Alle inzendingen over ziekte

Het is op zaterdagmiddag wel wat drukker in de winkelgalerij aan de Westermarkt en ook bij "Zeeman" snuffelen meerdere personen rond en zij bekijken belangstellend de collectie. Mijn vriend had gevraagd om twee boxershorts en die vis ik uit de bakken maar ik besluit maar geen zwarte T-shirts aan te ...

Mijn moeder belde mijn broer om te vertellen dat haar telefoon het niet deed. Zaterdag hadden we onze jaarlijkse familiedag. Dit keer was mijn neef aan de beurt voor de organisatie. Het was een zonnige dag in een prachtig stadje, ’s avonds aten we buiten aan een lange tafel op een plek in een ...

Zo noemde de onlangs overleden oud-voetballer Fernando Ricksen het naar hem gecreëerde standbeeld dat sinds januari 2018 bij het stadion van Fortuna Sittard is opgesteld. De 18de van september 2019 overleed Ricksen aan de spierziekte ALS; één van de meest ernstige en invaliderende aandoeningen...

Twee personen, in twee verschillende ziekenhuizen, voor twee totaal verschillende problemen, met wel één grote overeenkomst: bij beiden is niet gecommuniceerd over de wijziging die men doorvoerde. Bij nummer 1, heeft men mevrouw laten weten dat zij voor een dagopname zeker vijf uur in het zieke...

Ik zette koers naar de Z.straat. De grauwheid en troosteloosheid van de buurt was opvallend. Ik belde aan op huisnummer vijfenveertig. Binnen zou ik mijn "psychiatrische vrienden" aantreffen; verzand, uitgeblust, afgestompt, zonder hoop of toekomst, losgelaten door hun hulpverleners en veroordeeld t...

Ik sprak de woorden die de longarts mij gezegd heeft als het ware voorzichtig en bedachtzaam uit: "U lijdt aan ernstige, esinofiele astma". Ik leg mij te rusten op het kussen en denk na over mijn diagnose, mijn voorland, mijn toekomst. In het ziekenhuis hebben ze het mechanische "speeltje" waarmee d...

Het ziekenhuis bevindt zich op loopafstand van mijn woning te van geheel andersoortige voorzieningen, zoals daar zijn een tankstation, een supermarkt en een restaurant. Via een feeëriek overschaduwd pad bereik ik de gebouwen die hoop op de gevel in trotse zwarte letters de naam ETZ Twee Steden d...

Het is buikengewoon, maar daarentegen de waarheid en niets dan de waarheid: na het afleggen van de ene Mi-Le na de andere is dan uiteindelijk de Kogel door de Kerk. Enkele jaren geleden alweer is bij mij de zeldzame ziekte Polycythaemia Vera gediagnosticeerd. Synoniem voor PV is ziekte van Vaquez-Os...

Het meisje wil dood. Er is geen ontkomen aan haar wens en er is geen alternatief meer. Elf maal loerde de dood haar al in het gezicht, op eigen verkiezing. Haar haar glanst, haar gebit is krijtwit, ze draagt alle charmes van haar jeugd en ze heeft nog de steun en bescherming van haar ouders en zusse...

Ze gaat een week geleden naar de specialist, klachten die er niet om liegen na diverse kuren toch maar een afspraak in het ziekenhuis! Tja, als niks helpt, moet je wel nietwaar? De arts in kwestie zegt, na haar te hebben onderzocht, tevens een uitstrijkje te hebben gemaakt: mevrouw, u moet er rekeni...

Oh ik weet het: in voor- en tegenspoed, natuurlijk weten we dat allemaal, maar soms loopt de emmer over, over van alle takkedingen waar onschuldige mensen mee worden geconfronteerd! Soms is het gewoon, net over de top! Dit is zo’n week, die geweldig begon, maar langzaamaan veranderde in een war...

Ach liefste, aller-allerliefste schat, in het ziekenhuis gaf je me de magische cognackleurige steen cadeau die je gekocht had bij "Pleiade"; de steen met de eigenschappen die mij zouden moeten genezen, maar de artsen moeten mij helpen.... We stonden zij ;zij, heel ons lange leven. Aan jouw hand s...

In de vroege morgen, om half zeven om precies te zijn, meldde ik mij opnieuw bij een eengezinswoning. Een menigte van vogels hief een opgewekt en vrolijk concert aan in het park, eens decor van vele festiviteiten, dat de dokterswoning begrenst, maar een doodsverwachting omfloerste en beheerste mijn...

Het zonlicht van de zomer, van de maand waarin ik zesenzestig jaar oud word, schittert en schemert door de brede, lichtgroene lambrizeringen in de hal van het Twee Steden Ziekenhuis. Hier wacht ik tot ik later ondergebracht word in een soort "huiskamer" waar meerdere patiënten die behandeld worden ...

Deze keer had ik in allerijl een tas, volgeladen met nachtkleding, cosmetica en wat dies meer zij gepakt en was ik bepakt en bezakt gearriveerd op de polikliniek Longziekten en deze keer werd ik verzocht een okergeel balletje met mijn adem - gelukkig niet met mijn laatste adem - op te stuwen in een ...

