Wankelen op de rand van de afgrond......
Ze kon nauwelijks wachten tot de Dood haar in zijn Vaderarmen zou nemen. De depressie strekte haar tentakels met zuignappen begerig naar haar uit. De noodlottige sprong van zeventien hoog of het mes aan de pols leken dichtbij, gewenst en aantrekkelijk. Veertig jaar had ze aan mijn zijde gelopen maar de vriendschap legde geen enkel gewicht in de schaal.....
Geplaatst in de categorie: ziekte