Alle inzendingen over kinderen

Ze hadden een prima huwelijk, hij was Nederlands, zij kwam van ver weg, maar desalniettemin een meer dan goed huwelijk, na een poosje getrouwd te zijn bracht de eerste zwangerschap een zoon, een prachtig kind een makkelijk kind waardoor de volgende zwangerschap zich al rap weer aandiende, bij het nog steeds gelukkige stel. Kindje twee werd geboren en…

Als meisjes speelden mijn zusje en ik vanzelfsprekend met poppen. Ik had een oogje laten vallen op een negerpop in de etalage van de speelgoedzaak "Van Nunen-Boes" in de Heuvelstraat en tot mijn verrassing en blijdschap vond ik de pop op de overigens rijkelijk voorziene tafel met Sinterklaas. De pop droeg een zomers rokje en een goudkleurig armbandje…

In de avonduren, als de avond en de nacht heersen, overdenk ik vaak mijn ongelukkige jeugdjaren in de volkswijk. Ik had een naamgenootje leren kennen; Ineke S. en samen haalden we kunstjes uit op de schommel en doorkruisten we de grauwe straten. De mishandelingen was ik gewoon gaan vinden en ik sprak er met niemand over. Ze waren een gewoon en vanzelfsprekend…

Het leuke van wandelen met je honden in een rustig bos is dat je, je gedachten eigenlijk ook een beetje uitlaat. Ze zwerven rond en pikken ideetjes op die je anders niet op zou doen. Vrij als vogeltjes fladderen ze in het rond. Vandaag zag ik vanuit de auto, naar het bos toe rijdend, enkele jongetjes rondrennen op een erf bij een boerderij. Ze waren…

Bij de "Hema" zocht ik het kinderspeelgoed uit voor de kleine jongen die zijn derde verjaardag zou vieren; een houten, kleurige puzzel in de vorm van een slang waarvan hij cijfers en letters zou kunnen aflezen en een klein xylofoontje. De winkel van de "Hema" is er sinds de nog recente verbouwing niet gezelliger op geworden, vind ik; ze is gelardeerd…

De baby, het jongetje, het zoontje dat onze broer was, ligt op die oude zwart-witfoto uit 1962 op een bank; op de bank die onze woonkamer sierde en de jongen schijnt een boek in ogenschouw te nemen, getiteld: "De hemel is van jou". Het kind heeft de hemel nooit bereikt, maar velen bereiken nooit de hemel; het kind beantwoordde nooit de blikken waarin…

We halen de Veerdienst van half drie nog net. Stormachtig weer is voorspeld, niets van te merken. De boottocht is korter dan ik dacht. De meeuwen vliegen met ons mee. Zoon, 11, kijkt gefascineerd naar de vogelkoppen op ooghoogte. Een Duits meisje van zijn leeftijd houdt ze een stuk brood voor. Rap grist de vogel het brood uit haar hand, ze griezelt…

‘Mama, ik kan er makkelijk op fietsen, alleen je zadel staat te hoog’. Ik weet dat hij liefst zou ruilen van fiets. Zoon, elf, heeft een prima fiets. Vorig jaar nieuw gekocht. Ik weet een leuk onderwerp voor aan tafel, zei hij een week geleden. Verwachtingsvol keken we hem aan. Ik wil een nieuwe fiets, sprak hij stellig. Laten we het ‘gazellig’ houden…

In die langvervlogen dagen deed het gerucht de ronde dat Eindhovense gezinnen meededen aan een Philips-experiment: ‘kastje kijken’. Overgordijnen toe en turen naar grijze bewegende beelden met zwartwitte horizontaal verschuivende strepen. De hoelahoep-rage vloog over uit Amerika en ‘Morgen Gebeurt Het....’ werd ‘s woensdags vertoond, met Ton Lensink…

Met dikke slaapogen komt zoon, elf, uit bed. Het eerste wat hij doet is zijn koptelefoon opzetten en een YouTube filmpje aanklikken. Maarten, zegt zijn vader, met lichte ergernis, wat heeft die gast voor interessants te vertellen, joh? ‘Nou, meer dan jij, kan ik je zeggen’ antwoordt zoon, zijn stem klinkt schor van de slaap. Man kijkt geamuseerd.…