Het was een mooie, zonnige lentedag; een van de eerste lentedagen, waarop Dr. R. mij wilde ontvangen in de Dependance van het Twee Steden Ziekenhuis te Waalwijk. De bus zou een parcours afleggen door naburige dorpen; een omgeving die allerminst uitblinkt door lieflijkheid of schoonheid van archit...

Elk boek in mijn boekenkast heeft zijn geschiedenis en zijn achtergrond en herinnert in vele gevallen aan verre, vervlogen tijden. Zo trof ik onlangs een kinderboek aan met de titel: "Barendje en het Hongaartje" en met een afbeelding op de kaft die herinnert aan de vijftiger jaren van de vorige eeuw...

We kennen elkaar niet zo lang, een krap jaar maar oh wat hebben we elkaar leren kennen, wat kunnen we terugvallen op elkaar en wat krijg je veel te verduren! Niet echt om jaloers op te worden, zoveel is zeker! Manlief is kwakkelend, mankeert het een en ander en we hebben er regelmatig gesprekken ove...

Het was zo simpel, alles verliep vlekkeloos, ehhh, nou ja achteraf bezien was dat natuurlijk niet zo, maar daar kwam ik later pas achter. Vorige week werd er een biopt uit mijn knie genomen, ach het werd verdoofd dus al teveel kreeg ik er niet van mee, ook al omdat er een alleraardigste verpleegster...

In het blikken trommeltje met de kleurige motieven dat ik eerder beschreef, bewaar ik een foto van mijn tante Gerdina, de zus van mijn moeder. Al mijn moeders zussen overleden vóór haar en in verbittering en eenzaamheid sleet ze haar laatste dagen. Op een andere foto uit de oorlogsjaren kijkt de t...

Al maanden loopt ze met een dikke knie, eentje die qua pijn het meest opspeelt in bed, jawel! Zelfs het gewicht van een pyamabroek of dekbed is dan te zwaar, dus wanneer ze ‘s nachts wakker wordt van de pijn, gaat alle belasting ervan af! Een bezoekje aan de huisarts leverde een bezoek aan de orth...

Aan het begin van de onheilspellende gang in het E.Ziekenhuis waar je eens je ondergang tegemoet leek te gaan en - gelukkig ten onrechte - geconfronteerd werd met de aanduiding "oncologie" bevindt zich een elegante zuil met in lichtgevende, zilveren letters de tekst "Longziekten" Dit is nu je beste...

Waar ik nou helemaal niks meer van begrijp is de tweedeling in de zorg, ofwel de wispelturigheid in de behandelingen. Waar draait het om, nou dat doe ik haarfijn uit de doeken! Wanneer je in een ziekenhuis “loopt” om welke reden dan ook, hoor je praktisch elke arts en verpleegkundige zeggen: men...

Ze vroeg er niet om, maar brak twee maanden terug haar arm. Zes weken er niks mee mogen doen, de miscommunicatie van diverse artsen brengt haar nu in een positie die geen hond wil, maar wat moet je? Als je niet teveel met deze acties te maken hebt, dan word je een soort van monddood gemaakt! Dom ...

De apotheker houdt zich schuil in een hokje achter de zaak dat bereikbaar is via een klepdeurtje en brengt daar zijn dagen door terwijl enkele jongedames de hele dag ijverig, deskundig en accuraat de klanten bedienen. Mijn opmerkingen doen de apotheker flauwtjes en geamuseerd glimlachen. Als senior...

In het Elisabeth Ziekenhuis met haar lange en labyrintische gangenstelsels duiden teksten aan de wand op de geringe literaire begaafdheid en het taalkundig onvermogen van de auteurs hiervan. Niettemin zijn ze gebeiteld in de muren en schijnbaar voor de eeuwigheid bestemd. De werkelijke literatuur he...

Er is geen mens, die graag ziek is of iets mankeert, er is geen enkel mens die het prettig vindt, bezoekjes aan het ziekenhuis af te leggen, immers betekent het dat je wat hebt, want je komt er niet voor zweetvoeten, nou ja, een enkeling misschien wel, maar over het algemeen kom je er omdat je een a...

Wat komt er een ongekende hoeveelheid vocht tevoorschijn, het is absurd en raar tegelijk! Water loopt waar het normalter alleen maar loopt vermits er moeite wordt voor gedaan, dan bedoel ik: tijdens het snijden van uien bijvoorbeeld of bij: intense droefheid een gigantische huilbui! Dat is alle...

Men riep mij bij de naam van mijn vader en grootvader: Broeckx. Het ontroerde mij. (De daaraan voorafgaande nacht nog was mijn beschermer en grote voorvechter, mijn vader, in mijn droom verschenen en hij had mij het geld "geschonken" voor de achterstallige huur). Ik zag de kleurige biljetten nog voo...

Een mens kan best rare dingen meemaken, dat blijkt maar weer uit het volgende: ik werd 52 jaar geleden ( oei wat lang) aan een acute blindedarm geopereerd, ach dat was toen net zo gewoon als nu met 1 verschil, je bleef tien volle dagen in het ziekenhuis! Jawel, niks geen dagopname, of nachtje overbl...