Alle inzendingen over ziekte

Het ziekenhuis bevindt zich op loopafstand van mijn woning te van geheel andersoortige voorzieningen, zoals daar zijn een tankstation, een supermarkt en een restaurant. Via een feeëriek overschaduwd pad bereik ik de gebouwen die hoop op de gevel in trotse zwarte letters de naam ETZ Twee Steden d...

Het is buikengewoon, maar daarentegen de waarheid en niets dan de waarheid: na het afleggen van de ene Mi-Le na de andere is dan uiteindelijk de Kogel door de Kerk. Enkele jaren geleden alweer is bij mij de zeldzame ziekte Polycythaemia Vera gediagnosticeerd. Synoniem voor PV is ziekte van Vaquez-Os...

Het meisje wil dood. Er is geen ontkomen aan haar wens en er is geen alternatief meer. Elf maal loerde de dood haar al in het gezicht, op eigen verkiezing. Haar haar glanst, haar gebit is krijtwit, ze draagt alle charmes van haar jeugd en ze heeft nog de steun en bescherming van haar ouders en zusse...

Ze gaat een week geleden naar de specialist, klachten die er niet om liegen na diverse kuren toch maar een afspraak in het ziekenhuis! Tja, als niks helpt, moet je wel nietwaar? De arts in kwestie zegt, na haar te hebben onderzocht, tevens een uitstrijkje te hebben gemaakt: mevrouw, u moet er rekeni...

Oh ik weet het: in voor- en tegenspoed, natuurlijk weten we dat allemaal, maar soms loopt de emmer over, over van alle takkedingen waar onschuldige mensen mee worden geconfronteerd! Soms is het gewoon, net over de top! Dit is zo’n week, die geweldig begon, maar langzaamaan veranderde in een war...

Ach liefste, aller-allerliefste schat, in het ziekenhuis gaf je me de magische cognackleurige steen cadeau die je gekocht had bij "Pleiade"; de steen met de eigenschappen die mij zouden moeten genezen, maar de artsen moeten mij helpen.... We stonden zij ;zij, heel ons lange leven. Aan jouw hand s...

In de vroege morgen, om half zeven om precies te zijn, meldde ik mij opnieuw bij een eengezinswoning. Een menigte van vogels hief een opgewekt en vrolijk concert aan in het park, eens decor van vele festiviteiten, dat de dokterswoning begrenst, maar een doodsverwachting omfloerste en beheerste mijn...

Het zonlicht van de zomer, van de maand waarin ik zesenzestig jaar oud word, schittert en schemert door de brede, lichtgroene lambrizeringen in de hal van het Twee Steden Ziekenhuis. Hier wacht ik tot ik later ondergebracht word in een soort "huiskamer" waar meerdere patiënten die behandeld worden ...

Deze keer had ik in allerijl een tas, volgeladen met nachtkleding, cosmetica en wat dies meer zij gepakt en was ik bepakt en bezakt gearriveerd op de polikliniek Longziekten en deze keer werd ik verzocht een okergeel balletje met mijn adem - gelukkig niet met mijn laatste adem - op te stuwen in een ...

Het was een mooie, zonnige lentedag; een van de eerste lentedagen, waarop Dr. R. mij wilde ontvangen in de Dependance van het Twee Steden Ziekenhuis te Waalwijk. De bus zou een parcours afleggen door naburige dorpen; een omgeving die allerminst uitblinkt door lieflijkheid of schoonheid van archit...

Elk boek in mijn boekenkast heeft zijn geschiedenis en zijn achtergrond en herinnert in vele gevallen aan verre, vervlogen tijden. Zo trof ik onlangs een kinderboek aan met de titel: "Barendje en het Hongaartje" en met een afbeelding op de kaft die herinnert aan de vijftiger jaren van de vorige eeuw...

We kennen elkaar niet zo lang, een krap jaar maar oh wat hebben we elkaar leren kennen, wat kunnen we terugvallen op elkaar en wat krijg je veel te verduren! Niet echt om jaloers op te worden, zoveel is zeker! Manlief is kwakkelend, mankeert het een en ander en we hebben er regelmatig gesprekken ove...

Het was zo simpel, alles verliep vlekkeloos, ehhh, nou ja achteraf bezien was dat natuurlijk niet zo, maar daar kwam ik later pas achter. Vorige week werd er een biopt uit mijn knie genomen, ach het werd verdoofd dus al teveel kreeg ik er niet van mee, ook al omdat er een alleraardigste verpleegster...

In het blikken trommeltje met de kleurige motieven dat ik eerder beschreef, bewaar ik een foto van mijn tante Gerdina, de zus van mijn moeder. Al mijn moeders zussen overleden vóór haar en in verbittering en eenzaamheid sleet ze haar laatste dagen. Op een andere foto uit de oorlogsjaren kijkt de t...

Al maanden loopt ze met een dikke knie, eentje die qua pijn het meest opspeelt in bed, jawel! Zelfs het gewicht van een pyamabroek of dekbed is dan te zwaar, dus wanneer ze ‘s nachts wakker wordt van de pijn, gaat alle belasting ervan af! Een bezoekje aan de huisarts leverde een bezoek aan de orth...

