu '95 of '96?' 'Herman Brood, special guest bij Van Dik Hout. Drie zonnebrillen in zijn haren.' De draak stekend met de mode van dat moment. De tent bol. De kelen schor. Herman zingt: 'Nu doet het pijn.' En wij zingen mee. Nog geen idee wat.

...op een kleine, maar sfeervolle tuin met rustieke houten tuinmeubelen rond een tafel. We vertrekken, en eenmaal aangekomen in de wijk Reeshof bij het startpunt van onze wandeling dringt de eerste kou van het seizoen door mijn dikke winterjas heen en deze bereikt mijn botten en plotseling voel ik...

...chromen scharnieren van de toiletbril, de houten omlijsting van onze glazen salontafel (slik). Mijn moeder had me gewaarschuwd ‘pak toch gewoon een emmer met sop en een spons.’ Zoals met iedere verslaving wilde ik er niet van weten. Ik ontkende glashard. En ging keihard door. Soppen....

...pogingen om het richting huis te slepen van dit houten ‘ monster ‘, bleek er geen beweging in te zitten. Zo zwaar was het. Een en al massief hout... De afstand tot de voordeur bedroeg slechts vijf meter, maar bleek een onmogelijkheid. Een enkele minuut overdacht ik de mogelijkheden en...

...Een paar keer moest ik me omdraaien als een houten pop om me te oriënteren en weer door te gaan. De jongeman duwde me met woorden door mijn barrière naar de top. Zonder hem was ik allang terug bij af. “Help daar komen fietsers aan!” “Blijven staan!” Maar ik dribbelde in no...

...hoofdletter en daar heb ik geen zin in, verwacht van mij geen netgedicht meer want het kost mij teveel tijd, wachten op, ja wachten waarop eigenlijk, misschien wel ERKENNING, en soms heb ik een flits, denk ik "ik ben alleen maar op mijn gemak als ik zit op mijn zitzak, rijmt als de cholera maar...

...takken tot zij werden wat zij nu zijn; harde houten stammen die niet meer schrikken van een briesje of harde windvlaag. Ik draag mijn vruchten, mijn bloesems en ik ben trots op ze en ik draag mijn doornen die ik evenmin verafschuw. Het moest zo zijn dat ik vruchten en doornen draag. Ik...

...vogeltje dat aan de lamp hangt in een houten kooitje zijn liedje weer zal kunnen zingen, maar het hoeft niet meer van mevrouw. Ze heeft nog wat zitten prutsen met wollig, kleurig garen om te proberen pompoentjes te vervaardigen, maar er is niet veel van gekomen. De dagen komen en...

...jonge en luchtige houtsnijwerk geeft veel uitdrukking aan het verre en roerige verleden van deze streken, eert het eigenzinnig en heel bescheiden bekoorlijk. Die houten vertelkunst is sierlijk en vloeiend omringd door boomschors, die oogt als bruine kandij, hier gladgeschaafd, daar diep...

...in een lokaal van ons lage houten schoolgebouw droeg niettemin de sporen van veel zweterige en verwoede inspanningen die in feite niets hadden opgeleverd en nauwelijks tot een toonbaar resultaat geleid hadden. Dit speelde zich af in de eerste klas. In de hogere klassen...

We hadden plaatsgenomen op een van de houten banken die in lange rijen staan opgesteld in onze stationshal; mijn beste vriendin en ik. Door de jaren heen stond ze aan mijn zijde en verdroeg ze zelfs met groot geduld al mijn strapatzen, nukken en grillen, aantijgingen en aanvallen. De kou van...

...en spek. Vóór mij rees een steile muur op, bezet door vele ramen van een pand dat onduidelijke doeleinden diende. Vanaf mijn houten bank had ik het uitzicht op troosteloze en tot ultiem verval gedoemde woningen aan de andere kant van het water.....

...een eveneens curieuze verzameling. In enkele houten paviljoentjes treft men hier een huiskamer uit 1890 aan die zelfs herinneringen aan de Napoleontische tijd met zich meebrengt. Ook is hier een klaslokaal uit een zo ver, haast vergeten jaar waar het aloude leesplankje ("aap, noot, mies!")...

...eens heb plaatsgenomen op het spiksplinternieuwe houten bankje bij de bushalte aan de Dillenburglaan (een nieuwe tegemoetkoming van de Gemeente Tilburg?) en uitkijk op de al zo lang geleden "gekandelaberde" bomen die desondanks een zomerse kruin dragen, begroeten de overburen mij weleens door...

...van een werknemer van worstenfabriek Monox – en het was nog wel door het parlement heen gekomen ook. Moe maar voldaan keerde Koningin Gerania aan het eind van de dag terug naar haar geliefde Den Hout, een plaats zo lommerrijk dat ze binnenkort zou worden omgedoopt in ‘Grüneville’,...

...en zombies van beton, metaal en touw. Een houten beeld van zeven vrouwen uit Egypte met zwaard. Bewakers van begraafplaatsen, gemaakt van stof en versierd met lovertjes, been en hoorn. Ik zag veel rood en zwart, mijn lievelingskleuren. Er stond een altaarkastje van hout, terracotta, gips en...

...landweg, zal een eenvoudig, schamel en armoedig houten kruis aangeven dat je eens leefde en dat je mijn hart en ziel in bezit genomen hebt en meegenomen hebt naar je verre land en dat het met jou daar voorgoed onder die rulle bruine aarde ligt, waar ik het nooit meer op kan delven. Je grandioze,...

...het feestelijke baldakijn van de natuur, dat door niets te vervangen is en dat door het geweld van brute motorzagen voorgoed is verwoest......

...drukken mij, haar dochter, de demonische en satanische taferelen van de Zondvloed en de Ark van Noach niet meer op te dringen......

...school bezochten. Onze kerstboom, leunend op een houten staketsel, gesierd met kerstballen en engelenhaar en bekroond door de feestelijke piek, stond als ieder jaar opgesteld in onze woonkamer. Nu wilde het geval dat we in onze woning een wilde kat huisvestten, een dier dat in feite niet te...

...oude gezicht en over de ronde leuning van de houten, donkerbruine stoel waartegen haar rug rust. De elegante bloes en het gepermanente haar vormen als het ware de uiterlijke tekenen van het streng in toom gehouden verdriet en van de verbittering die de genadige dood welkom heten. De letters...

...in de lente voert haar grillige spel uit op de houten lijsten die mijn vensters omringen. Ik bekijk een oude foto.... Daar is tante Resi, de jonge echtgenote van oom Gerard met mij in het kleine tuintje achter mijn ouderlijk huis. Tante omarmt me beschermend en liefdevol. Ik draag het jasje...