Alle inzendingen over natuur

Het rupsje houdt zich met zijn pootjes stevig vast aan het takje, waarop hij bezig is een blaadje te verorberen. Zo te zien heeft het beestje honger, want als het blaadje op is, begint hij gewoon aan het volgende. Rondom hem is het een drukte van belang. De wind beweegt de takken en bladeren van de bomen. Het rupsje beweegt al etend gewoon mee. Op het…

Heb net de auto op de oprit geparkeerd (inkopen gedaan), dat de regen in grote pletsende druppels naar beneden duikt. Ik heb geen zin om uit te stappen. Het voelt even goed in deze kleine ruimte ... en ik luister en luister. Ook de regen heeft zoveel geluiden, kent zijn eigen ritmes van traag, zware, legato drup op het ijzeren dak, naar pletsende staccato…

Mannen zijn aan het werk naast de snelweg. Ze graven gaten in de grond als graven en tillen tegels op, deponeren ze in een laadbak en rijden af en aan met heftrucks. Een trotse struik die zo elegant, majesteitelijk en onbekommerd haar elegante, majesteitelijke en triomfantelijke crèmekleurige schermbloemen toonde in de lente en die ik vanuit mijn raam…

Aan de rand van het bos lig een grasland vol hoge pluimen, dicht op elkaar. Het gewas geurt heerlijk in de avondkoelte, waaruit blijkt dat het steeds goed gedrenkt wordt, ofschoon er geen water te zien is. Maar lange slingers van moerasspirea tonen duidelijk aan, waar dat overhuifde, onzichtbare beekje stroomt.…

Toen we het huis verlieten was het stralend weer. We besloten een wandeling te gaan maken, maar als we naar de weerberichten op de radio hadden geluisterd, dan konden we weten, dat er onweer in de lucht zat. Spoedig waren we het dorp uit en liepen op het smalle grindpad tussen de weilanden. Het voelde al broeierig warm aan en de zon scheen achter een…

Als we ook maar iéts zeker weten is het: dat we geboren zijn om te sterven. Toch is het tijdstip bepalend voor de lengte van je leven, want: de baby die nog geboren moest worden, stierf reeds in de moederbuik. Alles stond klaar, het was zo welkom zo ontzettend geliefd al van net - bij het verkleuren van het beruchte staafje... De maanden erna…

Op de landkaart geven lichtblauwe vlekken met grillige omtrekken de plaats aan van de Oisterwijkse vennen. Tijdens onze wandeling komen de strakke, prozaïsche schema's van de overzichtskaart tot leven en blijken de blauwe vlekken uitgestrekte, weidse wateroppervlakten of zwarte, onpeilbare diepten waartegen de crèmewitte en groene cirkeltjes van de…

Een muis heet in het Frans een glimlach. 's Avonds laat, als iedereen horizontaal was gegaan, zat ik in de witte ruis van de stilte als laatste waker in de grote keuken-kamer-ruimte nog wat te lezen. De hond naast me op de bank. Soms een vuurtje in de open haard. Dan kwam hij stilletjes van ergens achter de ijskast uit z'n schuilplaats schuifelen…

Vanmorgen vroeg werd ik wakker van getik tegen het raam. Misschien felle regen of een hagelbui, dacht ik. Ik moet het weten en met de snelheid van een slak kwam ik mijn bed uit en slofte naar het raam, schoof het gordijn opzij en keek naar buiten. Een golf van blijdschap ging door mij heen, want het hagelde, geen grote stenen, maar een flinke hagelbui…

Op de fiets kom je verder. Die slogan bedachten mijn vrouw en ik gisteren. Zij had eerst bedenkingen, omdat je met de auto natuurlijk nog verder kwam. Met het vliegtuig weer nog veel verder. Toch heb ik 'm bijgezet in het grote slogan-boek dat we bijhouden. Waarvan we dan later tegeltjes laten schilderen. Door de firma Tichelaar uit Makkum.…

Kadaverriviertje misschien wel. Grind en kiezelsteentjes en ijzer is de vloer van dit kleine kronkelende kadaverriviertje stromend door armoedige tijden van Drenthe. Liefelijk bent u ook, meanderend naar de eeuwigheid Visjes zijn altijd stil in je water. Heel stil. Behalve de vissenkinderen, in lichaampjes van doorzichtig gelei. Zij zwemmen nieuwsgierig…

Geen mobiel, beiden niet dus, ik word een beetje vernietigend bekeken door manlief maar doorsta zijn blik manmoedig, moet eigenlijk vrouwmoedig zijn, maar moedig is op dat moment een woord dat eventjes niet voorkomt. Want tja HIJ is altijd degene die precies weet waar hij is, HIJ is degene die geboren lijkt met een soort van navigatie-systeem in zijn…

'Of all the paths you take in life, make sure a few of them are dirt.' John Muir Wat doe je als boven op een top in de Andes je maat 50 meter beneden je hulpeloos bungelt aan het touw dat jij vasthoudt en je allebei geen kant op kunt? Wat doe je als je alleen bent in een kloof in de Blue John Canyon in Utah en je hand zit vastgeklemd tussen…

De zomerdag lag zo mooi en volmaakt als een feestelijke beddensprei over de wereld en bekleedde haar zo majesteitelijk met jeugd en schoonheid dat ik geneigd was het gewicht van mijn vele zomers, mijn werkloosheid en mijn liefdesverdriet te vergeten. De schaduwen en het zonlicht wervelden zo enthousiast over mijn muren dat de wereld mij verleidde geen…

Ze noemen het daar de "Vloeiweiden" of het "Vloeieind" (Ik wil ervan af zijn waarom ze het daar zo noemen; de volksmond schept zo haar legenden, fabels, spookverhalen en mythen; is daar wellicht de naam op gebaseerd? Als je geluk hebt kun je daar, op een kleine, afgegrensde weide, koeien zien die lamlendig en traag het gras herkauwen met malende…