Vaderdag, alhoewel er geen specifieke dag hoeft te zijn om datgene wat ik neertik, namelijk: dochter komt met de kleinkids gezellig langs voor paps, dat op zich is al gezellig. Er wordt heel wat afgekwebbeld, de jongste telg is natuurlijk hartstikke nieuwsgierig naar de vorderingen van de trein van Opa, immers weet het jochie dat die voor hem bestemd…

De tijd van nu, waarin allerlei instanties zich bemoeien met de opgroeiende kinderen, oftewel de jeugd van tegenwoordig lijkt wel een spurt te nemen, die zijn weerga niet kent! Nou weet ik best dat nu de jeugd heel veel andere indrukken heeft dan dat wij, de senioren ooit hadden, maar het volgende moet me dan toch van het hart! Immers: halen genoeg…

‘Hoe is ‘t met je?’ De kleine man kijkt me vanaf het beeldscherm belangstellend aan. Hij heeft een groene auto in zijn hand die zelf kan rijden als je er een paar keer met de wielen mee over de vloer rolt. Hij wacht op mijn reactie. Zoveel empathie van een net 2 jarige overrompelt me. Ik heb het gevoel voor het eerst rechtstreeks contact met…

‘Verzin een ander woord, ik wil het niet meer horen’, zeg ik tegen zoon. Hij laat het zich ontvallen, in de hitte van de strijd tijdens het gamen. ’s Avonds proberen we andere woorden uit. ‘Zeg chips of potvolkoffie. Broccoli voor mijn part’. ‘Kontjes’ roept zoon plotseling. Onlangs keken we samen naar een programma waarin jongeren vertelden over Gilles…

Ach, als ik dan weer dat landschap zie, dat Brabantse landschap, dat landschap van mijn Brabant, waar ik geboren ben, dan kijk ik naar die langgerekte boerderijen te midden van het groen met die bemoste daken en dan herinner ik mij hoe ik als kind, uit dik karton, zodat mijn handen er pijn van deden, zo'n boerderij knipte, zoals ik die gezien had tijdens…

‘Wat heb je vandaag gegeten op de bso?’ Zoon, zeven, kijkt op van zijn tablet, het eerste wat hij pakt als hij weer thuis is. ‘Vla en een koekje’. Vla en een koekje? reageer ik verbaasd. Je hebt de hele dag gesport, waarom heb je het brood niet opgegeten wat ik je heb meegegeven? ‘Dat zeg ik toch, omdat ik gegeten heb: vla en een koekje’. Zoon richt…

In de kamer werd het zonlicht van juni gefilterd door de dichte gordijnen. Ik was nog een kind en bewaarde in een schoenendoos de kleurige, bonte strengen borduurgaren die mij fascineerden: mijn bezit. En zo bewaarde ik ook de bladzijden uit het jeugdblad waarop de sterrenstelsels stonden afgebeeld en die een encyclopedie zouden moeten gaan vormen.…

Ze had het jonge meisje meegebracht. In het trapportaal schudde ik haar de hand ter kennismaking. Chakira was haar naam. Het meisje was tenger en glimlachte verlegen.Een vlassig staartje sierde haar. Ze opteerde voor een carrière in de ouderenzorg. Ik probeerde haar gerust te stellen met de woorden:"Ik ben geen werkgever,hoor!" en "Ik ben snel tevreden…

Wanneer weet je nou als iemand liegt, of netjes gezegd de waarheid niet zegt? Niemand weet het, ik weet best dat mensen liegen, dat kinderen daar eigenlijk al mee beginnen, een leugentje om bestwil, of bang zijn voor straf? Wie zal het zeggen, ik heb geen idee. Nou zijn ook wij, als ouders geconfronteerd geweest met opgroeiende kinderen die van liegen…

Het was een van die eerste heerlijke warme dagen in het voorjaar. De kinderen hadden die middag vrij en dus werd er opvang geregeld. Gelukkig was die mogelijkheid er, bij opa en oma. Opa had besloten om met z’n kleinzoon even een rondje door het park te lopen – even de benen strekken en een luchtje scheppen. Het ventje de hele middag op de playstation…