Aan het begin van de onheilspellende gang in het E.Ziekenhuis waar je eens je ondergang tegemoet leek te gaan en - gelukkig ten onrechte - geconfronteerd werd met de aanduiding "oncologie" bevindt zich een elegante zuil met in lichtgevende, zilveren letters de tekst "Longziekten" Dit is nu je beste...

Waar ik nou helemaal niks meer van begrijp is de tweedeling in de zorg, ofwel de wispelturigheid in de behandelingen. Waar draait het om, nou dat doe ik haarfijn uit de doeken! Wanneer je in een ziekenhuis “loopt” om welke reden dan ook, hoor je praktisch elke arts en verpleegkundige zeggen: men...

Ze vroeg er niet om, maar brak twee maanden terug haar arm. Zes weken er niks mee mogen doen, de miscommunicatie van diverse artsen brengt haar nu in een positie die geen hond wil, maar wat moet je? Als je niet teveel met deze acties te maken hebt, dan word je een soort van monddood gemaakt! Dom ...

De apotheker houdt zich schuil in een hokje achter de zaak dat bereikbaar is via een klepdeurtje en brengt daar zijn dagen door terwijl enkele jongedames de hele dag ijverig, deskundig en accuraat de klanten bedienen. Mijn opmerkingen doen de apotheker flauwtjes en geamuseerd glimlachen. Als senior...

In het Elisabeth Ziekenhuis met haar lange en labyrintische gangenstelsels duiden teksten aan de wand op de geringe literaire begaafdheid en het taalkundig onvermogen van de auteurs hiervan. Niettemin zijn ze gebeiteld in de muren en schijnbaar voor de eeuwigheid bestemd. De werkelijke literatuur he...

Er is geen mens, die graag ziek is of iets mankeert, er is geen enkel mens die het prettig vindt, bezoekjes aan het ziekenhuis af te leggen, immers betekent het dat je wat hebt, want je komt er niet voor zweetvoeten, nou ja, een enkeling misschien wel, maar over het algemeen kom je er omdat je een a...

Wat komt er een ongekende hoeveelheid vocht tevoorschijn, het is absurd en raar tegelijk! Water loopt waar het normalter alleen maar loopt vermits er moeite wordt voor gedaan, dan bedoel ik: tijdens het snijden van uien bijvoorbeeld of bij: intense droefheid een gigantische huilbui! Dat is alle...

Men riep mij bij de naam van mijn vader en grootvader: Broeckx. Het ontroerde mij. (De daaraan voorafgaande nacht nog was mijn beschermer en grote voorvechter, mijn vader, in mijn droom verschenen en hij had mij het geld "geschonken" voor de achterstallige huur). Ik zag de kleurige biljetten nog voo...

Een mens kan best rare dingen meemaken, dat blijkt maar weer uit het volgende: ik werd 52 jaar geleden ( oei wat lang) aan een acute blindedarm geopereerd, ach dat was toen net zo gewoon als nu met 1 verschil, je bleef tien volle dagen in het ziekenhuis! Jawel, niks geen dagopname, of nachtje overbl...

Het licht van een vroege, onverwachte zomer speelde over de wereld, toen ik haar ontmoette in de cafetaria. Voor haar zou het nooit meer zomer worden en het viel te betwijfelen of het ooit zomer was geweest in haar leven. Ze sprak me plompverloren aan met de woorden: "Ik ben schizofreen. Ik woon ...

Zo ligt onze kleindochter in het ziekenhuis, tien jaar en dit is al de tweede keer....mam, Jasmijn moet worden opgenomen en ik praat even met mijn eigen kind. Zeg haar nog: ik neem de vaste lijn mee naar bed, want de mobiel gaat nooit mee naar de slaapkamer... Het wordt aan twee kanten een onrust...

Het was een woensdag als alle anderen, met dit verschil dat ze besloot om niet met de fiets naar het werk te gaan, vanwege de sneeuw en ijsresten op stoepen en wegen! Oh natuurlijk wordt er gestrooid, daar niet van, maar er blijven altijd linke stukken op de weg en als je dit kunt vermijden door bij...

Schrappen in de voorgeschreven medicatie leert nu dat: bepaalde zaken evengoed bij het Kruidvat kunnen worden verkregen, ze zijn uit het pakket genomen! Nog even en we zijn onze eigen dokter, verpleegster en specialist! Receptjes zijn bijkans overbodig!

Het Twee Steden Ziekenhuis te Tilburg is omringd door een merkwaardig samenraapsel van gebouwen die geen samenhang vertonen en die niets met elkaar te maken schijnen te hebben zoals een kraamkliniek, een restaurant en een tankstation, alsof de theorie van de "grote chaos" bewaarheid is geworden en h...

Men moet het niet prefereren en men kan het bezwaarlijk wensen de haveloze en armoedige straat te doorkruisen die twee slagaders van het verkeer in het zuidelijke gedeelte van Tilburg met elkaar verbindt en vooral op Kerstavond moet men dit vermijden...... Als men dan genood is bij zijn psychiatr...