Het regent weer. Alsof het dit hele jaar dat we hier wonen alleen maar heeft geregend. Ligt het aan de bomen? Is hun wens voor water zo sterk? Was het hier altijd al zo? Nat? Schotland, ja, dat begrijp ik wel. Ierland ook. De hele sfeer van die plekken is geschilderd met de waterverf van de regen. Maar sinds we hier tussen de bomen wonen, onder…

Onder de warme hemel van augustus, jouw favoriete seizoen, graasden nog de rood- en zwartbonte koeien op de weiden van Moerenburg, maar spoedig zou de nevelige mist van september hun contouren vervagen. Jouw ogen zouden ze niet meer aanschouwen. Je hield van het weelderige landschap, doorkruist door beekjes en rulle paden. Je vroeg slechts om een boeketje…

Al wat bestaat vergaat, maar veel vergaat voordat het bestaat.…

Vanmorgen had ik dat gevoel aan de zee ... Het schelpenstrand, het water dat zijn weemoed achter laat, dood uitspuwt in verloren opeengestapelde, lege, gekleurde schelpen ... maar in zijn voortdurende veranderlijke beweging van eb en vloed zijn levendige zichzelf blijft, geworteld in zijn vloeibare authenticiteit !…

Het zag er vredig uit. De bladeren hadden zich neergedrapeerd op de grond. Het leek alsof ze waren gaan liggen. Niet alsof ze van de bomen waren gevallen. De ochtendzon baande zich een weg door de bomen en struiken. Gewillig gaven de stralen zich over aan de schaduw. Die had met de komst van de Herfst de macht overgenomen tussen de bomen. Mijn kinderen…

De zon vond nog steeds het hoge blauwe laken. Ik lachte toen ze me een warme zoen gaf. Zomaar, ergens tussen neus en lip. Beetje flirterig voelde het. Ook het strand werd gezoend. Een kleine windvlaag blies tussen schip en wal een korte fluittoon en magisch werd het toen schrompelend geel en stervend rood rollebolden naast diep donkergroen en grijnzend…

De wereld lag roerloos en lam onder de broeierige, benauwende, loodzware deken van een gesloten wolkendek, in de wurgende, verzengende houdgreep van een onverwachte en langdurige tropische episode. Nergens meer de joyeuze schaduwen, die twijfel of melancholie kunnen symboliseren; de wereld gaf zich prijs in openheid en naaktheid; cru, uitgesproken.…

De man met wie ik door de nacht ga, reciteert Jean-Pierre Rawie. Verhoogt zijn tred, zwaait wild met zijn armen, plaatst intonatie waar het hoort. Waan me in een amfitheater. Decor van de Grieken. Zie de hemel. Een rivier. Talloze sterren. De Linge. Zomaar een gedicht in een heldere nacht. Uit het hoofd. Door een leraar klassieke talen. De volle…

Hoor me even aan, ik beloof dat het niet ingewikkeld zal worden, maar juist uitgewikkeld. Het is van groot belang dat we de wereld waar we deel van uitmaken leren begrijpen. Dat we ontdekken hoe grootse wiskundige en natuurkundige ontdekkingen een plaats hebben in ons alledaagse leven. Deze week probeer ik namelijk de relativiteitstheorie te…

Ergens in de Brabantse Kempen, omgeven door het grote bos van Chaam, ligt een schoon, zuiver meertje. Hier leven eenden en ganzen in vrede met elkaar. Allerlei libellen zweven langs de oevers, waar dichte struiken op groeien. Dit kleine meer is allang bekend om zijn reinheid. Het verhaal wil dat in vroeger tijd mensen daar water kwamen scheppen voor…

Het grote NIKS, er was niemendal en was noppes, NADA, kortom er was geen moer. Leegte, een grote overzienbare niets ziende, leegte als een woestijn. Zo leeg. Zonder iets. En toen ontstond er iets, gewoon een simpel IETS waaruit weer verdere dingen ontstonden en de cyclus was in gang gezet. Maar weet je; ik kan me nou werkelijk NIKS voorstellen bij…

We moeten er iets aan doen. Het kan zo niet langer. Onze bronnen van informatie zijn 'totally and utterly' verdacht. We worden tot en met gemanipuleerd. Bij de NEUS genomen. En we zijn de beduvelde slachtoffers van de stokende mediamachines, ronkende politici, volkomen integere maar door dezelfde media en boeken en bronnen om de tuin geleide…

In de weilanden van mijn zwager en zijn vrouw, mijn zus, staat een aantal windmolens. Vanwege het vlakke Friese landschap en ongehinderde vrije windvlagen over Gods akkers verwachten ze daar, samen met de Energie maatschappij en de bankschieters, een goed rendement van. Elektriciteit. Kilowatten, Mega, Giga, Tera, Peta, Exa, Zetta, Yotta, Xona Watten…

Ten zuiden van de stad heeft zich voor mijn ogen een wonderlijk en wondermooi landschap ontvouwd, nadat ik mijn wandelgenoten van die avond ontmoet had op het terras van Café "Zomerlust"; een landschap dat zich er zonder meer voor leent geschilderd of beschreven te worden in passende, heldere kleuren of adequate bewoordingen die het goed doen uitkomen…

“Lang, lang, lang voordat het wereldwijdeweb van het virtuele elektronische netwerk zich via kabels, elektrische circuits, servers, ‘ordinateurs portables’ (zoals de Fransen hun laptop noemen), satellieten en alle andere tussenstations en geleiders over de Aarde had verspreid, was alles en iedereen al met alles en iedereen verbonden.” Zo begint het…