Mijn zoon, 8, fietst voortaan alleen naar school. Ik leg uitvoerig uit hoe hij de verkeersweg moet oversteken: kortste route, juiste bocht, veiligste strook. “Mama, ik ben zo’n gast met een pokerface. Maar ik snap je al na een minuut.” Ik kijk hem verbluft aan. “Als je zo uitdrukkingsloos kijkt, denkt iedereen dat je het niet begrijpt. Misschien…

Het is op een zomeravond, even na zessen. De winkels aan het gezellige dorpsplein hebben net hun deuren gesloten. Op de banken, onder wijde platanen, zitten wat tieners, die hun gsm laten horen. Allerlei wijzen klinken door elkaar heen. Daarbij worden er gesprekken van heel verschillende aard gehouden. Tussen de gevels van de winkels en de woningen…

Achter het arbeidershuisje dat wij in die jaren bewoonden, strekte zich een tuintje uit met helemaal achterin "onze" berkenboom met haar zwart-witte bast, door mama teer gekoesterd. Ze had ons de namen van de kwetsbare, lieflijke bloempjes geleerd: ereprijs, hondsdraf, vergeet-mij-nietje, boterbloemen en die bloemen kweekten we ook in het tuintje op…

Als ik het Slavenkoor uit Nabucco hoor ben ik ineens weer in die kamer, op die middag waarop de dampende aardappelen opgediend worden en verzin ik weer eigen woorden bij dit muziekstuk Ik ben weer drie en voel me weer omringd door de goedgunstige, overvloedige aandacht en zorgen van mijn vader en moeder, oma, ooms en tantes, die allen wonen in het…

Achter mijn huis zie ik één, nee let op, twee! Twee kinderen springen. Een meisje met gele laarsjes en een jongetje met zijn jasje los. Ze trekken mijn aandacht over de rand van het scherm van mijn laptop heen. En kijk, daar lopen een man en een vrouw in straf tempo erachteraan. Ze naderen de kinderen op twee meter en dan draait het grut zich om en…

Hoe lang zal het nog duren, voordat ook het speelgoed is verbannen uit de slaapkamertjes van de kinderen? Hoe lang zal het dan ook nog duren, voordat ze op de kleuterschool niet meer met blokken spelen!? Niet meer aan het knutselen zijn? Dat vraag ik me af, want daar waar de kinderen pak-weg 30 jaar geleden (en val me niet aan op een paar jaar meer…

Elke dag pingelen onze telefoons bij het binnenkomen van alweer een ‘kleine man filmpje’, dat met gulle hand door de trotse ouders verstrekt wordt. Het vult de tijd tussen de live bezoekjes waar we reikhalzend naar uitkijken en die een warme gloed achterlaten, nadat hij allang weer achterstevoren in zijn autostoeltje heeft plaatsgenomen. Zo zijn we…

Een keer had ik een tien op mijn rapport. Niet voor rekenen of taal, de vakken die Cornelis en Charlotte belangrijk vonden. Natuurlijk niet voor gym. Daarin was ik de slechtste. Met slagbal werd ik altijd als laatste gekozen. Tekenen dan? Nee ook niet. Ik tekende graag en veel, maar echt vanzelf ging het niet. Het werden altijd wat houterige, onnatuurlijke…

Ik had na de incheck & controle op Malaga-Airport afgelopen avond mezelf getrakteerd op een Heerljk Helder Heinken-Biertje toen een plaatje van een jong gezin plaatst nam aan de tafel naast me. Parmantig zat een klein meisje op een grote stoel een danootje te smikkelen. Het streelde mijn liefde voor kinderen en natuurlijk als natuurlijke referentie…

En zo paste ik gisteren op de drie kleinkinderen, de meiden vermaakten zich wel, Ruben van vier, wilde na het eten even ganzeborden met Oma, en zo geschiedde. Dat spel leek trouwens in het niets op ganzenborden zoals ik het kende, maar het joch won! Oma, mag ik Donald Duck kijken op tv? Nou van mij wel, dus gaat de t.v.aan en we kruipen gezellig…