Alle inzendingen over overlijden

“Het is geen portret geworden van een gek.” Die woorden tekent het ANP op uit de mond van filmmaker Coen Verbraak naar aanleiding van Boudewijn Büch – de dichter, de dodo en het demasqué. Ben ik nou gek of heb ik naar een andere documentaire gekeken? In de eerste vijf minuten prijzen vriende...

Op de kaart staart ze naar de Eiffeltoren. Tantes leven was een reis. Ze kijkt neutraal, dat moest. Het is een oude foto; over veertig jaar zou ik pas komen. Misschien wist ze dat al, kien als ze was tot die laatste weken. Ze vrat graskaas vanachter haar bejaarde bureau, ooit van duur eikenhout. ...

Ooit had ik een vader een moeder en een zus, een redelijk doorsnee gezin. Hoe vanzelfsprekend was het dat mijn vader een sterke man was? Hoe vanzelfsprekend was het dat mijn moeder me verzorgde en overstelpte met liefde? Hoe vanzelfsprekend was het dat mijn grote zus alvast een weg voor me baande do...

Ik zit in een achtbaan en kan er niet uit. Wanneer komt men er achter dat ik helemaal alleen achtergebleven ben in deze (mijn?) nachtmerrie? Zal ik badend in het zweet wakker worden en ontdekken dat er al een waterig zonnetje schijnt omdat een nieuwe dag is aangebroken? Helaas, de rit in deze ac...

Is het een veeg teken dat begrafenisondernemer Zwarteveen een van de grootste adverteerders is op nederlands.nl? Onder de helft van mijn columns bungelt een zwevende grafkist vergezeld van de wat cryptische tekst: 'Het kan dus ook anders; maar het hoeft niet...' Alsof de firma Zwarteveen eventueel...

Geduldig en een beetje apathisch wachtte Tine op haar beurt. Ze bevond zich in een plaatselijke bloemenwinkel. De adrenalinekraan die de afgelopen dagen wijd open had gestaan, druppelde nog een beetje na. Ze liet haar gewicht beurtelings door beide benen dragen en zocht met haar arm steun tegen de...

Het afgelopen weekeinde werd ik opgeschrikt door een telefoontje van een Turkse vriendin: ‘Watze, er is iets vreselijks gebeurd.’ Met horten en stoten kwam het er uit, onze vriend Hasan Kaynak was overleden. Hij had een relatief eenvoudige operatie niet overleefd, omdat een bloedpropje naar zijn...

Laat dan in mijn testament bijschrijven dat er toch echt douwe egberts geschonken wordt!!!

Een tijd terug moest ik eens iemand te woord staan die mij wilde bevragen over mijn woonplaats. Ik was verbaasd, omdat ik me niet bewust was van de bijzonderheid van onze, weliswaar oude, maar toch niet zo indrukwekkende stad in de Betuwe. De man was statisticus, hetgeen mij argwanend had moeten mak...

Zo maar, zit naast mij op de bank, zakt onderuit, glaasje Beerenburg glipt onnavolgbaar uit zijn ongenaakbare rechterhand, hij trekt een scheef gezicht. "Godverdomme", zeg ik, "doe mij dit niet aan", hersendood glimlacht hij alleen nog maar, alsof hij wil zeggen dat hij toch gelijk had. Fre...

Tussen de soep en de aardappels door stelt ze het zesde gebod ter discussie. “Waarom mag je andere mensen niet doodmaken?”, vraagt mijn dochter verwonderd. Ze is vier. De waarom-fase leek achter haar te liggen, maar de raadsels blijven. Zoals afgelopen zondag. Een mooie dag – voor de dood. E...

Het mooiste begrip van gisteren is ‘the worried well’. Vrij vertaald: kerngezonde allesvrezers. Ze zijn de ‘pain in the ass’ van elke dokter. Ze lopen er de deur plat, maar mankeren nooit wat. Bang als ze zijn voor ziekte en dood, leven ze zo bewust en gezond dat hun neus nooit loopt en het ...

Het moment dat de lucht siddert, net voor het onweer losbarst. Dàt is de beste omschrijving voor het gevoel dat in mijn buik begon op te borrelen om vervolgens door te stromen naar boven. Daar perste het zich in mijn luchtpijp en deed me naar adem happen. Herinnering flitste beelden van wit satijn ...

Harry is niet meer en met hem ging Henriëtte heen. Hij liep de verkeerde man tegen het frêle lijf. Een mokerslag werd zijn ondergang. Twee weken geleden schreef ik hier over de boosheid en de pijn. Alle kranten berichtten over de dood van een bijzonder mens. Aandacht. Aandacht, daar was Harr...

Ik lees overlijdensadvertenties. Een ondankbare bezigheid want er gaan veel meer mensen dood die ik niet ken, dan die ik wel ken. En het gaat mij om het traceren van mensen die ik kende. Geboorteadvertenties lees ik niet omdat ik de borelingen niet ken. Het lijkt het zoeken van een speld in een h...

Het lijkt wel of ze vandaag allemaal tegelijk naar beneden vallen. Les feuilles mortes. Tot gisteren was het zomer en dat terwijl het eind oktober is. De bomen nog volop in blad. Sommige groen,vele gekleurd. Afgelopen nacht was er opeens nachtvorst en in één keer liet het gebladerte los. Rudi O...

Een nadeel van columns is dat columnschrijvers bij voorkeur inhaken op actualiteit. Met opportunisme dat ze de politiek verwijten storten columnschrijvers zich onder aanvoering van angry old Jan Blokker op het hot-item-gebeuren. Van Dale kan niet overwegen om een woordenboek zonder gewraakte dri...

Het was tijd voor een nieuwe mobiel. Veel te lang met de vorige gedaan, maar de batterij liep leeg als een ballonnetje, dus het moest. Door de jaren heen had ik een collectie bewaar-sms'jes verzameld. Lieve dingen, leuke bedankjes, grappige opmerkingen, geestige beledigingen en een enkel gedicht....

Prins Thomas was nog maar vijftig jaren oud maar was erg ziek. Hij was als de dood voor de Dood. Wat de dominee hem ook vertelde over de Hemel, het leek hem onbetrouwbaar en onwerkelijk. Het ergst leek het hem te moeten stikken en langzaam en angstig te moeten sterven. Hij liet zich adviseren hoe er...

Het waren de donkere dagen voor Kerstmis dat Thomas zich niet goed voelde. Hij was nu vijftig jaren oud en zeer moe. Hij hoestte nogal wat en had spijt dat hij zo veel gerookt had. Hij had een makkelijk leven geleid maar geestelijk had hij het altijd moeilijk gehad door zijn verkeerde gedachten en a...

Ik droom soms van een wereld waarin geen verlies bestaat. Een wereld waarin kinderen hun ouders nooit verliezen. Een wereld waarin ouders nooit afscheid hoeven te nemen van hun kinderen. Het is een mooie wereld, maar een wereld die alleen maar bestaat in mijn dromen. Of tenminste: hij bestaat alleen...

De uil ontmoette zijn vogel in het park, een park waarin zij samen genoten van hun nieuwe vrijheid. De vrijheid om lief te hebben zonder angst, een liefde waarin de grote uil het kleine vogeltje wilde beschermen. Beschermen tegen alles wat mensen haar reeds aangedaan hadden en nog aan zouden kunnen...

Samen keken we in de spiegel. Hoe lang stonden we daar arm in arm in de badkamer? Hooguit een minuut schat ik. Maar binnen die zestig seconden had ze haar statement wel gemaakt: “Kijk nou eens naar jezelf en zeg me wat je ziet!” En inderdaad, ik zag het niet. “Je hebt nog wel iets onder ogen ...

Ojee. Opa is doodgegaan verleden week, het is even wennen mijn eerste echte sterfgeval. Niet dat hij een grote rol speelde -of speelt- in mijn korte leven. De mensen die er nu verdriet van hebben doen dat wel. Orgelmuziek en blijde liederen die mijn moeder zo graag zingt. Kist uit de kerk -zwaar...

Acteur Vincent Schiavelli, wie kent hem niet? Nee, ik kende hem ook niet bij naam, maar toen ik de foto bij het artikel zag, wist ik meteen wie hij was. Ik moest even in mijn geheugen graven waar ik hem dan van kende, maar hij was Dr. Kaufer in 'Tomorrow never dies', joeg samen met Patrick Swayz...

Net vijftig jaar is ze geworden, maar als je naar haar keek, zag je een vrouw van minstens tachtig. Zo moet ze zich ook hebben gevoeld. Al jaren was ze het leven moe, maar eindelijk is ze dan gestorven en kan ze zich bij haar man voegen. Ze heeft de plotselinge dood van haar man nooit kunnen verw...

Zo sterk stond ze daar; fier en met een glimlach rond de mond, wel erg bleek ja. Aan de andere kant stond hij; donker, stoer, lang en slank en overzag de gemengde groep die de zaal binnenkwam. Er is geen gedragscode die zegt dat je perse moet huilen bij zo’,n situatie. De meeste familieleden, vr...

… Negentien… twintig… één -…- Theo telde automatisch de treden maar bleef nu hijgend staan. Het was heet, snikheet, 33 graden Celsius in de schaduw en windstil. Zijn grijze hoofd telde bijna 81 jaar. Met zijn gerimpelde, magere handen omklemde hij de ijzeren leuning van de trap, die naar ...

Joke was al vroeg op. Niemand van de grote mensen was nog wakker, zelfs tante Betsie nog niet. Zij en oom Henk logeerden bij hen. Joke vond het maar niks. Tante Betsie was zo druk altijd, en nu nog meer dan anders. 't Was of ze steeds om ma heenfladderde. Joke giechelde; tante Betsie was toch geen ...

Het leven is een ballentent. Met ballentent bedoel ik in dit geval geen teleurstellende kroeg maar een attractie waarvan er op iedere kermis nog wel één te vinden is. De pacifistische tegenhanger van de schiettent. Je houdt de kansen letterlijk in eigen hand. Drie ballen voor een euro. Hoe meer bl...